Sarmacka kobieta z pieczęcią hebrajską.
Ciąg dalszy.
To zdziwiło świat archeologiczny. Bloger Jim Davila, piszący o starożytnym judaizmie i archeologii, podsumował największe pytanie wynikające z tego odkrycia: „Najważniejsze pytanie brzmi: co robiła ta sarmacka kobieta z przełomu ery w Rosji z pieczęcią semicką z północnego zachodu sprzed czterech do ośmiu wieków przed jej czasem?
Haaretz , izraelskie źródło wiadomości, zapytał: „W jaki sposób kamień judejski trafił do kolekcji kobiety wojownika z Morza Czarnego?”
Archeolodzy i historycy nie opublikowali jeszcze teorii, aby odpowiedzieć na to pytanie, ale prawdopodobne jest, że spekulują, że jest to tylko przykład handlu w starożytnym świecie.
Ale czy może być coś więcej? W rzeczywistości jest bardzo możliwe, że to odkrycie rzuca światło na jeszcze większą starożytną tajemnicę.
Co się stało ze straconymi 10 plemionami?
Jedną z największych tajemnic Biblii jest zniknięcie północnych 10 plemion Izraela.
Świat daje nam poznać historię o wiele bardziej odległa jak tą o starożytnym Egipcie i Faraonach. O tym mamy bardzo dużo informacji, ale NIE WIEMY gdzie podziali się starożytni Izraelici……
Biblia podaje, że w 721 rpne 10 plemion północnych zostało pokonanych przez imperium asyryjskie i wziętych do niewoli: „W dziewiątym roku Ozeasza król Asyrii wziął Samarię i przeniósł Izrael do Asyrii i umieścił w Hali nad Haborem, rzeką Gozan oraz w miastach Medów ”( 2 Królów 17: 6 ).
Południowe królestwo Judy uciekło z niewoli asyryjskiej ( werset 18 ) i kontynuowało życie na ziemi otaczającej Jerozolimę, dopóki około 130 lat później nie zostali wzięci do niewoli przez Babilon. Lud Judy zachował swoją tożsamość, a niektórzy ostatecznie powrócili do Ziemi Świętej (patrz księgi Ezdrasza i Nehemiasza).
Ale północne plemiona nigdy nie wróciły do ojczyzny.
W rzeczywistości, wkrótce po tym, jak zostali wzięci do niewoli przez Asyryjczyków, imperium asyryjskie pogrążyło się w chaosie, rozpadając się i ostatecznie upadło w 612 rpne. W tym chaosie tysiące Izraelitów, którzy byli uwięzieni w różnych regionach byłego imperium asyryjskiego, po prostu zniknęło . Po upadku Asyrii nie ma historycznych wzmianek o uwięzionych Izraelitach. Ponieważ historycy nie potrafią zidentyfikować, co się z nimi stało, zostali uznani jako utracone 10 plemion Izraela.
Niektórzy spekulują, że zostali zasymilowani z populacjami swoich porywaczy i po prostu już nie istnieją. Inni spekulują, że wszyscy zasymilowali się ze swoimi judejskimi krewnymi i są dziś mieszani wśród Judejczyków. Ale te teorie nie tylko nie mają dowodów, ale ignorują niektóre bardzo szczegółowe proroctwa, które Bóg uczynił o 10 plemionach północnych.
10 plemion nie zniknęło
Bóg zainspirował kilku Swoich proroków do prorokowania o przyszłości Izraelitów po ich niewoli. Ci prorocy oświadczyli, że zniewoleni Izraelici nadal będą istnieć jako odrębny lud, który wyemigruje z regionu Bliskiego Wschodu:
- Prorok Ozeasz powiedział, że staną się „wędrowcami między narodami” ( Ozeasza 9:17 ).
- Prorok Zachariasz powiedział, że Bóg „zasieje ich między narodami” ( Zachariasza 10: 9 ).
- Prorok Amos powiedział, że Bóg „przesieje dom Izraela między wszystkimi narodami” ( Amos 9: 9 ).
Nie znikną ani nie zintegrują się z Judejczykami. Będą wędrować i będą przesiani.
Oprócz tych proroctw powstały wcześniejsze proroctwa dotyczące przyszłości tych ludzi, które nigdy się nie spełniły w czasach starożytnych. Miały się spełnić w czasach współczesnych – w dniach ostatnich ( Rdz 49: 1 ).
Izraelici prześledzili inne nazwiska
Mniej więcej w tym samym czasie Izraelici zniknęli z historii, plemiona o innych nazwach pojawiły się – prawie nagle – w tym samym regionie. Ludy te znane są przede wszystkim jako Cymeryjczycy i Scytowie. O ile o Scytach możemy przeczytać wiele to Cymerejczycy są między innymi przedmiotem mitów zwłaszcza skandynawskich i to z tych terenów pochodził legendarny Conan Barbarzyńca.
Ale…jest wzmianka o Kimerach.
Kimerowie, nazywani również Kimmeryjczykami (gr. Κιμμέριοι), byli starożytnym ludem koczowniczym, który przemierzał Azję Mniejszą konno.
Wierzy się, że Kimerowie to lud indoeuropejski, a język, którym się posługiwali, był zbliżony do trackiego bądź irańskiego. Niestety z ich języka zachowało się jedynie kilka imion własnych, przytaczanych w asyryjskich inskrypcjach.
Według Herodota pochodzili oni z terenów położonych na północ od gór Kaukazu i od Morza Czarnego, czyli z dzisiejszej Ukrainy i Rosji. Historycy, którzy do XIX wieku n.e. bezkrytycznie przyjmowali słowa Herodota, obecnie poddają ich pochodzenie w wątpliwość, tym bardziej, że nikomu nie udało się znaleźć dowodów archeologicznych na obecność Kimerów na terenach południowej Rosji czy też Ukrainy.
https://turcjawsandalach.pl/content/dzieje-kimer%C3%B3w
Około siódmego wieku przed naszą erą te dwie duże grupy plemienne pojawiają się w zapisie historycznym w pobliżu miejsca, w którym Izraelici byli przetrzymywani w niewoli. Cymeryjczyków/Kimerjczyków znaleziono przede wszystkim na południowych brzegach Morza Czarnego (we współczesnej Turcji), podczas gdy Scytowie na wschodnich obrzeżach starego imperium asyryjskiego (we współczesnym Iranie). Ale żadna z tych grup nie pozostała w okolicy. Cymeryjczycy zaczęli migrować na północny zachód do kontynentalnej Europy i stali się znani Grecom jako Keltoi, ostatecznie nazwani przez Rzymian Celtami . Scytowie wyemigrowali na północ od Morza Czarnego, gdzie okupowali region krymski do około 200 ne.
W tych migracjach ludami plemiennymi byli Izraelici. Tak jak powiedziały proroctwa, stali się oni wędrującymi narodami – tracąc swoją tożsamość i przesiewając się między różnymi narodami . Ale, jak Bóg obiecał przez proroka Amosa, nigdy nie przestali istnieć ( Amos 9: 9 ).
Scytianie zaczęli powoli wypychać z północnego regionu Morza Czarnego inna grupa plemion przybywających ze wschodu, regiony otaczające Morze Kaspijskie. Te plemiona, które wypędziły Scytów na zachód od regionu Morza Czarnego, znane są w historii jako Sarmaci.
Tak, Sarmaci – jak szlachcianka, której grobowiec zawierał znaleziony niedawno Izraelitów!
Historia zapisuje, że „Sarmaci stopniowo okupowali terytorium Scytów, popychając samych Scytów na zachód w kierunku delty Dunaju” (Neal Ascherson, Morze Czarne, 1995, s. 210). Sarmaci stopniowo wypierali Scytów między czwartym wiekiem pne a trzecim wiekiem po Chrystusie. Wiele słowiańskich ludów Europy Wschodniej jest potomkami starożytnych Sarmatów.
Scytowie, wypędzeni z regionu Morza Czarnego, kontynuowali migrację na północny zachód do Europy kontynentalnej, gdzie później zostali przesiani przez wiele plemion wędrujących wzdłuż północnych krańców Cesarstwa Rzymskiego. W końcu ponownie pojawili się w historii jako Angles and Saxons – dwa główne plemiona, które wykorzystały odwrót Imperium Rzymskiego, aby podbić Wyspy Brytyjskie.
https://lifehopeandtruth.com/prophecy/blog/ancient-hebrew-artifact-found-in-russia-may-confirm-biblical-prophecy/
Co ciekawe okres anglosaski nakłada się również ma migrację Słowian na obecne tereny Polski, Czech, Rosji, gdyż były to lata między około 450 a 1066.
To odtąd rozpoczyna się historia Słowian na terenach obecnej Polski i Anglii anglo-saskiej.
Jest wielu badaczy biblijnych, którzy uważają, że AngloSasi byli pokoleniem Efraima a USA Manasesa…
Ale spójrzmy na mapę Imperium Rzymu z V wieku:
Tam, gdzie później byli Polanie, Mazowszaninie itd są Wenedowie.
Słowianie, wschodnia gałąź rodziny indoeuropejskiej, byli znani rzymskim i greckim pisarzom z I i II wieku ne pod nazwą Venedi jako zamieszkujący region poza Wisłą. We wczesnych wiekach naszej ery Słowianie rozszerzyli się we wszystkich kierunkach, a do VI wieku, kiedy byli znani pisarzom gotyckim i bizantyjskim jako Sclaveni, najwyraźniej zostali już podzieleni na trzy główne dywizje …
W czasach historycznych nazwą Wenedzi (Wenden lub Winden) określali Słowian Germanie. Nazwa ta występuje nawet w znaczeniu prawnym, w pochodzącym z początku XIII wieku Sachsenspiegel, jako odpowiednik wyrazu sclavus w łacińskiej redakcji tego zbioru[1]. W języku niemieckim jeszcze w XX wieku terminem Wenden (l.p. Wende) określano Słowian, obecnie rzeczownik Wenden i przymiotnik wendisch używa się w stosunku do Serbów łużyckich (zamiennie z Sorben, sorbisch), w języku fińskim Rosja to Venäjä, Venädä, Venät, podobnie w estońskim Vene, Venemaa, i karelskim Veneä. Również średniowieczne sagi skandynawskie nie nazywają Słowian inaczej niż Vinða, ew. Venða, a ziemię przez nich zamieszkałą Vindlandem[2].
cdn
Tymczasem polecam ten tekst:
