The spirit of religiosity kills faith in Jesus.

Ostatnimi czasy pewien młody człowiek zadał mi pytanie “co to oznacza, że ktoś jest pod wpływem ducha religijności?’. Odpowiedziałem mu w kilku zdaniach, ale moja odpowiedź nie była dla niego zadowalająca ani wyczerpująca,  a więc podejmuje się zbadania sprawy na podstawie dostępnych tekstów w necie oraz doświadczenia z ludźmi.

Zacznijmy od tego czym jest religia?

Religia jest systemem wierzeń i praktyk, określającą relację między różnie pojmowaną sferą sacrum (świętością)  i sferą boską a społeczeństwem, grupą lub jednostką..

Taka jest definicja ogólnie spotykana w necie. Ja jednak określiłbym religię jako instytucję organizującą ludziom wiarę, biurokratyzacją Boga oraz naciskiem na przynależność do danej organizacji kościelnej, która ma swoje rytuały, zasady wiary, ceremonie i ład organizacyjny.

Religia z łaciny oznacza także “związywać”. Tak więc wiążę ona duchem religijności.

W definicji dostępnej w internecie przeczytaliśmy, że zajmuje się relacją między sacrum a jednostką.

Problem polega na tym, że co innego będzie uświęceniem dla zielonoświątkowca (cuda, uzdrowienia), co innego dla katolika (np obrazy), co innego dla adwentysty (np szabat).

Idąc tym torem dalej duch religijności będzie charakteryzował się koncentracją nie na Jezusie, ale na poszczególnych obrządkach, darach.

Jak go rozpoznać?

According to Josepha Mattera jest 10 takich kryteriów:

1. Oceniasz innych ludzi według ich wyglądu.

Bóg osądza nas według naszego serca, ale człowiek osądza przez wygląd zewnętrzny (1 Sam. 16: 7). Słyszałem o wielu kościołach, w których młodzi ludzie nie czuli się mile widziani lub nawet zostali potępieni przez przywódców kościelnych, ponieważ mieli tatuaż, kółko do nosa lub ubrani w określony sposób. W niektórych legalistycznych kościołach mężczyźni muszą nosić garnitur i krawat, aby chodzić do kościoła, a panie nie mogą nosić makijażu i spodni ani odcinać włosów.) Chociaż uważam, że dojrzali wierzący powinni ubierać się skromnie, szczególnie musimy pozwolić odwiedzającym są i wszyscy wierzący powinni się ubierać, gdy czują się swobodnie (z umiarem). Legalistyczne kościoły, które zabraniają ludziom uczestniczyć w nabożeństwach ze względu na ich strój, okazały się jednym z przejawów ducha religijnego.

2. Próbujesz zdobyć Bożą miłość i zbawienie.

Ponieważ religia w tym artykule odnosi się do wysiłku człowieka, aby zadowolić Boga – motywacja tych wysiłków w tej kategorii ma do czynienia z przestrzeganiem pewnych zasad lub przepisów dotyczących zewnętrznego człowieka, aby być w dobrej pozycji z Bogiem. Jest to wyraźne naruszenie fragmentów, które uczą nas, że jesteśmy zbawieni przez łaskę, a nie przez nasze własne uczynki (Ef. 2: 8-9).

(admin; znam takich ludzi i to poza religią, którzy przez pewne uczynki, nakładanie rąk,  modlitwy swą wiarę opierają na rytuałach, pewnych czynnościach)

3. Próbujesz dostosować się do zewnętrznej świętości bez wewnętrznej transformacji.

Pismo Święte uczy nas, że Bóg bardziej troszczy się o oczyszczenie wewnętrznego człowieka (Ps. 51: 6) niż nasze zewnętrzne przestrzeganie zasad i przepisów. Ci, którzy mają tylko formę pobożności bez wewnętrznej przemiany, zaprzeczają Jego mocy (2 Tym. 3: 5). Jezus stanowczo zganił tych, którzy jedynie próbowali oczyścić zewnętrznego człowieka, nie pozwalając Bogu na zajmowanie się sercem (Mat. 23). Z mojego doświadczenia zauważyłem, że bardzo religijni ludzie zazwyczaj mają grzeszne wzorce nawyków, które ostatecznie manifestują się, ponieważ nie pozwalają Bogu zmienić ich wnętrza. Im bardziej staramy się podążać za Bogiem jedynie przez literę prawa – tym bardziej wznieca ona nasze grzeszne skłonności (Rz 7: 7-25).

4. Zawsze jesteś krytyczny wobec spacerów/chodzenia innych ludzi z Bogiem.

Zauważyłem, że im bardziej osoba jest religijna, tym bardziej krytyczni są wobec innych wierzących i usługujących. Ponieważ są dla nich tak trudne (ludzie religijni generalnie nie rozumieją łaski i chodzą w potępieniu samych siebie), są równie trudni wobec innych ludzi.

5. Twoje najbliższe relacje chrześcijańskie opierają się wyłącznie na działalności służby.

Ludzie religijni są nie tylko powierzchowni wobec Boga, ale także innych. Ponieważ próbują połączyć się z „innymi” jedynie poprzez działania, są emocjonalnie wyłączeni i nie wiedzą, jak połączyć serce z sercem z tymi, z którymi się łączą. Służba lub funkcje związane z Kościołem zwykle utrzymują przyjaźnie razem.

6. Wykonujesz chrześcijańskie obowiązki, ale nie masz pasji ani głodu Boga.

Ludzie religijni podtrzymują swoją wersję chrześcijaństwa, wykonując posługę lub uczęszczając do kościoła. Nie mają głębokiego związku z Bogiem ani nie łakną i nie pragną Go.

7. Pragniesz pozycji i honoru w kościele bardziej niż honoru od Boga.

Ci z religijnym duchem łączą swoje życie i tożsamość z zewnętrznym człowiekiem. Stąd przyciągają ich uznanie i tytuły w świecie kościelnym. Jeśli nie mogą zgodnie z prawem uzyskać tytułu usługującego od swojego lokalnego kościoła, połączą się z kursem internetowym lub innym podmiotem, który da im jakiś znaczek lub kartę oznaczającą, że są wierzącymi lub kapelanem.

8. Twoja tożsamość jest zakorzeniona w stylu życia chrześcijaństwa, a nie w Chrystusie.

Dojrzali naśladowcy Chrystusa otrzymują swoją główną tożsamość, ponieważ są „synami” Boga, podczas gdy ludzie religijni otrzymują swoją główną tożsamość w rzeczach, które próbują zrobić dla Boga i ich kościoła.

9. Wiesz o prawdzie Jezusa, ale nie o drodze Jezusa.

Ludzie religijni robią wielkie rzeczy o doktrynach, które gromadzą poprzez wiedzę w głowie. Błędnie myślą, że posiadanie dobrej doktryny oznacza, że ​​są dojrzałymi wierzącymi. To, że wiemy o Bogu, nie oznacza, że ​​obcujemy z Bogiem i doświadczamy Go doświadczalnie.

10. Projektujesz sprawiedliwość, ale wewnętrznie jesteście napełnieni gniewem i urazą.

Ludzie religijni znają cały chrześcijański żargon, wiedzą, jak postępować i projektować się w określonych okolicznościach i używać tego „aktu”, aby uzyskać wpływ w kręgach kościelnych. Jednak projekcja siebie, by stworzyć chrześcijańską osobowość, nie potrwa długo. Ci, którzy polegają na tej powierzchownej projekcji osobowości, są jedynie religijni i nie będą mieli trwałości, by poradzić sobie z bólem, bólem i rozczarowaniem życia. Skutkuje to dwoistością, w której wydają się sprawiedliwi, ale wewnątrz są wypełnieni złością, urazą i zazdrością.

Na zakończenie wszyscy możemy zmieścić się w jednej z tych 10 kategorii w określonych momentach naszego życia. Dobrą wiadomością jest to, że Bóg wzywa nas, abyśmy weszli głębiej w Niego i doświadczyli Jego nieskończonej miłości i pokoju. Jedynym sposobem, aby doświadczyć Jego życia w pełni, jest pozwolić Mu wzrastać, abyśmy mogli automatycznie zmniejszać się (Jan 3:30). Kiedy próbujemy to odwrócić, będziemy jedynie religijni, a Bóg pozwoli nam upaść.

To miłość do bliźniego i radość pokazują prawdziwą wolność w Chrystusie. Ludzie religijni musza się zawsze na czymś opierać. Szabat jest dobry, ale jeśli ktoś buduje na nim swój fundament wiary, to jest pod wpływem ducha religijności. Uzdrawianie i modlitwa są dobre, ale mogą stać się religijnym rytuałem,.

Nacisk na rytuał, specjalne zasady i przepisy.

„I mają wiele innych rzeczy, które otrzymali i trzymają, jak mycie kubków, dzbanów, miedzianych naczyń i kanap” (Mark 7 4 🙂

W internecie krąży film ludzi religijnych o mnie jak to używam katolickiej biblii Poznańskiej. Zostałem oskarżony o herezje najwyższego stopnia ponieważ używam biblii katolickiej czasem. Jestem przeciw ekumenii, przeciw Rzymowi, ale mam okolo 5 biblii i za to że używam Poznańskiej stałem się heretykiem. To jest duch religijności. Sama biblia może prowadzić do ducha religijności.

Wiedza o Nephilimsach i kształcie ziemi nie zbawia. To Jezus zbawia.

Byłem praktycznie w każdej denominacji na nabożeństwie i widywałem ducha religijności. Niestety było go najwięcej w tej, do której jest mi najbliżej, ale w związku z tym, że nie ma w tym kościele radości, to przestałem mieć ochotę do niego uczęszczać.

 Przez ducha religii rozumiemy więc grupę złych duchów, które wzbudzają lojalność wobec religijnych koncepcji i praktyk w taki sposób, aby przeciwstawić się i ewentualnie podrobić prawdziwe dzieło Ducha Świętego.

Szatan wie, że nie może powstrzymać ludzi od bycia religijnymi. Dlatego stara się przekręcić religijny instynkt ludzkości przez oszustwo. Wszystkie religijne oszustwa działają, aby odciągnąć ludzi od uwielbienia i cieszenia się Chrystusem. Duchy religijne działają na wiele różnych sposobów i przy użyciu wielu różnych taktyk. Możemy przejrzeć niektóre ich taktyki, aby być całkowicie oszukanymi przez nich w innym obszarze naszych postaw i myślenia. Dlatego musimy być na tyle pokorni, aby przyznać, że my także, nie mając jeszcze w pełni umysłu Chrystusa, możemy zostać zwiedzeni w niektórych obszarach.

Duch religijny będzie także odkładał swoją brzydką głowę, gdy mężczyzna lub kobieta pełna miłosierdzia Bożego i mocy Ducha Świętego zacznie konfrontować ludzi religijnych w kościołach z prawdą. W tym czasie demony zostają pobudzone i jeśli to możliwe, sprowokują wszelkiego rodzaju nieuzasadnione i złośliwe ataki na takich sług Bożych. W niektórych sytuacjach mogą nawet zostać publicznie wyrzuceni z tych, na które mają wpływ. Ta służba jest konieczna, a w ostatnich dniach stanie się coraz bardziej powszechna.

Jezus Chrystus miał niewielkie kłopoty z demonami wywołującymi choroby u ludzi. Jednak Pan spotkał się z większym sprzeciwem ze strony ludzi kontrolowanych przez duchy religijne. Ci ludzie nie wiedzieli, że mają duchy religijne. Myśleli, że reprezentują prawdziwą religię Boga. Nie chcieli być wolni od duchów, które sprawiały, że czuli się ważniejsi i bardziej sprawiedliwi niż ci wokół nich. Z powodu ich dumy i twardości serca nawet Syn Boży nie mógł im pomóc przyjść do Ojca.

christian-faith.com

Ludzie pod religijnymi duchami niosą ciężkie brzemiona i nie mają poczucia wolności, które przychodzi, gdy wiemy, że nasze grzechy zostały zmyte. Królestwo Boże jest sprawiedliwością, pokojem i radością w Duchu Świętym. Jeśli jesteś religijny, ale nie masz pokoju ani radości, coś jest nie tak. Potępienie i niesprawiedliwy wyrok mogą ci je ukraść.

Duch religijny dąży do tego, abyśmy służyli Panu, aby uzyskać jego aprobatę, a nie po otrzymaniu naszej zgody od krzyża Chrystusa.

Robiąc wszystko, aby zadośćuczynić za nasze poczucie winy, zamiast ufać krwi Jezusa.

Niektórzy ludzie są zmuszeni do czynienia dobrych uczynków, aby zrekompensować zło, którego dokonali. Tego rodzaju prace nigdy nie przyniosą nam Bożej akceptacji. Jest to inny sposób odrzucenia ofiary Jezusa, gdy mówimy do Boga: „Nie, pozwól mi zapłacić za to”.

Ostatnio musiałem się odciąć od ducha religijności pewnych znajomych. Z początku nie byłem przekonany, czy nie mam urazy, badałem siebie, ale później otrzymałem odpowiedź od kilku osób nieznających się, a związanych z tą grupą pośrednio. Jedna z tych osób napisała mi tak:

”

Niby zaoferowali pomoc (czas, spotkanie, modlitwę, pomoc finansową, pomoc w przeniesieniu czegoś, przyjazd w inne miejsce, dorywcze zajęcie, chrzest), ale czułam się zaszczuta wersami z Biblii.

Miałam duże lęki po niektórych rozmowach.

Coś na plus, coś na minus też by się znalazło.

Jakoś inaczej wyobrażałam sobie ludzi nowonarodzonych.

Pełnych radości i miłości wylewającej się do Jezusa.”

….Gdybym posiadał dar przemawiania z natchnienia Bożego i znał wszystkie tajemnice, i posiadł wszelką wiedzę, i wiarę miał taką, żebym mógł góry przenosić, a miłości bym nie miał, niczym jestem. (3) Gdybym cały swój majątek rozdał na żywienie ubogich i własne ciało wydał na spalenie, a miłości bym nie miał, nic mi nie pomoże. (4)Miłość jest cierpliwa, uprzejma jest….itd