Witam moich braci i siostry z duchowego Izraela,
który prawdą do zła strzela :-).
Pokój Wam wszystkim Izraelu.
Tak tak, to my jesteśmy teraz Izraelem.
Zgodzicie się ze mną, że są tacy ludzie, którzy budzą się rano i mówią: znowu upał będzie, znowu konflikt z mężem, z żoną, z matką z ojcem. Znowu szef się czepi, znowu w polityce afera. Itd itd.
Jeśli zobaczyłeś/as w tych kilku zdaniach siebie, to ten artykuł jest dla Ciebie 🙂
A jeśli nie, to podrasujesz swoje podejście.
Wdzięczność jest darem i jeśli go nie masz należy o taki dar prosić.
Dobrym punktem wyjścia do nauki wdzięczności, a raczej sztuki jest psalm 22.
Boże mój! Wołam co dnia, a nie odpowiadasz, I w nocy, a nie mam spokoju. (4) A przecież Ty jesteś święty, Przebywasz w chwałach Izraela. (5) Tobie ufali ojcowie nasi, Ufali i wybawiłeś ich. (6) Do ciebie wołali i ratowałeś ich, Tobie zaufali i nie zawiedli się. (7) Ale ja jestem robakiem, nie człowiekiem, Hańbą ludzi i wzgardą pospólstwa. (8) Wszyscy, którzy mnie widzą, szydzą ze mnie, Wykrzywiają wargi, potrząsają głową:
(9) Zaufał Panu, niechże go ratuje! Niech go wybawi, skoro go miłuje!…
Popatrzcie, jest to sytuacja, kiedy bezbożni, poganie, w naszym języku unowocześnionego przymierza pisząc, nienawróceni ludzie drwią z chrześcijan mówiąc “taki pobożny a Bóg mu nie pomaga”
Tak, chrześcijanie mają problemy, ale są to inne problemy od ludzi ze świata.
Teraz zwróćcie uwagę na to, za co dziękował Dawid, bo my jak czytamy Pismo, to wszystko nam się wydaje takie oczywiste. Niedawno pewien brat w wierze zdziwił się, kiedy mu powiedziałem, że tylko kilka razy przeczytałem ST. Otóż ja czytam wolno. Czasem zatrzymuję się by przenieść to na klawiaturę dla Was ad hoc. W ogolę dlaczego ST przeczytałem kilka razy a NT z 6 do 10 razy?Ponieważ w NT jest perła tej części Biblii jaka jest Jezus, od którego chciałbym się uczyć. Wydaję mi się, że robiłem to na początku nieświadomie, ale od około półtora roku świadomie. Przy czym nie pomniejszam roli ST, gdyż jest dla mnie źródłem inspiracji, wiedzy i zrozumienia Boga.
No ale wróćmy do Psalmu 22 i tego, za co dziękował Dawid:
(10) Tyś mnie wydobył z łona, Uczyniłeś mnie bezpiecznym u piersi matki mojej.
Dziękował za bezpieczeństwo w łonie. Dziwne? A jak powiem Ci Izraelito, że mogłeś się urodzić chory, albo w ogolę nie urodzić to nadal będziesz to bagatelizował?
(11) Na ciebie byłem zdany od urodzenia. Ty byłeś Bogiem moim od łona matki mojej.
Dawid był od urodzenia zdany na Boga. Później w Jeremiaszu jest napisane:
“Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię, prorokiem dla narodów ustanowiłem cię.
(Ks. Jeremiasza 1:5,”
Pewnie myślicie czasem, że Bóg Wam nie pomaga, że już go nie ma przy Was, ale w wersie 12 jest oddany sens takiemu doświadczeniu:
(12) Nie oddalaj się ode mnie, bo niedola bliska, Bo nie ma nikogo, kto by pomógł!
To właśnie po to jesteś czasem sam, abyś w 100% był oddany Bogu i nie polegał na nikim innym. Na żadnym człowieku, pastorze, blogerze, koledze, siostrze, bracie.
Pomijając wątek proroczy w po niższej części psalmu Dawid ujawnia bolesność swego doświadczenia.
(13) Otoczyło mnie mnóstwo cielców, Obległy mnie byki Baszanu… (14) Rozwarły na mnie swą paszczę Jak lew, co szarpie i ryczy. (15) Rozlałem się jak woda I rozłączyły się wszystkie kości moje. Serce moje stało się jak wosk, Roztopiło się we wnętrzu moim. (16) Siła moja wyschła jak skorupa, A język mój przylgnął do podniebienia mego I położyłeś mnie w prochu śmierci.
Tego wszystkiego doświadczał Boży człowiek. Człowiek, który pomimo grzechu cudzołóstwa, my do pięt nie dorastamy.
Okropna sytuacja i wielki ból duchowy.
(17) Oto psy otoczyły mnie, Osaczyła mnie gromada złośników, Przebodli ręce i nogi moje.(18) Mogę policzyć wszystkie kości moje… Oni przyglądają się, sycą się mym widokiem. (19) Między siebie dzielą szaty moje I o suknię moją los rzucają.
Po zdefiniowaniu niedobrej sytuacji Dawid prosi i błaga:
(20) Ty zaś, Panie, nie oddalaj się! Mocy moja, pośpiesz mi z pomocą! (21) Ocal duszę moją od miecza, Z psich łap jedyne dobro moje! (22) Wybaw mnie z paszczy lwa I od rogów bawołów…
Bóg w ten sposób uczy nas nie tylko pokory, ale zdania się jak wspomniałem w 100% na Jego osobie.
Co robi Dawid po powyższych prośbach? Obiecuje sławić Boga.
Ty odpowiedziałeś mi! (23) Będę opowiadał imię twoje braciom moim,
Będę cię chwalił pośród zgromadzenia.
Chwała ma przyjść dla Boga, nie do nas dzięki naszym umiejętnościom.
(24) Wy, którzy się boicie Pana, chwalcie go! Wysławiajcie go wszyscy potomkowie Jakuba! Bójcie się go wszyscy potomkowie Izraela!
Szanowny Czytelniku, czy boisz się Boga Izraela? Czy potomkowie Abrahama z obietnicy maja w sobie bojaźń Bożą?
(25) Gdyż nie wzgardził i nie brzydził się nędzą ubogiego Ani nie ukrył przed nim oblicza swego, Lecz gdy wołał do niego, wysłuchał go… (26) Od ciebie pochodzi moja pieśń pochwalna w wielkim zgromadzeniu.
W wielkim zgromadzeniu mamy chwalić Boga, ale nie w elektryzujących dźwiękach kościołów charyzmatycznych, ale w eklezji Boga mamy dziękować przy innych za wszelką pomoc.
Śluby moje spełnię wobec tych, którzy się ciebie boją. (27) Ubodzy jeść będą i nasycą się. Będą chwalić Pana ci, którzy go szukają… Niech serce wasze ożyje na zawsze!
Owa deklaracja nie jest rzucaniem pereł przed świnie. Nie róbcie tego nigdy przed takimi ludźmi. Ja czasem tak niestety robiłem. Ślub chwały dla Boga ma być dla ludzi mających w sobie bojaźń Bożą, wykazujących się pokorą. Takim, którzy Boga szukają, a nie tacy, którzy już wszystko wiedzą i uznają że posiedli całą teologię.
W końcu Dawid proroczo i pod natchnieniem Ducha zapowiada ostateczna wygraną Boga:
(28) Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie krańce ziemi, I pokłonią się przed nim wszystkie rodziny pogan. (29) Bo do Pana należy królestwo, On panuje nad narodami. (30) Tylko jemu oddawać będą cześć wszyscy możni ziemi, Padną przed nim na kolana wszyscy, którzy się w proch obracają, I nie mogą utrzymać się przy życiu. (31) Potomstwo będzie mu służyć, Będzie opowiadać o Panu przyszłemu pokoleniu. (32) Przyjdą i ogłaszać będą sprawiedliwość jego Ludowi, który się urodzi, gdyż tak uczynił.
To wszystko się wypełnia właśnie teraz. Krańce ziemi się nawracają i opowiada się przyszłym pokoleniom. Lud się już urodził.
Dziękowanie Bogu można już zacząć za to, co było. Już od dziecka tak jak Dawid, że urodziliśmy się zdrowi, że skończyliśmy taką szkołę, za to, że ostatecznie poszliśmy złą drogą, za każdy dzień.
Pamiętam ciekawą scenę z filmu pt “Spotkanie”, kiedy to Jezus powiedział do cynicznego biznesmena, jak to uratował go kiedy ten rozpędził się skacząc do wody i rozbił sobie chyba kolano. Nie pamiętam co dokładnie. Na co ten biznesmen: to mam tobie dziękować za to, że miałem rozwalone kolano? Na to Jezus “gdybym Cie nie powstrzymał walnąłbyś głową o kamień”.
Mniej więcej taka była to historia. To pokazuje, że czasem musi się coś zdarzyć złego aby nas całych uratować.
Chcecie naśladować Jezusa?
“Wziął siedem chlebów i ryby, podziękował, łamał i dawał uczniom, a uczniowie ludowi.” Mt 15
Pan Jezus czynił to, co my powinniśmy robić. Niestety, ale protestantyzm jako córka kościoła tego nie robi. Wybiera niczym ze szwedzkiego stołu. Pan Jezus nie jadł wieprzowiny i świętował szabat. Teraz pojawiaj się nauczyciele, którzy pokazują dużą wiedzę biblijną, skupiaj się na wielu imionach Boga, ale nie robią tego, co Pan Jezus.
“Potem wziął kielich, podziękował, dał im i pili z niego wszyscy.” Marka 14.
Paweł dziękował za swa eklezję:
“Nie przestaję dziękować za was i wspominać was w modlitwach moich,”
Ja dziękuję Bogu w imię Jezusa za społeczność na tym blogu, za tych których poznałem osobiście i mam stały kontakt i za tych, z którymi nie spotkałem się nigdy, a wiem, że mnie wspierają i mamy wspólnotę wartości.
“Jezus wziął więc chleby i podziękowawszy rozdał uczniom, a uczniowie siedzącym, podobnie i z ryb tyle, ile chcieli.”
Jana 6
Bo był cichy i pokornego serca.
Praise the Lord Jesus.
Dobra notka, cieszę się że mogłam przeczytać…