Cenne lekcje płynące z życia Salomona

Zac Poonen

 

W I Księdze Królewskiej 2 czytamy o tym jak Salomon rozpoczął swoje rządy od zabicia swojego przyrodniego brata Adoniasza (1Królewska 2:19-27), swojego kuzyna Joaba (1Królewska 2:28-35) i Szymejego (1Królewska 2:36-46). Jakiż dziwny pomysł na rozpoczęcie rządów! I pomyśleć, że to właśnie Dawid, mąż według Bożego serca, zasugerował to wszystko Salomonowi i to postawiło go na drodze do zguby! Taki właśnie jest rezultat nie usuniętej goryczy, przez którą wielu jest pokalanych. Jednakże Salomon wciąż był przekonany, że Bóg będzie go błogosławił pomimo tego wszystkiego co zrobił (1Królewska 2:45). Jak bardzo zwiedzonym można się stać!.

Jeśli rozpoczniesz na złej drodze, to potem tylko oddalasz się coraz bardziej od Boga! Następnie Salomon poślubił pogankę, córkę Faraona. Gdyby tylko Dawid, te ostatnie lata swojego życia poświęcił na doradzanie Salomonowi jaką żonę powinnien wybrać, a nie jak odpłacić jego wrogom, jakże inaczej Salomona życie mogłoby się potoczyć. Jakie rady dajesz swoim dzieciom? Jakie są najważniesze rzeczy w twoim życiu?

W 1Królewskiej 3:3 czytamy,że „Salomon miłował Pana..,tylko,że składał tez ofiary i spalał kadzidła na wzgórzach”. Co za paradoks! Salomon w efekcie zniszczył samego siebie z powodu tych kompromisów. On żył podwójnym życiem – jednym w świątyni, a drugim prywatnie. Niestety, tak właśnie żyje dzisiaj wielu chrześcijan. Oni wyrażają głośno miłość dla Pana, ale prywatnie żyją w grzechu i nieprawości. Z czasem, ich małe odstepstwa przeradzają się w wielkie i niszczą ich.

Salomom poświęcił siedem lat na budowanie świątyni Pana (1Królewska 6:38) i trzynaście lat by zbudować jego własny dom (1Królewska 7:1). Wiemy więc co było dla niego ważniejsze!! To jest dokładny opis wielu ludzi, którzy wykonują chrzescijańską pracę. Oni wykonują „Chrześcijańską” pracę dobrze, ale ich głównym centrum zainteresowania jest ich własny dom i komfort ich rodziny. Boża praca i Dom Boży są drugorzędne. Głoszenie Ewangelii uczyniło ich bogatymi.

Salomona odstępstwo było stopniowe, jak wszelkie odstępstwo jest. Rozpoczął swoje rządy od zabicia ludzi. On mógł nie zgodzić się ze swoim ojcem i odmówić zabicia Joaba i Szymejego. Mógł również przebaczyć Adoniaszowi i pozwolić żyć. Jak tylko zaczał schodzić w dół, nachylenie stawało się coraz bardziej strome. Następnie poślubił córkę Faraona – z pewnością dla jej bogactwa. Następnie spędził trzynaście lat na budowaniu własnego domu. Wszystko to, pomijając fakt, że Bóg dał mu tak wielką mądrość. Wiele razy widziałem w chrześcijańskich pracownikach pociąg do świata od początku ich chrześcijańskiego życia. Zaczynają szukać własnych racji zaraz na początku ich służby. Jak spotykach ich po latach, stali się ekspertami w zaspokajaniu samego siebie.

Jednakże Bóg wciąż kochał swój lud pomimo odstepstwa ich króla. Wypełnił więc światynię Swoją chwałą kiedy ukończono jej budowę (1Królewska 8:10). To było podobnie jak w dniach gdy Mojżesz ukończył świątynię. Świątynia została zbudowana na wzór Przybytku, ale na większą i okazalszą skalę.

Salomon pomodlił się piękną modlitwą poświęcenia (1Królewska 8:22-61). Pan objawił się jemu po raz drugi i powiedział, że usłyszał jego modlitwę i przykazał mu aby postępował w szczerości serca i prawości aby jego królestwo było utwierdzone. On również ostrzegł Izraela, że jeżeli odwróci się od przykazań i ustaw, Izrael zostanie zgładzony, a świątynia zburzona (1Królewska 9:3-9).

To dokładnie stało się kiedy Babylończycy przybyli i opanowali Judeę i zburzyli świątynię. Bóg ostrzegł ich: „Nie myśl sobie, że możesz żyć jak chcesz, a ja będę cię ciągle błogosławił”. Pan ostrzega nas zanim zaczynamy odwracać się od Niego.

W 1Król.10 czytamy o Królowej Sabie, która przybyła spotkać się z Salomonem, ponieważ usłyszała o jego niesamowitej mądrości. Jednakże pomimo jego światowej reputacji jako mędrca, Salomon był swoistą mieszanką. On zanosił piękne modlitwy publicznie, jak większość chrześcijan. Jednakże w życiu prywatnym był tak samo bezbożny jak każdy inny człowiek – jak zresztą większość chrześcijan. Mógłby konkurować z Samsonem w pożądliwości – poślubił 700 żon, a gdyby to było za mało, miał również 300 konkubin – większość z pogańskich narodów (1Król. 11:1-3). On prawdopodobnie widział każdą z nich co trzy lata! Te kobiety doprowadziły go w finale do odwrócenia się od Pana i czczenia bożków.

Kiedy Salomon odwrócił się, Bóg rozgniewał się na niego i powiedział, że podzieli jego królestwo na dwie części (1Król 11:9-13). Jednakże ze względu na Dawida, który był bogobojnym mężem, Bóg nie dokonał tego za życia Salomona (1Król 11:12). Widzimy tutaj jak bardzo dzieci są błogosławione przez wzgląd na bobojnego ojca! Bóg wzbudza wrogów by potrząsnąć Salomonem, ale on wciąż nie upamiętuje się (1Król 11:14). Kiedy Salomon bał się, że Jeroboam zbuntuje się przeciwko niemu, próbował zabić go (1Król 11:26-40). Jeroboam później stał się królem podzielonego królestwa. Salomon zaś umarł (1Król 11:43).

 

Tekst “zorganizował” 🙂 Dominik z naszego forum. Dziękuję.

 

______________

Bardzo wartościowy tekst.

Przyznam, że nie rozumiałem prawidłowo końcówki życia Dawida a początku Salomona.

Dawid przez całe swoje życie darował wszystkim swoim wrogom. Saulowi i wszystkim innym. Pomimo to chował rozgoryczenie.

To oznacza, że chyba nie tylko ja, ale i inni, idealizujemy co niektóre postacie biblijne, kiedy stanowią one równie przykłady jak postępować nie należy.

 

Nie zauważyłem także tego co Zaac odnośnie Świątyni.

Co za wspaniała miłość Boga, zamieszkał on w tej świątyni, pomimo grzechów Salomon, dając szansę. Kto może powiedzieć, że Bóg jest Bogiem zemsty i mściwości?

Bóg zawsze daje szanse i ostrzega, a że ludzie jej nie wykorzystują….