Słowo na 21.08.2016

Pewnie spora część z czytelników zastanawiała się nad powodzeniem występnych i niesprawiedliwych.  Być może pojawiała się zazdrość. Oni są bogaci choć bezbożni, a ja przędę jak przędę. Psalm 73 jest skargą, ale i zarazem wyjaśnieniem  losów występnych.

Nie wiem jak Wy, ale ja kocham Boga między innymi za sprawiedliwość oraz za to, że Jego Słowo jest żywe. Bardzo poważnie traktuje Biblię, przy czym zaznaczam, że jeszcze się jej stale uczę..

Aby zrozumieć przesłanie tego wpisu tym razem umieszczam cały Psalm 73.

 

 

Zaiste, dobry jest Bóg dla tego, kto prawy, Dla tych, którzy są czystego serca. (2) Co do mnie – omal nie potknęły się nogi moje, Omal nie pośliznęły się kroki moje, (3) Bo zazdrościłem zuchwałym, Widząc pomyślność bezbożnych. (4) Albowiem nie mają żadnych utrapień, Zdrowe i krzepkie jest ich ciało. (5) Znoju śmiertelników nie doznają I nie spadają na nich ciosy, Jak na innych ludzi. (6) Przeto pycha jest ich naszyjnikiem,A przemoc szatą, która ich okrywa. (7) Obnoszą się dumnie ze swą otyłością, Serce ich jest pełne złych myśli. (8)Szydzą i mówią przewrotnie, Wyniośle przechwalają się grabieżą. (9) Przeciwko niebu podnoszą gęby swoje,A język ich pełza po ziemi. (10) Dlatego lud mój zwraca się do nich I nagannego nic w nich nie znajduje. (11) I mówią: Jakożby mógł dowiedzieć się Pan? Czy Najwyższy wie o tym? (12) Oto takimi są bezbożni: Zawsze szczęśliwi, gromadzący bogactwa. (13) Czy więc na próżno w czystości zachowywałem serce moje I w niewinności obmywałem ręce moje? (14) Albowiem co dzień znoszę ciosy I jestem smagany każdego rana. (15) Gdybym pomyślał: Będę tak mówił, jak oni, To byłbym zdradził ród twoich dzieci. (16) Chciałem to tedy zrozumieć, Lecz niezwykle trudne mi się to wydało, (17) Dopókim nie dotarł do tajemnic Bożych I nie zrozumiałem kresu ich. (18) Zaprawdę, stawiasz ich na śliskim gruncie, Strącasz ich w zagładę. (19)Jakże nagle niszczeją, Znikają, giną z przerażenia. (20) Jak pierzcha sen, gdy się człowiek budzi, Tak Ty, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich mrzonkami. (21) Gdy rozgoryczone było serce moje, A w nerkach czułem kłucie, (22) Byłem głupi i nierozumny, Byłem jak zwierzę przed tobą. (23) Bo przecież jam zawsze z tobą; Tyś ujął prawą rękę moją. (24) Prowadzisz mnie według rady swojej, A potem przyjmiesz mnie do chwały. (25) Kogóż innego mam w niebie, jeśli nie ciebie? I na ziemi w nikim innym nie mam upodobania! (26) Chociaż ciało i serce moje zamiera, To jednak Bóg jest opoką serca mego i działem moim na wieki. (27) Bo oto ci, którzy oddalają się od ciebie, zginą: Wytracasz wszystkich, którzy nie dochowują ci wierności. (28) Lecz moim szczęściem być blisko Boga. Pokładam w Panu, w Bogu nadzieję moją, Aby opowiadać o wszystkich dziełach twoich.

 

Pamiętam lata 90e, kiedy w większości miast Polski rządziła tzw postkomuna. Jako zdeklarowany wówczas prawicowiec czułem niemoc. Buta i pycha wszechwładnych polityków lewicy sięgała nieba. W poszczególnych województwach liderów SLD-UP nazywano baronami. Biorąc pod uwagę ich nietykalność było to bardzo celne określenie. Jednakże ku zaskoczeniu obserwatorów politycznych w wyniku walk wewnętrznych sława takich ludzi jak Lew Rywin czy choćby szef świętokrzyskiej SLD Henryk Długosz.

 

Jestem pragmatykiem w kwestiach wiary i przekładam częstokroć Biblie na sytuacje  z życia wzięte.

 

Krótka notka z wikipedii o obu sławach postkomuny:

 

1. Rywin. Urodził się w Niżnim Alkiejewie w Związku Radzieckim w rodzinie żydowskiej, jako syn Welwela (1922–1989)[1] i Anastazji (1923–1991)[2] Rywinów[potrzebny przypis]. Do Polski przyjechał wraz z rodziną w 1959 roku. Pierwszym miejscem pobytu była Legnica, w której stacjonowały wojska Armii Czerwonej.W 1983 roku Lew Rywin został wiceszefem Radiokomitetu. W roku 1991 założył Heritage Films, jedną z największych polskich firm zajmujących się produkcją filmów. Później został na kilka lat prezesem Canal+ Polska, a do 2003 roku szefem rady nadzorczej tego przedsiębiorstwa. W lipcu 2002 roku, powołując się najpierw na premiera Leszka Millera, potem na grupę trzymającą władzę, zaproponował prezesowi spółki Agora Wandzie Rapaczyńskiej, a także redaktorowi naczelnemu Gazety Wyborczej Adamowi Michnikowi umieszczenie w ustawie o radiofonii i telewizji zapisu, umożliwiającego Agorze kupno kanału telewizyjnego Polsat w zamian za 17,5 mln dolarów dla Sojuszu Lewicy Demokratycznej i prezesurę kanału dla siebie. Adam Michnik potajemnie nagrał Lwa Rywina i z półrocznym opóźnieniem ujawnił publicznie nagranie, co spowodowało wszczęcie śledztwa oraz powołanie sejmowej komisji śledczej. Lew Rywin został skazany prawomocnym wyrokiem sądu na karę 2 lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 100 tys. zł za pomoc w płatnej protekcji ze strony nieustalonej grupy osób.

To  nie wszystko.

 

18 kwietnia 2005 roku Lew Rywin rozpoczął odbywanie kary w Areszcie Śledczym przy ulicy Rakowieckiej w Warszawie. Zwolniony 1 czerwca 2005 roku po 43 dniach. Od listopada 2005 roku do listopada 2006 roku ponownie przebywał w zakładzie karnym. 14 listopada 2006, decyzją sądu, wyszedł warunkowo na wolność. Do 14 listopada 2008 roku podlegał okresowi warunkowemu.

20 listopada 2009 roku został zwolniony z aresztu, w którym przebywał od pół roku[4]. Musiał jednak wpłacić poręczenie majątkowe w wysokości 500 tys. zł[4]. Do aresztu trafił w sprawie śledztwa dotyczącego korupcji, płatnej protekcji i fałszowania dokumentacji medyczne.

Source:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Lew_Rywin

 

2. Henryk Długosz.

Od 1997 do 2005 był posłem wybieranym w okręgach kieleckich: nr 18 i nr 33 z list SLD. Zasiadał w Komisji Skarbu Państwa, Uwłaszczenia i Prywatyzacji. Od 1998 do 2001 był także radnym sejmiku świętokrzyskiego i jego przewodniczącym. W październiku 2003 wystąpił z SLD[2]. 10 lat później został ponownie przyjęty do jednego z kieleckich kół tej partii, jednak decyzję tę uchylił miejski zarząd Sojuszu[3].

24 stycznia 2005 Sąd Okręgowy w Kielcach skazał go na karę 2 lata pozbawienia wolności za udział w tzw. aferze starachowickiej[4]. 16 listopada 2005 Sąd Apelacyjny w Krakowie podtrzymał wyrok sądu okręgowego, redukując karę do 1,5 roku. We wrześniu 2007 uzyskał warunkowe przedterminowe zwolnienie po odbyciu ponad połowy kary.

 

 

Oczywiście nie wszyscy tak kończą. Szatan do realizacji swych celów potrzebuje ludzi takich jak Hitler, Stalin i pomniejszych.

Na poziomie najniższym jednak, skala Prawa Bożego przedstawiona w tym Psalmie jest masowa.

Autor Pslamów się skarży:

Bo zazdrościłem zuchwałym, Widząc pomyślność bezbożnych. (4) Albowiem nie mają żadnych utrapień, Zdrowe i krzepkie jest ich ciało.
Zawsze szczęśliwi, gromadzący bogactwa. (13) Czy więc na próżno w czystości zachowywałem serce moje I w niewinności obmywałem ręce moje? (14) Albowiem co dzień znoszę ciosy I jestem smagany każdego rana. (15) Gdybym pomyślał: Będę tak mówił, jak oni, To byłbym zdradził ród twoich dzieci.

 

Czy więc na próżno w czystości zachowywałem serce moje I w niewinności obmywałem ręce moje?

Uwierzcie mi, obserwuje ludzi bezbożnych i Wam radze popatrzcie na takich, sąd wisi w powietrzu lub już na części z nich się wykonał.

“Dopókim nie dotarł do tajemnic Bożych I nie zrozumiałem kresu ich”

Wers 18 w Septuagincie wygląda następująco:

“W rzeczywistości na zwodniczej zostawiasz ich drodze,

strącasz ich w dół gdy są u szczytu pychy.”

 

Rozmawiając z innymi o ich doświadczeniach życiowych z innymi ludźmi muszę stwierdzić jednoznacznie: Bóg faktycznie karze ich u szczytu pychy.

 

Niechaj pointą tych rozważań będzie psalm 37

“Nie unoś się gniewem z powodu złoczyńców
ani nie zazdrość niesprawiedliwym,
² bo znikną tak prędko jak trawa
i zwiędną jak świeża zieleń’

i końcówka Psalmu 73

 

Bo oto ci, którzy oddalają się od ciebie, zginą: Wytracasz wszystkich, którzy nie dochowują ci wierności. (28)Dla mnie rzeczą najlepszą jest trzymać się  blisko Boga. Pokładam w Panu, w Bogu nadzieję moją, Aby opowiadać o wszystkich dziełach twoich.

 

Czytaj Biblię, opowiadaj innym o dziełach Boga i miej dobre życie. Bądź posłuszny Bogu Ojcu. To się opłaca.

Amen