Historia Nabala, czyli jak Bóg wykonuje wyroki na naszych wrogach za nas.

Biblia o Nabalu wspomina w Pierwszej Księdze Królewskiej.

Nabal był bardzo zamożnym człowiekiem. Jego trzoda liczyła trzy tysiące owiec i tysiąc kóz. Tak więc o jutro się Nabal nie martwił. Myślę, że zamożność jego można porównać do właściciela sieci restauracji w Polsce.

Żona Nabala Abigail:

” Kobieta ta była roztropna i piękna, mąż zaś był nieokrzesany i niecnych postępków, z rodu Kalebita”.

Dlaczego ta postać została umieszczona na kartach Biblii?

Kiedy umarł Samuel , Dawid  ruszył i udał się na pustynię Paran.

Tam też, zdecydował się wysłać Dawid do owego Nabala swoje sługi.

 

“(5) Posłał dziesięciu sług i dał im takie polecenie: – Idźcie do Karmelu, wstąpcie do Nabala, pozdrówcie go w moim imieniu. (6) I powiedzcie tak do mego brata: Pokój niech będzie z tobą i pokój z twoim domem, i pokój ze wszystkim, co twoje. (7) Właśnie słyszałem, że strzygą u ciebie owce; otóż gdy twoi pasterze byli przy nas, nie lżyliśmy ich i nic im nie zginęło przez cały czas, dopóki byli w Karmelu; (8) zapytaj twoich sług, a powiedzą ci; niech więc nasi młodzieńcy znajdą łaskę w twoich oczach, wszak przybyliśmy w dzień świąteczny. Daj więc, proszę, twoim sługom i twojemu synowi Dawidowi, co masz pod ręką.”

 

Popatrzcie jaka pokora Dawida wyszła przy tej okazji. Przecież Dawid był dzielnym mężem i gdyby tylko chciał, wysłałby nie sługi swe, ale  dobrych wojowników, by Nabalowi to wszystko odebrać.

On się jednak uniżył.

Jak odpowiedział sknera Nabal?

“(9) Poszli więc słudzy Dawida i powtórzyli Nabalowi w imieniu Dawida wszystkie te słowa i czekali. (10) W odpowiedzi rzekł Nabal sługom Dawida: Któż to jest Dawid, a któż to jest syn Isajego? W obecnym czasie wiele jest sług, którzy się buntują przeciwko swoim panom. (11) Mamże wziąć mój chleb i moje wino, i mięso z moich zwierząt, które zarżnąłem dla moich postrzygaczy, i oddać mężom, o których nie wiem, skąd są?”

 

Było to  całkowitym przeciwieństwem wobec kurtuazji Dawida.

 

Jak zareagował Dawid na takie poniżenie?

 

“(12) Zawrócili tedy słudzy Dawida i przyszedłszy doń donieśli mu o tym wszystkim. (13) Rzekł więc Dawid do swoich wojowników: Przypaszcie każdy swój miecz! I przypasał każdy swój miecz, a także i Dawid przypasał swój miecz. I poszło za Dawidem około czterystu mężów, a dwustu pozostało przy jukach”

 

Tutaj mamy nieoczekiwany zwrot akcji:

 

“(14) Tymczasem jeden ze sług doniósł Abigail żonie Nabala: Oto wysłał Dawid z pustyni, aby pozdrowili naszego pana, lecz on ich zbeształ. (15) A wojownicy ci byli dla nas bardzo dobrzy, nie zostaliśmy znieważeni i nic nam nie zginęło przez cały czas, gdy z nimi przestawaliśmy, będąc w polu. (16) Murem byli dla nas zarówno w nocy, jak we dnie przez cały czas, gdy byliśmy z nimi, pasąc owce. (17) Rozważ więc teraz i obmyśl, co zrobić, gdyż zguba pana naszego i całego jego domu jest postanowiona, on sam zaś jest zbyt złośliwy, żeby można z nim rozmawiać. (18) Abigail wzięła więc śpiesznie dwieście chlebów, dwie łagwie wina, pięć owiec już oprawionych, pięć korców prażonego ziarna, sto pęczków rodzynków i dwieście placków figowych, załadowała to na osły. (19) I rzekła do swoich sług: Idźcie przede mną, a ja pójdę za wami. Lecz mężowi swemu Nabalowi o tym nie powiedziała.”

 

Abigail jak Biblia opisała ją wcześniej, była kobietą roztropną i tutaj szybko i mądrze zareagowała. Po pierwsze obrazuje to przykład kobiety mądrzejszej od mężczyzny, a po drugie, usprawiedliwia jej potajemne działania dla pozytywnego celu.

 

Co się dzieje dalej?

 

“(20) A gdy zakryta przez górę, siedząc na ośle w dół zjeżdżała, oto znienacka natknęła się na Dawida, który wraz ze swoimi wojownikami schodził w dół naprzeciw niej. (21) Dawid zaś myślał: Całkiem daremnie ochraniałem wszystko na pustyni, co do tamtego należy, tak, że nic z jego własności nie zginęło, a on odpłacił mi złym za dobre. (22) Tak niechaj Bóg sprzyja wrogom Dawida teraz i nadal, jeżeli do rana pozostawię przy życiu któregokolwiek mężczyznę z tych, którzy do niego należą. (23) A gdy Abigail zobaczyła Dawida, zsiadła śpiesznie z osła i padła przed Dawidem twarzą ku ziemi, składając mu pokłon,(24) następnie rzuciwszy mu się do nóg, rzekła: Moja to wina, mój panie! Niech wolno będzie twojej służebnicy przemówić do ciebie, ty zaś wysłuchaj słów twojej służebnicy. (25)Niechaj mój pan nie zwraca uwagi na tego męża niegodziwego, na Nabala, gdyż jakie jest jego imię, taki i on sam: Nabal się nazywa i jest głupcem, a ja, twoja służebnica, nie widziałam sług mojego pana, których wysłałeś. (26) Oto teraz, mój panie, jako żyje Pan i jako żyje twoja dusza, którą powstrzymał Pan od przelewu krwi i od ratowania siebie swoją własną ręką, niechaj do Nabala będą podobni twoi wrogowie i ci, którzy obmyślają zło przeciwko mojemu panu. (27) Niechaj tedy ten dar, który przyniosła twoja służebnica mojemu panu, oddany będzie sługom, którzy towarzyszą mojemu panu. (28) Przebacz winę twojej służebnicy, a Pan wzniesie mojemu Panu trwały dom; wojny Pana bowiem prowadzi mój pan, a zła nie będzie w tobie po wszystkie dni twoje. (29) A jeśli powstanie ktoś, aby cię prześladować i nastawać na twoje życie, to niechaj życie mojego pana będzie przechowane w wiązance żyjących u Pana, Boga twego, życie zaś twoich wrogów niechaj wyrzuci, jak z samego środka procy. (30) A gdy Pan wykona na moim panu wszystko to dobre, które wypowiedział o tobie, i ustanowi cię księciem nad Izraelem, (31) To nie będzie to dla ciebie, mojego pana, potknięciem i wyrzutem sumienia, jakby było, gdybyś wylał krew niewinną, i sam siebie ratował swoją własną rękę. Gdy zaś Pan wyświadczy dobro mojemu panu, wspomnij na swoją służebnicę.”

 

Niesamowita pokora Abigail. Coś niewyobrażalnego w dzisiejszych sfeminizowanych czasach matriarchatu i matki boskiej częstochowskiej i innych matek boskich zielnych i parytetów wyborczych…

 

 

czy Dawid ją z tego powodu nie szanował?

 

(32) I rzekł Dawid do Abigail: Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, który cię wysłał dzisiaj na spotkanie ze mną. (33) I błogosławiona twoja roztropność, i błogosławionaś ty, że powstrzymałaś mnie dzisiaj od przelewu krwi i ratowania siebie swoją własną ręką. (34) Lecz jako żyje Pan, Bóg Izraela, który powstrzymał mnie od wyrządzenia ci krzywdy; gdybyś nie była wyszła mi śpiesznie na spotkanie, do jutra rana nie byłby ocalał u Nabala żaden mężczyzna. (35) I przyjął Dawid z jej ręki wszystko, co dla niego przywiozła, do niej samej zaś rzekł: Idź w pokoju do swojego domu: patrz, wysłuchałem twojej prośby i odniosłem się do ciebie życzliwie.

 

Dawid okazał jej wielki szacunek. Ba, już po tym wszystkim jak została wdową wziął ją za żonę. Dawid wziął za żonę pokorne kobietę. Nie wyzwoloną i będącą sobie panią.

 

Co było dalej? W ostatniej fazie tej historii zadziałał sam Bóg:

 

(36) A gdy Abigail przyszła do Nabala, ten wyprawiał w swoim domu ucztę prawie po królewsku i był dobrze usposobiony, gdyż był bardzo pijany, toteż nie powiedziała do niego najdrobniejszego słówka aż do następnego poranka. (37) Lecz rano, gdy Nabal wytrzeźwiał, opowiedziała mu jego żona o tym, co zaszło; a w nim serce zamarło i zdrętwiał jak kamień. (38) A po mniej więcej dziesięciu dniach dotknął Pan Nabala, i ten umarł.

 

Życie Dawida ogólnie rzecz biorąc jest pokazem pokory i zemsty pozostawionej Bogu. Za zniewagę sługi Bożego, Nabal został ukarany utratą życia.

Opowieść ta, pokazuje dobitnie, jak bardzo pokornym człowiekiem był Dawid. Saula również mógł kilkakrotnie zabić, ale tego nie zrobił. Dawid był przez Saula ścigany i sponiewierany mimo, że Dawid był mocnym punktem królestwa Saula.

Mam zamiar napisać obszerniejszy  tekst o  mszczeniu się ludzi, ale powyższy przykład modelowo pokazuje jak bardzo spełnia się

Słowo Boga

 

Rz 12

(18) Jeśli to możliwe, jeśli to od was zależy, żyjcie w pokoju, ze wszystkimi ludźmi. (19) Umiłowani, nie wymierzajcie sami kary, lecz pozwólcie działać sprawiedliwości Bożej. Napisano bowiem: “Do Mnie należy pomsta, ja się odwzajemnię” – mówi Pan.

 

 

Pwt 32

 

“(35) Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę Do czasu, gdy zachwieje się noga ich. Gdyż bliski jest dzień klęski ich, I śpieszą się ich przeznaczenia”

 

Wielu z nas ma, miało, sporo wrogów i często jest pokusa aby się zemścić. Nie mścijmy się, Bóg załatwi to za nas.

Kiedyś publikowałem wykład Dawida Wilkersona, w którym to mówił on o wyleganiu jaja węża. Powiedział on tak: nawet nie myśl o tej osobie źle, a zobaczysz za jakiś czas będziesz płakał nad nią. By nie być gołosłownym, podał kilka przykładów jak zostały ukarane osoby niszczące sługi Boże.

Z naszego ludzkiego cielesnego punktu widzenia chcielibyśmy wyroku od razu. Bóg działa jednak inaczej i to jemu mamy zostawić nasz problem i nasze krzywdy. W omawianym przypadku było to 10 dni, Wilkerson mówił bodajże o pół roku czy roku.

 

Życie Dawida uświadamia nam także, że jeśli będziemy blisko Boga, to nawet przez jakiś czas cierpiąc przez innych, zostanie dokonana zemsta bez naszego udziału. Tak więc jeśli jesteś sługą Bożym, ale ktoś aktualnie nienawidzi Cię i niszczy, to wiedz, że nie pozostanie to bez odzewu. Ktoś może teraz pokazywać nad Tobą swą wyższość, poniewierać Cię, obnażać pychę,  jak bogaty Nabal wobec Dawida, ale Bóg może mu to wszystko odebrać. Bóg nie da w nieskończoność Cię krzywdzić. Nawet Hiob był dręczony określony czas.

 

 

Zemstę zostaw Bogu.