Dnia 20 maja 2021 r. Rada UE przyjęła decyzję, w której wyraża poparcie dla rozpoczęcia negocjacji w ramach WHO nad międzynarodowym traktatem antypandemicznym. Decyzja Rady ma zapewnić uczestnictwo UE w negocjacjach dotyczących kwestii, które podlegają unijnym kompetencjom, a w dalszej perspektywie – ewentualne przystąpienie UE do międzynarodowego instrumentu.

Zdaniem Rady UE Traktat ten wspomógłby międzynarodowe starania o zwiększenie światowego bezpieczeństwa zdrowotnego – zwłaszcza w kontekście gotowości i reakcji na kryzysy zdrowotne – na podstawie wniosków wyciągniętych z pandemii.

W dniu 1 grudnia 2021 r. 194 członków Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) osiągnęło konsensus w sprawie rozpoczęcia procesu opracowywania i negocjowania konwencji, umowy lub innego instrumentu międzynarodowego zgodnie z Konstytucją Światowej Organizacji Zdrowia w celu wzmocnienia zapobiegania pandemii i gotowości do reagowania na nią.

Wśród najważniejszych korzyści wskazano lepszą obserwację zagrożeń pandemicznych, tj.: monitorowania ryzyka, a w szczególności wymiana wiedzy na temat nowych chorób zakaźnych przenoszonych ze zwierząt na ludzi. Zdaniem inicjatorów traktatu powyższe cele można osiągną poprzez:

1. zwiększenie we wszystkich krajach zdolności laboratoryjnych oraz obserwacyjnych niezbędnych do identyfikacji chorób zwierząt,

2. zacieśnienie współpracy między ośrodkami badawczymi na całym świecie,

3. ulepszenia koordynacji międzynarodowego finansowania podstawowych zdolności,

4. wprowadzenia skuteczniejszego systemu alarmowania na większej ilości poziomów alarmowych proporcjonalnych do stopnia zagrożenia zdrowotnego.

Powyższe zasady zdaniem WHO zwiększyłyby przejrzystość i zasadność obostrzeń oraz innych środków ochrony zdrowia. Technologie cyfrowe, innowacyjne narzędzia gromadzenia i wymiany danych oraz analityka predykcyjna mogą ułatwić komunikację w czasie rzeczywistym i wczesne ostrzeganie, które z kolei umożliwią szybszą reakcję.

5. Wzmocnienie oraz usprawnienie globalnych łańcuchów dostaw i usług medycznych, w celu eliminacji zagrożeń zdrowotnych. Wszystkie kraje powinny mieć nieprzerwany dostęp do podstawowych artykułów medycznych, leków i sprzętu z całego świata.

6. globalną koordynację skutecznego gromadzenia zapasów w celu szybkiego i skutecznego reagowanie na pandemię.

7. stworzenie podstaw do lepszej komunikacji i informacji dla obywateli oraz umożliwienie skutecznych instrumentów zwalczania dezinformacji odnośnie pandemii na całym świecie.

Zgodnie z komunikatem Rady UE, wszystkie państwa członkowskie WHO zdecydowały, że w związku z pandemią COVID-19 i trudnościami we wdrażaniu wspólnych rozwiązań mających przeciwdziałać jej rozwojowi, zostaną podjęte prace w celu opracowania jednego, wspólnego kierunku oddziaływania (instrumentu), aby sprawnie przeciwdziałać kolejnym epidemiom.

Należy wskazać, iż głównym źródłem informacji na temat potencjalnego ryzyka wystąpienia kolejnej pandemii jest WHO oraz Bill Gates, który jest aktualnie dominującym sponsorem przedmiotowej instytucji. W dniu 1 marca 2022 r. ma się odbyć w Genewie pierwsze posiedzenie międzyrządowego organu negocjacyjnego (w celu uzgodnienia sposobów pracy i terminów), a drugie do dnia 1 sierpnia 2022 r. (w celu omówienia postępów nad projektem roboczym). Następnie zostanie przedstawione sprawozdanie z tych prac na 76 Światowym Zgromadzeniu Zdrowia w 2023 r., a wspomniany instrument  ma zostać przyjęty najpóźniej do 2024 r.

Zdaniem WHO pandemia COVID-19 stanowiła globalne wyzwanie i żaden rząd, ani instytucja, nie są w stanie samodzielnie zaradzić groźbie przyszłych pandemii, dlatego tak ważne jest stworzenie jednego skutecznego instrumentu w formie konwencji, umowy lub innego instrumentu międzynarodowego, który będzie na mocy prawa międzynarodowego prawnie wiążący dla Państw członkowskich WHO w kwestii jednolitych rozwiązań przeciwpandemicznych wydawanych przez WHO. Powyższe z kolei  umożliwi państwom na całym świecie wzmocnienie krajowych, regionalnych i globalnych rozwiązań w celu przeciwdziałania przyszłym pandemiom. Zdaniem WHO takie rozwiązania pozwolą na trwałe i długoterminowe wdrożenie zasad integracji zagadnień zdrowotnych we wszystkich odpowiednich obszarach polityki, zaangażowanie polityczne na poziomie światowych przywódców państw lub rządów, pozwoli również na wsparcie integracji w zakresie działań sektora publicznego i prywatnego na wszystkich poziomach oraz przyczyni się do wypracowania jednolitego podejścia do zdrowia na całej planecie.

Należy wskazać, iż rzeczywistym celem przedmiotowej inicjatywy są:

1. stworzenie jednolitego modelu dotyczącego rozwiązań jakie państwa-sygnatariusze takiego instrumentu będą zobowiązane stosować w przypadku ogłoszenia kolejnych pandemii przez WHO,

2. uznanie nadrzędnej i wiążącej roli organizacji WHO przy wdrażaniu konkretnych rozwiązań w walce z epidemiami chorób zakaźnych,

3. nadanie WHO uprawnienia do wydawania wobec państw – członków wiążących decyzji, na mocy których dany kraj będzie zmuszony stosować określoną strategię w walce z potencjalnym zagrożeniem chorobowym,

4. pozbawienie krajów członkowskich istotnego elementu suwerenności,

5. pozbawienie krajów członkowskich pełnej kontroli nad kwestiami finansowymi w związku ze zwalczaniem pandemii,

6. wprowadzenie sankcji za naruszenie pandemicznej narracji WHO oraz modelu walki z pandemią poprzez wprowadzenie konsekwencji w sferze relacji międzynarodowych oraz kar finansowych,

7. wprowadzenia instrumentów walki z „dezinformacją” poprzez usuwanie wszelkich treści niezgodnych z oficjalną narracją WHO za pośrednictwem mediów mainstreamowych,

8. eliminowanie wszelkich alternatywnych metod leczenia chorób, inne niż rekomendowane przez WHO w ramach zawartego porozumienia.

Powyższe, naszym zdaniem w oparciu o aktualną sytuację zdrowotną oraz finansową na świecie otwiera wręcz nieograniczone pole do:

• olbrzymich nadużyć finansowych,
• oddanie prywatnej instytucji WHO wręcz nieograniczonej władzy w kwestiach zdrowotnych kosztem suwerenności krajów – sygnatariuszy,
• bezwzględne podporządkowanie decyzjom WHO przy całkowitym braku kontroli nad zasadnością oraz rzetelnością ocen sytuacji, a stanowiących podstawę wydawanych decyzji przez WHO,
• możliwości zapewnienia niekończących się zysków koncernom farmaceutycznym,
• finansowania przez rządy wątpliwych moralnie badań i eksperymentów medycznych i potencjalne przymuszanie obywateli do poddawania się tym eksperymentom,
• kształtowanie nowego człowieka i promowanie transhumanizmu,
• wprowadzanie totalnej cyfrowej kontroli społeczeństwa pod pretekstem walki o nasze zdrowie,
• wprowadzenie nieograniczonej cenzury, naruszanie praw obywatelskich, wolności słowa, w tym poprzez wyrażanie własnych poglądów,
• zwalczanie alternatywnych metod leczenia niezgodnych z narracją WHO oraz interesami jej darczyńców w postaci koncernów farmaceutycznych.

Należy wskazać, iż obecnie mniej niż 20 procent budżetu WHO pochodzi od rządów państw członkowskich. Ponad 80 procent stanowią dobrowolne i w dużej mierze celowe wpłaty od darczyńców publicznych lub prywatnych, głównie fundacji i firm farmaceutycznych.

Nieco ponad 14 % całkowitego budżetu pochodzi obecnie z Fundacji Billa i Melindy Gatesów. Od kilku lat Fundacja ta jest największym prywatnym darczyńcą i od przełomu tysiącleci przekazała 2,5 miliarda dolarów na rzecz WHO. Tylko w roku 2016 i 2017 roczna kwota wynosiła 629 milionów dolarów – w dużej mierze przeznaczonych na kampanie dotyczące szczepień.

Fundacja Billa i Melindy Gates przekazała na rzecz WHO łącznie 1,6 miliarda dolarów na pomoc w powstrzymaniu rozprzestrzeniania się poliomyelitis – polio, jednocześnie przyniosła bardzo wysokie zyski koncernom farmaceutycznym, powodując gwałtowny wzrost cen ich akcji, a których przedstawiciele zasiadają w zarządzie Fundacji Billa i Melindy Gates,  powyższe spowodowało gwałtowny wzrost cen ich akcji. To z kolei przyniosło korzyści również Fundacji Billa i Melindy Gates, która posiada pakiety akcji m.in. grup farmaceutycznych GlaxoSmithKline, Novartis, Roche, Sanofi, Gilead i Pfizer.

Prawie sześć lat temu nastąpiła zasadnicza zmiana strukturalna w ramach WHO na korzyść sektora prywatnego. Do tego czasu tylko organizacje non-profit mogły uczestniczyć w grupach roboczych i zespołach zadaniowych WHO, w których podejmowane są najważniejsze decyzje organizacji. Decyzją Zgromadzenia Ogólnego WHO od maja 2016 r. spółki handlowe mogą wpływać na decyzje strategiczne w jej organach.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, w tym Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. i art. 24 niniejszej Dyrektywy, „Państwa członkowskie zapewniają podjęcie przez instytucje zamawiające odpowiednich środków, by skutecznie zapobiegać konfliktom interesów, a także rozpoznawać i likwidować je, gdy powstają w związku z prowadzeniem postępowań o udzielenie zamówień, by nie dopuścić do ewentualnego zakłócenia konkurencji i zapewnić równe traktowanie wszystkich wykonawców.

Pojęcie konfliktu interesów obejmuje co najmniej każdą sytuację, w której członkowie personelu instytucji zamawiającej lub dostawcy usług w zakresie obsługi zamówień działającego w imieniu instytucji zamawiającej biorący udział w prowadzeniu postępowania o udzielenie zamówienia lub mogący wpłynąć na wynik tego postępowania mają, bezpośrednio lub pośrednio, interes finansowy, ekonomiczny lub inny interes osobisty, który postrzegać można jako zagrażający ich bezstronności i niezależności w związku z postępowaniem o udzielenie zamówienia”.

Przytoczone zapisy dotyczą kwalifikacji wydatków w ramach Funduszy UE, jednak znajdują analogiczne zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższymi zapisami pojęcia konfliktu interesów nie należy rozpatrywać wyłącznie na gruncie Wytycznych w zakresie kwalifikowalności wydatków w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności na lata 2014-2020, gdyż wskazane Wytyczne odwołują się wyłącznie do powiązań osobowych i kapitałowych, których w szczególności należy unikać przy udzielaniu zamówień. Użycie określenia „w szczególności” oznacza też, że opisany w Wytycznych katalog przypadków powiązań kapitałowych i osobowych, jest katalogiem otwartym, co oznacza, że wystąpienie również innych przypadkach powiązań osobowych i kapitałowych, a także brak bezstronności i obiektywności przy udzielaniu zamówienia, świadczy o wystąpieniu konfliktu interesów.

Analogiczne zapisy zawarte zostały w Komunikacie Komisji Europejskiej zawierającym Wytyczne dotyczące unikania konfliktów interesów i zarządzania takimi konfliktami na podstawie rozporządzenia finansowego (2021/C 121/01) oraz Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 roku ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskich Funduszy oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006.

Należy kategorycznie wskazać, iż WHO jako podmiot sponsorowany przez koncerny farmaceutyczne będące producentami szczepionek, jak również głównego promotora szczepień Billa Gatesa, decyzją Zgromadzenia Ogólnego WHO, spółki handlowe mogą od maja 2016 r. wpływać na decyzje strategiczne w tych organach, co pozostaje w oczywistym i rzeczywistym konflikcie interesów, a przekazanie na podstawie art. 89 lub 90 Konstytucji RP jakichkolwiek uprawnień Organów naszego Państwa, na rzecz WHO, będzie stanowiło znamiona wyczerpujące czyn stypizowany w art. 127 kodeksu karnego (zamach stanu). 

Z uwagi na powyższe zagrożenia, zgodnie z treścią art. 5 Konstytucji RP, cyt.: „Rzeczpospolita Polska strzeże niepodległości i nienaruszalności swojego terytorium, zapewnia wolności i prawa człowieka i obywatela oraz bezpieczeństwo obywateli, strzeże dziedzictwa narodowego oraz zapewnia ochronę środowiska, kierując się zasadą zrównoważonego rozwoju”. Wzywamy do natychmiastowego złożenia sprzeciwu co do treści przedmiotowego Traktatu, natychmiastowego wypowiedzenia udzielonego pełnomocnictwa do prowadzenia przedmiotowych negocjacji w imieniu Rzeczpospolitej Polskiej i wystąpieniu ze Światowej Organizacji Zdrowia (WHO).

W imieniu Obywateli Rzeczpospolitej Polskiej