„Oto dlaczego wyrozumiałość jest drugą najwspanialszą cechą, jaką może się odznaczać chrześcijanin”

Geoffrey Grider

 „Miejcie się na baczności. Jeśli twój brat zgrzeszy przeciwko tobie, strofuj go, a jeśli żałuje, przebacz mu. A jeśli siedem razy na dzień zgrzeszy przeciwko tobie i siedem razy w ciągu dnia zwróci się do ciebie, mówiąc: Żałuję tego – przebacz mu. I powiedzieli apostołowie do Pana: Dodaj nam wiary” (Ewangelia wg św. Łukasza, 17:3-5, UBG).

Czy potrafisz wyobrazić sobie, jakie byłoby niebo, gdyby po zbawieniu ciebie Jezus powiedział: Możesz spędzić tu w niebie wieczność, ale nie możesz w ogóle spędzić czasu ze Mną”. Po kilku tysiącach lat takiego chłodnego traktowania ze strony Jezusa mógłbyś/mogłabyś zacząć zastanawiać się, czy On tak właściwie ci wybaczył. I tak też jest z chrześcijanami, którzy są w stanie (z wielką niechęcią) przebaczyć swoim braciom i siostrom w wierze, którzy zawinili, nigdy następnie nie czyniąc tej „innej rzeczy”, o której mówi Biblia. Zapytacie, czym jest owa „inna rzecz”. Tym:

„A wszystko to jest z Boga, który nas pojednał z sobą przez Jezusa Chrystusa i dał nam służbę pojednania” (2 Kor 5:18, UBG).

Czy kiedykolwiek miałeś/aś w swoim życiu kogoś, kto naprawdę cię skrzywdził? Może było to naruszenie zaufania, nadszarpnięcie przyjaźni, oszczercze plotki lub jakakolwiek inna krzywda, którą możesz tu sobie dopisać. A może to ty byłeś/aś tą osobą, która krzywdziła, prawdziwie raniąc innego brata albo siostrę. Przy okazji jakiegokolwiek uwolnienia Biblia nakazuje nam przebaczyć tym, którzy wyrządzili nam krzywdę oraz prosić o wybaczenie, kiedy to my się tego dopuściliśmy. To jest pierwszy krok. Większość chrześcijan, których znam, (choć nie wszyscy) może wykrzesać z siebie duchową siłę, by postawić ów podstawowy kroczek. Za to wykonanie tej „innej rzeczy” w wieku łaski, pojednanie się z bratem lub siostrą jest niczym przysłowiowy rzadki ptak.

Możliwe, że jesteś dobrze obeznany/a w proroctwach biblijnych. Może i jesteś w stanie rozumieć zawiłości opisanej w Biblii opatrzności, nauczać w szkole biblijnej i wygłaszać płomienne kazania. Świetnie, ale jak dobry/a jesteś jeżeli chodzi o najbardziej podstawowe kwestie wiary chrześcijańskiej – przebaczenie i pojednanie? Hm, chyba właśnie straciłem połowę słuchających.

„Choćbym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący. I choćbym miał dar prorokowania, i znał wszelkie tajemnice, i posiadał wszelką wiedzę, i choćbym miał pełnię wiary, tak, żebym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym. I choćbym rozdał na żywność dla ubogich cały swój majątek, i choćbym wydał swoje ciało na spalenie, a miłości bym nie miał, nic nie zyskam” (1 Kor 13:1-3, UBG).

Daj sobie chwilkę i pomyśl o ludziach, którzy kiedyś byli w twoim życiu i z jakiegokolwiek powodu już ich w nim nie ma. Dokąd poszli? Prawda, czasem przyjaźnie dobiegają końca z przeróżnych powodów. Bywa i tak. Ludzie idą do przodu i przerastają się nawzajem. Pomyśl jednak o ludziach, których wyrugowałeś/aś ze swojego życia z powodu czynów, jakich się dopuściłeś/aś albo w wyniku nieokazania im chrześcijańskiej miłości.

Czy jest ktoś, kogo potrzebujesz poprosić o wybaczenie lub komu musisz je okazać? Jeśli tak jest, to czy masz w sobie odwagę, by pojednać się z tą osobą? Na wypadek gdybyś zastanawiał(a) się, czemu tak słabo ci to wychodzi, proszę pozwól mi uchylić przed tobą rąbka tajemnicy jednej z „głębszych prawd” w Biblii. To grzech pychy uniemożliwia ci przebaczanie innym i to właśnie ten grzech powstrzymuje cię przed pogodzeniem się z nimi. Możliwe, że osiągnąłeś/osiągnęłaś panowanie nad upijaniem się, przeklinaniem, paleniem albo uprawianiem pozamałżeńskich stosunków seksualnych. Świetnie! Mógłbyś/mogłabyś stać się niemalże duchowym gigantem gdybyś tylko potrafił(a) znaleźć sposób na odrzucenie najbardziej zabójczego z wszystkich grzechów – pychy.

„Bojaźń PANA to nienawidzić zła. Ja nienawidzę pychy, wyniosłości, złej drogi i ust przewrotnych” (Prz 8:13, UBG).

Prawdziwe chrześcijaństwo znajduje się w przebaczeniu i pojednaniu, a ścieżką tą kroczą nieliczni. A ty, chrześcijaninie/chrześcijanko? Z kim musisz się pojednać? Wybaczanie sobie nawzajem jest tym, co chrześcijanom zostało nakazane, ale to tylko połowa tej pracy.

Pójdź o krok dalej. Bądź wielkoduszny/a. Jedyną rzeczą, która cię przed tym hamuje jest twoja własna pycha.

Tłumaczył Jacek. Dziękuję w imię Jezusa za przetłumaczenie tego jakże oczywistego ale uświadamiającego tekstu.