„Swoją nadzieję musimy składać w Panu”

Greg Gordon
„Panie, moje serce się nie pyszni i oczy moje nie są wyniosłe. Nie gonię za tym, co wielkie, albo co przerasta moje siły. Przeciwnie: wprowadziłem ład i spokój do mojej duszy. Jak niemowlę u swej matki, jak niemowlę – tak we mnie jest moja dusza. Izraelu, złóż w Panu nadzieję odtąd i aż na wieki!” Psalm 131

 

Psalm 131 stanowi cudowny obraz zaufania pokładanego w naszym osobistym życiu chrześcijańskim. Jedną z podstawowych, elementarnych potrzeb w naszej podróży z Bogiem na tej ziemi jest pragnienie, by zaspokajać i cieszyć się zaufaniem jak i trzymaniem się dróg Bożych oraz Jego głosu. W życiu tyle jest różnych wyborów, głosów i rozproszeń.

 

Musimy być zdyscyplinowani, by budować zaufanie i poleganie na Panu godzina po godzinie, dzień po dniu.

 

Czy postrzegasz siebie jako dziecko w ramionach naszego Pana w pełni na Nim polegające? Czy twoja ufność pokładana jest w Jego zaopatrzeniu i mocy, czy też w twoich własnych zdolnościach i pomysłowości? Bóg nigdy nie używa ludzi sprytnych. Tych, którzy są zmyślni na swój własny sposób Bóg w Swej miłości musi doprowadzić do granicy wytrzymałości, by mogli pokładać zaufanie w drogach Pańskich, a nie postępować według ciała.

 

Jakub stanowi wspaniały przykład ilustrujący tę prawdę.

 

Jego imię oznacza „uzurpator”, ktoś, kto chce kogoś zastąpić, albo prościej rzecz ujmując fałszywiec! Kto by chciał, żeby jego imię brzmiało oszust, albo uzurpator! Jakub miał w sobie tę starą naturę, która chce, by wszystko robić po swojemu, polegając na własnej pomysłowości, trikach, zawsze kończąc na szczycie. Bóg chciał użyć owego uzurpatora, zaaranżował więc szereg wydarzeń prowadzący do punktu, w którym mógł On nadać mu nowe imię, Izrael, które znaczy „zmaganie z Bogiem”, lub prościej: „rządzony przez Boga”. Wyobraźcie to sobie! Przejście od bycia sprytnym uzurpatorem to bycia kimś, kim rządzi i kogo kontroluje Bóg. To tu Bóg pragnie, by znalazły się wszystkie Jego dzieci, w miejscu posłuszeństwa i zależności od Niego.

 

W ustępie tym znajduje się jasne ostrzeżenie, że ci, którzy zajmują się wielkimi sprawami skończą postępując według ciała i polegając na własnej sile w dążeniu do osiągnięcia swoich zamierzeń. By spełnić wolę Boga trzeba nam być posłusznymi Panu.

 

Dzieje się to jedynie wtedy, gdy „uciszamy samych siebie” w Jego obecności i uczymy się o Nim.

 

Prorok Jeremiasz ogłasza: „To mówi Pan: ‘Przeklęty mąż, który pokłada nadzieję w człowieku i który w ciele upatruje swą siłę, a od Pana odwraca swe serce.’” (Jer 17:5).

 

Jeżeli okazuje się, że jesteś w punkcie, w którym polegasz na swoich własnych umiejętnościach, usiłując dopełnić dzieła Pańskiego to odkryjesz, że twoje serce odwraca się od Niego. Sporo spraw wciąż będzie cię zajmować, a wielu ludziom działania wydadzą się korzystne, lecz w twoim sercu nie będzie podróży z Jezusem, a takie cielesne pozory nie będą miały żadnego znaczenia względem wieczności.

 

Tylko dzieło Pańskie uczynione na Jego sposób zbuduje Jego królestwo. Wiele służb, kazań, zborów i uczynków robionych w Imię Boga ostatecznie będzie niczym szczypta pyłu przed trybunałem Chrystusowym. Ciało i wszystko, co związane z ego nie może stanowić dla nas wsparcia, ani środku do celu.

 

Wiele razy łapałem się na tym, że działałem dla Pana i w pewnym momencie zdawałem sobie sprawę, że Bóg pozwolił mi dalej to robić bez Jego udziału. Na jakiś sposób wszyscy tego doświadczyliśmy. To jak rozmowa telefoniczna z drugą osobą, gdy połączenie zostaje zerwane, a jednak nie przestaje się mówić. Dokładnie tak samo jest, kiedy pracuje się dla Pana, a brak jest żywej i intymnej komunikacji z Jezusem.

 

Jeden z moich mentorów zawsze przypominał mi, że najbezpieczniejszym miejscem w naszej podróży z Jezusem jest Jego cień, za którym podążamy, albo Jego dłoń, którą trzymamy. W przeciwnym razie jesteśmy skłonni, by wybiegać przed Niego w naszej gorliwości względem rzeczy, które dotyczą Boga. Czy wykroczyłeś/aś przed Boga w Jego dziele? Czy czujesz pustkę, zmęczenie i zmagałeś/aś się z postępowaniem według ciała? Okaż skruchę, zawróć i przyjdź z powrotem do Pana. „Ucisz siebie” w Jego obecności i naucz się ponownie Go słyszeć. On chce używać cię na rzecz pracy dla Jego królestwa, jednak musisz robić to z miłości, a także chodzić z Bogiem.

 

To Boże miłosierdzie powstrzymuje nas od budowania w Imieniu Pańskim królestwa człowiekowi. Oto jedna z moich modlitw: „Panie, powstrzymuj mnie od pracy dla mojej własnej chwały, czy imienia. Niech wszystko, co robię, czynione było ku Twojej chwale.”

 

Jeremiasz także miał dla nas wspaniałą i pozytywną zachętę: „Błogosławiony mąż, który pokłada ufność w Panu, i Pan jest jego nadzieją.” (Jer 17:7).

 

Jak cudownie szczęśliwą i zadowoloną osobą w dziele Bożym będziesz, jeżeli twoja ufność i nadzieja jest w Panu i Jego wystarczalności. Jezus powiedział jasno, że zbuduje Swój kościół. Niestety jednak pozwoli On nam budować nasze własne kościoły, jeżeli tego chcemy. Jeśli twoja nadzieja złożona jest w Panu, a twoje oczekiwania są stale zwrócone ku Niemu, to z pewnością nie będzie tak, że „nie wydasz owocu”, a, jak nasz Pan mówi w Ewangelii wg św. Jana 15:8, my „owoc obfity przyniesiemy.”

 

Niechaj Bóg znajdzie nas dziś w Swych ramionach jako całkowicie od Niego zależne dzieci, które na Nim polegają.