Syriusz i jego wpływ na historię ludzkości

Nasz Przyjaciel i Brat w wierze Arrivald przetłumaczył tekst o Syriuszu:

 

Od zamierzchłych czasów i poprzez liczne cywilizacje, Psia Gwiazda – Syriusz była otaczana tajemną wiedzą. Ezoteryczne nauki wszystkich wieków niezmiennie przypisywały Syriuszowi szczególny status, a znaczenie gwiazdy w symbolice okultystycznej stanowi poświadczenie tego faktu. Co czyni Syriusza takim specjalnym? Czy jest tak po prostu ze względu na fakt, że jest on najjaśniejszą gwiazdą na niebie? Czy też może ludzkość posiada z nim jakąś starożytną, zagadkową więź? Ten artykuł przyjrzy się znaczeniu Syriusza na przestrzeni dziejów i tajnych stowarzyszeń oraz opisze otaczający go symbolizm.

Syriusz jest położony w konstelacji Canis Majoris – zwanej również Wielkim Psem – i właśnie dlatego jest nazwany “Psią Gwiazdą”. Jest ponad dwadzieścia razy jaśniejszy od naszego Słońca i prawie dwa razy masywniejszy. W nocy Syriusz jest najjaśniejszą gwiazdą na niebie, a jego biało-niebieski blask od zarania dziejów nie przestaje zachwycać astronomów. Nic dziwnego, że Syriusz był czczony praktycznie przez każdą cywilizację. Ale czy wiąże się z nim coś jeszcze czego nie widać na pierwszy rzut oka?

Artefakty starożytnych cywilizacji wykazały, że Syriusz miał ogromne znaczenie w astronomii, mitologii i okultyzmie. Szkoły tajemnic uważają że jest on “słońcem za Słońcem” i właśnie stąd – prawdziwym źródłem mocy naszego Słońca. Jeżeli ciepło pochodzące od najbliższej nam gwiazdy utrzymuje przy życiu świat fizyczny, to uważa się, że Syriusz podtrzymuje właśnie w taki sposób świat duchowy. Jest to duchowe “prawdziwe światło” świecące na Wschodzie, podczas gdy Słońce oświetlające świat fizyczny jest uznawane za wielką iluzję.

Kojarzenie Syriusza z boskością, a nawet uznawanie go za mieszkanie “wielkich nauczycieli” ludzkości nie tylko jest wpisane w mitologię kilku prymitywnych cywilizacji: Jest to powszechne przeświadczenie, które przetrwało (a nawet wzmogło się) aż do dnia dzisiejszego. Przyjrzymy się znaczeniu Syriusza w starożytności, przeanalizujemy jego istotność w tajnych stowarzyszeniach i zbadamy jak te ezoteryczne koncepcje są wprowadzane do popkultury.

 

W Starożytnych Cywilizacjach

 

W starożytnym Egipcie Syriusz był traktowany jako najważniejsza gwiazda na niebie. Tak naprawdę był astronomicznym fundamentem pod cały egipski system religijny. Był czczony jako Sothis i powiązany z Isis – boginią matką egipskiej mitologii. Isis jest żeńskim aspektem trójcy, którą tworzy ona sama, Ozyrys oraz ich syn Horus. Syriusz był w tak wielkim poważaniu u starożytnych Egipcjan, że większość ich bóstw była w ten czy inny sposób z nim powiązana. Anubis – bóg śmierci z głową psa – miał ewidentne powiązanie z Psią Gwiazdą, tak jak i Toth-Hermes – wielki nauczyciel ludzkości, który był z nią związany w sposób ezoteryczny.

Egipski kalendarz bazował na heliakalnym wschodzie Syriusza, który następował tuż przed corocznym wylewem Nilu podczas lata. Ruch gwiazdy po niebie był także obserwowany i obdarzany czcią przez starożytnych Greków, Sumeryjczyków, Babilończyków i inne niezliczone cywilizacje. W związku z tym gwiazda była uważana za świętą, a jej ukazaniu się na niebie towarzyszyły uroczystości i biesiady. Psia Gwiazda była zwiastunem nadchodzących ciepłych i suchych dni lipca i sierpnia, stąd popularne określenie “psie dni”.

Niektórzy badacze okultyzmu stwierdzili, że Wielka Piramida w Gizie została zbudowana w idealnym dopasowaniu do gwiazd, szczególnie do Syriusza. Mówi się, że światło pochodzące od tych gwiazd było używane w tajemnych egipskich ceremoniach.

“Starożytni ludzie (Egipcjanie) wiedzieli, że raz do roku nasze ojczyste Słońce znajduje się w jednej linii z Psią Gwiazdą. W związku z tym, Wielka Piramida została skonstruowana w taki sposób, aby w tym uświęconym momencie światło Syriusza padało na plac zwany “Kamieniem Boga” na górnym krańcu Wielkiej Galerii, zstępując na głowę arcykapłana, który otrzymywał Supermoc Solarną i poprzez swoje własne udoskonalone Solarne Ciało transmitował na innych wtajemniczonych tę dodatkową stymulację w celu rozwoju ich boskiej natury. Właśnie taką funkcję spełniał “Kamień Boga”, na którym podczas rytuału spoczywał Ozyrys, obdarzając go (oświetlając) koroną Atf lub niebiańskim światłem. “Północ i Południe tej korony to miłość”, głosi egipski hymn. Tak więc w naukach Egiptu widzialne światło było tylko cieniem niewidzialnego Światła, a w mądrości starożytnego kraju miarą Prawdy były lata Najwyższego” (Marshall Adams, Księga Mistrza)

Niedawne naukowe odkrycia związane z Wielką Piramidą i jej owianymi tajemnicą “strumieniami powietrza” potwierdziły po raz kolejny jak wielkie znaczenie ma dla niej Syriusz.

 

Położenie gwiazd wobec Wielkiej Piramidy w Gizie. Orion (powiązany z bogiem Ozyrysem) jest zrównany z Komorą Króla, podczas gdy Syriusz (powiązany z boginią Isis) jest zrównany z Komorą Królowej.

Fascynującym aspektem Syriusza jest zwięzłość przypisywanej mu symboliki i znaczeń. Kilka wielkich cywilizacji naprawdę utożsamiało go z podobną do psa figurą i postrzegało jako źródło lub przeznaczenie tajemnej siły. W chińskiej i japońskiej astronomii Syriusz był znany jako “gwiazda niebiańskiego wilka”. Niektóre rdzenne plemiona z Ameryki Północnej określały gwiazdę psimi terminami: szczepy Seri i Tohono O’odham z południowego-zachodu opisywały Syriusza jako “psa podążającego za górską owcą”, podczas gdy Czarne Stopy nazywały go “Twarzą Psa”. Czirokezi sparowali Syriusza z Antaresem jako strażnikiem psiej gwiazdy na “Ścieżce Dusz”. Plemię Wilka (Skidi) z Nebraski znało ją jako “Wilczą Gwiazdę”, podczas gdy ich inne odgałęzienia kojarzyły ją jako “Kojocia Gwiazda”. Dalej na północ Alaskańscy Innuici z Cieśniny Beringa nazywali ją “Księżycem Psa” . (J.B. Holberg, Syriusz: Najjaśniejszy Diament na Nocnym Niebie)

Plemię Dogona i Atlantyda

 

W 1971 roku amerykański autor Robert Temple opublikował kontrowersyjną książkę zatytułowaną “Tajemnica Syriusza”, gdzie stwierdził że Dogoni (starożytne afrykańskie plemię z Mali) znało detale związane z Syriuszem, których poznanie było niemożliwe bez użycia teleskopów. Według niego Dogoni rozumieli binarną naturę Psiej Gwiazdy, która tak naprawdę składa się z dwóch gwiazd zwanych Syriuszem A i Syriuszem B. To doprowadziło Robert’a Temple’a do wiary w to, że Dogoni mieli “bezpośrednie” powiązania z istotami z Syriusza. Podczas gdy niektórzy mogą uznać to za niedorzeczność, spora ilość sekretnych stowarzyszeń (które miały w swoich szeregach jednych z najbardziej wpływowych ludzi) i ich system wierzeń uczą mistycznych powiązań między Syriuszem a ludzkością.

W dogońskiej mitologii powiada się, ze ludzkość została zrodzona z Nommo – rasy płazów, którzy byli mieszkańcami planety okrążającej Syriusza. Powiedzieli że “zstąpili z niebios w statku przy akompaniamencie ognia i piorunów” i podzielili się z ludźmi wnikliwą wiedzą. To doprowadziło Robert’a Temple’a do teorii, że Nommosi byli pozaziemskimi mieszkańcami Syriusza, którzy pewnego razu w odległej przeszłości przybyli na Ziemię, aby nauczać starożytne cywilizacje (takie jak Egipcjanie i Dogoni) o systemie gwiezdnym Syriusza, a także o naszym rodzimym układzie słonecznym. Te cywilizacje następnie uwzględniały nauki Nommosów w swoich systemach religijnych i uczyniły je głównym zagadnieniem swoich Arkan.

Mitologia Dogonów jest uderzająco podobna do tej występującej w innych cywilizacjach, takich jak Sumerowie, Egipcjanie, Izraelici czy Babilończycy – ponieważ zawiera ona archetyp mitu o “wielkim nauczycielu z wysoka”. Zależnie od cywilizacji, ten nauczyciel był znany jako Enoch, Thot lub Hermes Trismegistos i powiada się, że przekazał ludzkości nauki teurgiczne. W tradycjach okultystycznych, wierzy się że Thot-Hermes nauczał ludzi z Atlantydt, którzy według legendy stali się najbardziej zaawansowaną cywilizacją na świecie przed tym jak cały kontynent został zatopiony w czasie Wielkiego Potopu (relacje dotyczące powodzi można znaleźć w mitologiach niezliczonych cywilizacji). Ocaleni z Atlantydy zawędrowali łodzią do kilku krajów, włączając w to Egipt, gdzie też podzielili się swoją zaawansowaną wiedzą. Okultyści wierzą, że niewytłumaczalne podobieństwa pomiędzy odległymi od siebie cywilizacjami (takimi jak Majowie i Egipcjanie) mogą zostać wytłumaczone poprzez ich powszechne kontakty z mieszkańcami Atlantydy.

“Czy wiedza religijna, filozoficzna oraz naukowa będąca w posiadaniu antycznego kapłaństwa została ocalona z Atlantydy, której zatopienie wymazało wszelaki ślad o jej tragedii w postępującym świecie? Atlantyjski kult słońca zachował się w rytuałach i ceremoniach zarówno chrześcijańskich, jak i pogańskich. Oba symbole – krzyż oraz wąż – były atlantyjskimi emblematami niebiańskiej mądrości. Boscy (atlantyjscy) potomkowie Majów i Kiczów (Quichés) z Ameryki Środkowej współistnieli wewnątrz zielono-błękitnego blasku Gucumatz’a – “pióropuszowego” węża. Sześciu mędrców pojawiło się jako źródła światła połączone ze sobą przez siódmego z nich – wodza ich bractwa – “pierzastego węża”. Tytuł “skrzydlaty” bądź “pierzasty” wąż został zastosowany do Quetzalcoatla lub Kukulczana przez wtajemniczonych z Ameryki Środkowej. Centralnym punktem atlantyjskiej religii mądrości przypuszczalnie była wielka piramida, świątynia stojąca na szczycie płaskowyżu wznoszącego się pośrodku Miasta Złotych Bram. Stąd inicjowany kapłan Świętego Pióra wychodził niosąc klucze Uniwersalnej Mądrości do krańców ziemi.

(...)

Po Atlantydach świat nie tylko odziedziczył sztukę oraz rzemiosło, filozofię i naukę, etykę wraz z religią, ale także nienawiść, konflikty i perwersję. Atlantydzi wszczęli także pierwszą wojnę i mówi się, że wszystkie kolejne toczyły się w daremnym celu usprawiedliwienia tej pierwszej i naprawienia szkód które spowodowała. Przed tym jak Atlantyda zatonęła, jej duchowo oświeceni wtajemniczeni, którzy zdali sobie sprawę że ich ląd ulegnie zagładzie ponieważ porzucili Ścieżkę Światłości, uciekli ze skazanego na zagładę kontynentu. Zabrali ze sobą świętą i sekretną doktrynę, którą ci Atlantydzi sami ustanowili w Egipcie, gdzie stali się pierwszymi “boskimi” władcami. Prawie wszystkie wspaniałe kosmologiczne mity tworzące podwaliny pod różnorodne święte księgi świata, opierają się na tajemnicznych rytuałach Atlantydów. (Manly P. Hall, Sekretne Nauki Wszystkich Wieków)

Czy Thot-Hermes-Trismegistos jest równoważny dogońskim Nommosom, których uważa się za pochodzących z Syriusza? Starożytne teksty dotyczące Hermesa opisują go jako nauczyciela tajemnic, który “przybył z gwiazd”. Ponadto Thot-Hermes był bezpośrednio powiązany z Syriuszem w egipskiej mitologii.

Psia gwiazda: gwiazda czczona w Egipcie i wielbiona przez okultystów; poprzez tych dawnych ponieważ jej heliakalne wzejście wraz ze Słońcem było znakiem zbawiennego wylania Nilu – i poprzez późniejszych ze względu na tajemnicze powiązania z Thot-Hermesem, bogiem mądrości, a także Merkurym będącym pod inną postacią. A zatem Sothis-Syriusz posiadała i wciąż posiada mistyczny i bezpośredni wpływ na całe dzienne niebo, a także jest powiązana z prawie każdym bogiem lub boginią. Była ona “Isis na niebie” i nazywana Isis-Sothis, ponieważ Isis ”znajdowała się w konstelacji psa”, tak jak zostało to zadeklarowane na jej monumencie. Będąc powiązany z piramidą, Syriusz był tym samym również związany z inicjacjami, które miały w niej miejsce. (Helena Bławatska, Glosariusz Teozoficzny)

Trismegistowska rozprawa naukowa pt. “Dziewica Świata” z Egiptu odnosiła się do “Czarnego obrzędu” związanego z ‘czarnym’ Ozyrysem, jako najwyższym możliwym stopieniem tajemnej inicjacji w religii starożytnego Egiptu – stanowi on ostateczny sekret misterium Isis. Rozprawa mówi, że Hermes przybył na Ziemię aby nauczać ludzką cywilizację, a następnie ponownie ‘jadąc na gwiazdach’ wrócił do swojego domu zostawiając za sobą egipskie szkoły tajemnic ze swoimi niebiańskimi sekretami, które czekają na dzień w którym zostaną rozszyfrowane. (Robert Temple, Tajemnice Syriusza)

Interpretacja mitologii starożytnych kultur nie jest nauką ścisłą, a związki są z natury trudne do udowodnienia. Jednakże symboliczne powiązania pomiędzy Syriuszem, a wiedzą okultystyczną nieustannie pojawiały się w historii i płynnie podróżowały przez epoki. W rzeczywistości, jest on tak dzisiaj czczony, jak tysiące lat temu. Współczesne tajne stowarzyszenia, takie jak Masoneria, Różokrzyżowcy i Złoty Brzask (które są uważane za Hermetyczne Zakony z faktu tego, że ich nauczania bazują na tych samych co Hermesa Trismegistosa) wszystkie przypisują Syriuszowi ogromne znaczenie. Naukowe spojrzenie na ich symbolizm daje wgląd w głębokie powiązania Syriusza z okultystyczną filozofią.

 

Syriusz w Symbolice Okultystycznej i Tajnych Stowarzyszeniach

 

Stwierdzenie że Syriusz był “ważny” w Hermetycznych Zakonach byłoby wielkim niedomówieniem. Psia Gwiazda jest niczym innym jak centralnym punktem nauk oraz symboli tajnych stowarzyszeń. Niepodważalny dowód stanowi fakt, że tajne stowarzyszenia są tak naprawdę nazwane na cześć gwiazdy.

W Tarocie

”Wielka Arkana oznaczona numerem siedemnastym jest nazywana Les Étoiles (Gwiazda) i przedstawia klęczącą młodą dziewczynę , która ma jedną stopę zanurzoną w wodzie, a reszta jej ciała w pewien sposób przypomina swastykę. Trzyma w rękach dwie urny, których zawartość wylewa na ląd i do morza. Nad głową dziewczyny znajduje się osiem gwiazd, z których jedna jest wyjątkowo duża i jasna. Hrabia de Gébelin uważał, że tą wielką gwiazdą była Sothis lub Syriusz; pozostałe siedem stanowiły święte planety starożytnych. Wierzył, że kobieca postać to Isis w akcie powodującym wylanie Nilu, który towarzyszył wschodowi Psiej Gwiazdy. Figura nagiej Isis mogła także oznaczać, że Natura nie jest przyodziana w swoją szatę zieleni, dopóki wody Nilu nie podniosą się uwalniając życie kiełkujących roślin i kwiatów.” (Manly P. Hall, Sekretne Nauki wszystkich Wieków)

W Masonerii

 

W lożach masońskich Syriusz jest znany także jako “Płonąca Gwiazda” i zwyczajne spojrzenie na to jak jest ona uwydatniana w masońskiej symbolice ujawnia jak ogromne ma znaczenie. Masoński autor William Hutch pisał o Syriuszu: “Jest to pierwszy i najbardziej wyniosły obiekt, który domaga się uwagi w Loży.” Ta sama droga, którą światło Syriusza trafiało do Wielkie Piramidy podczas inicjacji, jest symbolicznie obecna w lożach masońskich.

“Starożytni Astronomowie widzieli wszystkie wielkie symbole Masonerii w gwiazdach. Syriusz połyskuje w naszych lożach jako Płonąca Gwiazda.” (Albert Pike, Morals and Dogma)

Syriusz, Płonąca Gwiazda w centrum mozaiki masońskiego chodnika.

Płonąca Gwiazda świecąca nad członkami loży masońskiej.

“(Płonąca Gwiazda) pierwotnie reprezentowała Syriusza lub Psią Gwiazdę, zwiastuna wylania Nilu; boga Anubisa, towarzysza Isis w jej poszukiwaniach ciała Ozyrysa, jej brata i męża. Następnie stała się obrazem Horusa, syna Ozyrysa, który osobiście symbolizował także Słońce, autora pór roku i boga czasu; syna Isis, który był uniwersalnym charakterem, sam stanowił prymitywna materię, niewyczerpane źródło życia, iskrę niestworzonego ognia, uniwersalne nasienie wszystkich istot. Był także Hermesem, mistrzem nauk, którego greckie imię pochodzi od boga Merkurego.” (tamże)

W Masonerii naucza się, że Płonąca Gwiazda jest symbolem bóstwa, wszechobecności (stwórca jest wszędzie) i wszechwiedzy (stwórca widzi i wie wszystko). Syriusz jest zatem “świętym miejscem” do którego wszyscy masoni muszą wstąpić: Jest on źródłem boskiej mocy i miejscem przeznaczenia boskich jednostek. Tego typu koncepcja często pojawia się w masońskiej sztuce.

Masoński obraz przedstawiający Syriusza, Płonącą Gwiazdę, jako cel podróży Masonów.

Aby osiągnąć perfekcję wtajemniczony musi z powodzeniem zrozumieć i przyswoić dualną naturę świata (dobro i zło; męskość i żeńskość; czerń i biel, itd.) poprzez alchemiczne metamorfozy. Ta koncepcja jest symbolicznie reprezentowana poprzez unię Ozyrysa oraz Isis (męskich i żeńskich aspektów), aby doprowadzić do narodzin Horusa – gwiezdnego dziecka, figury podobnej do Chrystusa, doskonałego masońskiego człowieka, który jest utożsamiany z Płonącą Gwiazdą.

“Słońce i księżyc … reprezentują dwa podstawowe aspekty … mężczyznę i kobietę … oboje rzucają światło na ich potomka – płonącą gwiazdę lub Horusa.” (tamże)

Egipski hieroglif przedstawiający Syriusza był ezoterycznie interpretowany jako reprezentacja kosmicznej trójcy.

Hieroglif przedstawiający Syriusza zawiera trzy elementy: “falliczny” obelisk (reprezentujący Ozyrysa), kopułę przypominającą “łono” (reprezentującą Isis) oraz gwiazdę (reprezentującą Horusa).

Koncepcja ta była tak istotna dla Masonów, że została wpasowana w niektóre z najważniejszych struktur na świecie.

Monument Waszyngtona – egipski obelisk reprezentujący męski aspekt, który jest bezpośrednio połączony z kopułą Kapitola – reprezentującą żeński aspekt. Razem wytwarzają Horusa – niewidoczną energię reprezentowaną przez Syriusza.

Jak stwierdził powyżej Albert Pike, egipski bóg Horus i gwiazda Syriusz są często powiązane. W masońskiej symbolice oko Horusa (lub Wszystkowidzące Oko) jest często przedstawiane jako otoczone blaskiem światła Syriusza.

Masońska tabliczka przedstawiająca słońce nad lewą kolumną (reprezentujące męskość), księżyc nad prawą (reprezentujący żeńskość) i Syriusza nad środkową, reprezentującego udoskonalonego człowieka lub Horusa, syna Isis i Ozyrysa. Zwróćcie uwagę na “Oko Horusa” znajdujące się na Syriuszu.

Oko Horusa wewnątrz trójkąta (symbolizującego bóstwo) otoczone przez poświatę Syriusza, Płonącej Gwiazdy.

Wszystkowidzące Oko wewnątrz Płonącej Gwiazdy w masońskiej sztuce.

Biorąc pod uwagę współzależności pomiędzy Wszystkowidzącym Okiem i Syriuszem kolejny obrazek staje się oczywisty.

Światło znajdujące się za Wszystkowidzącym Okiem na amerykańskim dolarze nie pochodzi wcale ze słońca, ale z Syriusza. Wielka Piramida w Gizie została zbudowana zgodnie z położeniem Syriusza i dlatego jest on ukazany świecąc zaraz ponad nią. A zatem promienny hołd w kierunku Syriusza znajduje się w portfelach milionów obywateli.

 

Zakon Wschodniej Gwiazdy

 

Symbol ZWG to odwrócona gwiazda, przypominająca Płonącą Gwiazdę Masonerii.

Uważana za “żeńską wersję” Masonerii (jednakże także mężczyźni mogą tam wstąpić), Zakon Wschodniej Gwiazdy (ZWG) jest bezpośrednio nazwany na cześć Syriusza, “Gwiazdy wschodzącej na wschodzie”. “Publiczne” wyjaśnienie genezy nazwy Zakonu twierdzi jakoby miała ona pochodzić od “Gwiazdy Wschodu”, która prowadziła trzech mędrców do Jezusa Chrystusa. Jednak spojrzenie na okultystyczne znaczenie symboliki Zakonu daje jasno do zrozumienia, że ZWG stanowi odniesienie do Syriusza, najważniejszej gwiazdy w Masonerii – jego macierzysztej organizacji.

Sztuka Zakonu Wschodniej Gwiazdy przedstawiająca Syriusza znajdującego się nad Wielką Piramidą.

 

Madame Bławatska, Alice Bailey i Teozofia

 

Helena Bławatska i Alice Bailey, dwie główne figury powiązane z Teofozfią, obie uważały Syriusza za źródło ezoterycznej mocy. Bławatska twierdziła, że gwiazda Syriusz wywierała mistyczny i bezpośredni wpływ na całe dzienne niebo i była powiązana z każdą wielką religią starożytności.

Alice Bailey postrzegała Psią Gwiazdę jako prawdziwą “Wielką Białą Lożę” i wierzyła, że była ona mieszkaniem “Duchowej Hierarchii”. Z tego powodu uważała Syriusza za “gwiazdę inicjacji”.

“Jest to wielka gwiazda inicjacji ze względu na to, że nasza Hierarchia (wyraz drugiego aspektu boskości) jest pod nadzorem lub magnetyczną duchową kontrolą Hierarchii Syriusza. Są to główne czynniki kontrolne za pomocą których kosmiczny Chrystus działa na regułach Chrystusa w układzie słonecznym, na planetach, w człowieku i niższych formach ekspresji życia. Jest to ezoterycznie zwana “genialna gwiazda wrażliwości.” (Alice Bailey, Ezoteryczna Astrologia)

Nie inaczej jak wielu pisarzy ezoterycznych, Bailey uważała Syriusza za mającego wielki wpływ na ludzkie życie.

“Wszystko co może zostać tutaj zrobione w kwestii poradzeniu sobie z tym głębokim zagadnieniem to krótkie wyliczenie niektórych z wpływów kosmicznych, które z całą pewnością oddziałują na naszą ziemię i wywierają skutki w świadomości ludzi na całym świecie oraz które w procesie inicjacji doprowadzają do pewnych konkretnych zjawisk.

Przede wszystkim jest to energia lub siła pochodząca od słońca Syriusza. Jeśli można to tak wyrazić, energia myśli lub siła umysłu, w całości, dociera do układu słonecznego z odległego kosmicznego centrum poprzez Syriusza. Syriusz działa niczym przekaźnik lub centrum skupiające, skąd pochodzą te wpływy, które wytwarzają u człowieka samoświadomośc.” (Alice Bailey, Inicjacja, Ludzka i Słoneczna)

 

Aleister Crowley, A.A. i Kenneth Grant

 

W roku 1907, Crowley założył swój własny okultystyczny zakon – A.A., będące skrótem od Argenteum Astrum, co można przetłumaczyć na ‘Zakon Srebrej Gwiazdy’. ‘Srebrna Gwiazda’ była oczywiście odniesieniem do Syriusza. Nawet jeżeli Crowley prawie zawsze nawiązywał do Psiej Gwiazdy w ukrytej terminologii, to cała jego filozofia magiczna, od czasów swojego rozwoju jako młodego Masona poprzez swoje ostatnie lata jako głowa O.T.O. są w całkowitej zgodności z syriańskim wpływem, który został zidentyfikowany i wyrażony przez innych pisarzy jego epoki. Uważa się, że jego rzekomy kontakt ze swoim Świętym Aniołem Stróżem, który następnie doprowadził do channelingu ‘Liber AL; Księgi Prawa’ pochodził z Syriusza.

Jeśli Crowley używał zakodowanych słów w celu opisania Syriusza, to jego protegowany Kenneth Grant otwarcie i obszernie pisał o Psiej Gwieździe. Poprzez swoje liczne książki, często opisywał Syriusza jako potężne centrum magicznej siły magnetycznej. Jego przekonanie o tym, że gwiazda zawiera klucz do odkrycia egipskich i tyfońskich tajemnic z czasem umacniało się i stało się głównym tematem jego badań. Jedną z najważniejszych i najbardziej kontrowersyjnych tez było odkrycie “nurtu Syriusz/Set”, będącego pozaziemskim wymiarem łączącym Syriusza, Ziemię oraz Seta – egipskiego boga chaosu, który później został powiązany z szatanem.

“Set jest inicjatorem, otwierającym ludzką świadomość na promienie Dozgonnego Boga uosabianego przez Syriusza – Słońce na południu.” (Kenneth Grant, Magiczne Przebudzenie)

“Syriusz lub Set, był oryginalnie “bezgłowym” – światłem niższych regionów (południa), który był znany (w Egipcie) jako An (pies), stąd Set-An (szatan), Władca piekielnych regionów, miejsca ciepła, później interpretowanego w sensie moralnym jako ‘piekło’.” (tamże)

Chociaż każda z okultystycznych filozofii opisuje Syriusza nieco inaczej, jest on wciąż konsekwentnie traktowany jako “słońce za słońcem”, prawdziwe źródło okultystycznej mocy. Jest on postrzegany jako kolebka ludzkiej wiedzy, a przekonanie o istnieniu związku pomiędzy Ziemią i gwiazdą nigdy nie wydaje sie być przestarzałe. Czy naprawdę istnieje związek pomiędzy Syriuszem, a Ziemią? Czy Psia Gwiazda jest ezoterycznym symbolem reprezentującym coś co zachodzi w sferze duchowej? Czy może jednym i drugim? Jedno jest pewne, kult Syriusza nie jest “przeszłością” i ma się dziś bardzo dobrze. Dogłębne spojrzenie na naszą popkulturę, która jest mocno przesiąknięta symboliką okultystyczną ukazuje niezliczone nawiązania do Syriusza.

 

Syriusz w Kulturze Popularnej

 

Bezpośrednich odwołań do Syriusza w kulturze popularnej jest zbyt wiele, aby je wszystkie wymienić (np. wystarczy spojrzeć na nazwę i logo najważniejszego na świecie radia satelitarnego). Bardziej interesujące pod kątem analizy aspekty popkultury mają zakodowane odniesienia do Syriusza. Ważne filmy rzeczywiście dokonały ukrytego, a mimo wszystko głębokiego nawiązania do Psiej Gwiazdy (najwyraźniej przeznaczonego dla tych którzy “są w posiadaniu wiedzy”), gdzie gwiazda odgrywa rolę, którą zawsze przypisywano jej w Misteriach: inicjatora i boskiego nauczyciela. Poniżej znajduje się kilka przykładów.

W Pinokiu Disney’a, opartym na podstawie opowiadania napisanego przez masona Carla Collodiego, Dżepetto modli się do najjaśniejszej gwiazdy na niebie, aby mieć prawdziwego chłopca. Niebieska wróżka (jej kolor jest odniesieniem do jasnoniebieskiej łuny Syriusza) następnie zstępuje z niebios, aby dać życie Pinokiu. W trakcie dążenia marionetki do zostania chłopcem (alegoria ezoterycznej inicjacji), Niebieska Wróżka prowadzi Pinokia ku “właściwej ścieżce”. Zatem Syriusz jest przedstawiony jako źródło życia, przewodnik i nauczyciel.

Tytułowa piosenki z filmu Pinokio jest także odą do Syriusza.

Kiedy twoje życzenia sięgają gwiazd

Nie ma znaczenia kim jesteś

Wszystko czego pragnie twoje serce

Spełni się

Jeśli twoje serce jest w twoich snach

Żadna prośba nie jest zbyt niezwykłe

Kiedy twoje życzenia sięgają gwiazd

Tak jak robią to marzyciele

Przeznaczenie jest dobre,

Spełnia marzenia tych, którzy kochają

Słodkie spełnienie ich tajemnic spada

Jak grom z jasnego nieba

Los wkracza i widzi cię na wskroś

Kiedy twoje życzenia sięgają gwiazd

Twoje sny się spełniają

W Harrym Potterze, postać zwana Syriuszem Blackiem (czarnym) jest prawdopodobnie nawiązaniem do Syriusza B. (“ciemniejszej” gwiazdy binarnego układu Syriusza). Jest on ojcem chrzestnym Harrego Pottera, który czyni go, po raz kolejny, swoim nauczycielem i przewodnikiem. Czarodziej potrafi zamienić się w dużego czarnego psa, co jest kolejnym nawiązaniem do “Psiej Gwiazdy”.

W „Truman Show”, reflektor użyty w celu odwzorowania światła gwiazdy w fałszywym świecie Trumana spada z nieba i prawie go uderza. Etykieta na reflektorze identyfikuje go jako Syriusza. Spotkanie Trumana z Syriuszem daje mu przelotne spojrzenie na ”realną wiedzę” i skłania go do poszukiwania prawdy. A więc Syriusz jest “gwiazdą inicjacji”. Spowodował, że Truman zdał sobie sprawę z ograniczeń świata będącego studiem (nasz materialny świat) i poprowadził go do wolności (duchowe wyzwolenie).

 

Konkluzja

 

Od zarania dziejów po czasy współczesne, od odległych afrykańskich plemion po wspaniałe nowożytne stolice, Syriusz był – i wciąż jest – postrzegany jako dawca życia.  Pomimo różnic kulturowych i epokowych, te same tajemnicze cechy są nadawane Psiej Gwieździe, co może doprowadzić nas do zadania pytania: w jaki sposób wszystkie te definicje tak idealnie się synchronizują? Czy jest jakieś wspólne źródło wszystkich tych mitów o Syriuszu? Psia Gwiazda jest niezmiennie związana boskością i traktowana jako źródło wiedzy i mocy. Te powiązania są szczególnie widoczne, gdy ktoś zacznie badać nauki oraz symbolikę tajnych stowarzyszeń, które od zawsze nauczały na temat mistycznego związku z tym konkretnym ciałem niebieskim. Czy istnieje ukryte powiązanie pomiędzy ludzką ewolucją, a Syriuszem? Ujawnienie tego sekretu oznaczałoby odkrycie jednej z największych zagadek ludzkości.