Każdy z nas jest pełen wewnętrznych konfliktów, a cóż dopiero mówić o różnicach względem innych osób. dzielą nas przekonania polityczne, dzielą nas kwestie religijne ale czy jest w tym miejsce na kompromis i wspólny mianownik?
Osobiście uważam, że da się, ale nie zrzekając kardynalnych zasad wiary ani nie naginając ich. Zresztą wierzący Bogu powinien każdemu okazywać szacunek czy to księdzu czy Żydowi, czy zwolennikom lewicy.
Dla przykładu: mamy w naszej eklezji osoby nie świętujące szabatu, ale nie nie forsują swego stanowiska, którego i tak nie są pewni.
Mamy osoby nie rozumiejące tego, że Jezus i Yahwe to jedna i ta sama osoba i nie spieramy się.
Mamy jedną osobę nie uznającą Pawła. Ma takie poznanie i nie forsuje swego zrozumienia. To oczywiście wyjątek.
Natomiast wszyscy jesteśmy przeciw ekumenii z Rzymem, wszyscy kierujemy się miłosierdziem, wszyscy nie uznajemy fałszywego państwa nad Morzem Martwym, nie uznajemy słowa pastor, gdyż Pan moim pasterzem.
Taka sytuacja.
„. (38) Odpowiedział mu Jan: Nauczycielu! Widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi za nami, jak wypędzał w twoim imieniu demony, i zabranialiśmy mu, bo nie chodził za nami. (39) Ale Jezus rzekł: Nie zabraniajcie mu, ponieważ nie ma takiego, kto by dokonywał cudów w imieniu moim i mógł zaraz potem źle o mnie mówić. (40) Bo kto nie jest przeciwko nam, ten jest za nami. (41) Albowiem kto by napoił was kubkiem wody w imię tego, że należycie do Chrystusa, zaprawdę powiadam wam, nie straci zapłaty swojej. (42) A kto by zgorszył jednego z tych maluczkich, którzy wierzą, temu lepiej by było, by zawiesić na jego szyi kamień młyński, a jego wrzucić do morza. Mk. 9
Jeśli ktoś nie płynie z nurtem tego świata, i stara się żyć zgodnie z Biblią jest naszym Bratem i Siostrą. Nie możemy kłócić się o detale. Wróg jest w całkiem innym miejscu.
My musimy żyć we wspólnocie bo jak inaczej możemy osobie mówić, że jesteśmy rodziną? Jak walczyć duchowo w pojedynkę?
Jak pomagać sobie w ciężkich chwilach?
12) A jeżeli jednego można pokonać, to we dwóch można się ostać; a sznur potrójny nie tak szybko się zerwie.
(Księga Koheleta 4:12)
To, co sugeruje, to po pierwsze łączenie się w grupy, po drugie chowanie urazów co jest miłe Bogu (miłosierdzia chce nie ofiary) i po trzecie wspólną walkę duchową.
Jesteśmy rozproszeni a powinniśmy mieć wspólne stanowiska w wielu kwestiach. To, czy pochwycenie będzie przed uciskiem czy po jest nieważne. Ważne są owoce Ducha dobrze rozumiane, szacunek wobec Braci i Sióstr, wzajemne wspieranie się, pomoc w walce z grzechem, z przeciwnościami życia. To jest ważne.
Chwała Bogu Ojcu Wszechwładnemu, za Ciebie Piotrze, Arka i wszystkich Braci i Sióstr.
Przepięknie napisane. Dziękuję i wszystkiego dobrego.
Myślę Bracie, ze to co piszesz jest bardzo ważne jest abyśmy byli zgodni co do rzeczy podstawowych, które świadczą, że jesteśmy na drodze zbawienia. Żebyśmy nawrócili się z naszych grzechow, uwierzyli i wyznali że wierzymy, ze Jahuszua Chrystus w ciele umarł za nasze grzechy, i że Ojciec podniósł Go ze zmarłych po trzech dniach. Tak wierzę.
A dalszy wzrost dawać nam będzie Elohim (Bóg) jak zapisał Paweł apostoł. Kazdemu indywidualny, ale już stajemy się częścią ciała Chrystusa.
Jan zapisał w Pierwszym Liście: „ 2:27
Ale to namaszczenie, które od niego otrzymaliście, pozostaje w was i nie potrzebujecie, aby was ktoś uczył; lecz jak namaszczenie jego poucza was o wszystkim i jest prawdziwe, a nie jest kłamstwem, i jak was nauczyło, tak w nim trwajcie.”
Jahuszua Chrystus mówi, że mamy go naśladować, więc to jest naszym drogowskazem i jeśli idziemy drogą w kierunku braku skazy, jak Jahuszua nie miał skazy, czyli nie przestąpił żadnego przykazania JAHWEH, to to jest dobry kierunek. Jeśli przyjmiemy miłość prawdy, to ona nas może zbawić jak jest zapisane w 2 Liście do Tesaloniczan. Pokój z Tobą, Bracie.