Zaufaj Panu i nie polegaj na rozumie!

 

Tytułem wstępu.

Jest w internecie pewna grupa chrześcijan, która obija się o różne przeciwstawne sobie strony pod kątem interpretacji Biblii. Nie maja oni fundamentu, a przez to i wiary.

Akurat nie tak dawno, przypadkiem albo “przypadkiem”, natrafiłem na bardzo wartościowy tekst w tej materii, nieco uświadamiający, zboczenie z drogi co niektórych autorów blogów. Autorka nie mówi o tym wprost, ale mnie jej tekst daje odpowiedź, na co niektórych z Was dylematy. Gro blogerów i ich czytelnicy  po prostu nie są chrześcijanami, ale intelektualistami. Wczoraj rozmawiałem z pewną kobietą starającą się o doktorat. Bardzo inteligentna osoba. Jednakże kiedy rozmowy weszły jak to ze mną bywa (co zrobię, że kocham Biblię ) 🙂 na tematy biblijne, ona od razu powiedziała mi, jakby za Einsteinem, że wszystko jest względne, że jest wielu naukowców i różne teorie na temat Biblii, że Adam to nie Adam, tylko Hadam, czyli w rzekomo prawidłowej interpretacji to oznacza “ludzkość”. Oczywiście pojawił się wątek o kosmitach, o tym że nie ma badań naukowych z zakresu powiązania upadłych z postaciami z mitologii itd.

Jeśli ktoś się nie narodzi z wody i ducha, będzie stale opierał się na własnym intelekcie. Taka osoba, nie mająca w sobie Ducha Świętego, będzie tylko badaczem Pisma. Ilu to mamy naukowców, ile teorii. Ta jeszcze niedoszła doktorantka powiedziała mi, jakoby  naukowo udowodniono, iż Jezus miał za żonę Marie Magdalenę.

Co jakiś czas przypominam, jak to bloger brainbrekaer “odkrył”, że Jezus to jest ta sama osoba co Szatan. Do tego doprowadza wiara w intelekt. Wiara nie w Boga, ale w rozum. Ktoś narodzony na nowo, czyli posiadający Ducha Świętego, nie będzie się miotał między teoriami. Poprowadzi go Duch Boży.

 

Rzymian 8.14

“14) Ci wreszcie, którymi Duch Boży kieruje, są dziećmi Bożymi”

 

_____________

Oto tekst Elżbiety ze strony otwarteniebo.pl:

 

“Stworzenie uniwersalnego przepisu na życie i podanie go człowiekowi nigdy nie było Bożym zamiarem. Bóg stworzył nas jako członka Jego rodziny – Jego dziecko – jesteśmy stworzeni, by żyć w ciągłej relacji z Nim. Jezus obiecał: „Jeśli kto mnie miłuje, słowa mojego przestrzegać będzie, i Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy, i u niego zamieszkamy” (Jana 14:23)”

 

Biblia uczy w wielu miejscach, że dobrze jest ufać Panu. Księga Przypowieści stwierdza: Zaufaj Panu z całego serca i nie polegaj na własnym rozumie!” (Przyp 3:5-7)

Czy nasz Bóg wychwala w tym wersecie głupotę i nieuctwo? Oczywiście, że nie! Stałoby to bowiem w sprzeczności z wieloma fragmentami potępiającymi właśnie takie cechy jak głupota oraz niechęć do nauki. Zaledwie rozdział dalej czytamy: „Nabywaj mądrości i za wszystko, co masz, nabywaj rozumu!” (Przyp 4:7).

Z jakiejś przyczyny jednak poleganie na rozumie jest sprzeczne z ufaniem Bogu i może nam przeszkadzać w poleganiu na Bogu.

Pierwszym problemem, chociaż bardzo prostym do namierzenia, jest zadufanie w sobie. Przekonanie, że wiem wszystko i poradzę sobie sam – niemalże nie potrzebuję Boga, żeby żyć i być szczęśliwym. Taka osoba zazwyczaj, nawet jeśli potrafi mówić w sposób naukowy, polega na zaledwie kilku filozofiach i sama się w naukę nie zagłębiła. W rozmowach z prawdziwymi, doświadczonymi naukowcami można wyczuć dużą dozę pokory – dochodzą oni do etapu, gdy przyznają sławne: „Wiem, że nic nie wiem!”. Potrafią gorąco debatować nad zagadnieniami, stawiać różne tezy i trzymać się empirycznych dowodów, ale sami rozumieją, że stworzenie prawd uniwersalnych jest niemożliwe. Zawsze jest jakiś element, który jest ulotny i wymyka się naszemu ludzkiemu poznaniu.

Stworzenie uniwersalnego przepisu na życie i podanie go człowiekowi nigdy nie było Bożym zamiarem. Bóg stworzył nas jako członka Jego rodziny – Jego dziecko – jesteśmy stworzeni, by żyć w ciągłej relacji z Nim. Jezus obiecał: „Jeśli kto mnie miłuje, słowa mojego przestrzegać będzie, i Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy, i u niego zamieszkamy” (Jana 14:23). Bóg nas szanuje i nie wtrąca się w nasze życie, ale prawda jest taka, że kiedy wycinamy codzienną relację z Bogiem z naszego (nawet najbardziej inteligentnego) przepisu na życie – jesteśmy skazani na porażkę. Nawet Jezus mówił, że będąc na Ziemi nic nie czynił sam z siebie, ale robił to, co chciał Bóg Ojciec (Jana 8:28).

Kryje się tu jednak wiele subtelnych pułapek, mniej oczywistych niż życie bez Boga. Są w naszym życiu takie chwile, gdy wydaje się nam, że już „rozgryźliśmy” o co chodzi w tym życiu z Bogiem. Przejmujemy „stery” w oparciu o to, co wiemy i czego sami doświadczyliśmy. Takie postępowanie jest też pułapką! Tak naprawdę nigdy nie dojdziemy do momentu, kiedy będziemy wiedzieć wszystko i życie już nas nie będzie zaskakiwać – dzieje się to właśnie dlatego, że jesteśmy powołani do życia w relacji z naszym Ojcem w niebie i działania w odpowiedzi na Jego głos.

Księga Przypowieści mówi: „Wszystkie drogi wydają mu się czyste, lecz Pan bada duchy. Powierz Panu swoje sprawy, a wtedy ziszczą się twoje zamysły.” (Przyp 16:2-3).

Choć rozum jest pięknym darem Boga, nie został zaprojektowany na nieomylność i planowanie ścieżki do osiągnięcia sukcesu oraz szczęścia. Podstawowy problem polega na tym, że nasza definicja sukcesu nie musi się pokrywać z Bożą definicją sukcesu oraz z Bożym planem dla naszego własnego życia. To, że my określimy, że coś wygląda na wypełnienie 100% woli Bożej w naszym życiu nie oznacza, że Bóg ma taką samą opinię na ten temat. Perspektywa nieba może być zupełnie inna, niż nasza ziemska perspektywa.

Na Ziemi bardzo często planujemy z perspektywą krótką – średnio 10-letnią. Bóg planuje całe pokolenia wprzód i może widzieć ciebie lub mnie jako element układanki, mający swoje dopełnienie w następnych pokoleniach. Z tej perspektywy owoce nie zawsze są widoczne natychmiast, a jednak musimy umieć je przynieść i się nie zniechęcać. Takie owoce będziemy przynosić wyłącznie gdy nauczymy się dokładnie słuchać Bożego głosu i nie przejmować się ani złymi słowami wypowiadanymi przez ludzi, ani naszą chwilową sytuacją (Paweł nadał nazwę „chwilowy ucisk” zarówno większym i mniejszym kamieniom, leżącym na naszej drodze).

Biblia obiecuje:

– Pamiętaj o Nim na wszystkich swoich drogach, a On prostować będzie twoje ścieżki! (Przyp 3:6)

– Powierz Panu swoje sprawy, a wtedy ziszczą się twoje zamysły (Przyp 16:3) (to oznacza, że Bóg jest chętny spełniać nasze nawet najdrobniejsze marzenia – tak długo jak to nie szkodzi innym ludziom lub nam samym)

– Gdy drogi człowieka podobają się Panu, wtedy godzi On z nim nawet jego nieprzyjaciół. Lepiej mieć mało, lecz nabyte sprawiedliwie, niż obfitość nabytą niesprawiedliwie. Serce człowieka obmyśla jego drogę, lecz Pan kieruje jego krokami. (Przyp 16:6-9)

– Zaufaj Panu i czyń dobrze. Mieszkaj w kraju i dbaj o wierność! Rozkoszuj się Panem, a da ci, czego życzy sobie serce twoje! Powierz Panu drogę swoją, zaufaj Mu, a On wszystko dobrze uczyni. Wyniesie jak światło sprawiedliwość twoją, a prawo twoje jak słońce w południe. (…) Bo niegodziwcy będą wytępieni, Ci zaś, którzy pokładają nadzieję w Panu, odziedziczą ziemię, (…) Lecz pokorni odziedziczą ziemię i rozkoszować się będą obfitym pokojem. (Psalm 37: 3-6,9, 11)

To oznacza, że bez względu na to, co się dzieje w naszym życiu, musimy przemyśleć na ile polegamy na Panu. Póki żyjemy na Ziemi musimy pozostawać w stanie zależności od Boga i codziennego słuchania Boga. Musimy się nauczyć Mu ufać nawet wbrew okolicznościom – wtedy zawsze zwyciężymy, nawet jeśli Bóg udowodni nam sens każdej sprawy dopiero z perspektywy nieba.

Zaufaj więc Panu jeszcze bardziej!

źródło: http://otwarteniebo24.pl/magazyn/walka-duchowa/item/210-zaufaj-panu-i-nie-polegaj-na-rozumie