Czy tak naprawdę tylko w łokciu miał oparcie Łokietek król?

Jest to następny tekst w stylu ODKŁAMUJMY HISTORIĘ i to znalezisko przesłał mi Krysio. Dzięki Krzysiu.

Wstęp od Krzyśka:

“Jak biedny mały książę Kujaw mógł po dwusetletnim rozbiciu dzielnicowym i bezkrólewiu zdobyć koronę? A tak to się załatwiało. Zgodę mógł wydać tylko papież jako ówczesny władca świata. Wyruszyło poselstwo do Awinionu (bo wtedy papieże rezydowali w Awinionie), i czołem bili prosząc o łaskę korony dla księcia Władysława. Odpowiedź była taka ” powiedzcie swemu księciu, że otrzyma koronę ale świętopietrze płacił będzie nie od dymu ale od głowy” (znaczy to, że do tej pory płaciło się od gospodarstwa, a teraz od duszyczki) No i targ został dobity. Polska znowu stała się królestwem.”

”

Proboszcz zapisywał kto zalega z gotówką

Pod koniec trzynastego wieku doszło do ustanowienia stałej kolektorii jako urzędu papieskiego. Kolektorzy w zastępstwie miejscowych biskupów mieli ściągać opłatę świętopietrza. Pierwszym kolektorem został znany skądinąd biskup Jan Muskata. Kolektor ściągał pieniądze i informował papieża o wszystkich sprawach w tym i politycznych. Siedzibą kolektorów był Kraków, gdzie dla kolektorów papieskich wybudowano dom (dziś na miejscu klasztoru bernardynek przy ul. Poselskiej, dlatego dawniej zwanej Legacką). Trzeba zaznaczyć, że do XIV w. świętopietrze traktowano raczej jako kolektę, a nie jak obowiązkową opłatę… Jednak w czternastym stuleciu ustalono taksy diecezjalne i parafialne. Podczas niedzielnych mszy w kościołach parafialnych proboszczowie mieli obowiązek przypominania swoim wiernym o terminowych wpłatach świętopietrza; proboszcz prowadził także pewien rodzaj „parafialnej księgowości” i skrupulatnie wpisywał parafian, którzy wpłacili należne sumy oraz tych, co z nimi zalegali.

Następnie poszczególni plebani przekazywali zebraną daninę archidiakonom, ci zaś subkolektorom. Subkolektorzy świętopietrza przekazywali worki z monetami bezpośrednio kolektorowi papieskiemu. W 1340 roku świętopietrze zebrane z dzielnic Małopolski, Wielkopolski i Mazowsza wyniosło pół miliona denarów, ale zaledwie 40 procent zobowiązanych uiściło tą należność. Najdawniejsze rachunki jakie znamy pochodziły od dwóch kolektorów, ludzi polskiego Kościoła: arcybiskupa Janisława i biskupa kujawskiego Gerwarda. Jednak czternastowieczne rachunki świętopietrza nie są pełne – poza Śląskiem i Małopolską nie posiadamy szczegółowych rejestrów danych. W drugiej połowie XIV w., gdy poprawiła się ściągalność, kolekta z Polski równała się rocznie sumie 206 kilogramów srebra, które kolektorzy zazwyczaj wymieniali na złote floreny . Wpłaty gotówki księgowano w jednostce wagowej, zaś rozliczeń dokonywano we florenach. W XIII w. w kancelarii papieskiej ustalił się zwyczaj przeliczania i zamiany świętopietrza zebranego w srebrnych denarach na papieskie floreny, choć w Polsce florenów wówczas nie było w obiegu. Stolica Apostolska ściągając pieniądze z różnych krajów musiała dokonać wymiany na taką monetę, która miała obieg na całym świecie. Od 1252 roku monetą taką stał się złoty floren jako pieniądz obrachunkowy, a od początku XIV w. floren papieski. Mincerzy florenccy i toskańscy wybijali papieskie monety na terenie Francji.

źródło: http://historykon.pl/sakiewka-swietego-piotra-swietopietrze/

W odróżnieniu od Łokietka i Watykanu amerykańscy pastorzy chcą pieniędzy dla nas 🙂

Liroy Thompson – pieniądze przychodzą do mnie:

Z wikipedii o Łokietku:

”