Libido Dominandi cz II

„ … rewolucja seksualna nie jest synonimem seksualnego grzechu, którego świadomość towarzyszy wszystkim ludziom posiadającym narządy płciowe, dopóki ich rozum, a nie ślepy instynkt decyduje, w jaki sposób się nimi posługują. Rewolucja seksualna jest czymś odmiennym od seksualnego występku, ale niewątpliwie na nim się właśnie opiera. Rewolucja seksualna to sankcja polityczna dla seksualnego występku. Pod tym względem jest także czymś innym niż uwiedzenie, ono bowiem nie jest manipulacją seksualnym występkiem w celu realizowania globalnych politycznych celów. Różni się również od prostytucji, ta bowiem jest manipulacją seksualnym występkiem dla zyskania korzyści finansowych. Rewolucja seksualna posługuje się jednym i drugim, ale na znacznie większą, bardziej globalną skalę.”

To nie jest przypadek, że Donatien Alphonse Francois de Sade „tworzył” przed i w trakcie rewolucji francuskiej. De Sade był zwolennikiem wolności, rozumianej w sposób skrajny. Aby możliwe było przeprowadzenie rewolucji w praktyce, konieczna jest idea wyzwolenia. Rzecz działa się we Francji, bo tam właśnie moralność seksualna była bardzo niska. De Sade pisał w więzieniu (w rzeczywistości miał tam wygodny apartament), ale mógł to robić swobodnie i oddać się wyłącznie temu. W Bastylii nie było mu tak źle, bo mógł zamawiać sobie jedzenie i lektury jakie chciał. Jego rodzina o to dbała na co dzień. Czytał między innymi powieści podróżnicze, w których osoby zdemoralizowane znajdowały uzasadnienie i usprawiedliwienie, przez omawiane tam zasady moralne, panujące w zależności od obszaru geograficznego. „Cnota nie należy do wartości bezwzględnych, jest jedynie sposobem postępowania, który zmienia się w zależności od klimatu, czyli jest względny. To tym bardziej pozbawia ją waloru powszechnego obowiązywania … Nie ma na ziemi dwóch narodów, które byłyby cnotliwe w ten sam sposób, a zatem cnota jest bezwartościowa, sama w sobie nie jest dobrem i niczym nie zasługuje na nasz kult”.

Mała dygresja : Pisząc ten tekst chodzi mi po głowie Martyna Wojciechowska i jej program „Kobieta na krańcu świata”. Przypomniał mi się odcinek, a raczej dwa odcinki, które kiedyś widziałam. Jeden o transwestytach w Tajlandii, a drugi o kobietach z Nepalu, które mają po kilku mężów. Wszystko oczywiście podane bardzo miło, przyjemnie w duchu tolerancji, ale myślę, że takie programy mogą zasiewać złe ziarenka relatywizmu zasad moralnych.

„Wyzwolenie seksualne jest połączeniem myśli oświeceniowej, czyli objaśniania świata opartego na nauce, z masturbacją.” De Sade został zamknięty w więzieniu, lecz wcześniej jego życie seksualne było niczym nie skrępowane. Zaczął więc w sposób patologiczny, samodzielnie zaspokajać swoje wybujałe żądze. Pisał w swojej książce, że wszelkie stworzenie żyje w izolacji i nikt właściwie nikogo nie potrzebuje, a druga osoba jest tylko narzędziem do sprawiania sobie przyjemności. Całkowite zaprzeczenie praw Boskich.

Opieranie się w życiu wyłącznie na nauce, to eliminacja moralności i religii (wiary w Boga). „Innymi słowy, moralność jest zaledwie dynamiką płynów. Sade uważa, że zostanie to ponad wszelką wątpliwość udowodnione dzięki przyszłemu postępowi, który dokona się w materialistycznej fizjologii. Tymczasem jego czytelnicy mogą postępować tak, jakby odkrycie było to już z góry przesądzone. Taka była nadzieja markiza de Sade i nadal tli się ona w tych , którym dziś bliskie są koncepcje i ideały oświecenia. Jeśli jednak ów fragment poddać analizie bez odrywania go od kontekstu, stanowi on odzwierciedlenie zauroczenia zwolenników oświecenia fizyką Newtona. Czyni ona moralność zbędną, redukując złożoność życia i wszelkie jego moralne konotacje do matematycznej analizy ruchu materii. Postępki, które otwierały przed człowiekiem drogę do Nieba lub Piekła, zostały przez oświecenia sprowadzone do kilku prostych wyliczeń związanych z dynamiką płynów. Dzieła i życie markiza pokazują, iż oświecenie stało się dlań wsparciem w masturbacji, a wskutek recepcji jego tekstów odegrało dokładnie tę samą rolę dla przyszłych pokoleń zwolenników seksualnego wyzwolenia. Kiedy dwieście lat później funkcja głównego nośnika pornografii przypadła Internetowi, masturbacja nadal stanowi klucz do zrozumienia seksualnego wyzwolenia. Zgodnie z tezami Sade’a libertyn zawsze widzi w swoich seksualnych partnerach użyteczne narzędzia, a to sprawia, że nawet seks uprawiany z innymi zachowuje w istocie charakter masturbacyjny. „

Przed wybuchem rewolucji francuskiej, był wybuch wolności seksualnej, a jeszcze wcześniej było tak zwane oświecenie. Później polała się krew i były masowe mordy. Motłoch odcinał głowy i nadziewał na piki, co było znaczącym symbolem oddzielenia rozumu i namiętności. Teraz też bardzo przyśpiesza promocja tak zwanej wolności seksualnej, małżeństw homoseksualnych, prawne kneblowanie ust przeciwników tego stanu rzeczy. Co będzie po tym? Grzechy niszczące czystość w człowieku, prowadzą go do śmierci duchowej ale też fizycznej. Opieranie swojego życia na „nauce”, a nie na nauce płynącej od naszego Stworzyciela też prowadzi do śmierci. Wypaczone pojmowanie natury, w oderwaniu od Boga, prowadzi do wniosku, że nie istnieje coś takiego jak wolna wola, a pojęcie dobra i zła to jakieś bajki.

„Popularnym przesłaniem oświecenia i wyzwolenia seksualnego, jest wyzwolenie, ale w jego wymiarze ezoterycznym jest nim kontrola nad człowiekiem. To, co na pierwszy rzut oka jawi się jako prometejskie oswobodzenie z kajdan przesądów, przy bliższym zbadaniu okazuje się onanistyczną fantazją, która prędzej czy później musi zostać wykorzystana jako rodzaj kontroli. Markiz de Sade był pionierem w przypadku obu tych możliwości ; był jednocześnie niewolnikiem i manipulatorem. Głosił seksualne wyzwolenie jako sposób na zdominowanie płci przeciwnej w interesie uzyskania jak największej seksualnej przyjemności. Seksualny wyzwoliciel był zatem także ciemiężcą. Obwieszczał rewolucję, zapisując masturbacyjne fantazje. Tym samym seksualny wyzwoliciel pozwalał się kontrolować własnym namiętnościom, ale też każdemu kto wiedział, jak nimi manipulować. Przedstawiając wyzwolenie seksualne jako obalenie prawa moralnego, Sade otwierał tym samym nowe perspektywy dominacji nad każdym, kto posiadał umiejętność sterowania i manipulowania namiętnościami. Odkrycie to miało daleko idące konsekwencje. Ludzie, którzy próbowali podążać jego śladem – rychło przekonali się, że dla tych, którzy dążyli do tego, aby stać się panami życia i jego siłą, nagrodą była nie tyle przyjemność, ile groza. Sade również się o tym przekonał. Był onanistą i pornografem, który w czasie rewolucji francuskiej uświadomił sobie, jakie są polityczne implikacje jego dzieła.” Z Bastylii został on przeniesiony do zakładu dla obłąkanych. A dzisiaj film i książka pt. „50 twarzy Grey’a” to bestseller i największy hit. Pożądliwość seksualna, pozbawiona wszelkich zahamowań, uległa wynaturzeniu i nabrała krwawego charakteru. „Prawdziwa fala obscenicznej literatury zalała Francję, łącząc podniecające opisy z wulgarnym językiem rewolucyjnych oratorów i patriotów. Erotyczny ton, choć w oczywisty sposób sprzeczny z obywatelską cnotą, spotkał się z niespotykanie przychylnym przyjęciem. Seks nigdy tak dobrze się nie sprzedawał. Ludzie oszaleli na punkcie wyuzdanych scen i lubieżnych ciał. Żadna rozwiązłość nie wydawała się nadto skandaliczna, żaden stosunek seksualny nazbyt brutalny, żadna perwersja dostatecznie niezwykła, żeby zaspokoić wilczy apetyt publiczności. Nigdy wcześniej erotyka tak ściśle nie splotła się z polityką.” Sade zajmował się pisaniem pornografii, politycznych traktatów i tyrad na temat ateizmu. Popierał rewolucję, ale jednocześnie dbał o zabezpieczenie swojego arystokratycznego majątku. 10 sierpnia 1792 roku w Paryżu tłum około dziesięciu tysięcy ludzi udał się na plac, gdzie uwięziony był król. Uderzono na pałac, wykastrowano ochronę królewską, odcięto im głowy, nadziano na piki i obnoszono je po Paryżu. Nastąpiła fala ataków tłumu i polała się masowo krew. Podrzynano mnichom gardła, zlinczowano księżniczkę de Lamballe. Została dźgnięta nożem w brzuch, odcięto jej piersi, potem głowę, którą następnie nadziano na pikę. Cały czas tłum wykrzykiwał wulgaryzmy. „Wszystkim opornym księżom poderżnięto gardła w kościołach, gdzie ich przetrzymywano, wśród nich biskupowi Arles, najcnotliwszemu i najbardziej godnemu szacunku spośród wszystkich ludzi. Jeżeli nawet masakra ta wstrząsnęła markizem, to na krótko. Napisał on : „Nic nie może się równać z potwornością tych rzezi , lecz były sprawiedliwe”. „Ostatnia linijka została zapewne napisana z myślą o cenzorach, ale ów poruszający fakt pozostaje faktem. Sade wyznaczył trajektorię, na którą po pewnym czasie weszła też rewolucja : od wyzwolenia seksualnego do seksualnego sadyzmu i mordu. Seksualna żądza była paliwem, którym syciła się rewolucyjna pożoga, teraz zaś ten sam pożar ogarnął także dom rewolucjonistów w krwawej orgii rzezi, która, aby ocalić kraj przed autodestrukcją, wymagała stłumienia jej poprzez totalitarne narzucenie ładu i porządku z zewnątrz”.

Podobno historia lubi się powtarzać. Podobno kto jej nie zna, będzie ją powtarzał w swoim życiu. Takie doświadczenia mogą drogo kosztować. Czy obecnie nie widzimy, że klimat jest podobny do tego przed rewolucją francuską? Naszą nauką niech będzie Słowo Boże, a światłem Pan Jezus.

Źródło : „Libido Dominandi” Seks jako narzędzie kontroli społecznej – autor E. Michaela Jones.

Streszczenia dokonała Agnieszka. Dziękuję.