Demony w rozbijaniu małżeństw postępują schematycznie. Mail od czytelnika.

Najpierw mail:

“Czy nie będzie to dla Pana problem, jeśli zapytam o to jak widzi Pan rozwiazanie mojego problemu i co zrobiłem źle?

2 lata temu poznałem kobietę. Poznając ją od razu zapowiedziałem jej, że moim zamiarem jest rychłe wyprowadzenie się z miasta X (w którym się poznaliśmy) do miasta Y (z którego pochodzę). Zapytałem, czy jest gotowa ze mną wyjechać, bo jeśli nie, to pozostaniemy tylko przyjaciółmi. Zapewniła mnie, że wyjedzie razem ze mną. Ok. Mijały miesiące. Zbliżyliśmy się do siebie. Pomagałem jej i jej rodzinie, kiedy trafiłą do szpitala i leżała w nim 2 tygodnie z podejrzeniem najgorszej choroby. Na szczęście, nic się nie stało. Po wyjściu ze szpitala zbliżyliśmy się do siebie na tyle, że stwierdziliśmy, że powinniśmy postarać się o dziecko (ja jestem po 30stce, ona do niej dobija).

Teraz zaczynają się schody. Po kilkudziesięciu minutach od chwili, w której dowiedziałem się od niej o poczęciu, zaatakowała mnie sama z siebie stwierdzeniem, że chyba w związku z tym nie myślę, że teraz będzie gotować (ona praktycznie nie gotowała – nie lubiła i nie chciała) lub sprzątać.

Dalej: zaczęła zwierzać się swojej matce z tego o czym rozmawiamy, również na temat naszych kłótni. Kiedy protestowałem odpowiadała, że nie będę mówił jej co ma komu mówić.

Dalej: Im dłużej była w ciąży tym coraz bardziej atakowała mnie werbalnie. Nagle nic w mojej osobie jej się już nie podobało.

Dalej: wycofała się z obietnicy (okupionej kłótnią), że urodzi dziecko w mieście Y, do którego mieliśmy wyjechać. Zamiast tego stwierdziła, że jest kobietą i urodzi w miejscowości X (tej, w której się poznaliśmy i nadal mieszkaliśmy).

Dalej: kiedy przyszło co do czego (czyli wyjmowania pieniędzy na mieszkanie w miejscowości Y, pieniędzy tylko z mojego konta, pieniędzy, które oszczędzałem ponad 10 lat, 10 lat wyrzeczeń i niekiedy odmawiania sobie wielu rzeczy) ona stwierdziła, że nigdzie się nie rusza. Albo pozostanie miejscowość X, albo ewentualnie wraca do swojej mamy. – “A ja? A Twoja obietnica?” Pytałem. – “Nie, ja nie powiedziałam, że wyjadę z Tobą do Y, mówiłam tylko o możliwości opuszczenia X. No więc mogę opuścić X, przeprowadzając się np. do miejscowości mojej mamy”. Kolejna kłótnia, bo tego już było zbyt wiele. W odpowiedzi…uciekła z domu do hotelu na tydzień przed rozwiazaniem. Wcześniej oskarżyła mnie, że chciałem pobić jej siostrę (nawet jej nie dotknąłem). W jednej chwili stałem się czarną owcą w jej rodzinie i – co gorsza – części swojej. “Jak Ty mogłeś pozwolić, żeby ona poszła do hotelu?”. Nikt nie widział, że to teatr z jej strony.

Dalej: po rozwiązaniu wyjechała na 2 tygodnie z dzieckiem do miejscowości swojej mamy. Ja zostałem w X ze względu na ciężką atmosferę między nami. Nikt mi zresztą nie zaproponował wspólnego wyjazdu.

Dalej: po powrocie bardzo oddanie zajmowałem się dzieckiem. Wstawałem, karmiłem z butelki, przewijałem, kąpałem, usypiałem, całymi godzinami spacerowałem po parku. Niestety, jej ciągle było mało – cały czas robiła mi awantury. O przeszłość, o terazniejszość. Jakby coś ją dosłownie opętało. Po kilku miesiącach nie wytrzymałem. Dałem jej ultimatum: albo się uspokoisz, albo się wyprowadzam. Nie chce awantur, chcę, żeby było tak jak kiedyś, dla dobra naszego dziecka. Niestety, nie wytrzymała. Zrobiła mi kolejną “jazdę”. Dotrzymałem slowa i w kilka dni wyprowadziłem się do Y (swojego rodzinnego miasta). Ona skwapliwie wyprowadziła się do swojej mamy.

Dalej: przez 4 miesiące jej pobytu u jej mamy (dziecko trafiło oczywiście tam), zdążyła: wyzwać mnie od śmiecia, uderzyć (po jednej z kłótni – nie oddałem), znów przekazywać tematy naszych rozmów swojej mamie, ktora potrafiła mnie atakować przy córce, córka nie reagowała, wręcz dołączała się do matki w atakach na mnie, odmawiała przyjazdu do miejscowości Y aby próbować jednak dojść do porozumienia (kupiłem to mieszkanie), szantażowała mnie alimentami i sądem kiedy poprosiłem o rachunki za kupowane przez nią ubrania i rzeczy dla dziecka (od początku ciąży i po narodzinach płąciliśmy dokłądnie po połowie za wszystko), wreszcie uniemożliwiła widzenie z dzieckiem (“ze względu na zmęczenie swojej mamy moimi odwiedzinami i odwiedzinami mojej rodziny” – wizyta średnio raz w tygodniu, to chyba normalna częstotliwość, prawda?), a kiedy zaprotestowałem, powiedziała, że “jak mi się nie podoba, to mam iść do sądu i załatwić widzenia w sądzie, wtedy będę widział dziecko raz na 2 tygodnie przez kilka godzin”. Nazwała mnie też człowiekiem bez honoru (ze względu na prośbę o przedstawianie rachunków na wydatki dla dziecka, abym na ich podstawie opłacał połowę).

Tego było dla mnie zbyt wiele. Równo tydzień temu oznajmiłem jej, że jeśli naprawdę chce podać mnie do sądu o alimenty, to ok, niech podaje. Ale w takim razie ja poproszę o zwrot pierścionka zaręczynowego. Pojechałem tam po niego i bez słowa wróciłem do Y. Od tego czasu mamy bardzo ograniczony kontakt smsowy wyłącznie dot. dziecka.

Biję się z myślami czy dobrze zrobiłem. Może to tylko hormony? Może w jakiś sposób mogłem odzyskac jej szacunek innymi metodami? Bo ewidentnie dziewczyna mnie nie szanowała. Dlaczego? Przecież uczciwie postawiłem sprawę jasno na samym początku znajomości. Zapewniłem jej mieszkanie, za które nie musiała w ogóle płacić. Staram się być dobrym tatą dla naszego dziecka. Opiekowałem się nią kiedy było z nią naprawdę zle.

Czy ona jest materialistką? Kiedy się poznaliśmy mówiła mi, że poza pewnymi markami samochodów z górnej półki każdy inny samochód jest “szajsem”. Odpowiedziałem jej wtedy, że ok, w takim razie rozumiem, że do mojego X. nie wsiądziesz, tak? Nie gotuje, bo poprzedni chłopak zabierał ją do drogich restauracji kilka razy w tygodniu. Dowiedziałem się od jej mamy, że ona cały czas wspomina tego chłopaka w kontekście tego, że ja zabieram ją do restauracji wyłącznie w jakieś świeta/uroczystości.

Gdzie popełniłem błąd?

Na koniec dodam, że zamierzam być konsekwentny, nie będę jej błagać o powrót, żebrać o uczucie, o uwagę. Ja ją już skreśliłem ze swojego życia, jest po prostu matką naszego dziecka. Od czasu, kiedy ją zostawiłem, bardzo zbliżyłem się do Boga, spisałem swoje grzechy i jutro idę do spowiedzi po kilku latach nieobecności….

Jeśli chciałby Pan opublikować mój list bardzo proszę o zmianę części faktów, aby osoby z jej otoczenia nie domyśliły się, że chodzi właśnie o nią, obawiam się utrudniania kontaktów z dzieckiem”

________________

Już odpowiedziałem na mail autorowi powyższego tekstu, ale chciałem się publicznie do niego odnieść na co mam zezwolenie.

To nie jest pierwsza historia o tym schemacie, którą znam i dlatego nadałem taki tytuł:

“Demony w rozbijaniu małżeństw postępują schematycznie”

Musimy wiedzieć, że takie rzeczy nie wydarzają się nagle.

Brak wdzięczności za otrzymane dobro, materializm itd. Schemat.

Za tym stoją złe duchy.

Nie byłoby takich problemów, gdyby ludzie żyli zgodnie z Prawem Bożym.

Czytelnik pyta: “gdzie popełniłem błąd?”

Nie umiem pisać dyplomatycznie. Albo prawda albo nic.

Według mojej oceny zgodnej ze Słowem, tutaj został popełniony błąd:

Koh 7

26) Odkryłem, że bardziej gorzką niż śmierć jest kobieta, której serce jest pułapką i siecią, a ręce więzami. Kto się Bogu podoba, ten ujdzie przed nią, lecz kto grzeszy, tego ona usidli. (27) Zważ! To odkryłem, mówi Kaznodzieja, badając jedno po drugim, aby dojść do właściwego sądu. (28) Czego jeszcze szukam, a czego nie znalazłem, jest to: W tysiącu ludzi znalazłem jednego człowieka, ale wśród nich wszystkich nie znalazłem kobiety. (29) Wszelako zważ to: Odkryłem, że Bóg stworzył człowieka prawym, lecz oni uganiają się za wielu wymysłami. “

Satanokultura robi swoje i jednym z głównych jej narzędzi, jest tzw seks. Mężczyźni nie kierują się w doborze partnerki wartościami biblijnymi, ale pożądliwością ciała. Tak więc, kto grzeszy tego ona usidli.

Nie jest to tak, że ta kobieta nagle się zmieniła podczas ciąży, ale ona się podczas ciąży nagle odkryła. Pokazała swoje prawdziwe ja.

Jest wątek teściowej. Pewien chrześcijański pastor powiedział coś z czym się zgadzam: za większością rozwodów stoją teściowe.

Dlaczego tak się dzieje? Ponieważ chcą się one zabezpieczyć materialnie na tzw stare lata. Kłania sie także Duch Jezebel. Zjada je żądza władzy i mamony.

Gra dziećmi. Najbardziej ohydne zagranie ze wszystkich. Kobieto, masz władzę, która ci zostanie zabrana, zostaniesz poniżona rękami Boga.

Bez względu czy istniej on, czy nie, jak niektórzy uważają, jest stały zespół symptomów wspólnych dla takich kobiet. Władza, seks, pieniądze, manipulacja, gra dziećmi (w fazie małżeństwa).

Stwierdzenie kluczowe czytelnika tego bloga:

“Od czasu, kiedy ją zostawiłem, bardzo zbliżyłem się do Boga,”

W zdecydowanej większości przypadków tuz po przebudzeniu, Bóg poprzez Ducha Świętego pokazuje nam ludzi takimi jakimi są, wg miary Słowa Bożego. Nie takimi jakimi sobie ich wyobrażaliśmy do tej pory. Od tego momentu, zauważamy zło w ludziach. Z tego tez powodu wielu z nas jest samotnymi.

“Ewangelia Jan 16, 7-11: „Lecz ja wam mówię prawdę: Lepiej dla was, żebym Ja odszedł. Bo jeśli nie odejdę, pocieszyciel do was nie przyjdzie jeśli zaś odejdę, poślę go do was. A On, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu i o sprawiedliwości, i o sądzie: O grzechu, gdyż nie uwierzyli we mnie: O sprawiedliwości, gdyż odchodzę do Ojca i już mnie nie ujrzycie: O sądzie, gdyż książę tego świata został osądzony””

 

Czy te kobiety wiedzą, że źle czynią? czy ta teściowa wie że popełniła  OGROMNE  zło, wtrącając się w związek jej córki, podtruwając ja regularnie niczym korporacje benzoesanem sodu poprzez jedzenie?

NIE. To Bóg potrząsnął czytelnikiem, aby zobaczył swoje grzechy i grzechy tych kobiet. To jest praca Ducha Świętego.

ON nakazuje nam stronić od złych ludzi.

Ludzie nie narodzeni na nowo, chcieliby w swej dobroci naprawić taki związek. Gdyby to było możliwe, to musieliby wpłynąć także na teściowe i ich demony. Gdyby to było takie proste, to nie byłoby tyle rozwodów.

Nie twierdzę, że nie jest taki związek do naprawy. Przy wielu wysiłkach i łasce Bożej tak, jest możliwy. W praktyce wiem, że kończy się to fatalnie. Natomiast dla Boga wszystko jest możliwe, choć Bóg szanuje wolę takich kobiet. Mężczyzna może zaś modlić się nieustannie, o przebudzenie takiej kobiety, o to aby Pan Jezus dotknął jej serce. Wszak tu chodzi także o dziecko i jego wychowanie. Może to ty uratujesz swą żonę własnie poprzez modlitwy.

Na tym etapie, trzeba odciąć się od zła, ale i pokazać naszą miłość, co jest trudne w takich przypadkach.

Mam kolegę, o którym niedawno pisałem, jak to żona nie daje mu już 2,5 miesiąca dzieci. Płaci alimenty a ona nie daje mu dzieci, które wysyła do psychologa na terapie. Tak, jakby terapia miała zagłuszyć tęsknotę za tatą. Co za okrucieństwo. Co za wyżyny zła.Kolegi mama widuje sie z wnukami, ale kolega nie może. Jednakże Duch Święty kilka dni temu w końcu pokazał mamie kolegi, jak zła jest jego żona, czyli synowa, kiedy ta przy teściowej powiedziała, żeby tesciowa poszła do psychologa i że nie życzy sobie aby jej dzieci rozmawiały przez telefon z ojcem.

My mamy odejść od złych ludzi:

2 Kor 6

Nie wprzęgajcie się z niewierzącymi w jedno jarzmo.

Cóż bowiem na wspólnego sprawiedliwość z niesprawiedliwością?

Albo cóż ma wspólnego światło z ciemnością? ¹⁵

Albo jakaż jest wspólnota Chrystusa z Beliarem lub wierzącego z niewiernym? ¹⁶

Co wreszcie łączy świątynię Boga z bożkami?

Bo my jesteśmy świątynią Boga żywego – według tego, co mówi Bóg:
Zamieszkam z nimi i będę chodził wśród nich,
i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.
¹⁷ Przeto wyjdźcie spośród nich
i odłączcie się od nich, mówi Pan,
i nie tykajcie tego, co nieczyste,
a Ja was przyjmę
¹⁸ i będę wam Ojcem,
a wy będziecie moimi synami i córkami –
mówi Pan wszechmogący.

Bóg odsuwa nas od złych ludzi często sprowadzając do parteru.

Ten kto odchodzi od złych ludzi jest szczęśliwy:

Psalm 1

Szczęśliwy mąż,
który nie idzie za radą występnych,
nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie siada w kole szyderców,
² lecz ma upodobanie w Prawie Pana,
nad Jego Prawem rozmyśla dniem i nocą.
³ Jest on jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
które wydaje owoc w swoim czasie,
a liście jego nie więdną:
co uczyni, pomyślnie wypada.
⁴ Nie tak występni, nie tak:
są oni jak plewa, którą wiatr rozmiata.
⁵ Toteż występni nie ostoją się na sądzie
ani grzesznicy – w zgromadzeniu sprawiedliwych,
⁶ bo Pan uznaje drogę sprawiedliwych,
a droga występnych zaginie.

 

Podejrzewam, że takich osób jak czytelnik jest więcej.

W związku z tym, mój kolega po przejściach Adam, przyjedzie do Sulejowa 19 marca wesprzeć, pomóc, podzielić się swymi doświadczeniami. Będzie to osobna grupka na zjeździe mogąca porozmawiać tylko o problemach małżeńskich

To co moge polecic tak powyższemu czytelnikowi jak i innym, to rozpoczęcie czytania Nowego testamentu od zera. Nie cytatów, wersetów. Od początku niczym tabula rasa. Tak, jakbyście nigdy jej nie znali. Ja nie należę do żadnej religii i tak do tego podejdźcie. Tylko Wy, Nowy testament i Bóg. Zero pośredników maryjnych, pastorów, księży i etc, bo:

”

Jezus jest jedynym pośrednikiem.

Z Bogiem będzie Wam łatwiej. Jezus Was podniesie, a Wasza światłość zatriumfuje.

„Wy jesteście światłością świata”