Moimi owcami jesteście, owcami mojego pastwiska, a Ja jestem waszym Bogiem – mówi wszechmocny Pan.

Moimi owcami jesteście, owcami mojego pastwiska, a Ja jestem waszym Bogiem – mówi wszechmocny Pan.

Księga Ezechiela 34,31

Owczarnia Pana

Pierwszym hodowcą owiec, o którym mówi Biblia, był Abel. Abraham, Izaak, Jakub czy Mojżesz także byli pasterzami. Owce były najważniejszymi zwierzętami przy składaniu ofiar, z owiec pozyskiwano wełnę na odzież i mięso na pokarm. Ze skór baranich była uszyta jedna z czterech zasłon w Namiocie Zgromadzenia (10m x 14m). Duch Święty często używa porównania do owczarni, mówiąc o związku Boga z Jego ludem. W Psalmie 80 Bóg nazwany jest pasterzem, a Jego lud trzodą. Potwierdza to też Jezus Chrystus, mówiąc, że ma jeszcze inne owce, które nie są z owczarni Izraela, a więc nieŻydów, lecz ludzi z pogan – ciebie i mnie (por. Ew. Jana 10,16). Pan Jezus nazywa siebie Pasterzem. On sam troszczy się o swoje owce. To On sprawia, że mamy dobrych przyjaciół i możemy uczestniczyć wraz z innymi wierzącymi w spotkaniach modlitewnych i rozważaniach biblijnych. To On stawia przeszkody na naszej drodze, jeśli prowadzi ona w złym kierunku i posyła braci, którzy nas napominają. Owce rozpoznają głos swego Pasterza i idą za nim. Ananiasz z Damaszku kierowany przez Pana wbrew własnym uprzedzeniom poszedł do Saula z Tarsu, a ewangelista Filip musiał opuścić centrum duchowego przebudzenia w Samarii, aby porozmawiać z eunuchem Etiopczykiem na pustyni.

Działanie Pana – Pasterza – wobec swej owczarni widoczne jest również wyraźnie w różnych praktycznych sytuacjach aktualnego czasu. Jednemu młodemu bratu spodobała się pewna dziewczyna. Mówił jednak do Pana: Tylko jeśli się nawróci, oświadczę się jej. Przy pierwszym spotkaniu okazało się, że dosłownie w ostatnich dniach narodziła się z Ducha. Bóg sprawił, że w ciągu kilku następnych lat szóstka jej rodzeństwa również poszła za Panem Jezusem. Jednak porównanie owczarni do ludzi wierzących nie zawsze ma zastosowanie. Który bowiem pasterz poprowadziłby swe stado na spotkanie z wilkami? Chrystus jednak czyni to, posyłając owce pomiędzy wilki (Ew. Mat. 10,16). Dobry Pasterz nie oszczędził swej godności i życia dla nas. Podobnie oczekuje, że my będziemy gotowi cierpieć dla Niego. W ciężkich przeżyciach Pasterz udziela też nadzwyczajnej pomocy. Kiedy Paweł był w Damaszku, namiestnik króla Aretasa kazał otoczyć miasto strażą, aby aresztować Pawła, ale Pan dał wyjście i spuszczono go w koszu przez okienko w murze i zdołał uciec. Było to upokarzające przeżycie, jednak widać w nim było wyraźnie działanie pocieszającej laski Pasterza. Dawid modlił się: Zastawiasz przede mną stół wobec nieprzyjaciół moich. On wiedział, że jego Pasterz szczególnie błogosławi i wspiera w czasie prób, walk, niepewności i napierającej wrogości otoczenia.

Przesłała Ewa. Dziękuję