Tytuł jest skrótem pełnej wersji zalecenia Pawła, co do nieprzestrzegania Słowa Bożego:
“A ktoby lekceważył sobie to, co tu zalecamy, tego mi wskażcie i nie miejcie z nim stosunków, aby się zawstydził”
2 Tes 3.
Bywają takie sytuacje, nie tylko w zborach, ale w rodzinie, kiedy nie ma innego wyjścia wobec kogoś opornego na Słowo Boże jak stworzenie dystansu po to, aby go uratować i o tym właśnie Paweł pisał. Pisał on również, że “podziały być muszą”.
Ja tutaj na blogu nie mogę zastosować owych zaleceń Pawła, ponieważ choćbym kogoś zbanował to i tak czyta blog :-). Ale przynajmniej wie, że neguje to co ta osoba czyni.
Naśladowanie Jezusa to nie kółko różańcowe z wzajemnym poklepywaniem się po plecach, ale nie jest także chłostaniem kogoś potępieniem co jest w dalszej części wersetu:
“A nie uważajcie go za nieprzyjaciela, lecz jak brata go napominajcie! (16) A sam Pan pokoju niech was obdarzy pokojem zawsze i na wszelki sposób! Pan niech będzie z wami wszystkimi! “
Ktoś szorstki i bez delikatności może wprowadzić takiego człowieka nawet w depresje, a przecież mamy czynić tak jak Jezus. Na przykład z Samarytanką.
Myślę. że ta metoda z 2 listu do Tesaloniczan jest także dobra wobec naszych nienawróconych rodziców, znajomych. Kiedy odrzucają Słowo i wolą żyć po swojemu to jeśli jest taka sposobność, – bo nie zawsze jest – możemy takie osoby unikać, aby przemyślały sobie że tracą kogoś dobrego. Pod warunkiem, że faktycznie pokazujemy Jezusa czyli jesteśmy dla nich dobrzy.
Jeśli nic z siebie nie dajesz, ani troski o drugiego człowieka, ani żadnego światła nie wnosisz, pomocy, to dla nich to żadna strata. Dlatego tak ważne są owoce, a nie teologia.
Niechaj poczują utratę czegoś dobrego, a nie utratę czegoś gorszego.
W związku z pojawieniem się reklam na blogu, teksty z rozważaniem Słowa przeniosę na inną całkowicie stronę. Na razie jeszcze tutaj.
