“Nie puszczę cię, dopóki mi nie pobłogosławisz!”

“Nie puszczę cię, dopóki mi nie pobłogosławisz!” Rdz 32.26

 

Słowa Jakuba dzisiaj mogą się nam wydawać namolne. Jednak tak naprawdę jest to postawa godna naśladowania ponieważ często poddajemy się okolicznościom i problemom.

Dlaczego nie mówimy niczym Jakub “Boże ja Ciebie tak usilnie proszę, pobłogosławi mi w tym i tym”? Przecież jesteśmy jego dziećmi.

Opowiadano mi jak byłem mały i wymuszałem na rodzicach kupno zabawek w kiosku Ruchu. Prosiłem, płakałem, tupałem nogami 🙂 Z tego co wiem, zawsze mi się to udawało. 🙂

My teraz w obliczu problemów modlimy się resztkami sił i zastanawia mnie czemu nie naciskamy na Boga, czemu nie krzyczymy do niego: Boże jestem Twoim dzieckiem ja chcę to i to!

Wiadomo, że ostatnie słowo i tak należy do Boga, ale dlaczego mamy go nie traktować jak prawdziwego Ojca?

 

 

 

Sytuacja z Jakubem uczy nas, że nie powinniśmy się nigdy poddawać, odstępować, ale wytrwać do końca. Tak okazuje się moc i siła ducha. Mimo, że Jakub siłował się fizycznie co symbolizuje nasze ziemskie problemy, to kierowała nim siła ducha. Powinniśmy być jak sportowcy, nie poddający się już po pierwszej porażce.

Walczący Jakub stał się Izraelem, walczącym z Bogiem, protoplastą Imperium Izraelskiego.

Musimy kołatać do Boga i nawet jak się Bóg odwraca, to pukać do skutku. Musimy być jak te dzieci pod kioskiem Ruchu wymuszające zabawki :-). Jak mały Piotruś 🙂

Pan Jezus w Apokalipsie również kołacze do nas:

 

“Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną. (Apokalipsa (Objawienie) 3:20,”

 

Pan Jezus puka i puka. My tego nie widzimy, ale może kiedyś zobaczymy ile razy Jezus pukał do nas. Mówił: no w końcu przyjdź do mnie, no kiedy się nawrócisz…Podejrzewam, że kiedy zobaczymy taśmy prawdy, łza zakręci się nam w oku widząc jak wiele razy Pan czekał na nas.

Teraz my musimy kołatać. Pokazać, jak bardzo nam zależy na kontakcie z Bogiem, Nie wtedy kiedy jest nam dobrze, ale wtedy kiedy nie idzie, kiedy pojawiają się problemy.

Musimy być jak kobieta dotykająca płaszcza Jezusa, jak Kananejka przed którą Jezus nie mógł się ukryć.

Musimy być jak Jabes:

 

“(10) A wzywał Jabes Boga Izraelowego, mówiąc: Obyś skutecznie mi błogosławił i rozszerzył granice moje, a ręka Twoja była ze mną, i obyś zachował mnie od złego, a utrapienie moje się skończyło! I sprawił Bóg to, o co on prosił.
1 Ks. Kronik 4:10″

 

 

To jest poważne traktowanie Boga. My jeszcze mamy te katolickie naleciałości. Różaniec, prośba. Ojcze nasz – prośba, zero emocji, zero rozmowy, Rutyna wobec Boga żywego. To dlatego potrzebujemy komory, aby mieć normalną relację z Bogiem. Zakrzyczeć, zapłakać.

Mając problem klęknij i powiedz “Boże czemu”. Jestem twoim dzieckiem. To są słowa z Pisma, które nam dałeś:

 

“Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy.”

 

a jak dziećmi Bożymi to i dziedzicami.

 

 

 

Nie ukrywam, że uczę się rozmowy z Bogiem, a prowadzenie tego bloga pomaga mi w tym.

Chwała Bogu za to, że jest.

Obdarz nas Boże wszelka łaską.

 

…aż zachciało mi się zakrzyczeć z radości. Powiedzieć to innym.

Amen.