“Wolność od lęku” cz II

Kiedy czytałem, że Bóg nie jest stronniczy, odkryłem, że to, co Bóg zrobił dla Jezusa, zrobi dla mnie, ponieważ kocha mnie tak, jak ukochał Jezusa. Dziś ja także jestem jednym z Jego synów, tak jak Jezus jest Jego najstarszym Synem. A Jezus jest moim starszym bratem, ja zaś jestem jednym z młodszych braci. Jeżeli Bóg traktuje mnie w inaczej niż traktował Jezusa, to musielibyśmy wymazać ów werset z Biblii mówiący, że u Boga stronniczości nie ma. To, co uczynił dla Swego Pierworodnego Syna, uczyni dla wszystkich Swoich dzieci, tak jak robi to dobry ojciec, jak ja. Skoro mogę być wolny od stronniczości, to o ile bardziej bezstronny jest On? Jezus stwierdził, że skoro ci, którzy są źli wiedzą, jak dobrze czynić swoim dzieciom, to o ile lepiej wie o tym nasz Ojciec Niebieski? U Boga nie ma stronniczości. To, co Bóg zrobił dla Jezusa, zrobi także i dla mnie. Dopóki nie nadejdzie Boży czas, nikt nie może mnie aresztować. Dopóki nie przyjdzie Boży czas, nikt nie może zrzucić mnie z urwiska i mnie zabić. Nikt nie może zabić mnie wąglikiem, nikt nie jest w stanie zabić mnie rakiem, nikt nie jest w stanie niczym mnie zabić dopóki nie nadejdzie czas Boga!

 

Nie żyję w lęku przed tymi rzeczami! Czy żyjecie w strachu przed tymi zagrożeniami? Czy obawiacie się, że pewnego dnia możecie dostać kopertę, która może sprawić wam problemy? Mnóstwo ludzi żyje dziś w takim strachu, a w nadchodzących dniach będzie znacznie gorzej. Jezus powiedział, że kiedy te rzeczy się zaczną mieć miejsce (a zaczynają się), to wy wyprostujcie się, podnieście do góry głowy, uznajcie swoje powołanie, zrozumcie, kim jesteście, zrozumcie, co Bóg dla was zrobił! Czy to wszystko to tylko teorie? Jeżeli to jedynie teorie, to wyrzućcie Biblie i zajmijcie się czym innym. To nie teorie, to rzeczywistość!

 

Dowodzę o Bogu od czterdzieści dwóch lat i mogę stanąć tu i świadczyć, że obietnice Boga są prawdziwe. Każda jedna z tych obietnic jest prawdziwa. Jeżeli się nie spełnią, to dlatego, że nie wierzę. On nie mógł zrobić tam wielu potężnych dzieł z powodu ich niewiary. Oni potrzebowali tych ogromnych dzieł. Jezus chciał wykonywać te potężne dzieła dla nich, ale nie mógł. Wyobraźcie sobie sytuację, w której potrzebujecie, by ktoś zrobił dla was jakieś wielkie dzieła i że Jezus również tego pragnie. Nie są one jednak zrobione, bo czynione są dla kogoś innego. Jedyna różnica nie polega na tym, że tamta osoba jest od was lepsza. Nie. Jest tak dlatego, że ona wierzy, a wy nie. Jeżeli myślimy, że Bóg zamierza zrobić coś dla nas, bo jesteśmy dobrzy, to będziemy rozczarowani. Uczyni on wam różne rzeczy, kiedy uwierzycie. Wedle waszej wiary niech wam się stanie. A nie wedle waszej dobroci. To, co ty uważasz za swoją dobroć jest niczym w porównaniu do Boga. Nasza prawość jest jak upaprane łachmany.

 

Pamiętam, jak kiedyś odkryłem tę prawdę. Prosiłem Boga o coś. Teraz nawet nie pamiętam, co to było. Wiele lat temu, jakaś ziemska rzecz, którą chciałem. To było coś, czego potrzebowałem, może w domu, czy coś takiego, i powiedziałem: „Panie, czy nie możesz tego dla mnie zrobić? Potrzebuję tego, czy nie możesz zrobić tego dla mnie? Usiłowałem tak wiernie Ci służyć przez te wszystkie lata. Dla Ciebie to drobnostka.” A Bóg powiedział: „Nie”.

 

Odpowiedziałem: „Czemu?”

 

On odparł: „Ponieważ przychodzisz i prosisz Mnie, bym to dla ciebie zrobił, bo byłeś taki wierny. Innymi słowy przychodzisz w swoim imieniu.” Była to dla mnie nauczka. Gdy przychodzę do Boga z oczekiwaniem, że zrobi On dla mnie coś, bo byłem taki dobry, bo byłem tak wierny i służyłem Panu, i poświęcałem się, to przychodzę w swoim własnym imieniu. I mówi mi się, że jedyną modlitwą, jaką Bóg akceptuje jest ta wznoszona w imieniu Jezusa – co robi wielką różnicę.

 

Przyjść w imieniu Jezusa oznacza, że nawet nie myślę o swojej dobroci, albo o swojej wierności, czy latach posługi. To jest nic. Panie, mam tylko jedną zasługę przed Twoim tronem: Jezus umarł za mnie. A to stawia mnie na tym samym poziomie, co osobę, która dziś rano się nawróciła. Wielu ludziom się to nie podoba, jak robotnikom, którzy przyszli do winnicy i powiedzieli: „Jak możesz zrównywać nas z tymi, którzy przyszli o godzinie jedenastej?” Bóg odrzekł: „Zamierzam nagrodzić ich przed wami”. Wiecie, wielu ludzi nie otrzymuje czegoś od Boga, gdyż przychodzą nieświadomie, gdzieś w tylnej części umysłu. Myślą oni sobie: „No, byłem/am taki/a wierny/a. Bóg zrobi to dla mnie." Nie zrobi. Przychodzicie w swoim imieniu. Nauczcie się przychodzić w imieniu Jezusa. Kłopot z wieloma prawymi ludźmi polega na tym, że stają się świadomi swojej cnotliwości i myślą sobie: „To teraz w porządku, kiedyś byłem/am grzesznikiem/grzesznicą, Bóg nie mógł mnie przyjąć, ale obecnie wiodę tak święte życie. Odnoszę zwycięstwo nad tyloma rzeczami. Mogę teraz udać się do Boga z całą moją dobrocią.” Nie zdają sobie oni sprawy z tego, że właśnie to jest powodem, dla którego nie dostają od Boga wielu rzeczy.

 

Nauczcie się przychodzić w imieniu Jezusa. Uznajcie, że nie ma w was niczego, co Bóg może zaakceptować. To w imieniu Jezusa odpowiada On na modlitwę. Przychodźcie w Jego imieniu, a wedle waszej wiary się wam stanie. I nie musimy żyć w strachu.

 

To, co Bóg zrobił dla Jezusa, zrobi i dla mnie. Tak, jak zaopiekował się Nim, gdy, na przykład, był On na tamtym jeziorze kiedy rozpętała się burza. Myślicie, że mógł tam umrzeć? Jakżeż mógłby tam umrzeć? To niemożliwe! To nie był Boży plan. Dawno, dawno temu Bóg zaplanował, że umrze On na krzyżu Kalwarii. Jak więc miałby umrzeć na jeziorze? Czy wierzycie w to, że Bóg troszczy się o was tak, jak troszczył się o Jezusa?

 

Pozwólcie, że pokażę wam 2 rozdział Listu do Hebrajczyków. Największym lękiem, jaki mają wszyscy ludzie to lęk przed śmiercią. Strach przed śmiercią w wypadku, z powodu choroby, w wyniku katastrofy, poprzez śmierć w rodzinie. To strach numer jeden. Wszelkie inne obawy są pomniejsze: obawa, że mój biznes nie wypali, obawa przed niedomaganiem, czy innymi problemami. Strach przed śmiercią jest największy, a Jezus przyszedł, by wyzwolić nas od niego tak, by móc uwolnić nas również od innych lęków. I o tym jest napisane w Hbr 2, w wersach 14 i 15. Chciałbym, abyście teraz uważnie to przeczytali. Wierzę, że niektórzy z was przynajmniej dostrzegą tu coś, czego prawdopodobnie nie zauważyli przez całe swoje życie. Obiecuję to wam. Czytajcie uważnie: „Ponieważ zaś dzieci [to ja i ty] uczestniczą we krwi i ciele [które ty i ja posiadamy], dlatego i On [to Jezus] także bez żadnej różnicy stał się ich uczestnikiem, aby przez śmierć pokonać tego [lub sprawić, że będzie bezsilny], który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest diabła, i aby uwolnić tych wszystkich, którzy całe życie przez bojaźń śmierci podlegli byli niewoli.” Jest więc tutaj napisane czemu Jezus umarł.

 

Stało się tak z wielu powodów. Chrystus umarł, by obmyć nas z grzechu, by stary człowiek w nas mógł zostać wraz z Nim ukrzyżowany, by wyzwolić nas z obecnego złego systemu światowego. W Liście do Galacjan 1:4 napisane jest, że: „dał samego siebie za nasze grzechy, żeby nas mógł sobie wyrwać z nastałego, niegodziwego porządku, według woli Boga, naszego Ojca”. Umarł, by uwolnić nas od przekleństwa prawa. Umarł z wielu powodów, a to jeden z nich. Umarł, by poprzez Jego śmierć móc sprawić, iż szatan, który posiadał władzę śmierci, będzie bezsilny, w ten sposób (wers 15, to tu jest mowa o tym, jak to się ma do nas) wyzwalając tych, którzy poprzez lęk przed śmiercią podlegali niewoli przez całe życie.

 

Strach przed śmiercią przynosi zniewolenie. Niewolę, która opanuje moją głowę przez całe życie. Jeżeli jestem uwolniony od strachu przed śmiercią, to będę wolny od wszystkich innych lęków. Tak to jest. Wiecie, jest napisane, że gdy Dawid zabił Goliata, wszyscy inni Filistyni pierzchli. Czytaliście o tym w Starym Testamencie? Wystarczyło, że zabił Goliata, a wszyscy pozostali Filistyni uciekli. Kiedy więc lęk przed śmiercią zostaje przezwyciężony, znikają wszystkie inne lęki. Tak to wygląda. Strach przed śmiercią jest najsilniejszy, a Jezus umarł, by ci, którzy żyją w tym strachu całe życie, którzy byli przez ten cały czas niewolnikami już nigdy nie musieli się jej obawiać. A kiedy już się jej nie boją, to znikają wszelkie inne obawy. Czy zostałeś/aś uwolniony/a od lęku przed śmiercią? Jeżeli rzeczywiście tak było, to będziesz również wolny/a od każdego innego lęku.

 

Zauważcie teraz (chciałem wam zwrócić na to uwagę), kto miał władzę nad śmiercią (nie potrzeba wam szukać daleko, bo w wersie 14)? Szatan. Czy wiecie, że gdy Adam i Ewa zgrzeszyli, to potęga śmierci weszła we władanie szatana? Tutaj jest to tak wyraźne. Szatan miał moc śmierci, a jedynym sposobem, na który została mu ona odebrana była śmierć Jezusa na krzyżu. Zabrał potęgę szatanowi i teraz jest Ona w Jego rękach. To dlatego w Apokalipsie 1:18 Pan mówi do Jana apostoła, by się nie lękał. Ten starszy, dziewięćdziesięciopięcioletni człowiek, który podążał ścieżką Pańską wiodąc uduchowione życie przez sześćdziesiąt pięć lat od dnia Pięćdziesiątnicy potrzebuje tego upomnienia: nie bój się. Czy nie uważacie, że wam tego potrzeba? Czy nie sądzicie, że nam tego potrzeba? Pan przemawia dziś do nas mówiąc: „Nie bójcie się.” A jak zabiera strach z życia Jana?

 

Jan widział śmierć wszystkich Jego przyjaciół. Jako pierwszą ujrzał śmierć Jakuba, następnie wszystkich pozostałych apostołów. Piotr został zabity, Andrzej został zabity, Tomasz został zabity w Indiach, Bartłomiej został zabity, Mateusz został zabity i wreszcie zabity został Paweł. A teraz on został ostatnim z żyjących apostołów, znajduje się na wyspie Patmos i Pan mówi mu, by się nie lękał. Wers 18: „Stałem się martwy, a oto jestem zaprawdę żyjący na wieki wieków. Mam tez klucze Krainy Umarłych i śmierci.” Klucze te były w rękach szatana przez 4000 lat, a Jezus odebrał te klucze szatanowi, gdy umarł i powstał z martwych. Wiecie, co oznacza mieć klucze do drzwi. Mówi On w innym miejscu w Objawieniu, iż otwiera je, a żaden człowiek nie może ich zamknąć. Ja zamykam, a nikt nie otworzy. Możecie o tym przeczytać w trzecim rozdziale Apokalipsy. Kto otworzy drzwi śmierci tobie i mnie, jeżeli jesteśmy młodszymi braćmi i siostrami Jezusa? Już nie diabeł, a Jezus, ponieważ to On ma klucze i dlatego też nie boimy się. Nie wierzę w to, że diabeł określi, kiedy mam umrzeć. Może on knuć intrygi jakie tylko chce, ale nie jest w stanie określić momentu mojej śmierci. Jest to całkowicie niemożliwe. Tak, i on słyszy mnie jak to mówię. I ja się go nie boję. On nie może mnie dotknąć, bo zamieszkuję w świętym przybytku Najwyższego i pozostaję w cieniu Wszechmogącego, a wy również możecie mieszkać tam każdego dnia. Nigdy nie musicie się bać. Nie lękajcie się.

 

Pozwólcie, że skieruję was do Psalmu 91. Jest tam napisane, że: „Kto przebywa w pieczy Najwyższego i w cieniu Wszechmocnego mieszka, mówi do Pana: “Ucieczko moja i Twierdzo, mój Boże, któremu ufam. (…) Okryje cię swymi piórami i schronisz się pod Jego skrzydła: Jego wierność to puklerz i tarcza.”. W wersie 5: „W nocy nie ulękniesz się strachu ani za dnia – lecącej strzały, ani zarazy, co idzie w mroku, ni moru, co niszczy w południe. Choć tysiąc padnie u twego boku, a dziesięć tysięcy po twojej prawicy: ciebie to nie spotka.” Wersy 9 i 10: „Albowiem Pan jest twoją ucieczką, jako obrońcę wziąłeś sobie Najwyższego. Misery will not accede to you,
a cios nie spotka twojego namiotu, bo swoim aniołom dał rozkaz o tobie, aby cię strzegli na wszystkich twych drogach.” Oto miejsce do życia, ale wedle twojej wiary.

 

Pamiętam pewną historię; usłyszałem tę relację z pierwszej ręki od bardzo pobożnego brata z Norwegii, który opowiedział mi, że wiele lat temu (prawdopodobnie siedemdziesiąt lub osiemdziesiąt) w jednym z norweskich domów była para bogobojnych staruszków mieszkająca w niewielkim domu. W miasteczku tym wybuchł pożar, a wszystkie te domy wykonane były z drewna i słomy. Przez okolicę tę przetoczył się ogień. Ludzie przyszli, wyprowadzali innych z ich domów, mówiąc im, by je opuścili nim strawi je ogień. I była owa para mieszkająca w tym domu. I powiedzieli oni: „Nie opuszczamy domu. Żyjemy w Psalmie 91.” Ogień przybył, niszcząc każdy dom i dotarł do ich domu, ominął go i doszczętnie spalił pozostałą część miasteczka. A dom ten, jak powiedział mi ów brat, został zachowany do dnia dzisiejszego jako świadectwo wiernej pary pobożnych starszych ludzi. Nie proszę was, byście zrobili coś takiego, gdy ogień pojawi się w waszym mieście, bo możecie nie mieć takiej wiary. Nie próbujcie imitować innych. Biblia mówi, że nie możemy tego robić. Możemy to robić wtedy i tylko wtedy, gdy mamy taką wiarę. Wiara jest czymś cudownym. Imitacja jest niebezpieczna.

 

Wiecie, co napisane jest w jedenastym rozdziale Listu do Hebrajczyków? Czy zapoznaliście się z wersetem 29 o Izraelitach? Jest wielce pouczający. Przez wiarę Izraelici przekroczyli Morze Czerwone. Kiedy Egipcjanie próbowali to imitować, potopili się. I to właśnie ma miejsce, gdy próbujecie imitować czyjąś wiarę. Jeżeli nie posiadacie takiej wiary, to nie możecie tego zrobić. Kiedy jednak człowiek ma taką wiarę… Na podstawie bardzo wielu świadectw, jakie zasłyszałem, i w oparciu o ludzi, jakich poznałem we wszelkiego rodzaju okolicznościach i sytuacjach dostrzegłem jedną rzecz: Bóg zawsze honoruje wiarę. Za każdym razem, gdy widzi wiarę, nigdy nie zawiedzie tej osoby. Ci, którzy pokładają w Nim nadzieję nigdy nie będą Nim rozczarowani, ale nie można imitować.

 

Oto rzecz, którą w stopniu większym, niż cokolwiek innego musimy rozwijać w naszym życiu: wiarę w Żywego Boga, wiarę, która czyni nas śmiałymi, gdy wyznajemy ją przed diabłem. Biblia mówi: „A oni go [szatana] zwyciężyli przez krew Baranka oraz przez słowo ich świadectwa” (Obj 12:11). Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, co to oznacza? To nie dawanie świadectwa podczas zgromadzenia. Tutaj jest mowa o składaniu świadectwa diabłu.

 

Wielu z was składało swoje świadectwo podczas spotkania. Wychwalało Pana. Chcę zachęcić was, byście zaczęli dawać swoje świadectwo diabłu. Powiedzcie mu, w co wierzycie. Powiedzcie mu, że wszystkie wasze grzechy obmyte są krwią Jezusa, że już dłużej nie może on potępiać was za te przewinienia, których dopuściliście się dawno temu w przeszłości.

 

Dlaczego jest tak, że tak wielu wierzących żyje w potępieniu? Przykład: „Och, cóż za godną pożałowania rzecz zrobiłem 25 lat temu, ciągle przychodzi mi na myśl, bracie Zacu.” Jest tak dlatego, że nie mówicie diabłu, co głosi Słowo Boże, że krew Jezusa obmyła was z wszelkiego grzechu. Zacznijcie tak mówić, a okaże się, że te rzeczy już dłużej nie przychodzą wam do głowy. Zły próbował robić tak ze mną, ale już tego nie próbuje, bo wie, iż jest to strata czasu. I musi to dojść do tego miejsca w twoim życiu, że diabeł nie będzie podejmował takich prób u was, gdyż wie, że marnuje czas. Niech próbuje z kim innym.

 

Mówcie diabłu: „Krew Jezusa obmyła mnie z wszelkiego grzechu, a ty zostałeś pokonany na krzyżu.” On nie lubi o tym słuchać. Pamiętam, jak pewnego razu opętaną demonicznie kobietę przyprowadzono do mojego domu, by ją uwolnić i powiedziałem jej, żebyśmy się pomodlili, żeby poprosiła Jezusa, aby przyszedł do jej serca. I powiedziałem: „Powiedz teraz diabłu: ‘Zostałeś pokonany na krzyżu.’”, a ona krzyczała: „Nie zostałem pokonany na krzyżu!”. To był demon, powiedziałem więc mu: „Jesteś kłamcą. Zostałeś pokonany na krzyżu. Wyjdź z niej w imieniu Jezusa” i demon odszedł. Powiedziałem tej kobiecie: „Powiedz teraz diabłu, że został pokonany na krzyżu” i ona powiedziała: „szatanie, zostałeś pokonany na krzyżu.” Tamtego dnia czegoś się nauczyłem – że diabeł nie lubi, gdy ktokolwiek mówi mu, iż został pokonany na krzyżu Kalwarii. Czemu wy nie mielibyście powiedzieć mu tego kilka razy?

 

Szatanie, zostałeś pokonany na krzyżu. Jezus jest moim Zbawicielem. Nie należę do ciebie, szatanie. Nie możesz tknąć mojego ciała, mojego umysłu, mojego ducha, moich dzieci, mojej rodziny, moich finansów – żadnej z tych rzeczy tknąć nie możesz. Wszystkie one są oddane Bogu. Jeżeli trzymałeś/aś pieniądze dla siebie, to być może diabeł może je tknąć. Jeśli jednak oddałeś/aś swoje życie Bogu to tak jakbyś cokolwiek schował/a pod parasol, a to nie zamoknie. Jeżeli trzymasz dłoń poza parasolem, to moknie. Tak to działa. Czegokolwiek nie oddasz Bogu, to zły ma nad tym władzę, to jednak, co całkowicie powierzasz Bogu pozostaje przez szatana nietknięte. Powierz Mu swoją rodzinę, pieniądze, czas, energię, ambicje, po czym spójrz na diabła i powiedz: „Niczego mojego nie możesz tknąć.” Cudowną rzeczą jest być totalnie oddanym, totalnie konsekrowanym. A jeśli możesz postępować w taki sposób, kiedy jesteś młody/a, to pomyśl, jak wspaniałe życie możesz wieść. Nie będzie w nim strachu.

 

Myślicie, że Jezus żył w lęku? Widziałem ludzi, którzy bali się diabła. Jak żył Jezus? Kiedy Jezus zmierzał do Jerozolimy, to czy wiesz, co mówiły demony? „Hej! On tu nadchodzi! On nadchodzi!” Były wystraszone. To one były tymi, którzy są zatrwożeni. Jak więc może być tak z wami, albo ze mną? Pozwólcie, że pokażę wam werset. Jest to jeden z tych niewiarygodnych wersów biblijnych i jestem przekonany, że większość wierzących w ogóle nie żyje w jego świetle. Nie mają do tego wiary, nigdy zatem nie żyją w taki sposób, w jaki nakazuje im ów werset – 1 List św. Jana 4:17 – „ Przez to miłość osiąga w nas kres doskonałości, że mamy pełną ufność na dzień sądu, ponieważ tak, jak On jest [w niebie], i my jesteśmy na tym świecie.” Posłuchajcie tego, co mówi ostatnia część tego wersetu. To nieprawdopodobne, ale absolutnie prawdziwe. Jest to jeden z tych wersów w Piśmie Świętym, któremu niełatwo dać wiarę, lecz jest prawdziwy, bo to Słowo Boże. Jak Jezus, tak i my jesteśmy na tym świecie. Czy to prawda? Czy rozumiecie, co to oznacza? Jak Jezus, tak i ja jestem na tym świecie. A jak mam na nim żyć, kiedy stawiam czoła diabłu? Dokładnie tak, jak z diabłem konfrontował się Jezus. Postaw mu opór, a on cię opuści. Diabeł bał się Jezusa! I wierzę, że diabły muszą bać się ciebie i mnie, nie z powodu tego, jacy jesteśmy, ale dlatego, że przychodzimy w imieniu Jezusa Chrystusa, który pokonał szatana.

 

Mamy nie żyć w strachu przez diabłem, przed śmiercią oraz przed ludźmi. W Liście do Hebrajczyków 13:5 czytamy: „Postępowanie wasze niech będzie wolne od chciwości na pieniądze: zadowalajcie się tym, co macie.” Dlaczego kochamy pieniądze? Bo obawiamy się, że pewnego dnia możemy głodować, że możemy być zdani na własne siły, a bez pieniędzy mogą ucierpieć nasze dzieci. A On mówi, żebyśmy nie miłowali pieniędzy i by nasz charakter był od tego wolny, byśmy byli zadowoleni z tego, co daje nam Bóg, albowiem On Sam powiedział, że nigdy nas nie opuści. Że nigdy nas nie porzuci. A od tych, którzy studiują grekę słyszę, że jest tu potrójna negacja- Ja nigdy, nigdy, nigdy cię nie zostawię, ani nie porzucę. Mówią to Ojciec, Syn i Duch Święty. A jeśli w to wierzycie, jak jest napisane w wersie szóstym, możemy zatem śmiało powiedzieć: „Pan naszym wspomożycielem. Nie ulękniemy się. Cóż może nam uczynić człowiek?” To nie jest jedynie coś, w co wierzymy, gdyż napisane jest tu, iż o tym mówimy.

 

Sercem wierzy człowiek, a co jest napisane w Liście do Rzymian 10:9,10? „Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JEZUS JEST PANEM, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami – do zbawienia.” Jeśli wierzcie w coś w swoim sercu, a nie wyznajecie tego swoimi ustami, to nie zostajecie wyzwoleni. O tym mówi List do Rzymian 10. Zbawienie oznacza wyzwolenie. Chcecie być wyzwoleni od strachu, powiedzcie więc to w sposób odważny! Powiedzcie to! Oto, co robię, kiedy kusi mnie zniechęcenie, kiedy kusi mnie, by się bać. Mówię wtedy diabłu: „Moje grzechy są przebaczone”. OK, nie rozumiem, jak to wszystko się dzieje, nie wiem, jak się sprawy ułożą, teraz wygląda to dość strasznie, ale moje grzechy są przebaczone, a Bóg jest na tronie. On jest Ojcem. On kocha mnie tak, jak ukochał Jezusa, a moja przyszłość jest bezpieczna. Szatanie, zostałeś pokonany, nie masz nade mną władzy. Nie możesz mnie tknąć. Bóg miłuje mnie tak samo, jak miłował Jezusa, troszczy się o mnie tak samo, jak troszczył się o Jezusa.” Do czasu, kiedy skończyłem wyznawać to wszystko, zniechęcenie zniknęło, nie ma też i strachu. Zatroskanie przeminęło. Powiedzenie diabłu, co mówi Słowo Boga ma taką moc. To nie technika, to tylko czynienie tego, co czynił Jezus. Kiedy diabeł przyszedł do Jezusa, to czy wiecie, co zrobił? Zacytował On mu Słowo. Rzekł: „Jest napisane”, diabeł wrócił, On na to, że „jest napisane”, wrócił więc diabeł po raz trzeci, a On odparł: „jest napisane” i diabeł Go opuścił.

 

Czy chcesz, by diabeł cię opuścił? Rób to, co robił Jezus. Powiedz mu, co jest napisane w Słowie Bożym odnośnie ciebie i jego. Przeczytałem gdzieś na przyklejonej gdzieś nalepce: „Za każdym razem, gdy diabeł wypomina ci twoją przeszłość, przypomnij mu o jego przyszłości. Powiedz mu, gdzie skończy.” To rzecz dobra. Przypominać mu o jego przyszłości w jeziorze ognia. Został on pokonany na krzyżu. Wierzę, że w dzisiejszych czasach ludzie Boga potrzebują mieć w sobie ducha triumfu i zwycięstwa, a nie żyć w tak bojaźliwy sposób, jak byśmy nie mieli Ojca w niebie, Boga Wszechmogącego.

 

Pamiętam, jak widziałem tytuł książki – „Twój Bóg jest za mały”. Pomyślałem, że jest to prawda w przypadku wielu chrześcijan. Ich Bóg jest tak mały. Jest dość bezsilny. Czy znajdujemy w Ewangeliach sytuację, że ktoś przychodzi do Jezusa z jakimkolwiek problemem, a On musi podrapać się po głowie i powiedzieć: „Kurczę, a to zagwozdka. Nie wiem, jak sobie z tym poradzić”? Ani razu. Nie ważne, jaka to była sytuacja, On miał rozwiązanie. A Biblia mówi, że On jest taki sam dziś, wczoraj i zawsze. Idziecie do Niego ze swoim problemem, a On to dla was zrobi.

 

Jedynymi ludźmi, dla których Jezus nie mógł na ziemi niczego uczynić byli ci, którzy nie wierzyli. Przychodzili do Niego z problemem mówiąc: „Nie jestem pewien, czy On się tym zajmie” i nic się nie wydarzyło. A teraz wy przychodzicie do Jezusa w modlitwie, przynosicie Mu swój problem i mówicie: „Nie wiem, czy On to zrobi, czy nie.” Mogę wam powiedzieć, że tego nie zrobi. Powiem wam to od razu. Nie zrobi tego nie dlatego, że nie chce, nie dlatego, że nie potrzebujecie Jego pomocy, ale z powodu waszej niewiary. Ona wiąże Jezusowi ręce. Jest tylko jedna rzecz, która może związać ręce Wszechmogącego Boga, a jest nią niewiara człowieka. Bez wiary nie można się podobać Bogu.

 

A zatem, drodzy bracia i siostry, kroczmy od dziś nową ścieżką. Zastosujmy te prawdy w naszym życiu. Powiedzmy: „Panie, pragnę żyć na tej ziemi w sposób, który oddaje Ci chwałę.”

 

Tłumaczył Jacek. Nauczony tekstem :-), dziękuję bardzo w imię Jezusa Chrystusa.

_____________________

Tekst jest jak sami zauważyliście w I jego części bardzo wartościowy. Dlatego proponuje nawet wydrukować go, a co niektóre cytaty podkreślić i stosować jako proklamację.

Nie ukrywam, że podczas czytania tej drugiej części rozczuliłem sie i pojawiły mi sie łzy w oczach, niczym po dobrym chrześcijańskim filmie. Koniec tekstu zaś wprowadził mnie w taką szczęśliwość, że gdybym lubił szampana, to otworzyłbym teraz butelkę wypijając jeden kieliszek na Chwałę Boga.

Bóg jest Wielki. Bóg jest miłością.

Dziękuje w imię Jezusa Chrystusa, za wszystkich życzliwych mi braci i sióstr na tym blogu.

Niech Bóg Ojciec Was błogosławi w imię Jezusa.