From the description pof the video:
Mnóstwo ludzi sądzi, że do krzyża zostało przybite Boże Prawo. Gdyby tak było, to mamy problem: 1. Bóg przyznałby się w ten sposób, że stworzył coś złego, co nam przeszkadzało, a przecież On o Swoim Prawie (Torze) mówi, że jest doskonałe. 2. Od prawie 2000 lat nie mielibyśmy grzechu, gdyż grzech jest przestąpieniem/złamaniem Prawa. A skoro nie ma Prawa, to nie ma grzechu… skoro nie ma grzechu, to nie ma potrzeby nawracania się… a to by znaczyło, że żyjemy w idealnym świecie. Czy tak jest? Proszę spojrzeć za okno. Co zatem zostało przybite do krzyża? Choć może okazać się, że ważniejsze pytanie jest, DLACZEGO to coś zostało przybite do krzyża.
This question is not malicious: in the ST we had the stoning of people who did not observe the Sabbath and sometimes with the commandment of God Himself (I think it was in the book of Numbers), so should we also stone sinners today?
Such an interesting fact to study: EZ 20:25 I believe that being under the New Covenant I am no longer under the Law of Moses, but under the Law of Christ. If it is new, why should I continue under the old, or if we are to continue under the old, why did Jesus bring in the new? MT 9:16-17 I don't know about others, but I am convinced by the Holy Spirit. Jesus is the way, the truth, and the life.
Więc dlaczego Jezus mówił “nawet kreska nie zmieni się w Prawie dopóki istnieje niebo i ziemia” zamiast “nawet kreska nie zmieni się w Moim nowym Prawie”? 🙂 Tak jakby było dwóch Bogów i ten który objawił się jako drugi jest poprawioną wersją pierwszego z poprawioną wersją zasad.
Old and new is the connection with God and the taking away of sins. The first was through the temple, the ark, the sacrifices; the new is through Jesus.
How can there be a new Law? There would have to be a new God, because God is unchangeable. I know people who are unchangeable in their views, let alone God 😉 .
dziękuję za materiał…
Very logical teaching dealing a death blow to easy believing.
I think that the question of the Law or the Covenant should not be viewed through the lens of the words old or new, but through a kind of preserved continuity or even its evolution. And just as the old was concluded with Israel, the new (better) one is concluded with anyone who personally decides to do so, but this does not mean that in this new (better) Law is no longer valid.
Co więcej w nowym (lepszym) mamy znacznie podniesioną poprzeczkę. W starym zostało napisane “nie cudzołóż”. Natomiast co mamy w nowym ?. “Każdy kto pożądliwie spojrzy już w swoim sercu dopuścił się cudzołóstwa”.
“Jeśli ktoś chce oddalić swoją żonę, niech jej da list rozwodowy”. A Ja wam powiadam: Każdy, kto oddala swoją żonę – poza wypadkiem nierządu – naraża ją na cudzołóstwo; a kto by oddaloną wziął za żonę, dopuszcza się cudzołóstwa”.
I jeszcze niezwykle ciekawy werset. “Słyszeliście, że powiedziano przodkom: Nie zabijaj!; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi.A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi”.
As for me, this is a clear interpretation of the Law, which is not in itself something new, something separate from the Old Covenant, but constitutes a certain continuity of it. Yes, one can say that it is something new because it has been greatly expanded and the bar has been set much higher.
The Law was, is, and will be even in the 1000 year Kingdom of the Lord here on Earth.
When living under the New (better) Covenant, it is not enough to just know the gospel of salvation by grace, or the gospel of the coming Kingdom (in which the Law will most certainly apply) but most importantly one must obey and follow the Lawgiver. After all, the Lord (Lawgiver) has clearly warned that there will be people who know the gospel but even those will be cast into outer darkness where there will be weeping and gnashing of teeth.
To me, this outer darkness is identical to the lake of fire.
Nowe (lepsze) Przymierze wcale nie jest takie proste i łatwe, że wystarczy podnieść rękę do góry i powiedzieć “tak chcę” jak to dzisiaj głosi wielu…
Rozwinę myśl. Należy pamiętać, że Prawodawca jest ten sam zarówno w starym jak i nowym przymierzu (musiało by być dwóch Bogów: Jahwe i jakiś uzurpator podający się za Jahwe) więc dlaczego miałby znosić swoje Prawa skoro sam stwierdził: “Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić”.
No i Pan w pełni wypełnił Prawo ale…. nie zniósł go.
“Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni”. Dokładnie. Skoro w 1000 letnim Królestwie ma jak najbardziej obowiązywać Prawo.
And now in order to remain fair on the subject one would have to consider the obvious question of the Decalogue.
Jeśli Pan poprzez swoją śmierć przybiłby Prawo do krzyża to można wtedy śmiało powiedzieć, że dekalog nie obowiązywałby. Ale to z kolei zaprzeczałoby powyższym słowom “Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni”.
Teraz aby pozostać jeszcze bardziej uczciwym należałoby zapytać. Ok. Skoro do krzyża nie zostało przybite Prawo, że będzie ono obowiązywało aż do zakończenia świata i wypełnienia się wszystkiego (a przecież jeszcze wiele ma wypełnić się) w takim razie co z “pamiętaj aby dzień sobotni święcić ?”.
A very common objection is that the ordination of Saturday is an error based on the salvation of works, and since the Law was nailed to the cross (which it was not) it is no longer valid.
Myślę, że kluczowym jest tutaj intencja samego człowieka z jaką do tego podchodzi. Jeśli zachowuje dzień sobotni w nadziei, że tym czynem przysłuży się do swojego zbawienia to zapewne byłby to błąd (zbawienie z uczynków) ale jeśli zachowuje dzień sobotni jako wyraz… posłuszeństwa Prawodawcy (bo sam tego chce albo żeby być Mu miłym) to już jest co innego.