Jan Hus spalony na stosie przez kościół rzymski za wiarę w Jezusa- film.

https://www.youtube.com/watch?v=utifq43tvts

Jan Hus (ur. 1370 w Husincu, zm. 6 lipca 1415 w Konstancji) – czeski duchowny i bohater narodowy, filozof, reformator Kościoła, prekursor protestantyzmu, profesor Uniwersytetu Praskiego. Działalność Husa, inspirowana myślą Johna Wycliffe’a, była zapowiedzią podobnego wystąpienia Marcina Lutra sto lat później.

Jan XXIII, pod naciskiem króla Węgier i Niemiec Zygmunta Luksemburskiego, zwołał w 1414 Sobór w Konstancji, którego celem było ustanowienie jednego papieża w Kościele oraz zwalczanie herezji. Zaproszono również Husa, aby wytłumaczył się ze swoich domniemanych błędów. Hus, obawiając się o swoje życie, odmówił. Jednak pod naciskiem antypapieża Jana i z gwarantującym mu bezpieczeństwo listem żelaznym od króla Zygmunta, zgodził się pojechać do Konstancji w listopadzie 1414. Tam, na polecenie króla, został podstępnie uwięziony, a następnie oskarżony jako heretyk i zwolennik Wiklefa . Został aresztowany, ponieważ list żelazny uznano za ważny tylko wobec władzy świeckiej, a nie kościelnej, co wywołało powszechne oburzenie w Czechach (list żelazny anulowano dlatego, że króla Niemiec zdołano przekonać już przed rozprawą że Hus jest heretykiem i nie należą mu się żadne prawa). Interwencje czeskiej szlachty wymusiły na Soborze tylko trzykrotne publiczne przesłuchanie Husa, w czasie których odparł częściowo zarzuty. Los Husa był jednak już przesądzony, ponieważ większość uczestników Soboru uważała go za niebezpiecznego heretyka. Głównym tego powodem było negowanie przez Husa boskiego pochodzenia władzy papieży. Kościół nie mógł pozwolić na podważanie skompromitowanej i osłabionej wewnętrznymi sporami władzy papieskiej. Hus także zdawał sobie sprawę, że ten proces był jedynie fikcją i dlatego odmówił publicznego poświadczenia kłamstwa, jakoby nauczał „heretyckich doktryn Wiklefa”, mimo iż obiecano mu darowanie życia. 6 lipca 1415 został żywcem spalony na stosie poza murami miasta. Umarł śpiewając Kyrie eleison (Panie, zmiłuj się), a heroiczna śmierć umocniła przekonanie o jego świętości i niewinności wśród jego zwolenników. Na miejscu kaźni znajduje się dziś pomnik upamiętniający jego śmierć.

Apokalipsa 17

” I ujrzałem Niewiastę pijaną krwią świętych i krwią świadków Jezusa a widząc ją bardzo się zdumiałem.

(7) I rzekł do mnie anioł: “Czemu się zdumiałeś? Ja ci wyjaśnię tajemnicę Niewiasty i Bestii, która ją nosi, a ma siedem głów i dziesięć rogów. (8) Bestia, którą widziałeś, była, a nie ma jej, i ma wyjść z Przepaści, i idzie na zatracenie. Zdumieją się mieszkańcy ziemi, – ci, których imię nie jest zapisane w księdze życia od założenia świata – spoglądając na Bestię, iż była, i już jej nie ma, ale ma przyjść. (9) Tu trzeba zrozumienia, o mający mądrość. Siedem głów to jest siedem gór, na których siedzi Niewiasta. (10) Królów jest siedmiu: pięciu upadło, jeden jest, a inny jeszcze nie przyszedł, a kiedy przyjdzie, ma na krótko pozostać. (11) A Bestia, która była, a której już nie ma – ona jest ósmym (królem) i należy do tych siedmiu, i idzie na zatracenie. (12) A dziesięć rogów, które widziałeś, to dziesięć królów, którzy władzy królewskiej jeszcze nie objęli, lecz na jedną godzinę wraz z Bestią wezmą władzę jakby królowie. (13) Ci mają jeden zmysł: potęgę i władzę swoją oddają Bestii. (14) Ci będą walczyć z Barankiem, a Baranek ich zwycięży, bo jest Panem nad panami i Królem nad królami, a także ci, którzy są Nim (zwyciężą): powołani, wybrani i wierni”. (15) I mówił do mnie: “Wody, które widziałeś, gdzie Nierządnica ma siedzibę, to ludy są i tłumy, i narody różnojęzyczne. (16) A dziesięć rogów, które widziałeś, i Bestia nienawidzić będą Nierządnicy, spustoszą ją i obnażą, i będą jedli jej ciało, i spalą ją ogniem, (17) bo natchnął Bóg ich serca, tak iż wykonają Jego zamysł, ten jeden zamysł wykonają: oddadzą Bestii swoją władzę królewską, aż Boże słowa się spełnią. (18) A Niewiasta, którą widziałeś, to owo Wielkie Miasto, mające władzę królewską nad królami ziemi”.

App 18

“Biada, biada, wielka stolico, odziana w bisior, purpurę i szkarłat, cała zdobna w złoto, drogie kamienie i perły,