Truth in the end times. Biblical Christians.

Biblical Christians. THE TRUTH FOR THE FOLLOWERS OF JESUS CHRIST "Ye shall know the truth, and the truth shall make you free."

Francuscy protestanci i masoni.

Podczas prześladowań religijnych w XVIII wieku protestanci byli w stanie spotykać się ze sobą w ramach ruchu masonerii. W XIX wieku protestanccy masoni odegrali ważną rolę w polityce.

 

 

Początki masonerii

Jean Théophile Desaguliers 

Masoneria „spekulacyjna”, która powstała w XVIII wieku, wywodzi się z „operacyjnej” masonerii, tworzonej przez średniowiecznych masonów. Ruch został założony w Anglii w 1723 r., Kiedy sporządzono konstytucję Andersona, która określała, w jaki sposób ma być prowadzona. (Francuscy hugenoci Désaguliers, którzy zostali zmuszeni do ucieczki z rodzinnego hrabstwa w czasie Rewolucji , a później zostali pastorami w Kościele anglikańskim , byli jednymi z tych, którzy pomogli w opracowaniu tego dokumentu.

Jedną z zasad ruchu jest wiara w Boga i wolność przekonań religijnych.

Masoneria została wprowadzona do Francji przez angielskich emigrantów, którzy byli zwolennikami Stuartów.

Początkowo liczba domków znacznie wzrosła, składała się głównie z obcokrajowców. Byli otwarci na każdą religię – jeśli chodzi o masonerię, Bóg był Wielkim Architektem wszechświata. Nowi członkowie to duchowni i wybitni szlachcice (na przykład wielkim mistrzem był książę de Chartres, przyszły Philippe Egalité).

Od 1740 r. Było około dziesięciu lóż w Paryżu i piętnaście w prowincjach.

W XVIII wieku wielu protestantów przyłączyło się do ruchu masońskiego

Fartuch kamieniarza  Collection Château de Coppet

Ruch masonerii przyciągnął wielu oświeconych i inteligentnych ludzi. Protestanci, cierpiący tak jak oni z prześladowań religijnych, byli szczególnie zainteresowani przyłączeniem się; jako masoni mogli zachować swoją tożsamość i wartości w całkowitej tajemnicy: mogli cieszyć się nawzajem swoją firmą, dyskutując o kluczowych kwestiach swojego czasu. Ponieważ należeli do zakazanej wiary i byli mniejszością we francuskim społeczeństwie, ruch masoński nigdy nie umieszczał na swoich listach członkowskich żadnych danych osobowych dotyczących religii, dając im tym samym całkowitą ochronę.

Kiedy dekret Tolerancji został wydany w 1787 r., Wyszło na jaw, że w domkach w Marsylii, Bordeaux, Sedanie, Strasburgu, Nantes, La Rochelle i Caen było wielu protestantów.

W domkach w Nîmes protestanci stanowili większość.

Podczas rewolucji było wielu masońskich protestantów:

  • 7 pastorów masonów (spośród 16 pastorów) w Zgromadzeniu Konstytucyjnym
  • 2 pastorów masonów (spośród 15 pastorów) w Zgromadzeniu Ustawodawczym
  • 7 pastorów masonów (spośród 29 pastorów) na Konwencie Narodowym.

Oto nazwiska niektórych pastorów masonów: Antoine Court de Gébélin, Jean-Paul Rabaut-Saint Etienne i jego brat Rabaut-Pommier, Jeanbon Saint André i protestanci Boissy d’Anglas i Marat.

W XIX wieku

Markiz AF de Jaucourt SHPF

 

Wolnomularstwo zatrzymało się podczas rewolucji, ale zaczęło się od konkordatu.

Kiedy podpisano prawa organiczne w 1802 r., Protestanci i masoni zostali uznani przez państwo.

W czasach Imperium było 3000 protestanckich masonów. Przykładami są Benjamin Constant, Guizot jako młody człowiek, François de Jaucourt, rówieśnik Francji i członek Konsystorza Eglise Réformée w Paryżu przez całą pierwszą część stulecia.

Ruch masonerii zmniejszył się do pewnego stopnia w czasie Restauracji i Monarchii de Juillet, tylko po to, by odzyskać impet z liberalnym imperium. Wielu protestantów było tym zainteresowanych, ponieważ byli zainteresowani omówieniem problemów społecznych, kwestią edukacji, a później chętnie popierali państwo republikańskie. Na przykład Felix Pécault, Jules Steeg, Ferdinand Buisson, Eugène Réveillaud i Henry Pyt.

 

Pastor Frédéric Desmons, jeden z czołowych członków liberalnych protestantów, został przyjęty do loży w 1861 r. I po odejściu z ministerstwa został wielkim mistrzem Wielkiej Loży we Francji w 1887 r., A następnie został członkiem parlamentu dla Gard, a później dla senatora.

Jednak pod koniec stulecia pojawiła się tendencja antyreligijna, zniechęcając wielu protestantów do przestrzegania ruchu.

 

Dziś w obszarach silnie protestanckich można znaleźć wiele lóż masońskich.

 

Rzeczywiście, liczba protestanckich masonów we Francji jest zaskoczeniem, gdy uważa się, że protestantyzm dotyczy tylko niewielkiej mniejszości ludności. Składają się z pastorów, profesorów teologii i czołowych członków stowarzyszeń protestanckich. Trzeba jednak zdać sobie sprawę, że niektóre ruchy w kościele protestanckim, zwłaszcza ewangelicznym, mają dość wrogi stosunek do masonerii.

źródło: museeprotestant.org/en/notice/french-protestants-and-the-freemasons/

 

 

Tekst ten przedstawiający notabene fakty nie ma na celu zniechęcić do do pastorów ponieważ wielu jest szczerze oddanych Bogu, ale pokazać samym pastorom również, że czasem różnice teologiczne i pójście w ekumenie nie wynika li tylko z teologii, ale stanowi system wartości typowy dla ich tajnych organizacji masońskich.

Obecnie bardzo łatwo można rozpoznać zwiedzenie i są do tego dwa kryteria:

 

  1. Ekumenizm.
  2. ProIzraelski stosunek do Bliskiego Wschodu.

 

 

 

 

1 Comment

Add a Comment
  1. Thank you for the information...

Leave a Reply

Truth Detective, Good News and Revelation © 2015 Frontier Theme
en_USEnglish