„Oprzyj się pokusie wzięcia odwetu”

Akurat wczoraj omawiałem z Magdą kwestię Dawisda i zemsty a tu bum, Jacek mprzetłumaczykl o tym tekst. :-), za co dziekuję.

Zac Poonen

W 2. Księdze Samuela 4:8 czytamy o dwóch mężczyznach, który zabili Iszboszeta (syna Saula) i przynieśli jego głowę Dawidowi, żywiąc nadzieje, że Dawid ich za to wynagrodzi. Dawid był jednak tak na nich rozwścieczony, że rozkazał, by natychmiast ich stracono. Dawid wierzył, że pomsta należy do Boga. Sam nigdy się nie mścił, ani też nikomu innemu na to nie pozwalał.

Jest to ważna zasada, o której musimy cały czas pamiętać. Rz 12:19 mówi o tym bardzo jasno. Bogu nie potrzeba naszej pomocy by wymierzyć sprawiedliwość, czy wziąć odwet. Co byś zrobił/a gdyby ktoś padł ci do stóp, by cię czcić? Uczynił/a byś to, co Piotr- podniósł/osła go, mówiąc, „Nie oddawaj mi czci, gdyż to należy się Bogu.” Czy tak samo, jak cześć należy się Bogu, tak pomsta również do Niego należy? Gdy próbujemy wziąć na kimś odwet, nie różni się to niczym od przyjmowania uwielbienia. Nie mamy prawa się mścić w takim samym stopniu, jak nie wolno nam akceptować oddawania nam czci. Jakiekolwiek tylko krzywdy by nam ktoś nie wyrządził, musimy pozostawić to Bogu, by zajął się nim w swój sposób i w swoim czasie. Nie wolno nam nawet pragnąć niczego złego dla tej osoby.

Gdy służymy Panu, spotykać będziemy innych wierzących, którzy mówią o nas źle, albo próbują zniszczyć naszą służbę Bożą. Odkryłem, że nie możemy skutecznie służyć Panu nie mając wokół siebie wielu ludzi, którzy nam lżą, rozpowszechniają fałszywe pogłoski na nasz temat, oskarżają nas o nauczanie fałszywych doktryn itp. Jesteśmy wtedy kuszeni, by się na nich zemścić. Trzeba nam stanowczo oprzeć się tej pokusie. A ich pozostawić w rękach Boga. Biblia mówi, iż jest tylko jeden Sędzia mający prawo niszczyć (Jak 4:12). Musimy zatem zostawić ich los w rękach tego jednego Sędziego.

Jeżeli Pan cię namaścił, to nikt nie może zniszczyć twojej Bożej służby, ponieważ przyszła ona z nieba. Wielu ludzi oskarżało Jezusa i Pawła o bycie fałszywymi nauczycielami. Jezusa oskarżono nawet o wypędzanie demonów mocą księcia diabłów. Jezus nigdy jednak nie marnował czasu na to, by im odpowiedzieć. Ludzie szczerzy także nie zeszli na manowce z powodu takich fałszywych zarzutów. Zbłądzili jedynie nieszczerzy.

W Liście Jakuba czytamy, iż w tamtych czasach bogaci wierzący ciemiężyli biednych wiernych osobiście zaciągając ich przed sąd. To nieprawdopodobne. Dzisiaj jednak też ma to miejsce! Trzeba być zarówno zamożnym, jak i niegodziwym, by ciągać po sądach innego wierzącego. Zdumiewające, jak ślepi potrafią być wierzący. W 6. rozdziale 1. listu do Koryntian Paweł mówi, że to samo działo się w Koryncie. Tacy majętni wierzący nie zrozumieli, że jest tylko jeden Sędzia, który ma prawo osądzać i brać odwet. Siedzą oni na tronie Boga. Paweł przestrzegł ich zatem, że ci, którzy tak czynią nigdy nie wejdą do Królestwa Bożego (por. 1 Kor 6:9 w kontekście pierwszych ośmiu wersów). Jeżeli ktoś wyrządził Ci krzywdę, to czy Bóg tego nie widział? Czy nie jest On w stanie poradzić sobie z taką osobą? Skoro w to wierzysz, a także wierzysz we Wszechmocnego Boga, to uporanie się z tym kimś pozostaw w Jego gestii.