Żydzi chazarscy

Tłumaczył Jacek. Dziekuję.

 

Tekst z memu:

 

Jestem król Bulan, król Chazarii, ziemi mieszczącej się pomiędzy Morzem Czarnym i Kaspijskim, zajętej dziś przez Gruzję, ale także sięgającej Rosji, Polski, Litwy, Węgier i Rumunii. W roku 740 n.e. moi chazarscy ludzie czuli się bezbronni, gdy z jednej strony mieli muzułmanów, a z drugiej chrześcijan, w ten sposób stale obawiając się ataku z którejś ze stron. Moi ludzie byli poganami, co czyniło nas podatnymi na inwazję tych, którzy pragnęli nas nawrócić. Jeżeli nawrócilibyśmy się na islam, zaryzykowalibyśmy atak ze strony chrześcijan, natomiast jeżeli nawrócilibyśmy się na chrześcijaństwo, groził by nam atak muzułmanów. Wpadłem na genialny pomysł; wszyscy nawróciliśmy się na judaizm, ponieważ Żydzi utrzymują dobre stosunki zarówno z chrześcijanami, jak i muzułmanami, głównie w sprawach handlowych. Dziś nasza rasa reprezentuje 98% wszystkich żydów na tej planecie, nie łączą nas jakiekolwiek więzy krwi z Ziemią świętą, wielu z nas mówi w chazarskim języku jidysz, zupełnie odmiennym od języka hebrajskiego.

 

 

 

Czym właściwie jest „hipoteza chazarska”? W uproszczeniu zakłada ona, iż genom żydowski stanowi mieszankę rodów wywodzących się głównie od Chazarów. Żydzi są Chazarami, nie izraelitami. „Żydzi” Ameryki, Europy oraz Izraela nie są potomkami ojca Abrahama, lecz króla Bulana i ludzi ze starożytnej Chazarii. Najnowsze wyniki badań DNA pochodzą od dra Erana Elhaika („Żyda”) i współpracowników z Instytutu Medycyny Genetycznej McKusick-Nathans, Uniwersyteckiej Szkoły Medycyny Johna Hopkinsa. W badaniu zaakceptowanym 5 grudnia 2012 r. oraz opublikowanym przez Oxford University Press w imieniu Towarzystwa Biologii Molekularnej i Ewolucji odkryto, iż „hipoteza chazarska” jest poprawna z naukowego punktu widzenia.

 

Chazaria była zlepkiem klanów tureckich, które zamieszkiwały Kaukaz (południową Rosję) we wczesnych wiekach naszej ery. Owe tureckie ludy były poganami, którzy w ósmym wieku nawrócili się na judaizm. Jako konwertyci, nazywali siebie „żydami”, jednak krew ich w ogóle nie pochodzi ze Środkowego Wschodu. Genetycy donoszą, że poniżej 2% „żydów” żyjących w Izraelu jest faktycznie izraelitami (termin „izraelici” odnosi się do bezpośrednich potomków patriarchy Jakuba, który zwany był również Izraelem; historycy używają tego terminu w odniesieniu do historycznych populacji Zjednoczonego Królestwa Izraela i Judy).

 

„Żydzi” (Chazarowie) emigrowali, osiedlając się w Rosji, na Węgrzech, w Polsce, Niemczech i innych miejscach w Europie. Następnie jako „Żydzi”, Chazarowie opuścili narody europejskie w 1948 r. zasiedlili rozwijający się, nowy naród Izraela. Ludzie Izraela nie są ani nasieniem, ani potomkami Abrahama. Nazywają siebie „Żydami”, lecz w rzeczywistości badania DNA wskazują, że są Chazarami. Mówią oni, iż są „Żydami”, lecz nimi nie są.

 

„Nie istnieją więzy krwi ani więzy rodzinne pośród Żydów”, powiedział dr Elhaik w wywiadzie dla izraelskiego dziennika Haaretz. „Dziś różne grupy Żydów na świecie nie mają wspólnego pochodzenia genetycznego. Ich genom jest w przeważającej mierze chazarski.”

 

Zatem gdy premier Netanyahu mówi, że „Bóg dał tę ziemię naszym izraelskim przodkom”, to jest on w wielkim błędzie. Nie ma izraelskich przodków dzisiejszych „Żydów”. Gdy dzisiejsi Żydzi twierdzą, iż powinni mieć w posiadaniu tę ziemię, bo są izraelitami i nasieniem Abrahama, to mylą się.

 

„Żydzi” są w Izraelu z jednego i tylko jednego powodu: ponieważ w 1948 r. Stany Zjednoczone uznały naród „Izraela” i od tamtego czasu wspierają go finansowo i chronią. Słowo Boże nie ma z tym nic wspólnego.