„Pogańskie korzenie Wielkiego Postu i Środy Popielcowej”

 

Elisha Israel

 

„Powinno być wiadomym, iż przestrzeganie Wielkiego Postu nie istniało, o ile prosty kościół zachowywał swą doskonałość nienaruszoną.” Kasjan, 5 w. n. e.

 

Wielki Post to „czterdziesty” dzień przed Wielkanocą. Obchodzony jest we wielu chrześcijańskich denominacjach. Jest to trwający sześć i pół tygodnia okres – od Środy Popielcowej do Niedzieli Wielkanocnej. W czasie Wielkiego Postu chrześcijanie poszczą i odmawiają sobie różnych przyjemności. Mówi się, że ma to na celu przygotowanie do upamiętniania męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.

 

Choć Pismo Święte rzeczywiście ustanawia okres postu dla upamiętnienia Chrystusa, to nie był to okres czterdziestu dni znany jako Wielki Post. W Księdze Kapłańskiej 23:26,27 czytamy: „Dalej Pan powiedział do Mojżesza: ‘Dziesiątego dnia siódmego miesiąca jest Dzień Przebłagania. Będzie to dla was zwołanie święte. Będziecie pościć i będziecie składać Panu ofiary spalane (…)”. Co więcej, Paweł prorokował o doktrynie dotyczącej nieświętego poszczenia w swoim pierwszym Liście do Tymoteusza. W 1 Tym 4:1-3 czytamy, co następuje: „Duch zaś otwarcie mówi, że w czasach ostatnich niektórzy odpadną od wiary, skłaniając się ku duchom zwodniczym i ku naukom demonów. [Stanie się to] przez takich, którzy obłudnie kłamią, mają własne sumienie napiętnowane. Zabraniają oni wchodzić w związki małżeńskie, [nakazują] powstrzymywać się od pokarmów, które Bóg stworzył, aby je przyjmowali z dziękczynieniem wierzący i ci, którzy poznali prawdę.”

 

Paweł w szczególności prorokuje o powstaniu wiary katolickiej. W katolicyzmie, który jest matką wszystkich pozostałych denominacji chrześcijańskich, księżom nie wolno się żenić. Ponadto ustanowili oni post wiosenny przypisywany cierpieniu Chrystusa. Taki post wraz z jego rytuałami ma jednak swoje korzenie nie w Chrystusie, lecz w starożytnym, poprzedzającym chrześcijaństwo kulcie pogańskim.

 

Słowo „Lent” w języku angielskim oznaczające Wielki Post znaczy „wiosna” i wywodzi się ze staroangielskiego „Lencten”. Duchowo rzecz biorąc wszystkie drogi prowadzą do Babilonu i tak też jest w przypadku czterdziestodniowych postów wiosennych. W jednej z wersji babilońskiego mitu Tammuz, wielki łowca, został zabity podczas polowania na dzika. Wierni opłakiwali go podczas ceremonii żałobnych przez czterdzieści dni. W czasach Ezechiela rytuał ten odprawiany był nawet wśród Izraelitów. Ezechiel pisze: „I rzekł do mnie: ‘Zobaczysz jeszcze gorsze obrzydliwości popełniane przez nich’. Następnie zaprowadził mnie do przedsionka bramy świątyni Pańskiej, mieszczącej się po stronie północnej, a oto siedziały tam kobiety i opłakiwały Tammuza.” (Ez 8:13-14).

 

Tammuz – relief alabastrowy z Aszur, ok. 1500 r. p. n. e.

 

Czciciele Tammuza szlochali wraz z jego małżonką Isztar wierząc, że jego odrodzenie oznaczać będzie regenerację życia w przyrodzie. Podobne święta znaleźć można wśród starożytnych ludów pogańskich. Przykładowo Egipcjanie przestrzegali czterdziestodniowego postu na cześć Ozyrysa.

 

Znak krzyża wykonywany przy użyciu popiołu nie jest typowy jedynie dla konstantyńskiego chrześcijaństwa, gdyż znaleźć go można w całym świecie starożytnym. Był używany jako istotny symbol pogańskich bogów, np. „krzyż Tau malowany był na czołach nowo wtajemniczonych do mitraizmu”. Warto również zauważyć, że akt po prostu posypania głowy popiołem, również odbywający się w Środę Popielcową, dokonywany był także ku czci pogańskiego nordyckiego boga Odyna. Naznaczenie czoła popiołem zawsze miało miejsce w środę – dzień nazwany na cześć Odyna.

Ksiądz rzymskokatolicki posypujący popiołem praktykująca katoliczkę.

 

Jeżeli prawdą jest, jak zaświadcza Kasjan, że „przestrzeganie Wielkiego Postu nie istniało, o ile prosty kościół zachowywał swą doskonałość nienaruszoną.” (Jan Kasjan „Konferencje z Ojcami”). Dlaczego jest on przestrzegany dziś? W Piśmie Świętym nie znajdujemy przykazania, by obchodzić takie święto. Niewątpliwie jeśli usunąć chrześcijańską fasadę wielkopostną, dostrzeżemy, co odzwierciedla starożytny post pogański.

 

Powyższy fragment pochodzi z książki Elisha Israela „Pogańskie korzenie świąt chrześcijańskich”.

 

Tłumaczył Jacko. dziękuję w imię Jezusa Chrystusa.