Przechowujemy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas.

Witam serdecznie wszystkie naczynia Gliniane 🙂

Chwała Panu Jezusowi.

 

Bardzo lubiłem i do tej pory lubię serial dla dzieci pt “Pan Samochodzik i Templariusze”. Głównym motywem tego filmu był SKARB  Templariuszy i oglądające go dzieci jak i dorośli, zapewne nie kierowali się przy oglądaniu tego filmu materializmem i  chęcią utożsamienia się z bogactwem znalezionym na koniec filmu. Podejrzewam, że naczelną motywacją zasiądnięcia przed telewizorem była sama przygoda. Skarb miał znaczenie drugorzędne a może nawet trzeciorzędne. Oczywiście na koniec jak przystało na serial epoki komunizmu, czy jak kto woli socjalizmu realnego skarb trafił do rąk władz, czyli do muzeum zarządzanym przez lojalnych funkcjonariuszy parti czasem odpowiedniego pochodzenia…

 

Jednak jest taki skarb, którego żaden towarzysz komunista nie może zabrać. Nawet w Chinach, gdzie dochodzi do prześladowania chrześcijan. Oczywiście tym Skarbem jest Jezus Chrystus.

 

 

Albowiem Bóg, Ten, który rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem, zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa. (7) Przechowujemy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas. 

 

 

Skarbem dla chrześcijan uświęcających się, a nie religijnych jest Duch Boży mieszkający w nas. To dzięki Duchowi Jezusa mamy pragnienie poznawania Słowa Bożego i rozmowy z Bogiem (czytaj modlitwy).

Tego skarbu nie da się nam zabrać. To my jedynie możemy  z tego skarbu zrezygnować. Z miesiąc temu napisałem, iż Duch Święty mieszkający w nas jest zadatkiem. To prawda, to jest tylko i aż zadatek. Zadatek mieszkający w glinianych naczyniach.

 

 

 

 

Dlaczego Paweł użył określenia “gliniane naczynia”?

Paweł właśnie był tym glinianem naczyniem, kruchym i słabym, choć czasem ja go czytam mam widziałem poczucie wyższości a nawet pychę. Paweł był takim samym człowiekiem jak my.

Głoszący ewangelię podlegają tym samym namiętnościom i słabościom, co inni ludzie. Bóg mógł posłać aniołów, aby głosili chwalebną doktrynę ewangelii, lub mógł posłać najbardziej podziwianych synów ludzkich, aby nauczali narody, ale wybrał pokorniejsze, słabsze naczynia. Wybrał naczynia kruche i delikatne aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas. 

 

Dalej Paweł napisał:

 

“Zewsząd znosimy cierpienia, lecz nie poddajemy się zwątpieniu; żyjemy w niedostatku, lecz nie rozpaczamy; (9) znosimy prześladowania, lecz nie czujemy się osamotnieni, obalają nas na ziemię, lecz nie giniemy. (10) Nosimy nieustannie w ciele naszym konanie Jezusa, aby życie Jezusa objawiło się w naszym ciele. “

 

Czyż nie świadczy to o kruchości nas jako kruchej gliny, z której człowiek został stworzony? Cierpimy, ale nie poddajemy się zwątpieniu, znosimy uciski ale nie czujemy się osamotnieni. Powalają nas na ziemię, ale nie giniemy. Znam wielu chrześcijan prywatnie i większość przechodzi uciski, problemy, ale dzięki światłu w tych naczyniach glinianych objawia się chwała Boga.

 

Czymże się różnimy od ancient (mój neologizm: starożytnych) Izraelitów?

Bóg ustami Izajasza ukazuje nam tę różnicę:

 

“(12) Dlatego tak mówi Święty Izraelski: Ponieważ pogardziliście tym słowem i ufacie gwałtowi i przewrotności, i polegacie na niej, (13) dlatego ta wina stanie się dla was jak rysa grożąca zawaleniem, występująca w wysokim murze, którzy nagle, w okamgnieniu się rozpada, (14) a z jego rozpadem jest tak, jak z rozbitym dzbanem glinianym, stłuczonym bezlitośnie, tak że wśród jego czerepów nie można znaleźć ani skorupki, aby nabrać ognia z ogniska lub zaczerpnąć wody z kałuży. (15) Gdyż tak mówi Wszechmocny, Pan, Święty Izraelski: Jeżeli się nawrócicie i zachowacie spokój, będziecie zbawieni, w ciszy i zaufaniu będzie wasza moc; lecz wy nie chcieliście“

 

 

Izraelici w pewnym momencie nie potrzebowali Boga ponieważ mieli za dobrze. My musimy się Boga uczepić. Oni zostali rozbici jak dzban gliniany.

 

Jako te dzbany gliniane napełnione Duchem Uświęcającym i dlatego każdy chrześcijanin nie powinien się martwić skąd czerpać pewność w swoich codziennych zmaganiach.

Ty grzeszysz, a moc do walki z grzechem pochodzi z Ducha. Prosisz Jezusa o pomoc.

 

Bóg przy rozbijaniu wazonu z gliny powiedział także

 

Jeżeli się nawrócicie i zachowacie spokój, będziecie zbawieni, w ciszy i zaufaniu będzie wasza moc; lecz wy nie chcieliście. (16) Mówiliście raczej: Nie! Na koniach umkniemy! Dlatego umykać będziecie. – Na wierzchowcach pojedziemy! Dlatego wasi prześladowcy was wyprzedzą

 

 

Mieli się nawrócić, ale tego nie zrobili. Polegali na sobie.

Nie! Na koniach umkniemy!

 

My teraz z dnia na dzień, z miesiąca na miesiąc, z roku na rok uświęcając się opieramy się na sile Boga w nas. Nie mówimy “umkniemy na koniach” ale Panie Jezu pomóż i to działa, gdyż

 

Bóg, Ten, który rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem, zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa. (7) Przechowujemy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas. 

 

Światło poznania chwały Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa to jest to. Ludzie muszą najpierw zostać oświeceni w Panu, bo inaczej nigdy nie będą odpowiednimi i właściwymi osobami, by głosić słowo światła lub przekazywać światło innym.

Życzę Wam stawania się każdego dnia jak Jezus.