„Według wiary, a nie dzięki widzeniu”

K. P. Yohannan

 

2 List św. Pawła do Koryntian 5:7 (UBG) mówi, że: „Przez wiarę bowiem kroczymy, a nie przez widzenie.” Widzimy tutaj, że istnieje wyraźne rozróżnienie pomiędzy wiarą, a widzeniem. Są to przeciwieństwa; jedno wyklucza drugie. Kiedy kroczymy przez wiarę, nie musimy martwić się tym, jak sprawy wyglądają. Jeśli kroczymy przez widzenie, to nie ma miejsca na wiarę. Dostrzegamy, dokąd zmierzamy, podążamy więc po prostu ścieżką, którą widzimy. Jeżeli wiesz, w jaki sposób coś się ma wydarzyć, albo jest ci wiadomo, jak samodzielnie rozwiązać swoje problemy, to nie potrzebujesz wiary. Nie potrzebujesz Boga, jeżeli możesz obmyślić coś bez Niego. Prawda jednak jest taka, że zawsze potrzebujemy Boga. Musimy zatem żyć zawsze według wiary.

 

W tym dążeniu do życia według wiary napotykamy jednak prawdziwy konflikt między naszą starą i nową naturą. Pomiędzy nimi trwa nieprzerwana wojna – między ciałem, a Duchem, tymczasowością, a wiecznością, kroczeniem przez widzenie i kroczeniem przez wiarę. Nasza stara natura domaga się widzenia, doświadczania, rozumienia. Nowa natura jest natomiast inna. Jest w stanie uwierzyć nie zobaczywszy, ani nie poczuwszy, ponieważ Bóg stworzył w nas tę nową naturę.

 

Jesteśmy kulturą, która domaga się ujrzenia dowodu. Naukowcy spędzają lata na przeprowadzaniu eksperymentów tylko po to, by wykazać, iż jakieś lekarstwo czy terapia działają. Podobnie jak Tomasz, który nie uwierzył, że Pan Jezus powstał z martwych dopóki nie włożył dłoni w Jego przebity bok, tak i nam trudno jest dać wiarę wszystkiemu, czego nie jesteśmy w stanie zobaczyć. Mówimy: „zobaczyć, to uwierzyć.” Proszę, nie bądźmy tacy. Jezus powiedział w Ewangelii św. Jana 20:29: „Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.”

 

Tłumaczył Jacek. Jak zwykle dziękuję.

______________

Ode mnie.

Jest to trudna sprawa. Ostatnio to poruszaliśmy trochę,  a i pastorowie mało się tym zajmują.

Tak jak rozmawialiśmy, Ty możesz sobie planować, ale to Bóg nas zna.

 

“Panie, zbadałeś mnie i znasz. (2) Ty wiesz, kiedy siedzę i kiedy wstaję,Rozumiesz myśl moją z daleka. (3) Ty wyznaczasz mi drogę i spoczynek,Wiesz dobrze o wszystkich ścieżkach moich. (4) Jeszcze bowiem nie ma słowa na języku moim,A Ty, Panie, już znasz je całe. (5) Ogarniasz mnie z tyłu i z przoduI kładziesz na mnie rękę swoją. (6) Zbyt cudowna jest dla mnie ta wiedza,Zbyt wzniosła, bym ją pojął. (7) Dokąd ujdę przed duchem twoim?I dokąd przed obliczem twoim ucieknę? (8) Jeśli wstąpię do nieba,Ty tam jesteś,A jeśli przygotuję sobie posłanie w krainie umarłych,I tam jesteś. (9) Gdybym wziął skrzydła rannej zorzyI chciał spocząć na krańcu morza, (10) Nawet tam prowadziłaby mnie ręka twoja,Dosięgłaby mnie prawica twoja. (11) A gdybym rzekł: Niech ciemność mnie ukryjeI nocą stanie się światło wokoło mnie, (12) To i ciemność nic nie ukryje przed tobą,A noc jest jasna jak dzień,Ciemność jest dla ciebie jak światło. (13) Bo Ty stworzyłeś nerki moje,Ukształtowałeś mnie w łonie matki mojej. (14) Wysławiam cię za to, że cudownie mnie stworzyłeś.Cudowne są dzieła twojeI duszę moją znasz dokładnie. (15) Żadna kość moja nie była ukryta przed tobą,Choć powstawałem w ukryciu,Utkany w głębiach ziemi.’

 

Myślę, że po przeczytaniu książki “Ucieczka od Boga” , bardziej będziecie wiedzieli o czym mowa.

Po prostu każdą decyzje powinnismy powierzyć Bogu w oparciu o Jego Głos. To właśnie jest trudne