Demoniczny Duch Jezebel – groźny demon

I encountered the term (the spirit of Isabel) raptly this weekend while watching a lecture by Bill Subritzky.

From what I remember it is characterized by the rule of women in a relationship: mother over son even in his adult life, wife over husband.

Below are some sources about the demon Izebel:

Żona, która chce wszystko kontrolować, jest osobą będącą w stanie buntu wobec Boga. Bóg zaś nie jest przychylny tym, którzy są wobec Niego zbuntowani. Słownik Webstera z 1828 roku określa bunt jako “otwarty opór wobec prawnego autorytetu”.
The Bible says: For disobedience is the same sin as sorcery, and lewdness as idolatry and the worship of images (I Samuel 15;23)

Słownik Webstera z 1828 roku nazywa czary “stosunkiem z diabłem”. Dominujaca żona jest pod przewodnictwem złego źródła i to zwiedzenie będzie ją kiedyś drogo kosztować. Dominacja (kontrola) przybiera wiele form. Wszystkie widziałyśmy kobiety, które traktują swoich mężów jak małych chłopców, którzy nie mogą mówić sami za siebie. Wystarczy, że pobędziesz w towarzystwie takiej kobiety parę minut, a usłyszysz długą listę narzekań na jej męża. Ci mężowie zazwyczaj mówią niewiele i nie są bezpośredni. Wówczas żona wyjaśni: “On nie mówi dużo. Chce, żebym to ja podejmowała decyzje”. Nie sądzę. Myślę, że taki mąż już wiele lat temu się poddał.
Izebel była żoną, która koniecznie chciała dominować. Znajdziecie jej historię w 21 rozdziale I Księgi Królewskiej. Kiedy jej mąż Achab nie mógł nabyć od Nabota winnicy, której pragnął, przyszedł do domu, poszedł do łóżka, odwrócił się twarzą do ściany i odmówił jedzenia. Wówczas jego żona Izebel przejęła pałeczkę. Powiedziała: “Wstań, przyjmij posiłek i bądź dobrej myśli. Ja dam ci winnicę Nabota Jezreelczyka”. (wiersz 7) Po czym wprowadziła w ruch nikczemny plan, w wyniku którego Nabot został ukamienowany na śmierć, a jego winnica przeszła w posiadanie jej męża Achaba. Oboje, Achab i Izebel, umarli okrutną śmiercią przepowiedzianą  przez proroka Eliasza, a werset 25 bardzo dobrze streszcza całą sprawę: Nie było doprawdy takiego jak Achab, który by tak się zaprzedał, czyniąc to, co złe w oczach Pana, do czego przywiodła go Izebel, jego żona.

Jest to z pewnością krańcowy przykład, lecz jeśli uczciwie  byśmy spojrzały na siebie same, myślę, że zobaczyłybyśmy, że także w nas jest pragnienie, aby “przejmować pałeczkę”. Zastanawiam się często, co by się stało, gdyby Izebel po prostu zostawiła wtedy Achaba samego, w swoim łóżku, twarzą do ściany; i pozwoliła mu samemu rozwiązać jego własne problemy. Może Bóg przemówiłby do niego odnośnie pożądania ziemi drugiego człowieka?
Pragnienie dominowania jest podstawą buntu. Jak już wspomniałam, jest to zwodniczy duch, ponieważ czujemy, że nasze działania są usprawiedliwione. Naszym celem najczęściej jest to, aby polepszyć sytuację swoją lub sytuację innych, lecz rzadko nam się to udaje. “Ja tylko chciałam pomóc!” – jest najczęstszą wymówką, lub “musiałam to zrobić, bo on nie chciał…”. Jest to rozumowanie pokrewne królowej Izebel.

Bunt czy też duch kontroli, jest twierdzą, którą szatan zakłada w naszym życiu. Francis Frangipane w swojej książce The Three Battlegrounds (Trzy Pola Bitwy) zaznacza: “Twierdze, które mają na nas największy wpływ, są ukryte w naszym systemie myślowym tak, że ich nie rozpoznajemy, nie nie identyfikujemy jako czegoś złego.  Jakakolwiek sfera naszego serca czy umysłu, która nie jest poddana Jezusowi Chrystusowi, jest sferą podatną na atak szatana. I właśnie szczególnie tutaj, w nieukrzyżowanym życiu – wewnątrz umysłu wierzącego – ważne jest, aby te twierdze zdobywać. […] Kiedy odkrywamy bunt  wobec  Boga w sobie samych, nie możemy się bronić, czy tłumaczyć. Musimy raczej ukorzyć nasze serca i pokutować, z wiarą prosić Boga o zmienienie nas”.

It appears that if we are newborn, saved by the blood of Jesus Christ, then we have a new nature.

So, if anyone is in Christ, he is a new creation; the old has passed away; behold, all things have become new (II Corinthians 5;17).

Teraz jesteśmy w Chrystusie. Stałyśmy się “uczestnikami boskiej natury” (II Piotra 1;4)

Our spirit joined with the Holy Spirit. Two, yet one, joined in Him. Inseparable! Our souls (our will, our mind, our affections) are the terrain where the enemy may try to tempt us to take control or rebel. It is in these realms that he can build his strongholds. Such a stronghold is a house built in thought. The enemy whispers negative thoughts into our ears. We listen and act upon them. The Lord wants us to let Him guide our thoughts, our words and our reactions. It benefits us to listen to the voice of the Holy Spirit within us when we are tempted to take control or to rebel.

Jeden rodzaj buntu wyraża się w słowach: “Nie zrobię tego! Nie muszę! Sama będę decydować za siebie!” – jest to decyzja, którą podjęłaś, lecz nie czujesz się z tym dobrze.

There is also settled rebellion, which manifests itself by being comfortable with our bad and disobedient behavior. We have excuses for disobeying God, usually blaming our husbands. We could be caught in one or both of the above offenses.

Bunt, czy też duch kontrolowania, objawia się na różne sposoby: groźne spojrzenia, prychanie, westchnienia, mowa ciała, udawanie, “ciche dni”, brak szacunku, celowe nieposłuszeństwo.

Zorientowałam się, że mój mąż jest bardzo wrażliwy na moje nastroje i uczucia. Wychwyci poirytowanie, moje krytykanckie lub negatywne nastawienie, zanim ja sama zdam sobie z tego sprawę. Myślę, że ta wrażliwość jest darem od Boga dla naszych mężów, aby pomagać im w prowadzeniu swoich żon. Z drugiej stronymy – żony – często używamy tej wrażliwości, aby kontrolować naszych mężów i być zauważonymi. Szczerze sądzę, że mężczyźni są bardziej wrażliwi niż kobiety. Kobiety są, ogólnie rzecz biorąc, zdecydowanie bardziej emocjonale niż mężczyźni, i bardziej wymagające w sprostowaniu ich emocjonalnym potrzebom. Mężczyźni jednak posiadają głębię wrażliwości, której nie dostrzegamy, będąc zajęte naszymi własnymi potrzebami.

Jednym z bardzo popularnych sposobów okazania buntu, jest fundowanie swojemu mężowi “cichego traktowania”. Niektóre żony stosują to regularnie (sama tak robiłam, dopóki nie zdałam sobie sprawy, że jest to po prostu złośliwy sposób próbowania kontrolowania zachowań mojego męża). Bardzo często, kiedy mężowie powiedzieli lub zrobili coś, co nas uraziło, nie wiedzą nawet, jaki jest problem. Nie rozumieją nawet powodu ciszy. Taki mąż może zapytać o co chodzi, a wówczas odpowiedź żony może brzmieć: “Ty wiesz”. On może powiedzieć: “No właśnie nie wiem” Ona na to: “A powinieneś!”. Czy to nie brzmi znajomo? Często jesteśmy urażone (zranione) przez sytuacje, które wcale nie były zamierzone. Niektóre żony zamykją się w ciszy na całe dnie i tygodnie, a nawet dłużej. Szatan to uwielbia. Daje mu to mnóstwo pola do działania. Jest to akt buntu, na który celowo się decydujemy. Gniewajcie się, lecz nie grzeszcie; niech słońce nie zachodzi nad gniewem waszym, nie dawajcie diabłu przystępu (Efezjan 4;26-27).

Bunt jest tak blisko związany z kontrolowaniem, że prawie tego nie zauważamy. Pragnienie kontrolowania jest podstawą buntu u żony. Może powiesz: “Nie jestem buntowniczą żoną”, wyobrażając sobie kogoś, kto jest twardy, nieustępliwy, domagający się swego i oczywiście zbuntowany. Lecz bunt jest zdradliwy i wyziera często spod powierzchni. Najbardziej zbuntowana może być żona, która jest słodka, cicha i pełna samozadowolenia.

Kiedy zawsze się spóźniasz i każesz mu czekać – to bunt.

Kiedy “zapominasz” zapłacić rachunki lub gdzieś zadzwonić, gdy o to prosił – to bunt.

Kiedy trwasz w nawyku, o który prosił, żebyś go porzuciła – to bunt.

Kiedy robisz rzeczy za jego plecami, których on nie chce, żebyś robiła – to bunt.

These are all control activities that assign us the baton in very subtle ways.

I remember when I had a big problem with looking back and reflecting on the past. My husband kept telling me not to do it. But I rebelled and did it anyway. Oh, what a pain! I understand how Lot's wife felt in this case. Looking back brings paralysis. You are literally in impotence when it comes to doing anything once you get into that syndrome.

How can we, overcome this stronghold of rebellion? What will defeat it? First of all, we must have the desire to relinquish control and submit ourselves to the leadership of our husbands. We must voluntarily come over to God's side and obey Him.

For our weapons of warfare are not carnal, but have power to destroy strongholds for the cause of God; and with them we destroy every evil thought, every pride that exalts itself against the knowledge of God, and bring every thought into subjection to the obedience of Christ (II Corinthians 10:4-5).

Możemy przezywciężyć twierdzę buntu poprzez wzmożony wysiłek doprowadzania każdej myśli i dążenia pod panowanie Chrystusa. Możemy to zrobić, poprzez chwalenie Boga i dziękowanie Mu za każdą sytuację jaką napotykamy, dobrą, złą, czy obojętną. Bóg zamieszkuje w chwałach Swojego ludu (Psalm 22;4). Kiedy chwalimy i dziękujemy Bogu za okolicznosci, czy osobę, co do której czujemy, że jest przyczyną naszego buntu – spłynie na nas pokój. Otrzymamy tak potrzebną perspektywę.

Give thanks for everything, for this is the will of God in Christ Jesus for you (I Thessalonians 5:18).

http://www.gdansk-wiosenna.kwch.org/nauczanie/artykuly/duch-izebel-194.html

 

Below is the audio lecture:

http://www.duchowyrenesans.com/Zbor/duch%20jezebel.html