KTO ROZMAWIAŁ Z BOGIEM? CZ.1

Przedstawiam opracowanie Basi:

Wziął tedy Pan Bóg człowieka, i postawił go w sadzie Eden, aby go sprawował, i aby go strzegł. Rodz.2,15

Tedy rozkazał Pan Bóg człowiekowi, mówiąc: Z każdego drzewa sadu jeść będziesz. Rodz.2,16

A gdy stworzył Pan Bóg z ziemi wszelki zwierz polny, i wszelkie ptactwo niebieskie, tedy je przywiódł do Adama, aby obaczył jakoby je nazwać miał; a jakoby nazwał Adam każdą duszę żywiącą, tak aby było imię jej. Rodz.2.19

I zbudował Pan Bóg z żebra onego, które wyjął z Adama, niewiastę, i przywiódł ją do Adama. Rodz.2.22

Ja wiem, że wielu z was czytało Pięcioksiąg i wielu czytało jak to Bóg chodził po ziemi, ukazywał się wielu, rozmawiał z nimi. I co dalej ?

Powiem wam. Tak nam wbito w głowę, że Boga nigdy nikt nie widział, że czytając takie fragmenty jak te, które zamieszczę w tym artykule nie dajemy wiary w to co czytamy.

Postawmy sobie pytanie – to kogo widzieli nasi praojcowie. Czy Pismo może się zaprzeczać?

Kto dał instrukcje postępowania pierwszym ludziom ?

Proszę was, abyście jeszcze raz uważnie przeczytali ks. Rodzaju.

Zobaczmy, na początek Bóg własnoręcznie wyjął ze śpiącego Adama żebro i zbudował niewiastę.

Postawił Adama w sadzie na ziemi.

Przyprowadził do Adama zwierzęta, które stworzył, chcąc, aby Adam je nazwał.

Bóg powiedział do Adama i Ewy, aby nie jedli owocu z drzewa poznania dobra i zła.

Skoro Adam i Ewa przyznają tezę, że Bóg tak im nakazał to znaczy, że powiedział im to wprost stojąc przed nimi, a oni to od Niego usłyszeli.

I rzekł Bóg: Któż ci pokazał, żeś jest nagim? izaliś nie jadł z drzewa onego, z któregom zakazał tobie, abyś nie jadł?

Tedy rzekł Adam: Niewiasta, którąś mi dał, aby była ze mną, ona mi dała z tego drzewa, i jadłem.

I rzekł Pan Bóg do niewiasty: Cóżeś to uczyniła? i rzekła niewiasta: Wąż mię zwiódł, i jadłam. Rodz.3.11

A do niewiasty rzekł: Obficie rozmnożę boleści twoje, i poczęcia twoje; w boleści rodzić będziesz dzieci, a wola twa poddana będzie mężowi twemu, a on nad tobą panować będzie. Rodz.3.16

Zaś rzekł do Adama: Iżeś usłuchał głosu żony twojej, a jadłeś z drzewa tego, o któremem ci przykazał, mówiąc: Nie będziesz jadł z niego; przeklęta będzie ziemia dla ciebie, w pracy z niej pożywać będziesz po wszystkie dni żywota twego. Rodz.3.17

I uczynił Pan Bóg Adamowi, i żonie jego odzienie skórzane, i oblókł je. Rodz.3.21

W dalszym ciągu czytamy o rozmowie Boga z Adamem i Ewą.

Jest to zwyczajny dialog między nimi. Wynika z tego, że znajdują się wszyscy razem w jednym miejscu, na ziemi.

Bóg gani ich za to co zrobili, a oni tłumaczą Mu jak to się stało.

Po czym Bóg nawet sprawia odzienie dla nich, aby nie byli nadzy i ubiera ich.

I stało się po wielu dni, iż przyniósł Kain z owocu ziemi ofiarę Panu. Rodz.4.3

Także i Abel przyniósł z pierworodztw trzód swoich i z tłustości ich; i wejrzał Pan na Abla i na ofiarę jego. Rodz.4.4

Tedy rzekł Pan do Kaina: Przeczżeś się zapalił gniewem a czemu spadła twarz twoja? Rodz4,6

I rzekł Pan do Kaina: Gdzież jest Abel brat twój? który odpowiedział: Nie wiem; izalim ja stróżem brata mego? Rodz.4.9

I rzekł Bóg: Cóżeś uczynił? Głos krwi brata twego woła do mnie z ziemi. Rodz.4.10

Oto mię dziś wyganiasz z oblicza tej ziemi, a przed twarzą twoją skryję się, i będę tułaczem, i biegunem na ziemi; i stanie się, że ktokolwiek mię znajdzie, zabije mię. Rodz.4,14

Tedy odszedł Kain od oblicza Pańskiego, i mieszkał w ziemi Nod, na wschód słońca od Eden. Rodz.4.16

W kolejnych fragmentach mamy ukazaną rozmowę Boga z Ablem i Kainem.

Abel i Kain przynoszą Bogu dary swojej pracy.

Zobaczmy jak Bóg rozmawia z Kainem.

Bóg wprost gani Kaina za to, że zabił brata. Nakazuje mu odejść z krainy, w której się znajdują.

Następnie Kain sam mówi, że musi odejść z tej krainy, żeby być z dala od Boga.

Po czym Kain odchodzi od oblicza Boga.

I rzekł Bóg do Noego: Koniec wszelkiego ciała przyszedł przed oblicze moje, bo napełniona jest ziemia nieprawością od oblicza ich; przetoż je wytracę z ziemi. Rodz.6.13 -6.22

I rzekł Pan do Noego: Wnijdź ty i wszystek dom twój do korabia; bom cię widział sprawiedliwym przed obliczem mojem w narodzie tym. Rodz.7.1

A które weszły, samiec i samica z każdego ciała weszły, jako mu Bóg rozkazał. I zamknął Pan za nim. Rodz.7.16

I rzekł Bóg do Noego, mówiąc: Rodz.8.15

Wynijdź z korabia, ty, i żona twoja, i synowie twoi, i żony synów twoich z tobą. Rodz.8.16

I błogosławił Bóg Noego, i syny jego, i rzekł im: Rozradzajcie się, i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię. Rodz.9.1

Zatem rzekł Bóg do Noego: Tenci jest znak przymierza, którem postanowił między mną, i między wszelkiem ciałem, które jest na ziemi. Rodz.9.17

Zobaczmy dalej, Bóg rozmawia z Noe. Tłumaczy mu jak grzeszna stała się ziemia, objaśnia, że wytraci wszelkie stworzenie sprowadzając potop.

Bóg udziela instrukcji Noemu jak ma zbudować arkę, jakie zwierzęta do niej zabrać i ile.

Mówi kogo z ludzi ma zabrać ze sobą Noe.

Gdy Noe jest gotów, wszystko i wszyscy znajdują się już w wykonanej arce, Bóg zamyka własnoręcznie drzwi arki.

Po zniszczeniu potopem wszystkiego co żyje Bóg mówi do Noego, aby opuścili korab.

Tłumaczy im, aby się rozmnażali, co ma być ich pożywieniem, aby nie spożywali mięsa z krwią, aby nie zabijali, bo każdy kto wyleje krew człowieka spotka się z tym, że krew jego też zostanie wylana.

Bóg udziela im błogosławieństwa.

Noe stawia ołtarz przed Bogiem.

Bóg oznajmia Noemu i reszcie, że już nigdy nie wytraci potopem żyjących na ziemi ludzi. Zawiera przymierze z Noe na wsze czasy, a znakiem tego ma być tęcza na niebie.

Zobaczcie kochani, jak to jest możliwe, że Adam, Ewa, Kain, Abel, Noe rozmawiali z Bogiem, otrzymywali od Niego polecenia i wiedzieli, ze Ten który do nich mówi to Bóg.

Wszyscy z tych ludzi znajdowali się na ziemi, a jednak rozmawiali z Bogiem.

Noe na własne oczy mógł się przekonać, że słowa Boga, który z nim mówił spełniły się w postaci potopu, który przyszedł na ziemię.

Słowa przekazane Noemu przez Boga uwiarygodnione zostają w postaci niesamowitych zjawisk: deszcz ciągle padający, zalewający całą ziemię, ustający w odpowiednim czasie, wiatr osuszający ziemię po potopie, tęcza ukazująca się na niebie.

Skoro ludzie otrzymali instrukcje od Boga, to znaczy, że musiał im je przekazać wprost ponieważ są tylko ludźmi i aby zrozumieć wolę Boga musieli ją usłyszeć.

Raczej nie stało się to telepatycznie.

Tedy Pan zstąpił, aby oglądał miasto ono, i wieżą, którą budowali synowie ludzcy.

I rzekł Pan: Oto lud jeden, i język jeden tych wszystkich; a toć jest zaczęcie dzieła ich, a teraz nie zabroni im nikt wszystkiego, co zamyślili uczynić.
Przetoż zstąpmy, a pomieszajmy tam język ich, aby jeden drugiego języka nie zrozumiał.

A tak rozproszył je Pan stamtąd po obliczu wszystkiej ziemi; i przestali budować miasta onego. Rodz.11.5

Zobaczmy dalej, jak to Bóg dogląda wszystkiego co się dzieje na ziemi.

Zstąpił do miasta Babel w starożytnej Mezopotamii, do ziemi Szinear.

Zobaczył jak ludzie, mając wspólny, jeden język stali się sprytni i pewni swoich sił. Postanowili sobie wybudować wysoką wieżę, która będzie sięgać nieba, która będzie znakiem ich jedności, postanowili nadać sobie jedno imię, aby było znakiem ich zjednoczenia.

Bóg chcąc przeszkodzić im w zrealizowaniu ich pomysłów pomieszał im języki i rozproszył na cały świat.

Widzimy wyraźnie, że przybył do ich ziemi, widząc ku czemu zmierzają ich działania, rozgonił ich na wszystkie strony świata.

Powiedzmy sobie szczerze, gdyby Bóg we własnej osobie tam nie przybył ci pyszni ludzie nigdy nie przerwaliby swoich działań.