Poleganie na ludziach, a nie na Bogu, na przykładzie Męża Bożego z 1 Księgi Królewskiej

1 Krl 13

 

(1) A oto przyszedł z Judy do Betelu na rozkaz Pana mąż Boży, a Jeroboam stał właśnie przy ołtarzu, aby złożyć ofiarę z kadzidła, (2) I zawołał na rozkaz Pana w stronę ołtarza: Ołtarzu, ołtarzu! Tak mówi Pan: Oto w rodzie Dawida narodzi się syn imieniem Jozjasz; ten zgładzi na tobie kapłanów wzgórz, którzy na tobie kadzą, i spali na tobie kości ludzkie. (3) Dał też znak tego samego dnia, mówiąc: Taki jest znak, że Pan to powiedział: Oto ołtarz ten rozpadnie się i popiół, który jest na nim, rozsypie się, (4) Gdy król usłyszał słowo męża Bożego, które wypowiedział o ołtarzu w Betelu, wciągnął Jeroboam swoją rękę od ołtarza i zawołał: Pochwyćcie go! Lecz jego ręka, którą wyciągnął przeciwko niemu, uschła ( w innych tłumaczeniach zdrętwiała) i nie mógł jej opuścić z powrotem. (5) Ołtarz zaś rozpadł się, a popiół rozsypał się z ołtarza zgodnie ze znakiem, jaki dał na rozkaz Pana mąż Boży. (6) Odezwał się więc król i rzekł do męża Bożego: Przebłagaj, proszę, oblicze Pana, Boga twego, i módl się za mną, abym mógł opuścić z powrotem moją rękę. I przebłagał mąż Boży oblicze Pana, tak że król mógł opuścić z powrotem swoją rękę, i była jak poprzednio. (7) Potem rzekł król do męża Bożego: Chodź ze mną do domu i posil się, chcę ci też dać upominek. (8) Lecz mąż Boży odrzekł królowi: Choćbyś mi dał nawet połowę twojego mienia, nie pójdę z tobą i nie spożyję chleba, i nie napiję się wody na tym miejscu. (9) Taki bowiem mam rozkaz od Pana: Nie spożyjesz chleba i nie napijesz się wody ani nie wrócisz tą samą drogą, którą przyszedłeś. (10) Poszedł też inną drogą, a nie wracał tą, którą przyszedł do Betelu. (11) Mieszkał zaś w Betelu pewien prorok, starzec; a gdy jego synowie przyszli i opowiedzieli mu wszystko, co w tym dniu uczynił w Betelu mąż Boży i słowa, które wypowiedział do króla – opowiedzieli to swojemu ojcu – (12) rzekł do nich ich ojciec: Którą drogą poszedł? Synowie jego pokazali mu drogę, którą poszedł mąż Boży, przybyły z Judy. (13) On zaś rzekł do swoich synów: Osiodłajcie mi osła! A gdy oni osiodłali mu osła, wsiadł nań (14) i pojechał za mężem Bożym, a spotkawszy go siedzącego pod dębem, zapytał go: Czy ty jesteś owym mężem Bożym, który przyszedł do z Judy? A on odpowiedział: Ja jestem. (15) Rzekł tedy do niego: Chodź ze mną do domu i posil się chlebem. (16) A ten na to: Nie mogę zawrócić i pójść z tobą, nie posilę się też chlebem i nie napiję się u ciebie wody w tamtym miejscu. (17) Taki bowiem mam rozkaz od Pana: Nie jedz tam chleba i nie pij tam wody, nie wracaj też tą samą drogą, którą przyszedłeś. (18) A on rzekł do niego: Także ja jestem prorokiem jak ty, a anioł rzekł do mnie z rozkazu Pana tak: Sprowadź go z sobą z powrotem do swojego domu, niech zje chleb i napije się wody. Tak go okłamał. (19) Zawrócił więc z nim i spożył chleb w jego domu, i napił się wody. (20) A gdy oni siedzieli przy stole, doszło słowo Pana proroka, który go zawrócił z drogi, (21) i ten odezwał się do męża Bożego, który przyszedł z Judy: Tak mówi Pan: Ponieważ sprzeciwiłeś się słowu z ust Pana i nie wypełniłeś rozkazu, jaki ci dał Pan, Bóg twój, (22) i wróciłeś się, i jadłeś chleb, i piłeś wodę w miejscu, o którym powiedział ci: Nie jedz chleba i nie pij wody, zwłoki twoje nie spoczną w grobie twoich ojców. (23) A gdy ten zjadł chleb i napił się wody, kazał osiodłać osła dla proroka, którego zawrócił z drogi, (24) i ten poszedł; lecz w drodze napadł nań lew i zagryzł go. I leżały zwłoki jego porzucone na drodze, a osioł stał obok nich, również i lew stał obok zwłok. (25) A gdy przechodzący ludzie zobaczyli zwłoki porzucone na drodze i lwa stojącego obok zwłok, przyszli i opowiedzieli o tym w mieście, w którym mieszkał ów prorok, starzec. (26) Usłyszawszy o tym prorok, który zawrócił go z drogi, rzekł: Jest to ów mąż Boży, który sprzeciwił się słowu z ust Pana; Pan przeto wydał go na pastwę lwa, który go pogruchotał i zagryzł zgodnie ze słowem, jakie doń wypowiedział. (27) Następnie rzekł do swoich synów: Osiodłajcie mi osła. I osiodłali. (28) Pojechał tedy i znalazł zwłoki porzucone na drodze i osła, i lwa, stojących obok zwłok, lecz lew nie pożarł zwłok ani nie rozszarpał osła. (29) Podniósł więc prorok zwłoki męża Bożego i wsadziwszy je na osła, sprowadził z powrotem do miasta owego proroka, starca, aby odbyć żałobę i urządzić mu pogrzeb. (30) I złożył jego zwłoki w swoim własnym grobie, i opłakiwał go pieśnią żałobną: Biada, mój bracie! (31) A pogrzebawszy go, rzekł do swoich synów: Gdy umrę, pochowajcie mnie w grobie, w którym został pochowany mąż Boży; przy jego kościach złóżcie moje kości. (32) Spełni się bowiem na pewno słowo, które z rozkazu Pana wygłosił przeciwko ołtarzowi w Betelu i przeciwko wszystkim świątynkom na wzgórzach, jakie są w miastach samaryjskich. (33) Lecz i po tym wydarzeniu nie zawrócił Jeroboam ze swojej złej drogi, ale w dalszym ciągu ustanawiał pierwszych lepszych z ludu kapłanami wzgórz. Kto chciał, tego ustanawiał kapłanem wzgórz. (34) Sprawa ta była przyczyną grzechu domu Jeroboama, aby został wytępiony i zgładzony z powierzchni ziemi.

 

Zanim przejdę do meritum, pragnę omówić wstęp. Co mnie w nim zaciekawiło?

 

Ów Mąż Boży, pod wpływem Bożego Ducha, napomniał króla za rażące bałwochwalstwo, a kiedy ten kazał go pojmać, ołtarz się rozpadł, popioły z niego się rozsypały, a Jeroboamowi zdrętwiała ręka. Jeroboam musiał dopiero prosić, o ile nie błagać męża Bożego, aby ten  ułagodził gniew Boga.

Co  z tego wynika?

Pomijając grzech bałwochwalstwa oraz 100% spełnienie się proroctwa, jest to dowodem na moc wstawiennictwa bożego człowieka, nawet za poganinem.

 

Przejdźmy teraz do tego co w tytule.

Mąż Boży jest synonimem naśladowcy Jezusa. Jest to ktoś, kto ma bardzo dobry kontakt z Bogiem. Taka osoba ma dar proroctwa. To,  co powie taki człowiek, spełni się. Jednak ten mąż otrzymał nakaz od Boga. Jak on brzmiał?

 

“Taki bowiem mam rozkaz od Pana: Nie spożyjesz chleba i nie napijesz się wody ani nie wrócisz tą samą drogą, którą przyszedłeś.”

 

 

Co się stało dalej?

Mąż Boży, mimo wszystko uległ, ale czemu? wrażeniu kogoś świętego. Prorokowi:

 A on rzekł do niego: Także ja jestem prorokiem jak ty, a anioł rzekł do mnie z rozkazu Pana tak: Sprowadź go z sobą z powrotem do swojego domu, niech zje chleb i napije się wody. Tak go okłamał. (19) Zawrócił więc z nim i spożył chleb w jego domu, i napił się wody.

Bóg chciał jednak posłuszeństwa.

Tak więc Boży człowiek, może ulec iluzji nazewnictwa, tytułu wskazującego na kogoś pobożnego: pastor, prorok.

Może to być także staż biblijny. Ten X 20 lat studiuje biblię. On nie może się mylić.

Tak się dzieje, jeśli nie słuchamy Słowa Boga, tylko guru, przewodników.

 

Jak się to skończyło?

A gdy ten zjadł chleb i napił się wody, kazał osiodłać osła dla proroka, którego zawrócił z drogi, (24) i ten poszedł; lecz w drodze napadł nań lew i zagryzł go. I leżały zwłoki jego porzucone na drodze, a osioł stał obok nich, również i lew stał obok zwłok.

 

Modelowym przykładem pokładania nadziei w ludziach, jest kapłan katolicki. To naiwni wierni skupiają całą uwagę i adorację, nie na Bogu.

 

 

 

Szczytem jest respekt wobec słów papieża papieża.

 

„Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami. Poznacie ich po ich owocach. Czy zbiera się winogrona z ciernia, albo z ostu figi? Tak każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, a złe drzewo wydaje złe owoce. Nie może dobre drzewo wydać złych owoców ani złe drzewo wydać dobrych owoców. Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone. A więc: poznacie ich po ich owocach. Nie każdy, który Mi mówi: „Panie, Panie!”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Wielu powie Mi w owym dniu: „Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia, i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia?” Wtedy oświadczę im: „Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości”

 

Tak więc prorocy mogą być fałszywi.

 

Tak będzie w czasach poprzedzających nadejście antychrysta:

Potem ujrzałem inną Bestię, wychodzącą z ziemi: miała dwa rogi podobne do rogów Baranka, a mówiła jak Smok. I całą władzę pierwszej Bestii przed nią wykonuje, i sprawia, że ziemia i jej mieszkańcy oddają pokłon pierwszej Bestii, której rana śmiertelna została uleczona. I czyni wielkie znaki, tak iż nawet każe ogniowi zstępować z nieba na ziemię na oczach ludzi. I zwodzi mieszkańców ziemi znakami, które jej dano uczynić przed Bestią, mówiąc mieszkańcom ziemi, by wykonali obraz Bestii, która otrzymała cios mieczem, a ożyła. I dano jej, by duchem obdarzyła obraz Bestii, tak iż nawet przemówił obraz Bestii i by sprawił, że wszyscy zostaną zabici, którzy nie oddadzą pokłonu obrazowi Bestii.

Ludzie zawierzą nie Bogu, ale fałszywemu prorokowi i organizacjom religijnym.

 

Niechaj pointą będzie cytat z Księgi Przysłów:

5 Z całego serca Bogu zaufaj,
nie polegaj na swoim rozsądku,
6 myśl o Nim na każdej drodze,
a On twe ścieżki wyrówna. Ks P. 3