Czy zawód iluzjonisty to grzech? Czy chrześcijanie mogą oglądać iluzjonistów?

Choć istnieje różnica między magami, o których mowa w Biblii, a magami i iluzjonistami, których dziś widuje się na przyjęciach i podczas występów scenicznych, to osobiście porównałbym to między kościołem katolickim a ewangelickim będącym w ekumenii.

 

 

Żaden iluzjonista nie może być chrześcijaninem, nawet jeśli się za takiego uważa, a wtedy diabeł go oszukuje.

 

Magowie w Biblii albo zyskali moc od sił demonicznych, albo byli niewiele więcej niż szarlatanami, którzy udawali, że mają wielką wiedzę lub odkrywali tajemnice, przepowiadali fortuny i przewidywali przyszłe wydarzenia. Już po tych dwóch rodzajach działań związanych z magią można wnioskować, że oba przypadki są złe.

 

Co jest interesujące słowo magia występuje  SZEŚĆ  razy w biblii.

Jednak słowo „mag (i)” jest używane 15 razy. Wiemy, że Egipcjanie czcili wielu bogów i że magia odgrywała ważną rolę w rytuałach ich wysokich kapłanów. Egipcjanie zmusili Egipcjan do uwierzenia, że ​​ich bogowie rzeczywiście mają moc. Księga Rodzaju mówi o magach w służbie faraona. Warto jednak zauważyć, że nie byli w stanie zinterpretować snu faraona ( Rdz 41: 8 ), co skłoniło faraona do posłania po Józefa, który poprawnie go zinterpretował, ponieważ wypowiedział słowa, które dał mu Bóg.

 

Księga Wyjścia mówi o magach praktykujących tak zwane „tajne sztuki” ( Wyjścia 8: 7), gdy wyczarowali żaby i tym samym replikowali plagę Boga na ziemi egipskiej. W tym przypadku magię wykorzystano, próbując kpić z Boga, naśladując cuda dokonane przez Mojżesza.

Jeśli nie są nadprzyrodzeni, po prostu praktykowali swój handel poprzez złudzenie optyczne, sztuczkę rąk lub wyuczoną fizyczną manipulację takimi rzeczami, jak węże. W każdym razie oszustwo było ich celem i byli wystarczająco zręczni, aby całkowicie oszukać faraona i jego sług.

Jeśli chodzi o magów i iluzjonistów, których dziś widzimy mylnie i chyba celowo są nazywani artystami. Tak samo jak na wiedźmy Illuminati mówi się per artystka.

 

Różnica między magami korzystającymi z demonów a iluzjonistami polega tylko na tym, że ci drudzy dokonują sztuczek niejako oszukując publiczność. Czy wyobrażacie sobie pastora wyjmującego z kapelusza królika? Pewnie nie. Ale już wiecie nie tylko potraficie sobie wyobrazić, że część ewangelicznych pastorów głosi nauki biblijne a zarazem jest w ekumenii z odstępczym kościołem katolickim co jest niczym innym jak czarami. Nie ma żadnej różnicy między zaprzeczającym rzeczywistości iluzjonistą a udającym protestanta pastorem. Obaj uprawiają czary.

 

“Bunt jest tak samo grzechem jak czary, a nieposłuszeństwo – jak służenie bożkom. Ponieważ ty wzgardziłeś słowem Jahwe, On również odrzucił cię jako króla.” 1 Ks Samuela 15

 

Bunt przeciw prawu Bożemu jest ewidentnie nazywany czarem i wszyscy kłamliwi pastorzy uprawiają czary.

 

Ja myślę, że wielu uprawiających czary po prostu sobie z tego sprawy nie zdaje tak samo jak iluzjoniści oszukujący publiczność. Ciekawym mechanizmem psychologicznym jest fakt, iż ludzie idą na takie występy iluzjonistów z oczekiwaniem oszukania ich. Nie wiedza w jaki sposób iluzjonista to zrobi ale czerpią z tego radość.

Iluzjoniści stanowią potężną część branży rozrywkowej.

 

Bardzo interesującym mechanizmem jest także to, że kiedy ludzie są zdumieni i podziwiają wykonawcę, prowadzi to do budowania jego dumy. Podobny skutek  ma miejsce w świecie aktorów i muzyków. Na koncertach tłumy fanów są zachwycone swym IDOLEM, a on się tym karmi. Właściwie już jego duchy.

 

Magiczne sztuczki mają moc przyciągania i utrzymywania uwagi. 

Natomiast chrześcijanin nie jest w stanie posługiwać się podstępem, aby przedstawić prawdę. Po prostu mówi o faktach. Nie zaklina rzeczywistości. Gro protestantów zaprzecza rzeczywistości nie widząc dokąd zmierza ich zbór czy denominacja. Nie mówiąc o katolikach mówiących na czarne że jest białe. To są czary i świadczy o tym fakt jak ciężko jest wyjść z tej religii (religia z łac. religiare “związywać”).

 

Jak można tez nazwać przerabiane akty w Playboyu? Wszak nagie ciała są podrasowywane prze grafików. To oczywiście są czary.

 

Nie ma żadnej różnicy między magami czyniącymi sztuczki dzięki demonom, a ludźmi fałszującymi rzeczywistość. Podobnie się rzecz ma z niby niewinną zabawa w czary we wszelkich grach komputerowych. To jest subtelna aczkolwiek niebezpieczna zachęta do świata złych duchów.

 

W zasadzie tekst jest poniekąd wstępem do kolejnego tekstu o pewnej młodej dziewczynie.