Kolejny problematyczny wers. Cytat Jezusa z Psalmu.
(41) A gdy się zeszli faryzeusze, zapytał ich Jezus, (42) mówiąc: Co sądzicie o Chrystusie? Czyim jest synem? Mówią mu: Dawidowym. (43) Rzekł im: Jakże więc Dawid w natchnieniu Ducha nazywa go Panem, gdy mówi: (44) Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół twoich pod nogi twoje. (45) Jeśli więc Dawid nazywa go Panem, jakże może być synem jego? (46) I nikt nie mógł mu odpowiedzieć ani słowa, ani też już nikt od owego dnia nie odważył się go pytać.
Poznajmy kontekst tej sytuacji. Wcześniej jak przystało na faryzeuszy chcieli oni przyłapać Jezusa na nieścisłości pytając Go:
(36) Nauczycielu, które przykazanie jest największe?
(37) A On mu powiedział: Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej. (38) To jest największe i pierwsze przykazanie. (39) A drugie podobne temu: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. (40) Na tych dwóch przykazaniach opiera się cały zakon i prorocy.
Jezus Chrystus zaskoczył więc swoich wrogów pytając ich co myślą na temat mającego nadejścia Mesjasza
Jeśli Chrystus miał być zwykłym człowiekiem, który miał istnieć dopiero wiele wieków po śmierci Dawida, jak jego praojciec mógł nazywać go Panem?
Dla faryzeuszy zabrzmiało to niczym enigma, jak zagadka sfinksa.. Ostatecznie nie odpowiedzieli na tak zadane pytanie.
Mesjasz jest zarówno Synem Bożym jak i Panem Dawida. Przyjął ludzką naturę i w ten sposób stał się Bogiem objawionym w ciele.
Cytat “Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół twoich pod nogi twoje” pochodzi z greckiej Septuaginty a więc nie jest adekwatnym tłumaczeniem oryginału, gdzie słowo przetłumaczone jako „Pan” nie jest takie samo w obu częściach zdania.
Gdyby przetłumaczyć z hebrajskiego cytat z Psalmu powinien brzmieć tak oto:
Rzekł Jahwe do mego Adonai, które powinno być odczytywane jako Mesjasz co w połączeniu z Izajasza 9, że oczekiwanym przez Izrael Mesjaszem jest sam Bóg.
Apostołowie Mateusz, Marek i Łukasz cytując Ps 110:1, postanowili przetłumaczyć tetragram (JHWH) jako Κύριος czyli „Pan”; jak również (Adoni) jako Κύριος lub „Pan”.
“(5) Albowiem dziecię narodziło się nam, syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju. “
Izraelici uważali, że Mesjasz będzie ziemskim władcą. Myśleli o nim jako o przywódcy politycznym.
Początkowe słowa psalmu, w których śpiewacy świątynni okazywali hołd Dawidowi, nazywając go „Panem moim”, były tymi samymi słowami, którymi Dawid wyrażał hołd Mesjaszowi.
Mesjasz, którego wszyscy wypytywali w potomstwie Dawida, był także Panem Dawida. Mesjasz był nie tylko postacią ziemską, ale także boską. Kiedy się już pojawił Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju, powtarzał Izraelitom, że jego dziełem nie jest odrodzenie i rozszerzenie starego ziemskiego królestwa Izraela, gdyż to było i tak przejęte przez Edomitów (vide Herod i jego dwór) ale ustanowienie zupełnie innego rodzaju królestwa duchowego znanego nam jako królestwo Boże bez granic administracyjnych.
Fakt, że faryzeusze nie odpowiedzieli na pytanie Jezusa wskazuje na to, że nie wiedzieli, że Jezus pochodził z linii króla Dawida, a nawet urodził się w Betlejem, mieście Dawida. Stało się tak dlatego, że w znacznej części byli Edomitami a nie Izraelitami.
Gdyby to wiedzieli, to wiedzieliby także, że Jezus jako Pan Dawida jest Bogiem, którym ma moc odpuszczania grzechów.
Faryzeusze nie wiedzieli, że Mesjasz mógł być potomkiem króla Dawida i być jednocześnie jego „Panem”.
Ta obietnica dana Dawidowi (2 Samuela 7,12) została wypełniona poprzez nadprzyrodzony akt Boga, który wypełnił się w samym Jezusie.
Przed faryzeuszami stał Bóg w ciele a oni zapytali go które przykazanie jest największe…
Jezus odpowiedział im, które przykazanie jest największe:
“Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej. (38) To jest największe i pierwsze przykazanie.
Kiedy Jezus odpowiedział im na to pytanie cytatem z Psalmu już nigdy więcej nie pytali Go o nic.
Praise be to Jesus Christ
