Nie potępiaj się. Jezus jest większy od Twego serca.

Na wstępie informuję, że postanowiłem czasem nagrywać filmy i pisac teksty równolegle i od tego zaczynam.

Czynie tak między innymi z tego powodu, że gro czytelników ze względu na małą ilość czasu, woli słuchać niż czytać. na przykład w drodze do lub po pracy :-).

Obok stworzę ankietę z zapytaniem, czy odpowiada Wam taka forma.

 

Poniżej tekst, a na samym dole film o tym samym.

 

Chrześcijan można podzielić ze względu na stosunek do grzechu na 3 grupy:

 

1. Potępiających stale siebie
2. Wolnych od prawa żyjących w grzechu za darmową łaskę
3. Czuwających nad swoim sercem i świadomością swej grzesznej natury

 

 

Z oskarżeniem miał do czynienia Paweł. Co prawda nie jest to oskarżenie samego siebie, ale mógł on oskarżać się z powodu rzymskiego systemu:

 

Po upływie kilku dni do Cezarei przybył król Agryppa z Bereniką na powitanie Festusa. (14) Spędzili tam szereg dni. Wtedy Festus przedstawił królowi sprawę Pawła: Feliks zostawił w więzieniu pewnego człowieka, (15) którego sprawę w czasie mego pobytu w Jerozolimie wnieśli arcykapłani i starsi żydowscy, domagając się, abym go skazał. (16) Odpowiedziałem im: Rzymianie nie mają zwyczaju wydawać człowieka na czyjąś łaskę, zanim oskarżony nie stanie twarzą w twarz wobec oskarżycieli i nie będzie miał sposobności obronić się przed zarzutami. (17) Gdy więc ze mną przybyli bez zwłoki rozpocząłem sądy i kazałem przyprowadzić tego człowieka. (18) Oskarżyciele nie podali żadnej winy, której ja się spodziewałem, (19) a raczej jakieś sporne sprawy dotyczące ich wierzeń wysuwali przeciw niemu i jakiemuś Jezusowi, który już umarł, a o którym Paweł mówił, że żyje. (20) Miałem więc wątpliwości, jak to załatwić, dlatego zapytałem, czy nie zechciałby udać się do Jerozolimy, by tam tę sprawę rozpatrzyć. (21) Paweł zaś wniósł odwołanie, by go pozostawić pod strażą aż do rozstrzygnięcia cesarskiego. Poleciłem go więc strzec, dopóki nie odeślę do cesarza. Dzieje 25

 

W psalmie 103 Bóg informuje nas, że on patrzy inaczej na nasze przewinienia jeśli się go boimy.

 

Ps 103

 

Jahwe wymierza sprawiedliwość, bierze w obronę uciśnionych. (7) On Mojżeszowi dał poznać swe drogi, a synom Izraela swoje dzieła. (8) Jahwe miłosierny jest i łaskawy, nieskory do gniewu i pełen litości. (9)Nie wiedzie On sporu bez końca, nie zachowuje na wieki urazy. (10) Nie postępuje z nami według grzechów naszych, nie karze nas na miarę naszych win. (11)Bowiem jak niebo góruje nad ziemią, tak nad bojącymi się Go przemożna jest Jego łaska. (12) Jak daleki jest wschód od zachodu, tak On oddala od nas nasze przewinienia. (13) Jak ojciec lituje się nad swoimi dziećmi, tak Bóg ma litość nad bogobojnymi. (14) Wie On bowiem, z czego jesteśmy stworzeni, nie zapomina, że jesteśmy prochem. (15) Człowiek! Dnie jego są jak trawa, jak kwiat polny rozkwita, (16) lecz ledwie wiatr powieje, już go nie ma, nie pozostaje po nim nawet ślad. (17) Ale wieczna jest łaska Jahwe dla Jego czcicieli, Jego sprawiedliwość dla synów i wnuków, (18) dla tych, co strzegą Jego Przymierza i pomną, by pełnić Jego przykazania. (19) Jahwe utrwalił swój tron na niebiosach, a Jego władanie ogarnia wszechświat. (20) Błogosławcie Jahwe, aniołowie Jego, potężni mocą, którzy Jego pełnicie rozkazy, posłuszni na dźwięk Jego słowa. (21) Błogosławcie Jahwe, wszystkie Jego zastępy, słudzy, którzy pełnicie Jego wolę. (22) Błogosławcie Jahwe, wszystkie Jego dzieła, na każdym miejscu Jego panowania.

 

Bóg nie postępuje ze swoim ludem na miarę jego win.

Po zmartwychwstaniu Jezus nie potępił Piotra za wyparcie się go, ale odkręcił sytuację i powierzył mu bardzo odpowiedzialne zadanie: pasterzowanie owieczek.

 

(15) A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci? Odpowiedział Mu: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego: Paś baranki moje. (16) I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie? Odparł Mu: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego: Paś owce moje. (17)Powiedział mu po raz trzeci: Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie? Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: Czy kochasz Mnie? I rzekł do Niego: Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego Jezus: Paś owce moje

 

Pan Jezus akceptuje Cie takim, taką jaki jesteś wiedząc, że czeka Cie praca nad sobą na lata.