Prawidłowe rozumienie Łukasza 22.36.

Kością niezgody wśród chrześcijan jest rozumienie poniższego wersetu z Łukasza:

 

“(36) On zaś rzekł do nich: Lecz teraz, kto ma trzos, niech go weźmie, podobnie i torbę, a kto nie ma miecza, niech sprzeda suknię swoją i kupi. (37) Albowiem mówię wam, iż musi się wypełnić na mnie to, co napisano: Do przestępców był zaliczony; to bowiem, co o mnie napisano, spełnia się. (38) Oni zaś rzekli: Panie, oto tutaj dwa miecze. A On na to: Wystarczy.” Łk 22.36

 

Te kilka zdań sugeruje jakoby chrześcijanie mogli walczyć fizycznie z przeciwnikami.

Patrząc na to w ten sposób, można wywnioskować zezwolenie Boga na walkę podczas Wielkiego Ucisku, a biblia mówi o męczennikach.

Problem w tym, że Jezus nie mógł nauczać sam przeciw sobie, czego dowodem jest słynne nadstawienie policzka (Mt 5, 38-42)

Jezus także nauczał o błogosławieństwach płynących z powodu prześladowań. Nasz Król ostrzegał,że świat nas tak samo potraktuje jak Jego:

 

” Jeśli świat was nienawidzi, wiedzcie, że mnie wpierw niż was znienawidził. (19) Gdybyście byli ze świata, świat miłowałby to, co jest jego; że jednak ze świata nie jesteście, ale Ja was wybrałem ze świata, dlatego was świat nienawidzi.” Jana 15.

 

Jeśli mielibyśmy walczyć, to zrównalibyśmy się ze światem, a jednak na wielu wielu płaszczyznach my różnimy się od świata.

List do Filipian zaprzecza wszelkie walce militarnej:

gdyż wam dla Chrystusa zostało darowane to, że możecie nie tylko w niego wierzyć, ale i dla niego cierpieć,

 

Przejdźmy jednak do omawianego cytatu z Łukasza.

Jezus wydaje polecenie:

“a kto nie ma miecza, niech sprzeda suknię swoją i kupi.”

apostołowie wzięli dwa:

 

“Panie, oto tutaj dwa miecze”

 

Jezus na to:

 

“Wystarczy.”

 

Za chwilę później pojmano Jezusa, a On sam zganił apostoła mówiąc “kto mieczem wojuje od miecza ginie”.

 

Kiedy doszło już do sceny starcia z przeciwnikami Jezus zaprzeczył sam sobie.

 

“Panie, czy mamy bić mieczem? (50) I uderzył jeden z nich sługę arcykapłana, i odciął mu prawe ucho. (51) A Jezus odezwał się i rzekł: Zaniechajcie tego! I dotknąwszy ucha, uzdrowił go.”

Uczniowie jednak nie używali mieczy w Dziejach. Cieszyli się nawet z biczowania za Jezusa.

Dlaczego więc powstał taki konflikt postaw Jezusa w niedługim przecież czasie?

Kiedy znalazłem inspiracje do tego tekstu powstała mi w głowie myśl następująca: Jezus wiedział co będzie. Przyszedł na świat aby pokazywać swoim życiem i przypowieściami jak należy żyć. Dwa miecze symbolizują Stary i Nowy testament, gdyż później apostoł Paweł nazywa Słowo Mieczem Ducha. Takie jest moje poznanie na dzień dzisiejszy. Chrystus zaaranżował scenę, w której musiało dojść do lekcji dla nas wszystkich. Musiał wypowiedzieć te słowa: “kto mieczem wojuje od miecza ginie”.

Antyprzykładem słów Jezusa były niechlubne  w dziejach kościoła Rzymu wyprawy  krzyżowe.

Pan Jezus wielokrotnie używał symboli, porównań, parabol i innych środków stylistycznych. Przykładem tego jest oko jako sprawca grzechu. Nie znam na łamach historii kościoła żadnej osoby, która wyłupałaby sobie oko ponieważ ono pożąda innej kobiety, mężczyzny. Podobnie było i z mieczem.

Inna sprawą jest sam fakt posiadania broni w celach odstraszenia potencjalnego bandyty. Tutaj pozostawiam to indywidualnym preferencjom. Jednak bezspornym jest całkowity zakaz walki za pomocą broni. Główną bronią chrześcijanina powinna być modlitwa i dwa miecze: Stary i Nowy Testament.