Proces i waga uświęcania.

Tekst napisała Kasia Kosik.

_____

Tak sobie myślałam o niejedzeniu wieprzowiny, poprzestawaniu na łasce, przestrzeganiu prawa i tym wpisie z różnymi denominacjami chrześcijańskimi, i jak to wszystko wygląda wobec Boga.

Po pierwsze (po otrzymaniu zbawienia z łaski) mamy dążyć do uświęcania się, jest to Boże żądanie wobec nas:
„Uświęcajcie się i bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty!” (Kpł 11,44)

Jest to tak ważne dla Boga, że zostało to jeszcze raz podkreślone w Nowym Przymierzu:
„Lecz za przykładem świętego, który was powołał, sami też bądźcie świętymi we wszelkim postępowaniu waszym. Ponieważ napisano: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty.” (1P1, 15-16)

Najwidoczniej ma to tak duże znaczenie, że bez uświęcania się nawet można nie ujrzeć Pana Boga:
„Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana.” (Hbr 12,14)

Jezus mówi o uświęcaniu się także z innych perspektyw, w przypowieści o talentach (Mt 25,14-30), gdzie sługa, który nie pomnożył tego, co dostał od pana (w przenośni – człowiek, który nie pomnaża tego, co dostał od Pana Boga) jest nazwany sługą złym i leniwym, a pan rozkazuje: „nieużytecznego sługę wrzućcie w ciemności zewnętrzne.”.

Łaska, którą otrzymaliśmy od Boga ma być dla nas tym talentem, który pomnażamy w procesie uświęcenia. „Wydajcie więc godny owoc nawrócenia” (Mt 3, 10). Więc widzimy, że samo nawrócenie to nie wszystko. Nawrócenie to wstęp do wydania dobrego owocu.

Bo jeśli nic nie zrobimy z otrzymanym talentem, wtedy nawet ten talent zostanie nam zabrany: „Bo kto ma, temu będzie dodane, i nadmiar mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą również to, co ma.” (Mt 13,12)

Czym jest uświęcanie?
Pismo Święte definiuje uświęcanie jako przestrzeganie Bożych ustaw i wypełnianie ich.
„Uświęcajcie się i bądźcie świętymi, gdyż Ja, Pan, jestem Bogiem waszym, Będziecie przestrzegać moich ustaw i wypełniać je; Jam Pan, który was uświęcam.” (Kpł 20,7-8)

(Na potwierdzenie tego, mamy wiele fragmentów w Biblii, gdzie od razu po słowach, lub tuż przed słowami o potrzebie uświęcenia, Bóg podaje nakazy, czego nie należy robić, np. „Będą przestrzegać mojego nakazu, aby nie obciążyli się grzechem i przezeń nie umarli dlatego, że go zbezcześcili; Jam jest Pan, który ich uświęcam.” (Kpł 22,8-9) lub Kpł 20,7-9; Kpł 21,8-9; 1Tes 4,3-4.)

Uświęcanie się w Nowym Przymierzu jest z kolei określone jako oczyszczanie kąpielą wodną przez Słowo („Aby go uświęcić, oczyściwszy go kąpielą wodną przez Słowo…” Ef 5,26).
A dokonuje się przez posłuszeństwo prawdzie („Skoro dusze wasze uświęciliście przez posłuszeństwo prawdzie…”1P1,22).

Daje więc nam to pełniejszy obraz tego, czym jest uświęcanie się. Podsumowując jest to wzrastanie w posłuszeństwie prawdzie, czyli w przestrzeganiu Bożych ustaw, które jest jednocześnie oczyszczaniem przez Słowo.

„Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. (J17,17)

Uświęcenie dokonuje się w byciu oczyszczonym, przenienionym przez Słowo Boże.

Swoją drogą, w Biblii Gdańskiej zamiast słowo „uświęcenie” występuje słowo „poświęcenie” ? I rzeczywiście, uświęcenie jest pewnym poświęceniem czegoś na rzecz oddania Bogu ?

Ale ważne jest również, jakie mamy motywacje, by poświęcić coś Bogu. Żeby mieć odpowiednie motywacje- chcenie i działanie, ważne jest abyśmy dobrze poznali Boga, dowiedzieli się prawdy o Nim, a tą możemy odnaleźć wytrwale studiując Jego Słowo, w którym objawia nam Siebie. Wtedy dowiemy się, m.in. że Bóg…”współdziała we wszystkim ku dobremu” (Rz 8,28) i że „Każde dobro, jakie otrzymujemy, i wszelki dar doskonały zstępują z góry, od Ojca świateł, u którego nie ma przemiany ani cienia zmienności” (Jk 1,17). Czy nie jest to wspaniała motywacja? Czy TAKIEMU Bogu nie warto się poświęcić?

Teraz co myślę o różnych denominacjach. Tak sobie myślałam, że skoro każdy z nas ma poznanie tylko po części, i tu na ziemi widzimy rzeczy w zwierciadle, niewyraźnie, poznajemy je tylko cząstkowo (1Kor 13,13), to każda z tych denominacji (zielonoświątkowcy, baptyści, itd…) poszła w inny kierunek uświęcania. I tak właśnie ci zielonoświątkowcy np. pragną niemal namacalnej obecności Ducha Świętego w swoim życiu aby wprowadzał ich w prawdę, a adwentyści pragną przestrzegania wszystkich przykazań Bożych – i to jest dobre (inna sprawa, gdy dochodzi do zwiedzenia i wypaczenia i denominacje stają się demoninacjami, ale same założenia są dobre), tak samo ci z nas na tym blogu, którzy nie jemy wieprzowiny i świętujemy szabaty, mamy pragnienie uświęcania się, a głównie próbujemy przestrzegać Bożych ustaw. Wiecie proces uświęcania się trwa całe życie, i myślę że niezależnie od której strony się go zacznie (np. do jakiej denominacji się wstąpi lub nie), ważne jest aby cały czas pomnażać nasze „talenty” – pragnąć coraz większego uświęcenia.

Kosik