Demon rywalizacji domeną ludzi ze świata.

Darz Zbór drodzy Chrystusowcy! 🙂

Zbór w Chrystusie, nie w religii. W prawdzie i w miłości do bliźniego.

 

Ostatnimi czasy zacząłem się zastanawiać jak to chrześcijanie rywalizują ze sobą i zaniosło mnie to do poniższych przemyśleń.

 

Kilka razy pisałem przy okazji atakowania mej osoby przez wydawałoby się chrześcijan o tym, jak to Bruce Lee musiał mieć ochronę. Nie dlatego, że się bał, ale dlatego, że wielu chciało się z nim zmierzyć. Gdyby tych ochroniarzy nie miał, to musiałby co chwila się z kimś bić. Z przykrością stwierdzam, że wśród chrześcijan ogólnie rozumianych taka postawa również występuje. Nie tylko sam doświadczyłem tego jako bloger i organizator zjazdów jak to ktoś chciałby moje miejsce zająć, ale widać to w biblii i z zasłyszanych wiadomości.

 

“ Ciągle przecież jeszcze jesteście cieleśni. Jeżeli bowiem jest między wami zawiść i niezgoda, to czyż nie jesteście cieleśni i nie postępujecie tylko po ludzku? 4 Skoro jeden mówi: «Ja jestem Pawła», a drugi: «Ja jestem Apollosa», to czyż nie postępujecie tylko po ludzku? 5 Kimże jest Apollos? Albo kim jest Paweł? Sługami, przez których uwierzyliście według tego, co każdemu dał Pan. 6 Ja siałem, Apollos podlewał, lecz Bóg dał wzrost. 7 Otóż nic nie znaczy ten, który sieje, ani ten, który podlewa, tylko Ten, który daje wzrost – Bóg. 

1 Kor 3.

 

 

Owa cielesność objawia się tym, że ludzie między sobą rywalizują i to jest demoniczne co za chwilę wykażę dzięki memu bratu w wierze, który mnie do tego natchnął i zainspirował.

Wielu już chciało zrobić coś lepiej ode mnie, przewodzić, ale nadal ten blog odwiedzają. Niektórzy maja taki tupet, że budują na mojej bazie kapitał znajomych w Chrystusie jednoczesne podważając mnie samego…Inni konkurują wiedzą czy jakimiś doświadczeniami.

 

W Nowym Testamencie znajdujemy kilka wrsów o sporach i kłótniach”:

 

(17) Proszę was jeszcze, bracia, strzeżcie się tych, którzy wzniecają spory i zgorszenia przeciw nauce, którą otrzymaliście. Strońcie od nich.
(List do Rzymian 16:17, )

 

 

Czy jest widoczny duch rywalizacji? Jest i Bóg nakazuje przez Pawła stronić od nich.

 

 

1 list do Koryntian

(11) Doniesiono mi bowiem o was, bracia moi, przez ludzi Chloe, że zdarzają się między wami spory.
(1 list do Koryntian 1:11, Biblia )

 

 

(5) Mówię to, aby was zawstydzić. Bo czyż nie znajdzie się wśród was ktoś na tyle mądry, by mógł rozstrzygać spory między swymi braćmi?
(1 list do Koryntian 6:5,)

 

 

(18) Przede wszystkim słyszę – i po części wierzę – że zdarzają się między wami spory, gdy schodzicie się razem jako zbór. 
(1 list do Koryntian 11:18)

 

 

Owa rywalizacja wychodzi jak najbardziej z cielesności, gdyż Pan Jezus powiedział:

 

“Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich”

 

Czy jest tu miejsce na rywalizację? Ależ skąd.

Nie piszę tego tekstu odnosząc się do wczorajszego wpisu. Katolicyzm to nie chrześcijaństwo.Piszę tutaj o ludziach czytających biblię i należy mieć na uwadze, że rywalizacja jest nie tylko na spotkaniach w zgromadzeniach, ale w pracy, w relacji 1:1, w związku. Być może z każdej z tych grup ktoś pomyśli, że to do niego. Jeśli tak, to faktycznie tak jest i pisząc ten tekst nie mam zamiaru jedną czy dwie osoby wywołać, ale wszystkich nas zmusić do myślenia.

Czym charakteryzuje się duch rywalizacji? Takim oto myśleniem:

-ja zrobię to lepiej

-ja zrobię to samo co on/a

-ja więcej się modlę,

-ja więcej ewangelizuje

itd

 

 

Teraz przejdźmy do świata. Nie ma chyba bardziej pełnego miejsca rywalizacji aniżeli sport. Kiedy czytamy zarówno Stary testament jak i Nowy, nigdzie nie znajdziemy takiego miejsca, w którym rywalizacja byłaby czymś pozytywnym.

Pierwszym przykładem rywalizacji była chęć ofiarowania lepszych darów Kaina od darów Abla, to ściągnęło na Kaina grzech i śmierć dobrej osoby jaką był Abel. Duch rywalizacji, z którym idzie także często zazdrość doprowadził do zamordowania brata. Czyż w obecnych czasach niby jednomyślni w wierze nie chcą zabić swych braci w wierze? Bo ja zrobiłbym to lepiej, bo ja chce to, co on, bo jemu Bóg bardziej błogosławi…

Kiedy ludzie oglądają się na innych, to nie tylko zaczynają zazdrościć, ale tracą błogosławieństwa wynikające z pracy nad sobą, z budowy swej pozycji w Chrystusie i pomnażania swoich talentów.

Róbmy swoje w Chrystusie.

 

 

Czy boks, albo maraton, czy mma itp nie budują pychy? A te medale, rywalizacja, splendor czy budują Bożą osobowość? Ilu z tych, którzy są medalistami jest Chrystusowcami jednocześnie?

 

Rywalizacja występuję także w firmach MLM (nie mylić z mma). Kult sukcesu to kult rywalizacji. W firmach typu MLM są tzw dni sukcesu, czasem nazywane wprost dniami sukcesu a czasem bardziej dyplomatycznie. W zwycięzcach buduje to pychę a w innych zazdrość.

 

W księdze Wyjścia czytamy:

 

Nie będziesz pożądał […] domu bliźniego twego,
Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego,
ani sługi, ani służebnicy, ani wołu, ani osła, ani żadnej rzeczy, która jego jest.

 

W tym talentów i pozycji.

Uważam, że osoby lubiące rywalizować mają w sobie ducha pychy i zazdrości.

Z kim rywalizował Jezus? z Nikim.

Z kim rywalizowali apostołowie? Z nikim.

 

Czymś innym jest walka, a czymś innym rywalizacja.

 

“rywalizacja «ubieganie się o pierwszeństwo albo o zdobycie czegoś lub kogoś» “

https://sjp.pwn.pl/slowniki/rywalizacja.html

 

Sama definicja pokazuje grzech.

 

W biblii występuje jedna dozwolona “rywalizacja”:

 

“Miłością braterską jedni drugich miłujcie czule, jedni drugich wyprzedzajcie w okazywaniu szacunku.” Rzymian 12.10

 

 

To pragnienie okazywania sobie szacunku w braterstwie jest znakiem miłości Jezusowej.

 

“Większej miłości nikt nie ma nad tę, jak gdy kto życie swoje kładzie za przyjaciół swoich.” Jana 15.