Duch Jezebel w społecznościach biblijnych prorokuje.

„“Serce jest zdradliwsze niż wszystko inne i niepoprawne – któż je zgłębi?” (Jr 17:9)”

Ktoś, kto ma aspiracje być poprzez swoje uczynki osiągnąć stan doskonałości  jest narażony na zwiedzenie lub samo-zwiedzenie, gdyż idealny na ziemi był tylko Jezus.

My musimy stawać się z dania na dzień z miesiąca na miesiąc i roku na rok coraz lepsi gdyż na tym polega uświęcanie, ale problem pojawia się, kiedy jedna osoba poprzez swoje uświęcenie staje się pośrednikiem między Bogiem a ludźmi. Dokładnie robi to właśnie istota kryjąca się za  Maryją.

Błogosławieni są raczej Ci, którzy słuchają Słowa Bożego, a nie prorokiń.

Zobaczmy jak się objawia w praktyce zwiedzenie złego ducha kradnącego chwałę Bożą:

„

A wy nic sobie z tego nie robicie. Choćbyście się nie wiedzieć, jak modlili,  nie wiedzieć,

co robili, nigdy nie zdołacie wynagrodzić trudu, którego się dla was podjęłam.

Dałam wam sześć dni do pracy, siódmy zastrzegłam sobie, i nie chcą Mi go przyznać.

To właśnie czyni ramię mojego Syna tak ciężkim.

Woźnice przeklinają wymawiając Imię mojego Syna.

Te dwie rzeczy czynią ramię mojego Syna tak ciężkim.

Jeżeli zbiory się psują, to tylko z waszej winy. Pokazałam wam to zeszłego roku na ziemniakach.

Ale nic sobie z tego nie robiliście, przeciwnie, znajdując zepsute ziemniaki, przeklinaliście

wymawiając Imię mojego Syna. Będą one się psuły nadal, a tego roku na Boże Narodzenie

nie będzie ich wcale. Jeżeli macie zboże, nie trzeba go zasiewać, bo wszystko, co posiejecie, zjedzą zwierzęta, a jeżeli coś wyrośnie, obróci się w proch przy młóceniu.

Nastanie wielki głód, lecz zanim to nastąpi, dzieci poniżej lat siedmiu będą dostawały dreszczy

i będą umierać na rękach trzymających je osób. Inni będą cierpieć z powodu głodu.”

Teraz dla przykładu umieszczam poniżej tekst rzekomego proroctwa osoby, która prawdopodobnie traktowana jest przez grupę jako wyjątkowo uduchowiona. Nie wiem kim ta osoba jest, mogę się tylko domyślać, ponieważ podesłano mi kiedyś link do tego profilu, ale biorąc pod uwagę nieznajome mi do końca środowisko może to być ktoś mi zupełnie nieznany.

„

Marni jesteście, dlatego takie życie prowadzicie, dlatego tyle w was zła, tyle nieszczęść was spotyka, bo nie przychodzicie do Mnie, bo unikacie Mnie i nie chcecie Mnie znać, chcecie tylko o Mnie wiedzieć.

Ale chcę was zaprosić kolejny raz, wołam do was, abyście otworzyli swoje serca na Mego ducha, którego wylałem na was bez miary, abyście korzystali z darów. Darmo wam to daję. Chcę wam okazać łaskę o wiele większą niż wy pojmujecie. Chcę, abyście znali Moją miłość, Moje miłosierdzie. Abyście wiedzieli, kim Ja jestem, znali Mnie, a nie wiedzieli o Mnie.

Pierwsze zdanie z objawienia maryjnego:

„A wy nic sobie z tego nie robicie”

Pierwsze z biblijnego:

„Marni jesteście, dlatego takie życie prowadzicie,”

W obu tekstach ktoś pisze w pierwszej osobie liczby pojedynczej. W pierwszym przypadku jako Maryja, a w drugim jako Jezus, ale przez wierzącego.

Widząc ten demonizm zasięgnąłem porady kogoś doświadczonego w wierze, kogoś, kto hipotetycznie mógł się ze mną nie zgadzać. Chciałem zbadać swoje serce czy aby nie kieruje się emocjami i zbadać rzetelność mojej oceny.

Oto odpowiedź weterana w wierze:

Tragiczne jest to, gdy człowiek próbuje sam z siebie pisać za Pana Boga. W tym tekście są Same zaprzeczenia i niezgodność ze Słowem Pana. Podawanie się za Pana Jezusa i publikowanie tekstów w JEGO IMIENIU bez JEGO autorstwa i zgód jest mega grzechem.

Tak, jest to diabelstwo zajmować miejsce Boga.

Tekst :proroczy” jest dłuższy w oryginale zarówno ten maryjny jak i od „ewangelików”. Ważny jest początek i forma. Nie ma znaczenia w tym momencie niebiblijność tekstu maryjnego co do niedzieli.

Pisanie proroctwa odmieniając czasownik w pierwszej osobie liczny pojedynczej (np. Ja mówię do was) jako pośrednik między Bogiem, a ludźmi to diabelstwo.

Nie ma także żadnego przykładu na takie zachowanie apostołów.

Paweł powiedział „tak mówi Pan nie ja”.

A nie to ja Jezus mówię do Was.

W zasadzie nie ma znaczenia jakiej płci jest ów „prorok”, ale co do zasady jest to duch Jezebel. Religijny duch (demon) proroctwa.

” (20) Lecz mam ci za złe, że pozwalasz niewieście Izebel, która się podaje za prorokinię, i naucza, i zwodzi moje sługi, uprawiać wszeteczeństwo i spożywać rzeczy ofiarowane bałwanom. ” Ap 2.

Duch Jezebel poprzez stworzenie otoczki wyjątkowości podporządkowuje sobie całe  zgromadzenie. Wszyscy zwracają się do takiej osoby uznając ją za natchnioną, kiedy powinniśmy przecież w pierwszej kolejności zwracać się bezpośrednio do Boga i Jego Słowa.

W zborach rządzonych przez Jezebel jest nacisk na Ducha. Pytanie jakiego ducha. Ważna jest górnolotność, przeżycia.

W doskonałym  spektaklu teatralnym z lat 80ych pt. „Igraszki z diabłem” pewien pustelnik prowadził niemal święte życie. Doskonała rola W. Pokory. Jednak przy zboczeniu dwóch młodych kobiet – królewny i jej służącej – podpisujących pakt z diabłem okazał surowość przez co ostatecznie był potępiony.

Prowadził bardzo skromne życie, a jednak kimś bliższym Bogu okazał się Marcin Kabat wracający ze służby wojskowej. Marcin charakteryzował się przede wszystkim miłosierdziem.

Nie oznacza to, że nie widział zła. Na przykład karcił skruszonego później zbója.

W jaki sposób  kobieta zwana „Jezebel” zaczęła wywierać tak niesamowitą władzę nad życiem chrześcijan w Tiatyrze?

Przez tę rzekomą „proroczą” zdolność Jezebel zyskała władzę i autorytet w kościele w Tiatyrze i wywarła niekorzystny wpływ na wielu tamtejszych chrześcijan.

Osoba z duchem Izebel będzie twierdzić, że ma „objawienie”, które przewyższa Pismo Święte.

Tak więc pisanie w 1 o l. poj. jako Jezus to wstawianie się w roli samego Jezusa.

Osoba z „duchem Izebel” to osoba, która odwołuje się do swojej „duchowości”, aby zracjonalizować (lub przynajmniej przeoczyć) zmysłowość. Często nawet nie wierzą, że jest to grzeszne lub nielegalne, ale są tak zaślepieni pychą, pochwałami ludzi i sensacyjnymi nadprzyrodzonymi doświadczeniami, że to, co może być nieodpowiednie dla wierzących głównego nurtu, jest w ich przypadku dozwolone. To tylko jedna z korzyści.

Duch Jezebel dla podtrzymania władzy jednym będzie folgował i przymykał oko na grzechy a innych potępiał.

Duch Jezebel jest silnym duchem demonicznym, blisko związanym z czarami i kontrolą, wywołującym niepokój
i trudności w relacjach — zwłaszcza tych, w których pojawia się Boski autorytet. Często, kiedy jesteś wokół tego ducha, będziesz czuć się zaniepokojony, niespokojny i postrzępiony na brzegach. Jezebel wykazuje dużą dozę dumy i ma tendencję do celowania w przywództwo, aby je wykoleić i uczynić nieskutecznym.
Ten duch wywiera wielki wpływ poprzez oszustwo — i wszyscy możemy być podatni.

Duch Jezebel jest dumny, a więc rzadko dziękuje, rzadko docenia osoby, które mogą mu zagrozić.

Protestanckie wydania orędzi maryjnych stanowią wielkie zagrożenie, gdyż stawiają wyżej rzekomy dar prorokowania jednej osoby od samego Słowa.

Ilu z tych prorokujących przewidziało plandemię? NIKT.

Tam gdzie pojawiali się apostołowie tam przede wszystkim był opór ze strony świata oraz progres w liczbie zbawionych:

(40) Wielu też innymi słowy składał świadectwo i napominał ich, mówiąc: Ratujcie się spośród tego pokolenia przewrotnego. (41) Ci więc, którzy przyjęli słowo jego, zostali ochrzczeni i pozyskanych zostało owego dnia około trzech tysięcy dusz.

Dzisiaj protestantyzm pseudo ma haniebne 0,38% wierzących z czego większość to denominacje ekumeniczne. Przyczyna takiego wyniku jest złożona. Jednak na poziomie ogólnym można uznać, że diabeł jest nie tylko w kościele katolickim, ale pracuje także u chrześcijan biblinych.

Kilka lat temu zastanawiałem się jak mogę pomóc moim niezwykle uświęconym braciom i siostrom. Modliłem się wiec albo o błogosławieństwo ogólnie, albo wcale. Mając na uwadze jaki byłem przy nich słaby wyobrażałem sobie ich jako stąpających już po niebie, a jednak czas pokazał, że każda z tych osób, które szanowałem i szanuję nadal upadłą i każda na swój sposób.

Od tamtej pory mam cały czas w głowie jeden cytat:

„12 Niech przeto ten, komu się zdaje, że stoi, baczy, aby nie upadł. 1 Kor