Bardzo dobry, wartościowy wykład Artura na temat dobrobytu i biedy.

 

Ten kto podważa to nazywając ewangelią sukcesu życie bez chorób i bez troski o byt mając Boga za Ojca, grzeszy i pracuje na rzecz szatana. To Zły pragnie naszych nieszczęść a nie Bóg. To Zły pragnie naszej biedy, tal samo jak zapragnął biedy Hioba.

Czy Bóg chce abyśmy cierpieli? czy Bóg nasz Ojciec jest sadystą?

Skoro jest naszym Ojcem, to nie może tego chcieć. Ktoś powie; to skąd jest cierpienie? cierpienie jest od Złego. Wszystkie wojny i choroby są od niego. To przez Szatana w raju straciliśmy zdrowie i wszelkie dobra. Jaki jest warunek ponownych łask Bożych? ten sam: wierność i posłuszeństwo Bogu Ojcu. Jest posłuszeństwo i wiara, są i łaski.

Dawno temu wyczytałem, że każda choroba ma swój odpowiednik w grzechu. Coś w tym jest.

Jeśli ktoś nazywa powodzenie finansowe i zdrowotne ewangelią sukcesu, to świadomie lub nie buduje królestwo szatana na Ziemi.

 

Teraz z innej strony. Jak zwykle kiedy w czymś chce się upewnić i poznać temat sprawdzam inne źródła. Co sie okazało? Nawet wikipedia pokazuje, że cierpienie jest nie biblijne, nie zgodne ze Słowem Bożym:

Postanow

Św. Paweł Apostoł, w 2 Kor 12,10) pisał do nawróconych już Koryntian: Dlatego mam upodobanie w moich słabościach… w prześladowaniach, w uciskach. Chrześcijanin jest zaproszony do tego, by stać się uczniem Chrystusa, który nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala, i który zamiast przedłożonej Mu radości, przecierpiał krzyż (Hbr 12,2). Chrześcijanin powinien na każde cierpienie patrzeć poprzez pryzmat swojego nauczyciela Jezusa Chrystusa. Jak to się stało, że cierpienia które w Starym Przymierzu były traktowane jak swoistego rodzaju przekleństwa, to w Nowym Przymierzu traktowane zaczynają być jako błogosławieństwa? Dlaczego św. Paweł napisze Koryntianom o tym że jest napełniony radością we wszystkich uciskach (2 Kor 7,4; por.8,2)? Czy mamy traktować to jako brak wrażliwości, lub jakąś chorobliwą egzaltację? Sama Biblia nie banalizuje faktu cierpienia, wręcz przeciwnie, traktuje je bardzo poważnie. Biblia w cierpieniu widzi zło, którego nie powinno być na ziemi. Klęski, żałoba, niepowodzenia często wyrażane są w Biblii pod postacią krzyków, żali oraz lamentacji. W zdecydowanej większości adresatem tych skarg i wyrażanej boleści był sam Bóg. Bardzo wyraźnie owe wręcz krzyki rozpaczy odnajdujemy w lekturze Księgi Psalmów. Punktem kulminacyjnym w którym zbierają się wszystkie jęki, żałości i boleści ludzkości jest wołanie Jezusa z Nazaretu w Ogrodzie Oliwnym oraz męka i śmierć, a szczególnie jakże dosadny krzyk z krzyża: Eloi, Eloi lema sabahtami? tzn.Boże mój, Boże mój dlaczego mnie opuściłeś? Pismo Święte nie wychwala cierpienia. Ono wręcz wychwala to co rozumiemy jako przeciwieństwo cierpienia tj. np: zdrowie, i tak znajdujemy w niej opis uznania wobec zawodu lekarza (Syr 38,1-15). Księgi Starego Testamentu zapowiadają erę mesjańską jako czas uzdrawiania (Iz 33,24) i zmartwychwstania (26,19;29,18; 61,2). Leczenie jest jednym z dzieł samego Jahwe; wąż miedziany wywyższony na pustyni(Iz 53,4), jest swoistego rodzaju zapowiedzią – typem Zbawiciela? Wszystkie klęski narodowe i osobiste, takie jak: wojny, żałoba, wygnanie, niewolnictwo odczuwa się jako zło. Dopiero era mesjańska ma przynieść uwolnienie od tego zła zgodnie z oczekiwaniami ludu Izraela.
Cierpienie jako powód do zgorszenia?

Izraelici przebywający na wygnaniu w Babilonii odczuwali pokusę myślenia, że Jahwe został pokonany przez jakieś inne potężniejsze bóstwo. Prorocy broniąc Boga, nie próbują usprawiedliwiać Go, lecz śmiało przekonują, że ma On władzę także nad cierpieniem Ja tworzę światło i stwarzam ciemności, sprawiam pomyślność i stwarzam niedolę (Iz 45,7). Tradycja izraelska nie może jednak odstąpić od, jakże śmiałej, prawdy wypowiedzianej przez proroka Amosa: Czyż staje się w mieście nieszczęście, by Jahwe tego nie sprawił?(Am 3,6; por. Wj 8, 12-28;. To nieustępliwe stanowisko, wywołuje nieoczekiwane czasem reakcje: Nie ma Boga! (Ps 10,4; 14,1), stwierdza głupi patrząc na zło jakie jest na świecie, lub inne zuchwalstwo: Bóg, który jest, nie wie o wszystkim (73,11 ), a małżonka proroka Hioba wręcz posuwa się do tego, że zachęca męża: złorzecz Jahwe (Hi 2,9). Księgi Starego Testamentu pouczają nas, że ani natura, ani fatum w życiu człowieka (Hi 4,1 nn; por. 4,7), ani przypadek (Wj 21,13), ani przekleństwo, ani zgubna płodność grzechu, ani sam nawet nieprzyjaciel Królestwa Bożego – po prostu nikt, ani nic nie jest w stanie wymknąć się spod zasięgu mocy Boga Wszechmocnego.

Osoby posłane przez Boga, aby zwiastować ludowi Jego przesłanie nie potrafią do końca, jak czytamy w wielu miejscach w Biblii, pojąć nieszczęść sprawiedliwych i szczęścia bezbożników (Jer 12, 1-6; Hab 1,13; 3 ,14-18). Ta niemożność pogodzenia się z cierpieniem niezawinionym, w sposób chyba najbardziej wyraźny zostaje wyartykułowana przez Hioba (Hi 13,22; 23,7), próbującego w rozpaczy niezrozumienia swojego losu wytaczać jakby proces samemu Bogu, żądając od Niego wyjaśnień – dlaczego mnie spotkało to, co mnie spotkało? Warte podkreślenia jest to, iż pomimo licznych tragedii wielu sprawiedliwych opisanych w Biblii, zawsze jednak w głębi ich serca pobrzmiewała nuta ufności i nadziei na lepsze jutro, na zmartwychwstanie (Rdz 22; Ps 22; 49; 73; Iz 53; Rz 4,18-21).
Tajemnica cierpienia

Pan Jezus był poddany cierpieniom najbardziej okrutnym i mogącym służyć za powód do najwyższego zgorszenia. To na Niego zwaliły się wszystkie ludzkie ciężary i zmaltretowały Go tak, iż nie budził już współczucia, lecz raczej wstręt czy nawet pogardę (Iz 52,1 n; 53,3). Nie były one w życiu Chrystusa czymś przygodnym, jakąś jedną tragiczną chwilą, lecz Jego codzienną egzystencją. Nie można tak po prostu zrozumieć cierpień sługi Jahwe jak początkowo że człowiek ów musiał dopuścić się jakiegoś bardzo wielkiego przestępstwa, skoro taka chłosta nań spadła. Nic bardziej mylącego, bo właśnie ów Sługa cierpiał za nas, za nasze przestępstwa, za nasze grzechy. Wykroczenie miało miejsce i było ono niesłychanych rozmiarów, lecz myśmy się go dopuścili. On był niewinny i w tym właśnie kryje się cały powód zgorszenia. Będąc sam najbardziej niewinnym, wstawia się za grzesznikami (Iz 53,12) i składa Bogu w ofierze nie tylko błagania serdeczne, lecz swoje własne życie za grzechy ludzi (53,10); co więcej dał się zaliczyć do grzeszników (53,12), aby wziąć na siebie ich winy. W ten sposób to co było powodem najwyższego zgorszenia, okazało się być niesłychanym objawieniem ramienia Jahwe (53,1) – cudem. Przecież wszystkie cierpienia i wszystkie grzechy świata zrzucone zostały na Niego. Ponieważ wziął je na Siebie z poddaniem się Woli Ojca, przeto w ten sposób wysłużył wszystkim pokój i uleczenie (53,5).
Jezus a cierpienie ludzi

Bóg i Człowiek – Jezus Chrystus ukazuje nam swoją niezwykłą wrażliwość na każde ludzkie cierpienie i smutek (Mt 9,36; 14,15,32). Jego bardzo bliscy przyjaciele Marta i Maria, gdy umarł im brat z pełną wiarą i uznaniem przylgnęły do Jezusa wyznając, iż : Panie gdybyś tu był nasz brat by nie umarł (J 11,21.32). Również i sam Bóg i Człowiek, Jezus Chrystus – tego właśnie każe domyślać się swoim uczniom (J 11,14).
Jezus zwycięzca cierpienia

Wskrzeszenia umarłych, uzdrawiania chorych są to znaki, iż nadeszła do nas nowa era – era mesjańska, era Królestwa Bożego (Mt 11,4; por. Łk 4,18n), era pełnego i całkowitego zwycięstwa Chrystusa nad śmiercią i nad szatanem. Pomimo, iż zostało ono ostatecznie przypieczętowane męką, śmiercią i zmartwychwstaniem Pana Jezusa i dokonało się, to jednak dokonuje się ono w człowieku w czasie jego pielgrzymowania poprzez walkę, wysiłek i otwartość na działanie łaski Bożej. Uczniowie otrzymują władzę przywracania zdrowia w Jego imię.”

 

 

To oni chcą naszego cierpienia:

 

 

Musimy się takich ludzi wystrzegać. W tym nauczyć rozpoznawać agentów na forach i blogach, którzy wmawiają nam, że musimy cierpieć. Może ich bóg tak chce, ale nie Nasz!!!!

 Chwała Jezusowi Chrystusowi za to co zrobił dla nas!!!!