“Nowotestamentowe Życie i Kościół”

Zac Poonen; 31.01.2016

(treść nauczania z Konferencji Tuticorin, Tamilnadu, India – styczeń 2016)

Jeżeli prawdziwie jesteśmy ” usprawiedliwieni krwią Chrystusa ” (Rz. 5:9) i umiłowani w Chrystusie (Ef. 1:6 – tłumacz. Króla Jakuba), to nasza przeszłość już więcej nie jest pamiętana przez Pana (Hbr. 8:12). Wtedy w oczach Jego nasza przeszłość jest bezgrzeszna. I tak pozostanie, tak długo jak tylko będziemy skorzy do życia w skrusze, zachowamy czyste sumienie i będziemy innym zawsze wybaczali (Mat. 18:23-35).
Rzeczą najpotrzebniejszą w naszym życiu jest cały czas słuchać słów Pana naszego Jezusa Chrystusa (Łk. 10:38 i 42). Jest tak dlatego, ponieważ każdego bożka, którego byśmy słuchali, w odróżnieniu do Pana Jezusa, można zniszczyć (Iz. 30:21,22).
Największym dowodem pokory jest całkowite posłuszeństwo Panu (Flp. 2:8), które przychodzi poprzez stałe uśmieracanie naszej własnej woli (2 Kor. 4:10).
“Podobnie wy, mężowie, postępujcie z nimi z wyrozumiałością jako ze słabszym rodzajem niewieścim” (P 3:7). Mąż jest głową żony, co znaczy, że musi prowadzić swą żonę, dawać jej dobry przykład i opiekować się nią w każdym aspekcie jej życia (tak jak mózg troszczy się o całe ciało).
Musimy nauczać dzieci tego, co rodzice Mojżesza go nauczali: aby nie szukać nigdy ziemskich honorów, ani grzesznych przyjemności, ani ziemskich bogactw, ale być chętnym do znoszenia aktów znęcania się nad nami i pohańbienia przez wygląd na Jezusa Chrystusa. Mojżesz o tym wszystkim pamiętał, nawet wtedy kiedy miał już 40 lat (Hbr. 11:24-26).
Pan zapisuje na początku Swoje Słowo w naszych umysłach, dając nam najpierw pragnienie do pełnienia Jego woli. Następnie zapisuje je na naszych sercach, dając nam rownież umiejętność do pełnienia Jego woli (Hbr. 8:10; Flp. 2:12,13). Jeżeli już dokonał w nas tego pierwszego, to musimy Mu wierzyć, że to drugie rownież w nas dokona.
Każdy z nas musi sumiennie wykonywać swoją rolę w Ciele Chrystusowym, aby budować Kościół jako “zjednoczoną” rodzinę, gdzie każdy z jej członków dba o innych i zachęca ich do pracy dla Pana (1 Kor. 12:24-27).
“Bracia, ja o sobie samym nie myślę, że pochwyciłem, ale jedno czynię: zapominając o tym, co za mną, i zdążając do tego, co przede mną” (Flp. 3:13), to znaczy że codziennie żyjemy tak, jakbyśmy dotąd nic jeszcze nie zrobili dla Pana, ale byli chętni, aby dowiedzieć się czego On danego dnia od nas chce.
Zwycięzcy stojący na “morzu szklistym” (morzu bez chociażby najmniejszej fali – Obj. 15:2) są obrazem życia w “doskonałym odpocznieniu”, które Pan chce nam dać – życie w stałej radości, w którym nie przeszkadza nam nic co dzieje się (lub nie dzieje) wokół nas (Hbr. 4:9-11).
“Bez przystanku się módlcie” (1 Tes. 5:17) znaczy to modlić się w ten sam sposób, w jaki odbywa się oddychanie – stale, bez przerwy. To znaczy żyć w stałym poczuciu bezsilności i w każdej sprawie zależności od Pana – jak gałąź, która aby wypuścić owoce, zawsze bezradnie polega na drzewie (J. 15:5).