Świadectwo Łukasza.

Cieszę się, że nie podchodzicie chłodno do tego bloga i pokazujecie się nie tylko jako komentatorzy wydarzeń, ale również przedstawiacie cząstkę własnego jestestwa, przeżyć.

 

Oto świadectwo Łukasza:

 

“Zanim opiszę jak Bóg mnie uratował to zacznę od tego jak się zatraciłem. Otóż cztery lata temu w lutym mój prawdziwy i jedyny przyjaciel zginął na wskutek tragicznego wypadku przy pracy w lesie. Była to osoba dla mnie najbliższa. Rozumieliśmy się jak bracia. On pochodził z bardzo biednej rodziny około 14 km od mojego miejsca zamieszkania.  Gdy się poznaliśmy pierwszy raz  to już w tedy nadawaliśmy na tych samych falach.  Mógłbym pisać dłużej o nim ale nie o to chodzi. W godzinę jego wypadku moje serce doznało jakiegoś wstrząsu i wiedziałem , że coś złego musiało się wydarzyć. Od razu zadzwoniłem do przyjaciela ale odebrał jego kuzyn, który powiedział co się stało. Nie winiłem za to Boga lecz faktycznie miesiąc po jego śmierci przestałem rozmawiać z Bogiem i cały czas szukałem gdzieś przyjaciela.  Potem zaczęły się dziać dziwne rzeczy ze mną. Miało to miejsce w każdą noc z piątku na sobotę. Śniły mi się koszmary lecz przytoczę tylko trzy. Pierwszy miał miejsce u znajomych. Spałem sobie spokojnie na materacu gdy nagle usłyszałem powolne kroki dochodzące  z klatki schodowej. Dosłownie sekundę potem te kroki zaczęły być szybsze i  głośniejsze jakby ktoś biegł do mnie.  Zobaczyłem tylko jakieś kopyta zamiast stóp i obudziłem się. Drugi miał miejsce również u znajomych.  Wydawało mi się , że nie śpię. Otóż leżałem i rozmyślałem nad czymś gdy nagle usłyszałem głos , który powiedział „Ja idę do Ciebie”. Niby nic takiego lecz dodam, że ten głos miał barwę dokładnie taką samą jak te nagrane podczas egzorcyzmów z filmu dokumentalnego pt: egzorcyzmy Anneliese  Michel. Również po tych słowach kołdra od strony nóg podniosła się dokładnie tak jak ktoś wchodzi przez nią do łóżka. Znowu się obudziłem. Ostatni miał miejsce najczęściej. W każdym śnie byłem w jakimś pomieszczeniu i nie mogłem z niego wyjść. Otwierając drzwi ktoś lub coś po drugiej stronie je trzymał mocno i nie pozwalał mi wyjść.  Działo się to niemal przez rok. Tyle czasu musiało minąć abym dotarło do mojego głupiego łba, że coś jest nie tak. Czułem jakby moja dusza była zagrożona i dręczona ciemnymi mocami. Nikomu nie opowiadałem tych wydarzeń.  Pewnej nocy miałem kolejny sen . Byłem na jakieś imprezie typu zjazd absolwentów. Czułem obecność mojego przyjaciela i zacząłem biegać po korytarzach, pokojach lecz go nie znalazłem. Kiedy wracałem zrezygnowany jakaś jasna postać, z której było widać tylko jasny blask, stanęła przede mną nic nie mówiąc lecz sama jej obecność dała mi tyle ciepła i radości, że dopiero  wtedy zrozumiałem , iż muszę coś zmienić. Kupiłem Biblię ST i NT. czytam po dziś dzień.  Udałem się jeszcze na cmentarz i obiecałem przyjacielowi, że pozwalam mu odejść i już nie będę na siłę go szukać bo wierzę , że jeszcze się z nim spotkam. Od tamtej pory koszmary ustały. Zerwałem kontakt z ludźmi, którzy nie podzielali mojego nowego „ja”. Rozmowa z nimi o Jezusie to jakiś temat tabu. Dzisiaj mam mniej znajomych niż kiedyś ale to mnie nie smuci bo wiem, że ta najważniejsza dla mnie osoba czeka na mnie w niebie – Bóg Jezus Chrystus! Tak właśnie wyglądało moje nowe narodzenie. Pragnę jeszcze spotkać się z Wami na jednym z Waszych zjazdów i w końcu wierzę, że się to uda. Pozdrawiam detektywie i wszystkich Twoich czytelników. Niech Bóg nas prowadzi i błogosławi.”