VIII. Starożytna praktyka ślubna: siedem dni w sali weselnej
Oblubieniec zabierał swoją narzeczoną do komnaty weselnej, gdzie spędzili siedem dni. Przyjaciel pana młodego czekał przed drzwiami sali weselnej. Kiedy małżeństwo było skonsumowane, pan młody mówił o tym przyjacielowi przez drzwi, a przyjaciel ogłaszał to zgromadzonym gościom. Goście mieli świętować przez siedem dni, aż państwo młodzi wyjdą z komnaty weselnej. W tym czasie pan młody wyprowadzał żonę i przedstawiał ją społeczności.
Spełnienie Jezusa:
siedem dni w sali weselnej
Starożytna izraelska eschatologia nauczała, że przed przyjściem Mesjasza na ziemię nadejdzie siedmioletni „czas ucisku” . W tym czasie ucisku sprawiedliwi zmartwychwstaną i wejdą do komnaty weselnej, gdzie będą chronieni od czasu ucisku. Dzisiaj ten siedmioletni okres jest określany przez chrześcijan jako ucisk, a przez Żydów jako bóle porodowe. Po 7 latach w Niebie Pan Młody Chrystus przyprowadzi na Ziemię Swoją żonę, a w czasie swojego Powtórnego Przyjścia przedstawi ją społeczności na Ziemi.
IX. Starożytna praktyka ślubna: wieczerza weselna
Po siedmiu dniach w komnacie weselnej panna młoda i pan młody pojawiali się i uczestniczyli w uczcie z przyjaciółmi i rodziną. Podczas tej uczty będzie radosne świętowanie. Uczta kończyła uroczystość weselną.
Spełnienie Jezusa: wieczerza weselna
Jak panna młoda i pan młody celebrowali radosną wieczerzę weselną, tak Jezus i Jego oblubienica, tak kościół będzie celebrował zaślubiny. Wtedy usłyszałem coś, co brzmiało jak wielki tłum, jak ryk rwącej wody i jak głośne grzmoty, wołające:
„Alleluja! Albowiem panuje nasz Pan Bóg Wszechmogący. Radujmy się i oddajmy Mu chwałę! Przyszło bowiem wesele Baranka, a jego oblubienica się przygotowała. Dano jej do noszenia delikatnego lnu, jasnego i czystego”. (Cienkie płótno symbolizuje sprawiedliwe czyny świętych). Wtedy anioł powiedział do mnie: „Napisz: ‘Błogosławieni, którzy są zaproszeni na ucztę weselną Baranka!’”. Objawienie 19:6-9
X. Starożytna praktyka ślubna: wyjazd do domu
Spełnienie Jezusa: wyjazd do domu
Tak jak panna młoda i pan młody opuścili wieczerzę weselną, aby udać się do domu, który przygotował pan młody, tak Jezus i Jego oblubienica pójdą do swojego nowego domu. „Wtedy ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły i morza już nie było. Widziałam Święte Miasto, nowe Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, przygotowane jako oblubienica pięknie ubrana dla swego męża. I usłyszałem donośny głos z tronu mówiący: „Teraz mieszkanie Boga jest z ludźmi i będzie żyć z nimi. Będą jego ludem, a sam Bóg będzie z nimi i będzie ich Bogiem. On otrze każdą łzę z ich oczu… Jeden z siedmiu aniołów, którzy mieli siedem czasz pełnych siedmiu ostatnich plag, przyszedł i rzekł do mnie:
„Chodź, pokażę ci oblubienicę, żonę Baranka”. I uniósł mnie w Duchu na górę wielką i wysoką, i pokazał mi Święte Miasto, Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga.
Ze wzoru starożytnych praktyk weselnych widzimy, że podobnie jak oblubieniec w starożytności, Jezus przyszedł do domu Swojej oblubienicy na zaręczyny, zawarł przymierze ze Swoją oblubienicą i przypieczętował je kieliszkiem wina, zapłacił oblubienicy wynagrodził Swoje życie i zesłał Swojej Oblubienicy dary Ducha Świętego.
My, narzeczeni (Kościół Chrystusowy) oczekujemy obecnie powrotu naszego Oblubieńca, który zabierze nas do komnaty weselnej (wniebowzięcia) na siedem lat (podczas gdy ucisk ma miejsce na ziemi). Następnie będziemy celebrować Wieczerzę Weselną Baranka i wyruszymy z naszym Oblubieńcem do naszego nowego domu, nowego Jeruzalem. ~ Apokalipsa 21:1-4
źródło:
https://amos37.com/jewish-wedding-and-the-rapture/
