Gdybyśmy żyli w czasach Dawida, wszyscy byśmy zginęli.

Kiedy czytałem 2 Samuela zaintrygował mnie fragment dotyczący kary za policzenie Izraela. Stanąłem na tym i poprosiłem Boga o zrozumienie i wydaję mi się, że Bóg dał mi odpowiedź.

 

(1) Potem ponownie rozgorzał gniew Pana na Izraela, tak iż pobudził Dawida przeciwko nim, mówiąc: Nuże, policz Izraela i Judę! (2) Rzekł więc król do Joaba i do dowódców wojsk, którzy byli przy im: Obejdźcie wszystkie plemiona izraelskie od Dan aż po Beer-Szebę i przeprowadźcie spis ludności, abym się dowiedział, ile jej jest. (3) Lecz Joab rzekł do króla: Oby Pan, twój Bóg, pomnożył lud stokrotnie w porównaniu z tym, ile go jest teraz, i oby oglądały to jeszcze oczy mojego pana, króla! Ale dlaczego mój pan, król, chce tego? (4) Słowo króla przeważyło jednak wobec Joaba i wobec dowódców wojska. Wyruszył więc Joab i dowódcy wojska od króla, aby przeprowadzić spis ludności w Izraelu.

 

Z tekstu wynika, że to niby Bóg zainicjował działania Dawida przeciw Izraelowi, ale przecież my wiemy, że Bóg nie kusi, gdyż

 

” „Kto doznaje pokusy, niech nie mówi, że Bóg go kusi. Bóg bowiem ani nie podlega pokusie ku złemu, ani też nikogo nie kusi. To własna pożądliwość wystawia na pokusę i nę­ci każdego. Następnie pożądliwość gdy pocznie, rodzi grzech, a skoro grzech dojrzeje, przynosi śmierć” (Jkb 1,13-15).’

 

 

Dalej mamy pewne wyjaśnienie. Dawida zaczęło dręczyć sumienie.

 

(9) Joab podał królowi wynik spisu ludności, było mianowicie w Izraelu osiemset tysięcy mężczyzn zdatnych do walki orężnej, w Judzie zaś pięćset tysięcy mężczyzn. (10) Lecz potem Dawida ruszyło sumienie, że kazał przeprowadzić spis ludności. Rzekł więc Dawid do Pana: Zgrzeszyłem bardzo, że to uczyniłem; lecz teraz, Panie, odpuść winę sługi twego, gdyż postąpiłem bardzo nierozsądnie.

 

Popatrzcie na to, co się stało po zgrzeszeniu Dawida, po braku wiary:

 

(11) A gdy Dawid wstał rano, takie słowo Pańskie doszło proroka Gada, jasnowidza Dawidowego: (12) Idź i przemów do Dawida: Tak mówi Pan:

Daję ci do wyboru trzy rzeczy, wybierz sobie jedną z nich, a Ja ci ją spełnię. (13) Poszedł więc Gad do Dawida i doniósł mu o tym w tych słowach:

Czy ma nastać u ciebie siedem lat głodu w twojej ziemi,

czy raczej trzy miesiące twojej tułaczki przed twoimi wrogami, którzy cię będą ścigać,

czy wreszcie raczej trzy dni zarazy w twojej ziemi? Namyśl się i bacz, co mam odpowiedzieć temu, który mnie przysyła.

 

Bóg z szacunku do Dawida dał mu wybór kary.

 

Co wybrał Dawid?

 

“14) Dawid odpowiedział Gadowi: Jestem w wielkiej rozsterce, ale proszę, byśmy raczej wpadli w rękę Pana, gdyż wielkie jest jego miłosierdzie, lecz w rękę człowieka wpaść nie chcę. (15) Spuścił tedy pan zarazę na Izraela od tego rana aż do wyznaczonej pory. Zmarło wtedy z ludu od Dan aż po Beer-Szebę siedemdziesiąt tysięcy mężów’

 

Historia ta opisana jest w księdze Kronik, gdzie jej początek wskazuje na sprawcę:

 

“(1) Wtedy wystąpił szatan przeciwko Izraelowi, pobudziwszy Dawida do tego, aby policzył Izraelitów.”

 

Co nam to uświadamia?

Ano to, że czasem istotnie mamy podszepty od demonów.

Dawid im uległ i z niewiary zwątpił, choć dotychczas Bóg był przy nim stale, o czym świadczyły wszystkie wygrane wcześniej bitwy.

Zaważyła tutaj niewiara. Poleganie na własnych siłach. Sytuacja identyczna do tej, kiedy to Jozue wysłał zwiadowców, a oni wyolbrzymili siły wroga. Później zginęli.

Gdybyśmy  żyli w tamtych czasach, to już setki razy mielibyśmy “okazje” umrzeć za niewiarę.

Ileż to razy polegamy na sobie. Ileż to razy sięgamy po używki i wcale nie myślę tylko o alkoholu, ale także słodyczach, nieumiarkowanym jedzeniu.

Nieraz zapewne Bóg Wam pomógł niczym Dawidowi. Jednakże ile to razy po tym zwątpiliście w sytuacji podbramkowej: brak pracy, kłopoty małżeńskie, kredyty, choroby.

 

Wg mnie, z czym zapewne się nie zgodzi część badaczy biblii, jesteśmy karani do tej pory za niewiarę. Może poprzez choroby ciała, może poprzez tzw pecha.

Świat mówi: umiesz liczyć? licz na siebie.

Sparafrazuje tę sentencję:

Umiesz liczyć? licz na Boga

Dawid policzył ludzi nie licząc na Boga.

 

Ja w to wierzę.

 

Człowiek to istota jednak słaba, ale my mamy teraz tę przewagę, że łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa jest z nami.