I ZASIĄDĄ PRZY JEDNYM STOLE cz.3

 

Wstawszy tedy Abraham rano, pospieszył się na ono miejsce, kędy stał przed Panem. 19.27

I spojrzał ku Sodomie i Gomorze, i ku wszystkiej ziemi onej równiny, i obaczył, a oto wychodził dym z onej ziemi, jako dym z pieca. Rodz.19.28

Kontynuując sprawę Boga, który rozmawiał z ludźmi mamy świadectwo Abrahama, który po zniszczeniu przez Boga Sodomy i Gomory, wrócił na miejsce gdzie o tym zapowiadanym zdarzeniu rozmawiał wcześniej z Bogiem. Patrząc na ogromne zniszczenie zapewne nie miał wątpliwości z kim o tym wcześniej rozmawiał i kto mu to zapowiedział.

Stał się świadkiem ukazanej niezwykłej, potężnej Mocy Bożej.

A było Abrahamowi sto lat, gdy mu się urodził Izaak, syn jego. Rodz.21.5

Tedy rzekła Sara: Śmiech mi uczynił Bóg; ktokolwiek usłyszy, śmiać się będzie ze mną. Rodz.21.6

Kolejnym wypełnionym zdarzeniem jakie zapowiedział Bóg stał się fakt, że na świat przyszedł następca Abrahama, Izaak. Sara także potwierdza swoimi słowami, że to Bóg jest sprawcą narodzin Izaaka.

Oprócz naocznych spotkań z Bogiem musimy koniecznie zwrócić też uwagę na to jak Bóg mocą Ducha swego kieruje poszczególnymi wydarzeniami tak, aby dana sprawa w ostateczności doszła do skutku, spełniła się.

Fragment Ks. Rodz. 24.1 – 24.67 jest jednym z wielu, gdzie ciąg wydarzeń doprowadza za sprawą Boga do wypełnienia się danej sytuacji.

Bóg zapowiada Abrahamowi, że pośle Anioła z mężem, który poszczęści jego drodze. Czytając całe zdarzenie widzimy, że z mężem wysłanym przez Abrahama nie ma nikogo, a jednak mąż prowadzony jest przez posłańca Boga.

Jest tu wyraźnie pokazane, że Bóg ma też swoich Aniołów, którzy niekoniecznie będąc widocznymi czuwają nad sprawą, którą zlecił Bóg.

I rzekł: Błogosławiony Pan, Bóg pana mego Abrahama, który nie oddalił miłosierdzia swego i prawdy swojej od pana mojego, albowiem gdym był w drodze, przyprowadził mię Pan w dom braci pana mego. Ks. Rodz.24.27

Tedy mi odpowiedział: Pan, przed któregom ja obliczem chodził, pośle Anioła swego z tobą, i poszczęści drogę twoję; a weźmiesz żonę synowi memu z rodziny mojej, i z domu ojca mego. Ks.24.40

Oto Rebeka przed tobą; weźmij ją, a idź; a niech będzie żoną syna pana twego, jako rzekł Pan. Ks.Rodz.24.51

Przeczytajmy wcześniejsze wydarzenia, jak się toczyły w tym akurat przypadku, a których skutkiem było iż mąż wysłany przez Abrahama do plemienia Nachora przywiódł żonę dla Izaaka, która miała pochodzić z nasienia Bożego, a nie kananejskiego.

Nie ulega tu żadnym wątpliwościom, że Bóg czuwa i kieruje wszystkim.

Jest to jeden z wielu dowodów w Piśmie jak Bóg błogosławi i prowadzi tymi, którzy w Niego wierzą i chcą być Mu posłuszni.

Modlitwy, prośby takich ludzi w 100 procentach mogą być spełnione i wszystko może się wydarzyć.

Istotą tego jest to, że Bóg może wszystko i to On kieruje wszystkim i wszędzie mocą Ducha Bożego.

Człowiek nie widzi Boga, ale może być całkowicie pewny, że jest prowadzony Jego Duchem. Jak wiecie, a co jest widoczne w Piśmie nie ma przypadków, wszystko dzieje się za sprawą Boga. To On wszystkim kieruje. Cały splot wydarzeń to Jego dzieło. Czy ktoś jest w stanie to ogarnąć jaka jest Jego nieograniczona moc ?

To są dopiero początki niesamowitych dzieł, które zapowiada Słowo, a które dochodzą do skutku z Mocy Bożej.

Zobaczmy dalej.

Pismo świadczy nam o tym, iż Bóg czuwa i błogosławi tym, którzy są Mu wierni.

Kolejny raz widzimy też Moc Boga, która sprawia, że kobieta będąc niepłodną rodzi dzieci.

Szczególną uwagę powinniśmy zwrócić tu na prośby w modlitwach, które są zanoszone do Boga, a które On spełnia.

A po śmierci Abrahamowej błogosławił Bóg Izaakowi, synowi jego, a Izaak mieszkał u studni Żywiącego i Widzącego mię. Ks.Rodz.25.11

Tedy się modlił Izaak Panu za żonę swą, iż była niepłodna; i wysłuchał go Pan, i poczęła Rebeka, żona jego. Ks.Rodz.25.21

W dalszym świadectwie okazuje się, że Izaak także widział Boga.

Potem był głód na ziemi, po onym głodzie pierwszym, który był za dni Abrahamowych; I poszedł Izaak do Abimelecha, do króla Filistyńskiego do Gerar.

Bo mu się był ukazał Pan i mówił: Nie zstępuj do Egiptu, ale mieszkaj w ziemi, o której Ja powiem tobie.R.26.1

Bądźże gościem w tej ziemi, a Ja będę z tobą, i będęć błogosławił; albowiem tobie i nasieniu twemu dam te wszystkie krainy, i utwierdzę przysięgę, którąm przysiągł Abrahamowi, ojcu twemu. Rodz.26.3

I rozmnożę nasienie twoje jako gwiazdy niebieskie, a dam nasieniu twemu wszystkie te krainy: A będą błogosławione w nasieniu twojem wszystkie

narody ziemi. Rodz.26.4

Przeto, iż Abraham był posłuszny głosowi mojemu, a strzegł postanowienia mego, przykazań moich, ustaw moich i praw moich. Rodz.26.5

I ukazał mu się Pan onejże nocy, mówiąc: Jam jest Bóg Abrahama, ojca twego, nie bój się, bom Ja jest z tobą; i będęć błogosławił, i rozmnożę nasienie twoje, dla Abrahama, sługi mego. 26.24do Izaaka

W kolejnych fragmentach widzimy, że Bóg ukazuje się Izaakowi. Udziela mu rady co ma robić i jak postępować. Obiecuje opiekę nad Izaakiem i jego potomstwem, powołuje się na obietnicę daną ojcu Izaaka, Abrahamowi. Obiecuje swoje błogosławieństwo potomstwu Izaaka.

Bóg mówi, że Abraham był posłuszny Jemu, przestrzegał Jego ustaw i praw. Widzimy tu wyraźnie wiarę i oddanie Abrahama Jedynemu Bogu.

To samo tyczy się Izaaka i Jakuba, którzy wierząc słowom Boga byli wręcz przekonani, że to co On zapowiedział odniesie skutek w najdalszych pokoleniach. Bo któż zapowiadał od początku co ma się stać, któż to mógł zrobić jak nie prawdziwy, żywy Bóg, Stworzyciel wszystkiego.

Istotną też sprawą jest dla nas to, że Bóg przedstawia się Izaakowi jako Bóg Abrahama, a w dalszych częściach – Bóg Abrahama, Izaaka, a w dalszych częściach Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba.

Nie można tego pominąć ponieważ wiemy, że jedynym prawdziwym Bogiem jest właśnie tak nazywany Bóg, Jestem, który Jestem.

Ten sam Bóg przywołuje dla nas wspomnienia o Abrahamie, Izaaku i Jakubie w apostolskim świadectwie.

A gdy to usłyszał Jezus, zadziwił się, i rzekł tym, którzy szli za nim: Zaprawdę powiadam wam: Anim w Izraelu tak wielkiej wiary nie znalazł.

A powiadam wam: Iż wiele ich od wschodu i od zachodu słońca przyjdzie, a usiądą za stołem z Abrahamem i z Izaakiem i z Jakóbem w królestwie niebieskiem. Mat.8,10

Możemy znów wstrzymać oddech na te słowa Pana Jezusa.

Czy widzicie to co ja?

Pan Jezus, Słowo mówi, że takiej wiary nie widział nawet w Izraelu.!

O jaki Izrael chodzi? Wiemy, że o ten, który pochodzi od Abrahama , Izaaka i Jakuba. Dokładnie o ten Izrael, o którym całe Pismo mówi, jak to był nieposłuszny Panu.

Skąd Jezus mówi, że dawniej takiej wiary nie widział w Izraelu?

Ktoś mógłby zapytać, jak On mówi, że nie widział, był tam, czy co?

No oczywiście, że tym samym mówi, że jest tym samym Bogiem, który stworzył swój lud i był z nim w wielu miejscach. Że to On zapowiadał i spełniał co miało się stać. Że to On jest tym samym Bogiem, o którym mówi Pismo od samego początku ! O kim Pismo świadczy, jak nie o Bogu, który prowadził swój lud. Kto jeszcze może mieć jakieś wątpliwości, skoro takie jest świadectwo Pisma.

I rzekł Jakób: Boże ojca mego Abrahama, i Boże ojca mego Izaaka, Panie, któryś do mnie rzekł: Wróć się do ziemi twojej, i do rodziny twojej, a uczynięć dobrze.

Mniejszym jest niż wszystkie zmiłowania, i niż wszystka prawda, którąś uczynił z sługą swym. Albowiem tylko o lasce mojej przeszedłem ten Jordan, a teraz mam dwa hufce.

Wyrwij mię proszę z ręki brata mego, z ręki Ezawa; boć się go boję, by snać przyszedłszy nie zabił mię, i matki z synami.

Wszakeś rzekł: Dobrze czyniąc będęć dobrze czynił, a rozmnożę nasienie twoje jako piasek morski, który zliczon być nie może, dla mnóstwa. Ks.Rodz.32.10

A tylko sam Jakób został. A oto, biedził się z nim mąż aż do wejścia zorzy; który widząc, że go nie mógł przemóc, uderzył Jakóba w staw biodry jego, i wytrąciła się z stawu biodra Jakóbowa, gdy się z nim mocował.

I rzekł: Puść mię, bo już wschodzi zorza. I odpowiedział: Nie puszczę cię, aż mi będziesz błogosławił.

Tedy mu rzekł: Co za imię twoje? I odpowiedział: Jakób.

I rzekł: Nie będzie nazywane więcej imię twoje Jakób, ale Izrael; boś sobie mężnie poczynał z Bogiem, i z ludźmi, i przemogłeś.

I spytał Jakób mówiąc: Oznajmij mi proszę imię twoje; a on odpowiedział: Czemu się pytasz o imieniu mojem? I tamże mu błogosławił.

Tedy nazwał Jakób imię miejsca onego Fanuel, mówiąc: Iżem widział Boga twarzą w twarz, a zachowana jest dusza moja. Ks.Rodz.32,24

Rzekł potem Bóg do Jakóba: Wstań, wstąp do Betela, a mieszkaj tam, i uczyń tam ołtarz Bogu, któryć się ukazał, gdyś uciekał przed obliczem Ezawa, brata twego.

Tedy rzekł Jakób do domowników swych, i do wszystkich, którzy z nim byli: Odrzućcie bogi cudze, którzy w pośrodku was są, a oczyśćcie się, i odmieńcie szaty wasze.

A wstawszy pójdźmy do Betela, i uczynię tam ołtarz Bogu, który mię wysłuchał w dzień utrapienia mego, i był ze mną w drodze, którąm chodził.

A oddali Jakóbowi wszystkie bogi cudze, które mieli, i nausznice, które były na uszach ich, i zakopał je Jakób pod onym dębem, który był niedaleko Sychem.

I wyszli stamtąd; a strach Boży padł na miasta, które były około nich, iż nie gonili synów Jakóbowych.

Przyszedł tedy Jakób do Luzy, która jest w ziemi Chananejskiej, ta jest Betel, sam i wszystek lud, który z nim był.

I zbudował tam ołtarz, a nazwał miejsce ono El Betel; bo mu się tam był Bóg ukazał, gdy uciekał przed obliczem brata swego.

Tedy umarła Debora, mamka Rebeki, i pogrzebiona jest przy Betel pod dębem, i nazwał imię onego miejsca, Allon Bachut.

I ukazał się Bóg znowu Jakóbowi, gdy się wracał z Padan Syryjskiego, i błogosławił mu.

I rzekł mu Bóg: Imię twoje jest Jakób; nie tylko będzie zwane imię twoje na potem Jakób, ale Izrael będzie imię twoje; i nazwał imię jego Izrael.

I rzekł mu Bóg: Jam jest Bóg wszechmogący, rozradzaj się, i rozmnażaj się; naród, i mnóstwo narodów będzie z ciebie, a królowie z biódr twoich wynijdą.

I ziemię, którąm dał Abrahamowi i Izaakowi, tobie ją dam, i nasieniu twemu po tobie dam tę ziemię.

I odszedł Bóg od niego z miejsca, na którem mówił z nim.

Zatem postawił Jakób znak na miejscu onem, gdzie Bóg mówił z nim, a znak on był kamienny, i pokropił go pokropieniem, i polał go oliwą.

I nazwał Jakób imię miejsca onego, gdzie Bóg z nim mówił, Betel. Ks.Rodz.35,1

Jak widzimy Jakub także rozmawiał z Bogiem. Otrzymał od Boga niesamowite obietnice odnośnie mnóstwa narodów, które będą pochodzić z nasienia Jakuba, które to potomstwo ma początek od Abrahama.

Wielkie oddanie Jakuba Bogu jest fascynujące.

Jego wiara i pokładanie nadziei we wszystkim co mówi i czyni Pan.

Jakub jest szczęśliwy, że Bóg odratował go przed Ezawem, że miał nad nim pieczę.

Zachwycony chwali Boga, że przeszedł przez Jordan tylko o lasce. A w duszy swojej jest przekonany, że wszystko stało się dzięki opatrzności Boga, który mu błogosławi.

Widoczna jest też kwestia cudzych, obcych bogów, w których lud pokłada nadzieję. Dla Jakuba oczywiste jest, że Bóg z którym rozmawiał jest Prawdziwym Bogiem. Dowodem na to są wydarzenia, dzieła Boże, które dochodzą do skutku. A skoro Jakub ma za sobą Potężnego Boga, który potrafi sprawić strach w nieprzyjaznym ludzie swoimi cudami, czy można mieć wątpliwości z kim obcował mąż Boży?

Jak też zauważyliście Bóg rozmawiający z Abrahamem zmienia mu imię z Abrama na Abrahama, a Jakubowi z Jakuba na Izraela.

Czy pamiętacie co zrobił Jezus gdy spotkał Szymona?

Dokładnie tak samo jak Abramowi i Jakubowi zmienił imię.

I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus wejrzawszy na niego rzekł: «Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas» – to znaczy: Piotr. Jana 1,42

To nie są zbiegi okoliczności lecz wskazówki na to, że całe Pismo mówi o tym samym Panu i Bogu.

Gdy Jakub prowadzi rozmowę z Bogiem dowiadujemy się o znaku oddania Jedynemu Stwórcy, a który będzie miał wpływ na najdalsze pokolenia nie tylko ludzi posłusznych Bogu, ale i tych, którzy Tego Boga odrzucili.

Zatem postawił Jakób znak na miejscu onem, gdzie Bóg mówił z nim, a znak on był kamienny, i pokropił go pokropieniem, i polał go oliwą.35.9 I nazwał Jakób imię miejsca onego, gdzie Bóg z nim mówił, Betel.

I wstał Jakób bardzo rano, a wziąwszy kamień, który był podłożył pod głowę swoję, postawił go na znak, i nalał oliwy na wierzch jego.

I nazwał imię miejsca onego Betel; bo było przedtem imię miasta onego Luz.

Tedy uczynił Jakób ślub, mówiąc: Jeźliż będzie Bóg ze mną, a strzec mię będzie na tej drodze, którą ja idę, i da mi chleb ku jedzeniu, i odzienie ku obłóczeniu,

A wrócę się w pokoju do domu ojca mego: tedy będzie mi Pan za Boga.

A kamień ten, którym wystawił na znak, będzie domem Bożym, a ze wszystkiego, co mi dasz, dziesięcinę pewną oddawać ci będę. Rodz.28,18 -22

Jam Bóg Betel, gdzieś namazał kamień, gdzieś mi poślubił ślub. Teraz tedy wstań, wynijdź z ziemi tej, a wróć się do ziemi rodziny twojej. Rodz.31.13 -we śnie

I rzekł Jakób do Józefa: Bóg wszechmogący ukazał mi się w Luzie, w ziemi Chananejskiej, i błogosławił mi. Ks.Rodz..48.3

Zobaczmy jak wygląda świadectwo Jakuba.

To niesamowite, ale Jakub zawiera ślub z Bogiem. Znakiem zawarcia ślubu staje się kamień pokropiony oliwą. Miejscem tegoż kamienia jest Betlejem. Sam Bóg potwierdza, że wie o ślubie jaki zawarł z Nim Jakub.

Jakub wypowiada niesamowite słowa, gdzie mówi o tym, że Bóg będzie go prowadził gdziekolwiek pójdzie, a jeśli wróci do swojej ziemi będzie to oznaczało, że Bóg jest z nim, że Pan będzie mu Bogiem.

Kamień pokropiony oliwą jest zapowiedzianym Domem Bożym

gdzie Pan – Słowo będzie Bogiem dla Jakuba.

Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, a wszedłszy w nie będę wysławiał Pana.
Tać jest brama Pańska, którą sprawiedliwi wchodzą.
Tuć ja ciebie wysławiać będę; boś mię wysłuchał, i byłeś wybawicielem moim.
Kamień, którzy odrzucili BUDUJĄCY, uczyniony jest głową węgielną. Psalm 118.19

Dlategoż tak powiedział panujący Pan: Oto Ja za grunt kładę w Syonie kamień, kamień doświadczony, węgielny, kosztowny, gruntownie ugruntowany; kto wierzy, nie pokwapi się. Izajasz 28.16

Rzekł im Jezus: Nie czytaliścież nigdy w Pismach: Kamień, który odrzucili budujący, ten się stał głową węgielną: od Panać się to stało, i dziwne jest w oczach naszych?

Przetoż powiadam wam: Iż od was odjęte będzie królestwo Boże, i będzie dane narodowi czyniącemu pożytki jego.

A kto by padł na ten kamień, roztrąci się, a na kogo by on upadł, zetrze go. Mat.21.42

Pana zastępów samego poświęcajcie; a on niech będzie bojaźnią waszą, i on strachem waszym.

A będzie wam poświęceniem; ale kamieniem obrażenia i opoką otrącenia obydwom domom Izraelskim, sidłem i siecią obywatelom Jeruzalemskim.

I otrąci się wielu ich o nie, upadną i skruszeni będą, usidlą się a pojmani będą.

Zawiąż to świadectwo, zapieczętuj zakon między uczniami moimi.

Tedy będę oczekiwał Pana, który skrył oblicze swoje od domu Jakóbowego, i poczekam go.

Oto ja i dzieci, które mi dał Pan, są na znaki i na cuda w Izraelu, od Pana zastępów, który mieszka na górze Syon.

A tak jeźliby wam rzekli: Dowiadujcie się od czarowników i od wieszczków, którzy szepcą i markocą, rzeczcie: Izali się nie ma dowiadywać lud u Boga swego? azaż umarłych miasto żywych radzić się ma?

Do zakonu raczej i do świadectwa; ale jeźli nie chcą, niechże mówią według słowa tego, w którem nie masz żadnej zorzy.

Dlaczego każdy z nich utrapiony i zgłodniały tułaćby się musiał; a będąc zgłodniałym, sam w sobie gniewać się będzie, i złorzeczyć królowi swemu, i Bogu swemu, w górę poglądając.

A gdy na ziemię spojrzy, oto ucisk i ciemność, zaćmienie, bieda, i obaczy, że jest wrażony do ciemności. Izaj.8,13

Dlategoż tak powiedział panujący Pan: Oto Ja za grunt kładę w Syonie kamień, kamień doświadczony, węgielny, kosztowny, gruntownie ugruntowany; kto wierzy, nie pokwapi się. A wykonam sąd według sznuru, a sprawiedliwość według wagi; i potłucze grad nadzieję omylną, a ucieczkę wody zatopią. A tak zgładzone będzie przymierze wasze z śmiercią, a porozumienie wasze z piekłem nie ostoi się; gdy bicz gwałtowny przechodzić będzie, będziecie od niego podeptani. Kiedy jedno pocznie przechodzić, pochwyci was; bo na każdy poranek przechodzić będzie we dnie i w nocy. A sam postrach przywiedzie was ku zrozumieniu tego, coście słyszeli;Zwłaszcza iż krótsze będzie łoże, niżby się kto mógł rozciągnąć, i nakrycie wąskie, choćby się skurczył. Albowiem Pan powstanie jako na górze Perazym, a rozgniewa się jako w dolinie Gabaon, aby wykonał sprawę swoję, niezwyczajną sprawę swoję, i aby dokończył sprawy swojej, niezwyczajnej sprawy swojej. Izaj.28,16
Jako dopiero narodzone niemowlątka, szczerego mleka słowa Bożego pożądajcie, abyście przez nie urośli, jeźliście tylko skosztowali, że dobrotliwy jest Pan.
Do którego przystępując, do kamienia żywego, acz od ludzi odrzuconego, ale od Boga wybranego i kosztownego,

I wy jako żywe kamienie budujcie się w dom duchowny, w kapłaństwo święte, ku ofiarowaniu duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa.
A przetoż mówi Pismo: Oto kładę na Syonie kamień narożny węgielny, wybrany, kosztowny; a kto w niego uwierzy, nie będzie zawstydzony.
Wam tedy wierzącym jest uczciwością, ale nieposłusznym, kamień, który odrzucili budujący, ten się stał głową węgielną,

I kamieniem obrażenia, i opoką zgorszenia tym, którzy się obrażają o SŁOWO nie wierząc, na co też wystawieni są.

Ale wy jesteście rodzajem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście opowiadali cnoty tego, który was powołał z ciemności ku dziwnej swojej światłości.

Którzyście niekiedy byli nie ludem, aleście teraz ludem Bożym; którzyście niekiedy nie dostąpili byli miłosierdzia, aleście teraz miłosierdzia dostąpili.1Piotra 2.2

Niech wam wszystkim wiadomo będzie i wszystkiemu ludowi Izraelskiemu, że w imieniu Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, któregoście wy ukrzyżowali, którego Bóg wzbudził od umarłych, przez tego ten stoi przed wami zdrowym.

Tenci jest kamień on wzgardzony od was budujących, który się stał głową węgielną.

I nie masz w żadnym innym zbawienia; albowiem nie masz żadnego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które byśmy mogli być zbawieni. Dz.Ap.4,10

Przystąpiła do niego niewiasta, mająca alabastrowy słoik bardzo kosztownego olejku i wylała go na głowę jego, gdy spoczywał przy stole.

A uczniowie, ujrzawszy to, oburzyli się i mówili: Na cóż ta strata?

Przecież można było to drogo sprzedać i rozdać ubogim.

A gdy to zauważył Jezus, rzekł im: Czemu wyrządzacie przykrość tej niewieście? Wszak dobry uczynek spełniła względem mnie.

Albowiem ubogich zawsze macie wśród siebie, ale mnie nie zawsze mieć będziecie,

Bo ona, wylawszy ten olejek na moje ciało, uczyniła to na mój pogrzeb.

Zaprawdę powiadam wam, gdziekolwiek na całym świecie będzie zwiastowana ta ewangelia, będą opowiadać na jej pamiątkę i o tym, co ona uczyniła. Mat. 26,7

A gdy on był w Betanii, w domu Szymona trędowatego, gdy siedział u stołu, przyszła niewiasta, mając słoik alabastrowy maści szpikanardowej płynącej, bardzo kosztownej, a stłukłszy słoik alabastrowy, wylała ją na głowę jego.

I gniewali się niektórzy sami w sobie, a mówili: Na cóż się stała utrata tej maści?

Albowiem się to mogło sprzedać drożej niż za trzysta groszy, i rozdać ubogim; i szemrali przeciwko niej.

Ale Jezus rzekł: Zaniechajcie jej, przeczże się jej przykrzycie? Dobryć uczynek uczyniła przeciwko mnie.

Zawsze bowiem ubogie macie z sobą, i kiedykolwiek chcecie, możecie im dobrze czynić; ale mnie nie zawsze mieć będziecie.

Ona, co mogła, to uczyniła; poprzedziła, aby ciało moje pomazała ku pogrzebowi.

Zaprawdę powiadam wam: Gdziekolwiek kazana będzie ta Ewangielija po wszystkim świecie, i to co ona uczyniła, powiadano będzie na pamiątkę jej. Mk.14,9

Czy można jeszcze mieć wątpliwości co do tego z kim rozmawiał

Abraham, Izaak, Jakub?

Pismo daje nam świadectwo, że Bóg Abrahama, Jakuba, Izaaka to SŁOWO – PAN JEZUS, Słowo, które stało się ciałem.

Bóg, któremu uwierzył Abraham, Izaak, Jakub, ale budowniczy świata Go odrzucili, oni zawarli pakt z królestwem ciemności i samym luckiem.

Bóg, któremu śluby złożył Jakub i na znak tego położył kamień, który pokropił oliwą na ziemi w Betlejem.

Temu zapowiedzianemu Bogu niewiasta polała głowę drogocennym olejkiem na jego pogrzeb na znak, że to On jest tym drogocennym Kamieniem i Bogiem, który rozmawiał z Jakubem i tym samym, który w ciele przyszedł do Betlejem, sam umarł na krzyżu, aby ludzie na własne oczy zobaczyli zbawienie naszego Boga.

Pan Jezus powiedział, że Pisma są świadectwem o Nim. Słowo, które przyszło na ziemię w ciele ludzkim jest Tym Znakiem zapowiadanym już na początku dziejów Pisma. Bóg w ciele, Mesjasz – Chrystus.

On zniszczył śmierć i wydał wyrok na tych, którzy się Mu sprzeciwili z upadłym, nieposłusznym aniołem, lucyferem na czele.

On dał życie wieczne wszystkim, którzy uwierzą w Niego i pójdą za Nim.

Uwierzyć Jemu jest równoznaczne z uwierzeniem Bogu.

Być Jemu posłusznym jest równoznaczne z posłuszeństwem Bogu.

On jest ZNAKIEM – Słowo, dla wszystkich chcących żyć w Królestwie Bożym na nowej ziemi, gdzie Bóg zamieszka ze swoim ludem.

Nie ma innej Drogi. On jest Drogą.

Na koniec tej części zostawiłam słowa Pana Jezusa, które są puentą Jego zapowiedzi w Ks. Rodzaju – rozmów z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem. 🙂

A powiadam wam: Iż wiele ich od wschodu i od zachodu słońca przyjdzie, a usiądą za stołem z Abrahamem i z Izaakiem i z Jakóbem w królestwie niebieskiem. Mat.8,11

Czy widzicie co zapowiada ten Bóg – Słowo, przez którego wszystko się stało od początku świata.

On sam zapowiada, że na uczcie weselnej, na którą wszystkich zaprosił będą też Abraham, Izaak i Jakub. Pan Jezus będzie siedział z nimi i wieloma innymi przy jednym stole i ucztował!

Ubierze się Bóg w swoją Oblubienicę, przyozdobi się nią.

Cóż za wspaniały przekaz.

Gotowi jesteście zasiąść z Barankiem, Abrahamem, Izaakiem i Jakubem przy jednym stole, połączeni Duchem Bożym i otoczeni Nim?

Niesamowite !!!

 

 

Tekst napisała Basia. Dziękuję