Imieniny – czym są, skąd pochodzą i czy powinniśmy świętować?

Few people know the origin of the name day, and over the centuries its original meaning has been forgotten, so much so that even communists were eager to celebrate this custom lavishly.

The tradition of celebrating name days derives from Catholicism. In the teachings of the Church, the celebration of name days is inextricably linked with the cult of the saints and the blessed (or the dead). On days when we honor our patron saints, the Church also commends to God those who bear the name of their patron. Therefore, the name days we celebrate are always, for a Catholic, first and foremost a remembrance and commemoration of the Sacrament of Baptism and the incorporation of each of us into the community of the Church. They are also a remembrance of the patron saint whose name we bear and the message he has left us.

Głównym źródłem wiedzy o patronach danego dnia były kroniki rocznikarskie. Przede wszystkim imieniny miały na celu upamiętnienie męczeństwa świętego lub błogosławionego. Z biegiem czasu rozpoczęto czcić osobę świętego „przydzielonego” do określonego dnia. Wtedy też wszedł w życie trzeci powód, dla którego ludzie polubili imieniny, a one same zajęły miejsce w ich życiu – tego samego dnia swoje „święto” obchodziła również osoba nosząca imię patrona. Jak wynika z przytoczonych przykładów, ten rodzaj święta był silnie związany z kultem świętych – czyli zmarłych.

The custom of celebrating name days prevails mainly in Catholic countries, such as Sweden, the Czech Republic and Poland. Birthdays are mostly celebrated in Protestant countries, where there is no cult of saints.

And can we attend naming parties hosted by our friends or family who have not yet converted?

Ml 2,11-12 (przekład EIB): “Bo Juda zbezcześcił świętość PANA (YHWH)...whom He loves, and marry the daughter of a strange god. May the Lord cut off (removes from the community, deprives of life) od namiotów Jakuba człowieka, który się tego dopuszcza – czynnie lub biernie – człowieka, który przy tym składa ofiarę dla PANA (YHWH) Zastępów!”

Z powyższego cytatu wyraźnie wynika, że pojęcie za żonę córki obcego boga, to m.in. zachowywanie pogańskich zwyczajów (“Boże” narodzenie, Wielkanoc, imieniny, itp.). CZYNNIE – organizowanie takich “imprez”, BIERNE – branie udziału w zorganizowanych przez kogoś innego. Ktoś jeszcze mógłby powiedzieć, że nie jedzie do rodziny na obchody tych pogańskich świąt, a jedynie korzystając z wolnego w tym czasie dnia, jedzie odwiedzić rodzinę. Ale ktoś inny, obserwujący taką sytuację z boku, zwłaszcza gdy nas zna, może uznać głoszoną przez nas naukę za puste słowa, bo mówimy, że nie świętujemy, a jednak na “święta” przyjeżdżamy, czyli tak właściwie, to jednak świętujemy.

Sam niedawno przekonałem się jak trudno powiedzieć rodzicom, że nie przyjadę na ich imieniny i to nie dlatego, że akurat w tym dniu będę pracował, tylko dlatego, że Biblia zabrania mi brania udziału w takich “świętach”.

Thank you for the text in the name of Jesus Christ