Syndrom niewoli egipskiej.

Biblię kocham za to, że choćbym czytał ją setny raz, to zawsze coś odkrywam…Coś mnie ekscytuje, coś intryguje czy interesuje, czy tez z czymś się utożsamiam.

 

Jest taka oto sytuacja. Izraelici wyszli z Egiptu, mają za chwile przejść przez Morze Czerwone i zaczynają wątpić w powodzenie ucieczki:

 

” A gdy faraon się zbliżył, synowie izraelscy podnieśli oczy swoje i ujrzeli, że Egipcjanie ciągną za nimi, i zlękli się bardzo. Wołali tedy synowie izraelscy do Pana,

a do Mojżesza rzekli: Czy dlatego, że w Egipcie nie było grobów, wyciągnąłeś nas, abyśmy pomarli na pustyni? Cóżeś nam to uczynił, wyprowadzając nas z Egiptu? (12) Czy nie powiedzieliśmy ci tego już w Egipcie, mówiąc: Zostaw nas w spokoju, będziemy służyli Egipcjanom, gdyż lepiej nam służyć Egipcjanom, niż umierać na pustyni. ” Wyjścia. 

 

Ogólnikowo podzielę się z Wami moimi doświadczeniami. Dlaczego ogólnikowo? Ponieważ jest jakaś część hien wśród czytelników czerpiących radość z moich smutków bo coś im nie pasuje do ich widzenia biblii, więc radują się z potknięć. Do ich personal Jesus. Ale hiena też stworzenie Boże i jakoś żyć musi, ale nie tutaj…Nie rzuca się pereł przed świnie.

 

Otóż miałem kilka sytuacji w życiu, kiedy Bóg chciał mi dać szczęście a ja w te szczęścia nie wierzyłem. Wolałem wrócić do niewoli, do Egiptu i istotnie w tym tkwiłem. Nawet niedawno chciałem się wycofać z czegoś co jest szczęściem.

 

Nam łatwo się czyta biblię i ocenia, że Samson był taki słaby wobec kobiet, że Piotr się wyparł Jezusa itd. Ale wcale nie jesteśmy od żadnego bohatera biblijnego lepsi.

Może nie wy wszyscy, ale część na pewno chciała powrócić  do Egiptu i wcale nie myślę tutaj o powrocie do świata. Powrót do świata to standard. Kiedy Jezus podwyższył poprzeczkę w Jana 6.66 wielu uczniów zawróciło.

 

Natomiast w tym rozważaniu mam konkretnie na myśli takie sytuacje, kiedy możemy otrzymać dobro związane z pracą, miłością, przyjaciółmi, zdrowiem, ale w momencie zastoju, zmasowanych ataków, wyczerpania psychicznego poddajemy się.

Znam takiego chrześcijanina, który miał sen,  że jest w więzieniu i były otwarte drzwi i zero strażników, ale on wolał powiększyć sobie cele niż wyjść. To jest sedno tego.

 

 

Mam także obraz z pewnej książki Tadeusza Niwińskiego gdzie opisywał lub tylko umieścił rysunek małego słonia, który od dziecka był przykuty do łańcucha i mógł tylko poruszać się na długość łańcucha. Kiedy  w wieku dorosłym łańcuch mu zabrano,  poruszał się on nadal tylko na długość łańcucha.

To jest syndrom niewoli egipskiej…

 

Izraelici przeżyli 10 plag bez szwanku w tym anioła śmierci zabierającego pierworodnych, ale pomimo, że wyszli z Egiptu i byli tuż przed morzem woleli wrócić.

Niejeden chrześcijanin czuje taką bezradność i niemoc a najbardziej przywiązanie do niewoli. Niewola jest wygodna i bezpieczna.

 

 

Biblia ma swoją psychologię.

 

Mojżesz tak odpowiedział Izraelitom:

 

 

“Na to rzekł Mojżesz do ludu: Nie bójcie się, wytrwajcie, a zobaczycie pomoc Pana, której udzieli wam dzisiaj! Egipcjan, których dzisiaj oglądacie, nie będziecie już nigdy oglądali. “

 

Co za pokrzepiające słowa:

 

Nie bójcie się, wytrwajcie, a zobaczycie pomoc Pana.

 

W strachu, lęku bierzcie co Wam daje życie ucząc się na moich lub cudzych błędach a nie na swoich bo koszt może być czasem kolosalny.