Kto jest bardziej ważny dla Ciebie: Twój problem czy Bóg?

Ale ja wypatrywać będę Pana, wyczekiwać na Boga zbawienia mojego: Bóg mój mnie wysłucha. MI 7.7

 

Myślę, że jedną z najtrudniejszych rzeczy jakie przyswajają sobie biblijnie wierzący jest zdanie się na Boga w obliczu problemów. Każdy z nas ma problemy, każdy z nas zmaga się z kłopotami, z ludźmi toksycznymi, czasem ze zdrowiem itd.

Takie sprawy przygniatają, a wtedy wiara słabnie i staje się mało realna. Większy jest problem aniżeli to co wyczytaliśmy w Słowie. Czasem myślimy w takich sytuacjach, że Bóg oddalił się od nas.

Gdybym miał zobrazować farsę takiego myślenia, to chyba stwierdziłbym, że państwo, czy bardziej dokładnie system bestii nic o nas nie wie, a wiemy, że jesteśmy coraz bardziej kontrolowani. Tym bardziej Bóg zna każdego człowieka na wylot, jego myśli i tym bardziej czyny. Z wierzącym jest jest jeszcze inaczej gdyż Bóg traktuje swój lud jak swoje dzieci.

 

(1) Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego.
(1 List Jana 3:1) 

 

Jest Ojciec i są dzieci.

Ojcze nasz, któryś jest w niebie….

 

On jest cały czas z nami i ja już wiele napisałem o obecności Bożej, lecz tym razem chce położyć nacisk na to jak mocno czasem koncentrujemy się na problemie, a nie na Bogu.

W 7 rozdziale Michaeasza i siódmym wersecie mamy wzór postępowania w sytuacji problematycznej, wymagającej pomocy i ratunku:

 

 

Ale ja wypatrywać będę Pana, wyczekiwać na Boga zbawienia mojego: Bóg mój mnie wysłucha. MI 7.7

 

W zasadzie powinna to być jedna z podstawowych afirmacji każdego wierzącego Biblijnie niezrzeszonego w kościele zarejestrowanym. Notabene, członkostwo w kościele zarejestrowanym jest brakiem zaufania do Boga. Gros ludzi chce być w kościele dla społeczności, a więc stawiają wyżej grupę niż Prawo Boże. Nie przeszkadza im ekumenizm i popieranie fałszywego Izraela. Nie chcą żyć w Duchu i w prawdzie, ale w kościele i rzekomym duchu.

 

Człowiek ufający Bogu powinien ufać Ojcu jak dziecko swemu rodzicowi. Popatrzcie jak system besti chazarskiej chce to teraz wywrócić. Nowy przedmiot jakim jest Edukacja Zdrowotna chce wmówić dzieciom to, co część rodziców neguje, czyli to, że przymusowe szczepienia są dobre i że LGBT to coś pozytywnego, a więc podważają rolę rodziców. W zepsutej Ameryce dzieci zmieniają płeć bez zgody rodziców…

 

Ufać Bogu, to wierzyć, że on się zajmie problemem. Zatem powinniśmy wypatrywać Boga Tatusia ratunku naszego. Bóg nas nie tylko wysłuchuje, ale chce z nami rozmawiać. Jest to Bóg zbawienia. Jemu ufajmy i Jego wypatrujmy.