Zgromadzenia chrześcijan są ważne.

Kiedy rozpoczął się w moim życiu temat poszukiwania prawdy, oraz w tego konsekwencji odejście od polityki, a wejście w strefę wiary biblijnej, w miarę upływu czasu poodcinałem się od ludzi.

Uważałem, że tak jest lepiej i bezpieczniej. Owo “bezpieczniej” wynikało raczej ze strachu powstałego, z powodu zbytniej koncentracji na spiskach, a mniej na samym Bogu. Prawda jest ważna.  Kto nami rządzi, co oferuje ten świat, gdzie jest zwiedzenie, ale przewaga owej prawdy nad Bogiem, jest równie demoniczna jak poznanie Biblii bez Ducha Świętego. Znam jednego starszego zboru, który ma bardzo niedobre owoce ducha. Według mojej oceny nie jest on nawet nowo narodzony.

Narodzenie na nowo jest procesem. Tak było i w moim przypadku. najpierw było popisywanie się wiedzą, a następnie nauka pokory. Rzecz chyba najcięższa, ponieważ towarzyszy temu zazwyczaj krzyż. Wielu czyta Pismo, maja nawet dobre uczynki, ale mało kto chce nieść krzyż.Nie mówię tu o krzyżu wynikającym z choroby, złej sytuacji finansowej, bo z tym trzeba walczyć jak Bóg da, ale mówię o krzyżu powstałym w konsekwencji poświecenia się czemuś. Pokazaniu rodzicowi, mężowi, żonie że jesteś innym mimo, że on jest alkoholikiem, ona Cię zdradza, ojciec Cię wyzywa od chamów i sekt itp. Tylko ukorzenie się jest świadectwem uczniostwa Jezusa. Jeśli przed światem będziemy reagować tak samo jak on reaguje, to jaka jest różnica między nami?

 

W wyniku owego procesu ok 2 lat temu wyszedłem ze strefy strachu, spisków, do strefy posłuszeństwa Bogu i przede wszystkim zaufania mu. Oczywiście nie z dnia na dzień. Jako że jestem ciężkim typem, ponieważ zawsze lubiłem stanowić o sobie, przychodziło mi to ciężko. To ja miałem firmę, to ja chodziłem na cztery style wschodnich walk budujące moje JA, to ja budowałem struktury polityczne itd

Wielkie rozbuchane JA.

Przyszedł czas na TY, ale nie takie TY jak piorą mózgi na co niektórych szkoleniach biznesowych, mówiąc ludziom że jak sprzedasz ten i ten produkt, to Ty go nie sprzedajesz tylko pomagasz. Pomoc jest bezinteresowna.

Przejście na TY jest zainteresowaniem się drugą osobą bezinteresownie. Jakie ma ona problemy, jak można jej pomóc nie oczekując nic w zamian.

Kiedy dokonuję chrztu na zjazdach, stosuję pewne porównanie, opowiadając o konsekwencji zmiany imienia żony Abrahama z Sarai na Sara. Jak wiemy ‘I” w języku angielskim znaczy JA. Zabranie go z tego imienia powoduje pozbycie się ja. Wiem, że Bóg jest twórcą wszystkich języków i mimo, że nie było wtedy języka angielskiego takie jest tego przesłanie.

 

Bycie samemu to koncentracja na JA, z tym że osoby unikające kontaktów z innymi popadają często w depresję. Otworzenie się na innych, to również pozbycie się ja, choć nie tylko. W przypadku chrześcijan jest to taktyka przeciw duchowym wrogom. Od roku napierają na mnie problemy osobiste, spowodowane atakiem od strony świata. Gdyby nie to, że zorganizowałem zjazdy, gdyby nie to ze mam kontakt telefoniczny, mailowy z wieloma bardzo wartościowymi i Bogu oddanymi ludźmi, skończyło by się to dla mnie źle.

 

Nie tak dawno czytałem w księdze Ezdrasza o wspomnianej przeze mnie taktyce. Kiedy Judejczycy wrócili z niewoli babilońskiej, postanowili odbudować miasto, aczkolwiek zauważono pewien problem:

“Front naszych prac jest rozległy i wielki, przez co jesteśmy przy tym murze rozproszeni: każdy daleko od swojego brata. W jakimkolwiek zatem miejscu usłyszycie głos  rogu, stamtąd gromadnie podążajcie do nas. Nasz Bóg będzie walczył w naszej obronie.” Ezdr 14

Przepisałem to z Septuaginty.

Wynika z tego, że rozproszenie przeszkadza, ale jeśli już ma miejsce, ponieważ nastąpiła taka sytuacja, to podążajmy gromadnie za głosem rogu jakim jest np mailing, telefony w razie potrzeby.

Chciałem jeszcze na coś zwrócić uwagę. Wiele osób pisuje do mnie z prośbą o modlitwę, inni w komentarzach. Jednak to wspólnota daje moc, gdyż:

 

“Bo gdzie dwóch lub trzech jest zebranych w moje imię, tam jestem wśród nich“. Mt. 18

 

Podsumowując, łączcie się w grupy. Jeśli uznajecie treść bloga za wartościową, cenicie ludzi się tu wypowiadających, ale nie komentujecie, to najwyższa pora to zmienić. Chrześcijanie to nie samotni bohaterowie z filmów amerykańskich.

 

Jest jeszcze jeden problem: relacje. Niedawno napisała do mnie pewna czytelniczka ze Śląska, poszukując osób z tego regionu, ponieważ czuje się samotna w…. swoim zborze. Dlaczego? ponieważ w części zborów pastor i starsi koncentrują się tylko na Słowie, zapominając o wierzących, o relacjach. Wtedy to nie jest kościół, eklezja, ale samotny tłum.

Znam jeden zbór, do którego uczęszcza pewna dziewczyna. jest w nim ok 3 lat. Wyobraźcie sobie, że owa dziewczyna ma/miała depresję, a wierni tego zboru nawet o tym nie wiedzieli.

 

Poprzez tę stronę, mam kontakt ze wspaniałymi ludźmi, za co Bogu dziękuję.