Conquering the Himalayas of our faith.

It is very easy to talk and write about faith. It is even easier to worship God to the rhythm of nice music. But the hardest thing is to believe God in extreme situations.

Powiedzmy, że Twoje roczne dziecko ma 40st gorączki. zaczyna się panika, chcesz jechać na pogotowie. W tym momencie nie ufasz Bogu. Zapewne mało kto zdecydowałby się w tej sytuacji na modlitwę z wiarą, a jeszcze mnie osób na czekanie na pomoc od Boga bez użycia tabletek i wizyty na pogotowiu.

Taki przykład jest w księdze Ezdrasza, którą niedawno czytałem.

 

” (21) I tam – nad rzeką Ahawą – ogłosiłem post, byśmy się umartwili przed Bogiem naszym, celem uproszenia od Niego szczęśliwej drogi dla nas, dla dzieci naszych i dla całego dobytku naszego. (22) Wstydziłem się bowiem prosić króla o siłę zbrojną i jazdę, by w drodze nas ratowała od nieprzyjaciela; natomiast powiedzieliśmy królowi: Ręka Boga naszego czuwa łaskawie nad wszystkimi, którzy do Niego się zwracają, a srogi gniew Jego kieruje się przeciw wszystkim, którzy od Niego odchodzą. (23) Pościliśmy więc i błagaliśmy Boga naszego o to, i dał się nam uprosić.”

 

 

 

 

Ezdrasz byt potomkiem Aarona (Ezdr. 7:1-6,11-12). Bóg poruszył jego serce, aby poszedł wspólnie z innymi jeńcami izraelskimi wracającymi do Jeruzalemu. Król Artakserkses nie tylko zezwolił Ezdraszowi wrócić, ale wydał też zezwolenie aby zaopatrzono go w srebro i złoto.  Było więc rzeczą niebezpieczną transportować tak cenny ładunek (podróż trwała około 5 miesięcy, a na drogach grasowali bandyci) bez eskorty, ale Ezdrasz wstydził się prosić o nią.

W Septuagincie jest po prostu informacja o rezygnacji z eskorty ponieważ oświadczył królowi, że

“Zrezygnowałem z prośby do krola o piesze  i konne wojsko, czyli o jakąś eskortę zapewniającą nam bezpieczną oslone przed naszymi nieprzyjaciółmi , bo wcześniej oswiadczyłem krolowi: Moc naszego Pana będzie z szukającymi Go, na każdej prostej drodze. Dlatego znowu zwróciliśmy sie z prośba w tej sprawie do Pana i okazał się dla nas bardzo litościwy”.

 

Wg niektórych źródeł wartość tego ładunku w przeliczeniu na złotówki wynosiła: 100 miliardów złotych w srebrze, 20 milionów złotych w naczyniach srebrnych, 300 milionów w złocie, 1/2 miliona złotych w naczyniach złotych (Ezdr. 8:26-28). Wspólnie z Ezdraszem wracało 1754 ludzi, wśród nich wiele dzieci. Ezdrasz był jednak człowiekiem pełnym mądrości. Nie mógł najpierw przechwalać się mocą i wielkością Bożą, a potem zwracać się do króla po ochronę. Ale wiedział skąd wziąć pomoc. Pierwsze co zrobił w tak ważnej sprawie, to przed wyruszeniem w drogę Ezdrasz zgromadził wszystkich nad rzeką Ahawa i ogłosił post (Ezdrasz 8:21).

 

 

 

. „Pościliśmy więc i prosiliśmy naszego Boga o to, i On dał się nam ubłagać” (Ezdr. 8:23).

W wierszach 31 i 32 czytamy: „A wyruszyliśmy znad rzeki Ahawa dwunastego dnia pierwszego miesiąca, aby pójść do Jeruzalemu. I była nad nami ręka naszego Boga. On też wybawił nas w drodze od nieprzyjaciół i zbójców. I przybyliśmy do Jeruzalemu…”. Bóg dał tym ludziom transportującym miliardy złotych, boską ochronę oraz okazał im łaskę w czasie podróży.

 

Poszukując tłumaczenia z Septuginty, którego nie znalazłem, a musiałem przepisać, znalazłem bardzo ciekawą historyjkę z książki pt “Twoja wizyt u Boga”.

 

 

Oto ona:

“Moja przyjaciółka Olga Robertson należy do najodważniejszych kobiet jakie znam. Przez wiele lat Olga pracowała jako misjonarka w olbrzymim więzieniu na Filipinach. Podczas swej pracy często wchodziła do cel, gdzie byli ludzie opanowani przez demony, mordercy, gwałciciele. Czasami była zamknięta wspólnie z 200 takimi ludźmi. Byłam tam z nią kiedyś. Zupełnie bezbronna wchodziła spokojnie do cel pełnych rozwścieczonych ludzi — gdzie nawet strażnicy nie śmieli pojedynczo wchodzić. Jej odwaga, miłość i moc zamieniała lwy w baranki. Dyrektor więzienia powiedział, że jest ona największym lekarzem rehabilitacji, jakiego kiedykolwiek zatrudniał. Ludzie podziwiali jej odwagę, nawet silni mężczyźni widzieli, że ma ona taką moc, której oni nie mają. Wiedziałam, że ona ma taką moc bo pewnego dnia powiedziała mi: „Gwen, gdybym nie pościła jednego dnia w tygodniu, to nigdy nie mogłabym wykonywać tej pracy. Większość tych więźniów jest opętana i potrzebuję mocy Bożej by im pomóc”.

 

 

Prawdziwa wiara jest jak wchodzenie w ogień. Jak stąpanie  na skraju wieżowca.

Zdobywanie Himalajów naszej wiary to także wszystkie ważne decyzje. To pójście często w nieznane, poza dotychczasowe ramy życia osobistego, zawodowego etc.

Jeśli Duch Święty z nami, to kto przeciw nam?

 

Wiary, która góry przenosiła będzie  wszystkim Wam życzę.

 

Dziękuje Ci Boże Ojcze za twoje Słowo w imię Jezusa Chrystusa.