Kardynał Danneels przyznaje: stronnictwo „mafijne” obaliło Benedykta XVI by uczynić kościół „znacznie nowocześniejszym”

Tłumaczył Jacek. Dziękuję:

 

Papież Benedykt o islamie mówił szczerze. Teraz natomiast wyszło na światło dzienne, iż jego autorytet był podważany przez mroczną klikę dążącą do wprowadzenia kardynała Bergoglio – obecnie papieża Franciszka – na stanowisko biskupa Rzymu i „zmodernizowania” kościoła rzymskokatolickiego. Jedną rzeczą, której z pewnością udało im się dokonać, było położenie kresu wszelkiemu oporowi przed globalnym dżihadem prześladującym setki tysięcy chrześcijan. Przywódcy kościoła zdradzają swoich własnych ludzi.

 

W artykule Roberta Spencera dla portalu Jihad Watch z dnia 25 września br kardynał Danneels określił grupę, do której, jak wyznał, sam przynależy mianem stronnictwa „mafijnego” pod nazwą St. Gallen. Grupa ta pragnęła drastycznej reformy kościoła, by uczynić go „znacznie nowocześniejszym”, a także by przewodził mu kardynał Jorge Bergoglio.

 

Kardynał Jorge Bergoglio to papież Franciszek. Tak więc owo stronnictwo „mafijne” osiągnęło swój zamiar. Mają swojego papieża, który pomaga im wdrażać „drastyczną reformę kościoła, by uczynić go „znacznie nowocześniejszym”. Kwestią niewyjaśnioną jest to, dlaczego instytucja, która twierdzi, że jej misją jest przekazywanie oraz zachowywanie boskiego objawienia musi stać się bardziej „nowoczesna”. Z pewnością jednak ta pałacowa rewolucja zwiastowała istotną zmianę w stanowisku kościoła względem islamu. O ile wypowiedzi Benedykta XVI na ten temat można określić jako celne i dokładnie uzasadnione, tak w przypadku Franciszka widzimy nagłe odejście od takiej argumentacji. W adhortacji Evangelii Gaudium z listopada 2013 r. znajdujemy następujące słowa:

 

„Dla podtrzymania dialogu z islamem konieczna jest odpowiednia formacja rozmówców, nie tylko, aby byli solidnie i radośnie zakorzenieni w swojej tożsamości, ale także, aby byli zdolni uznać wartości innych, zrozumieć obawy leżące u podstaw ich żądań i sprawić, by ujawniły się wspólne przekonania. My, chrześcijanie, powinniśmy przyjąć serdecznie i z szacunkiem islamskich migrantów przybywających do naszych krajów, podobnie jak mamy nadzieję i prosimy, byśmy byli przyjmowani z szacunkiem w krajach o tradycji islamskiej. Proszę, pokornie błagam te kraje, aby zapewniły wolność chrześcijanom, by mogli sprawować swój kult i żyć swoją wiarą, uwzględniając wolność, jaką wyznawcy islamu cieszą się w krajach zachodnich! Wobec niepokojących nas epizodów naznaczonego przemocą fundamentalizmu, serdeczne uczucie wobec autentycznych muzułmanów powinno nas prowadzić do unikania wrogich uogólnień, ponieważ prawdziwy islam i poprawna interpretacja Koranu sprzeciwiają się wszelkiej przemocy.”

 

Podobną paplaninę można było usłyszeć w zeszłym tygodniu podczas wystąpienia papieża Franciszka w Kongresie:

 

„Nasz świat coraz bardziej staje się miejscem gwałtownego konfliktu, nienawiści i brutalnych okrucieństw popełnianych nawet w imię Boga i religii – oświadczył papież. Dodał, że żadna religia nie jest odporna na przejawy ideologicznego ekstremizmu i dlatego konieczna jest czujność wobec wszelkiego fundamentalizmu.”

 

Jako że katolicy w Stanach Zjednoczonych cechują się tak bardzo przejaskrawioną, balansującą na granicy idolatrii nabożną czcią papiestwa, to zgadzają się na to wszystko bez wahania. Jeśli papież jest lewicowcem głoszącym propagandę multikulturalizmu, ukrywającym prawdziwą naturę islamu i zagrożenie dżihadem, to i oni mają takie poglądy. Nawet ci, którzy zdają sobie sprawę, iż jest to nie tylko nonsens, ale wręcz samobójczy nonsens, obawiają się cokolwiek powiedzieć z „szacunku” dla papieża i sprawowanego przezeń urzędu. Amerykańska Konferencja Biskupów Katolickich, organizacja pełna słabych i nieodpowiedzialnych liberałów wożących się limuzynami, jak Robert McManus, Kevin Farrell i Jaime Soto od lat jest tubą skrajnej lewicy, a dziś jest tak skora do naśladowania daremnego, naiwnego i przewrotnego zobowiązania Franciszka do prowadzenia „dialogu” z Religią Pokoju, nawet za cenę porzucenia chrześcijan na Środkowym Wschodzie na pastwę losu, aktywnie dążąc do uciszenia tych, którzy występują przeciwko tym prześladowaniom. Ich działania mające na celu wykorzenienie nawet najmniejszej różnicy zdań w kwestii islamu będącego „religią pokoju” i „dialogu rozwiązującego wszelkie problemy” są tak bezwzględne i nieustępliwe, jak niegdyś działania Inkwizycji.

 

Hierarchia kościoła rzymskokatolickiego otwiera zatem dziś bramy Zachodu tym, którzy go zniszczą, mordując, nawracając i podbijając ludzi. Jestem najwidoczniej bardzo złym katolikiem, skoro wierzę, że jest to obrzydliwość. Kościół mógł i powinien był stanowić głos prawdziwie miłosiernej odpowiedzi na zagrożenie islamem, broniąc przy tym w sposób zdecydowany wartości cywilizacji judeochrześcijańskiej. Zamiast tego, kardynał Danneels i jego poplecznicy są u szczytu władzy, mając swojego człowieka w Watykanie.