David Wilkerson
“Ze wszystkich grzechów jakie popełniamy, zwątpienie jest najbardziej znienawidzone przez Boga. Według zarówno Starego i Nowego Testamentu, nasze powątpiewanie smuci Pana, prowokuje Go i powoduje wiele bólu. Widzimy typowy przykład tego w starożytnym Izraelu, po tym kiedy Bóg wybawił Swój lud z rąk Faraona.
Psalmista płacze: „ Zgrzeszyliśmy jak ojcowie nasi, Zawiniliśmy, postąpiliśmy bezbożnie. Ojcowie nasi nie zważali na cuda twoje w Egipcie, Nie pamiętali wielkiej łaski twojej i buntowali się nad Morzem Czerwonym”(Psalm 106:6-7).
Autor robi tu pewne wyznanie. Czym był ten bezbożny grzech, jaki popełnił Izrael? Było to ich powątpiewanie, czy Bóg ich nadal będzie wybawiał, nawet po tym, kiedy dokonał niesamowitego cudu dla nich nad Morzem Martwym.
Psalmista prosi nas, żebyśmy sobie wyobrazili lud Boży, kiedy stał radując się po stronie zwycięstwa nad morzem. Pan właśnie dokonał jednego z największych cudów w historii rodzaju ludzkiego, wybawiając Izraela od potężnych Egipcjan. Ale jak ci sami ludzie reagowali, kiedy po tym napotkali na trudności? Wątpili w Bożą wierność
Autor mówi tu właściwie coś takiego: „Czy możecie w to uwierzyć? Nasz Pan w nadprzyrodzony sposób zadziałał dla nas, wybawiając nas od wroga. Ale nawet po tym niesamowitym cudzie myśmy Mu nie ufali. Jak mogliśmy w taki sposób gniewać Boga?”
Wyglądało to zupełnie inaczej, kiedy Izrael stanął po stronie zwycięstwa nam morzem. Śpiewali i tańczyli, kiedy obserwowali, jak potężni Egipcjanie toną i giną: „ Zgromił Morze Czerwone, tak że wyschło i przeprowadził ich przez głębiny jak przez pustynię. Tak wybawił ich z ręki tych, którzy ich nienawidzili i wyzwolił ich z ręki wrogów. Wody okryły ich ciemięzców, ani jeden z nich się nie ostał. Wtedy uwierzyli słowu jego, śpiewali pieśni na jego chwałę” (Psalm 106:9-12).
Izraelici śpiewali właściwą pieśń – pieśń chwały dla wszechmogącego Boga – ale śpiewali ją po niewłaściwej stronie morza. Każdy potrafi śpiewać i radować się po odniesieniu zwycięstwa. Ale Izrael nędznie zawiódł po stronie doświadczenia i próby nad Morzem Czerwonym. Tam wcale nie zaufali Bogu”
Mi się wydaje, że Bóg dokonuje cudów tak, że to wygląda jak zbieg różnych okoliczności, który daje dany efekt, dlatego ludzie, szczególnie po jakimś czasie racjonalizują sobie taki cud i odchodzą od Boga. Ale to wszystko jak zawsze jest bardzo dobrze pomyślane, bo mamy opierać się na wierze i trwaniu w wierze a nie na widowiskowych sztuczkach magicznych typu supermen czy harry potter.
Zdecydowanie tak jest ☺
moim zdaniem to balwochwalstwo najbardziej obraza Boga i jest grzechem najgorszym.
Tak sobie myślę, że pod opisywane tu zwątpienie podchodzi sytuacja, w której ktoś otrzymał poznanie Prawdy, obiektywnie ją uznając za Prawdę, lecz potem odszedł od jej zgłębiania, zobojętniał, a wreszcie totalnie zwątpił. Od razu przychodzi mi na myśl sytuacja, w której ktoś jest przeświadczony, że np. w wyniku swojej wiary i modlitwy do Jezusa dozna niewytłumaczalnego, błyskawicznego uzdrowienia nieuleczalnej z punktu widzenia medycyny choroby, a gdy to nie ma miejsca, to taka osoba dochodzi do wniosku, że to wszystko nie miało sensu…
Zgadzam się z Jackiem
List św. Jakuba
Adres
1
1 Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, śle pozdrowienie dwunastu pokoleniom w rozproszeniu1.
Jak się zachować wobec doświadczeń i pokus?
2 Za pełną radość poczytujcie to sobie, bracia moi, ilekroć spadają na was różne doświadczenia2.3 Wiedzcie, że to, co wystawia waszą wiarę na próbę, rodzi wytrwałość.4 Wytrwałość zaś winna być dziełem doskonałym, abyście byli doskonali, nienaganni, w niczym nie wykazując braków.
5 Jeśli zaś komuś z was brakuje mądrości, niech prosi o nią Boga, który daje wszystkim chętnie i nie wymawiając; a na pewno ją otrzyma3. 6 Niech zaś prosi z wiarą, a nie wątpi o niczym! Kto bowiem żywi wątpliwości, podobny jest do fali morskiej wzbudzonej wiatrem i miotanej to tu, to tam. 7 Człowiek ten niech nie myśli, że otrzyma cokolwiek od Pana, 8 bo jest mężem chwiejnym4, niestałym we wszystkich swych drogach. 9 Niech się zaś ubogi brat chlubi z wyniesienia swego, 10 bogaty natomiast ze swego poniżenia, bo przeminie niby kwiat polny5.11 Wzeszło bowiem palące słońce i wysuszyło łąkę, kwiat jej opadł, a piękny jej wygląd zginął. Tak też bogaty przeminie w swoich poczynaniach.
12 Błogosławiony mąż, który wytrwa w pokusie, gdy bowiem zostanie poddany próbie, otrzyma wieniec życia6, obiecany przez Pana tym, którzy Go miłują. 13 Kto doznaje pokusy, niech nie mówi, że Bóg go kusi. Bóg bowiem ani nie podlega pokusie ku złemu, ani też nikogo nie kusi. 14 To własna pożądliwość wystawia każdego na pokusę i nęci.15 Następnie pożądliwość, gdy pocznie, rodzi grzech, a skoro grzech dojrzeje, przynosi śmierć. 16 Nie dajcie się zwodzić, bracia moi umiłowani!
17 Każde